ภรรยาที่เขา[ไม่]รัก เข้าใจไหม?

01.54

-คฤหาสน์พชรดนัย-

ปัณณทัต

....

ปัณณ์เดินตรงไปที่ห้องนั่งเล่น เมื่อเหลือบไปเห็นไฟห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ทั่งที่มันควรจะปิด

-ห้องนั่งเล่น-

ปัณณทัต

ทำไมมาอยู่ตรงนี้

ปัณณ์เดินตรงเข้าไปหาร่างบางที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ

สายตาคมจ้องมองหนังสือมากมายที่ถูกวางอยู่บนโต๊ะ เสื้อสูทราคาแพงถูกวางพาดไว้กับโซฟาเนื้อดี

ปัณณทัต

หลับจริงๆสินะ

รินรดา

....

มือหนาค่อยช้อนร่างอีกคนขึ้นก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอนของตน

รินรดา

คุณปัณณ์...

เสียงอู้อี้ดังขึ้น ปัณณ์เหลือบมองคนในอ้อมแขนครู่นึงก่อนจะเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

ปัณณทัต

นอนต่อเถอะ

ปัณณทัต

ง่วงไม่ใช่รึไง

ร่างบางถูกวางลงบนที่นอนกว้างอย่างเบามือ ทันทีที่ร่างสัมผัสกับเตียงนุ่ม มือบางก็คว้าผ้าห่มพื้นหนาขึ้นมาคลุมกายทันที

ปัณณ์ยืนดูท่าทางของอีกคนอยู่สักพัก เมื่อแน่ใจว่าร่างบางหลับไปแล้วจริงๆ สองขายาวก็ก้าวเดินออกจากห้อง

มือหนาคว้าหยิบหนังสือทุกเล่มที่วางอยู่บนโต๊ะในห้องนั่งเล่นเก็บเข้าที่ให้เรียบร้อยก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไป

-ห้องนอน-

ปัณณทัต

....

ปัณณ์ในชุดนอนกางเกงตัวเดียว ยืนจ้องมองร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ใต้ผ้าห่ม

ขายาวเดินอ้อมไปฝั่งที่ร่างบางนอนอยู่ มือหนากระชับผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างของรินไว้

07.19

รินรดา

ริยรดาสะดุ้งตัวเล็กน้อย ดวงตาหวานเหลือบมองคนข้างกายที่ยังคงนอนหลับสนิทเช่นเดิม

ปัณณทัต

....

รินรดา

....

'ทำไมต้องตื่นมาด้วยท่านอนที่มันล่อแหลมแบบนี้ตลอดเลย!'

เรียวแขนบางค่อยๆคลายออกจากต้นแขนแกร่งของอีกคน ขาเล็กขยับออกจากฝ่ามือหนาเบาๆเหมือนกลัวอีกคนจะตื่น

เวล

คุณหนูยืนมองอะไรคะ

รินรดา

เวลไม่เห็นหรอ

รินรดา

มะม่วงน่ากินมากเลย

เวล

ถ้าอยากกินก็ให้แม่บ้านมาเก็บให้สิคะ

รินรดา

ต้องไปบอกคุณปัณณ์ก่อนสิ

รินรดา

ของคุณปัณณ์นี่นา

ว่าจบรินรดาก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในบ้าน

-ห้องทำงาน-

แกร๊ก!!

มือบางมือลูกบิดประตู สายตากวาดมองเข้าไปด้านในห้องก่อนจะเอ่ยพูดออกมา

รินรดา

ขออนุญาตค่ะ

รินรดาเอ่ยพูดด้วยรอยยิ้ม ปัณณ์ละสายตาจากงานตรงหน้า จ้องมองไปยังร่างบางที่พึ่งจะเดินเข้ามาในห้องและหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเค้า

กาย

....

'ไม่ดุ? เอาจริง...ทำไมไม่ดุคุณรินวะ'

'เฮียไม่ชอบให้ใครเข้ามาโดยไม่เคาะประตูนี่'

ปัณณทัต

มีอะไรรึป่าว

รินรดา

เอ่อ..วันนี้คุณปัณณ์ไม่ได้เข้าบริษัทหรอคะ

รินรดาเอ่ยถามด้วยความสงสัย ไม่คิดว่าเปิดเข้ามาแล้วจะเจออีกคนนั่งอยู่ในห้อง ปกติเวลานี้คงอยู่ที่บริษัทไปแล้ว

ปัณณทัต

วันนี้ไม่ได้เข้า

ปัณณทัต

ทำงานที่บ้านน่ะ

รินรดา

คือคุณปัณณ์..

ปัณณทัต

ว่ามาสิ

ปัณณ์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนยังยืนนิ่งไม่พูดต่อ

รินรดา

รินขอเก็บมะม่วงต้นนั้นได้ไหมคะ

รินว่าพรางชี้ออกไปที่หน้าต่างด้านหลังของปัณณ์ ร่างหนามองตามเรียวนิ้วไป ปัณณ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะเดินไปที่หน้าต่าง มองสำรวจอยู่สักพักก่อนจะเดินกลับมา

ปัณณทัต

เอาสิ

รินรดา

ขอบคุณค่ะ

รินกล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้ม สองขาเตรียมจะก้าวเดินออกจากห้องแต่ก็ต้องชะงักกับคำพูดของปัณณ์

ปัณณทัต

ไม่เห็นต้องมาขอ

ปัณณทัต

อยากทำอะไรก็ทำเถอะ

ปัณณทัต

ถ้าใครมีปัญหาบอกมันมาคุยกับฉัน

ปัณณทัต

เข้าใจไหม?

รินรดา

ขะ..เข้าใจค่ะ

ปัณณ์มองตามร่างบางที่เดินออกไปจบลับตา

ปัณณทัต

กาย

ครับเฮีย

ปัณณทัต

เดี๋ยวมึงให้คนเอาบันไดไปวางไว้ที่ใต้ต้นมะม่วงนะ

กาย

คะ..ครับ

ปัณณทัต

แล้วเมื่อไหร่พวกนั้นจะมา

กาย

อีกสักพักครับเฮีย

กาย

เห็นบอกว่าจะมากินข้าวที่นี่ด้วย

ปัณณทัต

ที่บ้านมันไม่มีข้าวกินกันหรอวะ

-ห้องครัว-

ป้าอ่อน

วันนี้คงต้องเหนื่อยหน่อยนะ

อ่อนหันไปบอกกันเด็กๆในครัว

รินรดา

มีอะไรรึป่าวคะป้า

ป้าอ่อน

อ้าว..คุณริน

ป้าอ่อน

วันนี้เพื่อนนายจะมาทานข้าวที่บ้านด้วยน่ะค่ะ

รินรดา

อ๋อ..มาค่ะเดี๋ยวรินช่วย

อาร์ท

เชี้ย..แม่งบ้านไอ้ปัณณ์จริงปะ

อาร์ท

เปลี่ยนไปอย่างเยอะ

กุมภ์

จริง..ตอนแรกกูยังคิดว่าเข้าผิดหลัง

นพเก้า

พวกมึงเงียบๆดิ

ปัณณทัต

ไงพวกมึง

กุมภ์

เฮ้ย..สบายดีนะปัณณ์

ปัณณทัต

กูสบายดี

ปัณณทัต

พวกมึงอ่ะ

นพเก้า

กูสบายดี

อาร์ท

กูกะเรื่อยๆวะ

กุมภ์

กูเหมือนไอ้อาร์ท

ปัณณทัต

แล้วพวกมึงแห่กันมาทำเหี้ยไร

ปัณณทัต

ล่ะพาใครมาด้วย

สายตาคมเหลือบมองผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของเพื่อนสนิททั้งสามคน

กุมภ์

กูมาดูเมียมึง

อาร์ท

กูด้วย

ปัณณทัต

อะไรนะ..

น้ำเสียงและสายตาถูกเปลี่ยนเป็นเย็นชาและเรียบนิ่ง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ