ภรรยาที่เขา[ไม่]รัก รักบ้างรึยัง

-บ้านใหญ่พชรดนัย-

รินรดา

คุณปัณณ์..

ปัณณทัต

ป๊าม๊าอยากเจอ

ปัณณทัต

รีบเดินเถอะท่านรู้อยู่

รินรดาได้แต่เดินตามอีกคนไปอย่างเงียบๆ

-ห้องนั่งเล่น-

น้ำผึ้ง

มาแล้วเหรอจ๊ะลูกม๊า

น้ำผึ้งลุกขึ้นยืนก่อนจะตรงไปสวมกอดลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตน

ปัณณทัต

ครับม๊า

น้ำผึ้ง

หนูริน มาหาม๊าหน่อยค่ะ

น้ำผึ้งอ้าแขนออกกว้างรอรินรดาเดินเข้าไปสวมกอด ร่างบางก็ไม่รอช้าตรงเข้าไปสวมกอดน้ำผึ้งทันที

ปัณณทัต

ป๊าไม่อยู่หรอครับ

น้ำผึ้ง

อยู่ในห้องทำงานค่ะ

ปัณณทัต

งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ

ปัณณ์เอ่ยบอกมารดาก่อนจะเดินผ่านทั้งคู่ไป ดวงตาหวานได้แต่มองตามอีกคนตาละห้อย

น้ำผึ้ง

หนูริน

น้ำผึ้ง

เข้าครัวกับม๊าดีไหมคะ

รินรดา

ดะ..ได้ค่ะ

-ห้องทำงาน-

ปัณณทัต

ป๊าครับ

ปฐวี

ว่าไงไอ้ลูกชาย

ปฐวี

แล้วนี่พาหนูรินมาด้วยรึป่าว

ปัณณทัต

มาครับอยู่ข้างล่างกับม๊า

ปฐวี

รู้สึกรักเค้าบ้างรึยังล่ะ

ปฐวีจ้องมองไปที่ใบหน้าเรียบนิ่งของลูกชายอย่างต้องการคำตอบ

ปัณณทัต

ป๊าครับ

ปฐวี

อ่า..ไม่ถามแล้วก็ได้

ปฐวี

เจ้าสองตัวนั้นกลับมารึยัง

ปัณณทัต

ยังครับ อีกสองวัน

ปฐวี

เรารีบลงไปหาม๊ากันดีกว่าปะ

-ห้องนั่งเล่น-

ปัณณทัต

....

ปัณณ์กวาดสายตามองรอบๆห้องนั่งเล่น เมื่อเดินเข้ามาแล้วไม่เจอใครอีกคน

ปฐวี

อ้าว..หนูรินไปไหนแล้วล่ะ

น้ำผึ้ง

หนูรินขอตัวไปเยี่ยมพี่ชายเค้าน่ะ

ปัณณทัต

ไปกับใครครับ?

น้ำผึ้ง

น่าจะเวลนั้นแหละ

ขายาวรีบสาวเท้าเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น ตรงไปยังคฤหาสน์อีกหลังที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก

-คฤหาสน์จุฑากุล-

ป้าบัว

คุณหนู...

รินรดา

ปะ..ป้าบัว

รินรดาชะงักเล็กน้อยเมื่อมีคนเอ่ยทักตน

รินรดา

เฮียอยู่ไหมคะ

รินรดา

รินเอาขนมมาฝาก

พีรพงศ์

ใครมาน่ะป้าบัว

พีรพงศ์เดินลงมาจากบันไดสายตาจ้องมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก

รินรดา

....

พีรพงศ์

แกกลับมาทำอะไรที่นี่

รินรดา

ระ..รินเอาขนมมาให้เฮีย

พีรพงศ์ยื่นมือไปคว้ากล่องขนมในมือของรินรดา ก่อนจะเขวี้ยงไปเฉียดใบหน้าสวย

รินรดา

อ่ะ!!

รินรดาร้องออกมาด้วยความตกใจ

น้ำอุ่น

คุณพงศ์!!คุณทำอะไรคะ

น้ำบุษย์

คุณลุง!!

น้ำอุ่นรีบวิ่งเข้ามาห้ามพีรพงศ์ไว้ ก่อนที่อีกคนจะทำอะไรไปมากกว่านี้

พีรพงศ์

แกออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!

ดวงตาสวยสั่นไหวด้วยความเจ็บปวด สองขาค่อยๆถอยหลังเดินออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่

เวล

คุณปัณณ์..

ใบหน้าสวยของรินรีบหันไปมองตามเสียงทันที ปัณณ์กำลังยืนกอดอกและมองมาที่เธอ

ปัณณทัต

....

รินรดา

มาทำอะไรที่นี่คะ

ปัณณทัต

มาตาม

ปัณณทัต

จะกลับแล้วอย่าช้าล่ะ

ว่าแค่นั้นปัณณ์ก็รีบสาวเท้าเดินนำหน้าไปทันที

ปัณณทัต

เวลแกไปขับคันนั้น

เวล

แล้ว...

เวลมองไปที่เจ้านายของตนอย่างนึกเป็นห่วง

ปัณณทัต

ไม่ต้องห่วง

ปัณณทัต

ไปเถอะ

เวล

ค่ะ

รินรดา

รินไปก่อนนะคะป๊าม๊า

รินรดายกมือขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินตรงไปที่รถที่ปัณณ์ยืนรออยู่

รินรดา

อ้าว..เวล

ปัณณทัต

เวลจะไปอีกคัน

ปัณณทัต

รีบขึ้นมาเถอะ

รินรดาขยับเข้ามานั่งที่นั่งข้างคนขับ ทันทีที่ร่างบางนั่งลง เสื้อสูทที่ปัณณ์ถือก็ถูกคลุมลงที่เข่าลงรินอย่างพอดิบพอดี

สายตาหวานหันมองอีกคนอย่างนึกสงสัย แต่ก็ได้เพียงความเงียบตอบกลับมา

ปัณณทัต

ถ้าง่วงก็นอนไปก่อนเลย

รินรดา

รินยังไม่ง่วงค่ะ

ปัณณทัต

หัวจะโขกกับประตูรถอยู่แล้วยังจะเถียง

ความเงียบเข้าครอบคลุมภายในรถ ไม่มีใครเอ่ยพูดอะไรทั้งสิ้น

ดวงตาคู่คมเหลือบมองคนข้างกายเมื่อเห็นว่าอีกคนเงียบไป

เบาะรถถูกปรับให้เอนลงไปด้านหลังเล็กน้อย เสื้อสูทตัวใหญ่คลุมร่างกายบางจนเกือบมิด ใบหน้าสวยหันหน้ามาทางปัณณ์ เปลือกตาปิดลงสนิท

ปัณณทัต

....

'จะยืนให้เค้าทำร้ายทำไม'

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ