ผมหลงรักสามีตัวเองซะเเล้วสิ
จุดเริ่มต้น
ติวเตอร์:สวัสดีครับ ผมชื่อ'ติวเตอร์'อายุ18ปี ผมเป็นนักเรียนม.ปลาย ธรรมดาๆคนนึง
ติวเตอร์:ที่มีฐานะค่อนข้างยากจน ดังนั้นผมจึงทำงานเพื่อเเลกเงิน เพื่อมาจ่ายค่าโน่นค่านี่ภายในบ้าน
ติวเตอร์:เพราะผมเป็นหัวหน้าครอบครัว
เเม่ติวเตอร์
ไปดีมาดีนะลูก
ติวเตอร์
ครับเเม่ เเม่ก็อย่าลืมพักผ่อนเยอะๆล่ะ
ป้าข้างบ้าน
อ้าว ติวเตอร์จะไปทำงานเเล้วหรอลูก
ป้าข้างบ้าน
มาๆเอาขนมตาลป้าไปกินก่อน
ติวเตอร์เป็นเด็กน่ารัก ขยัน มารยาทดี จึงมีคนคอยช่วยเหลืออยู่เสมอ
ณ ที่ทำงาน(ร้านสะดวกซื้อ)
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
เตอร์
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
นายก็อายุตั้ง18เเล้ว ไม่คิดหาเเฟนบ้างหรอ
ติวเตอร์
นายก็รู้นิ ว่าฉันค่อนข้างจน ถ้าเกิดฉันมีเเฟนฉันก็ต้องเปย์อีก
ติวเตอร์
อีกอย่าง เเม่ฉันก็ป่วยอยู่ด้วย ฉันไม่ใช่เงินสุรุ่ยสุร่ายหรอก
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
คร้าบๆ
ติวเตอร์
ยินดีต้อนรับ...ครับ..
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
ไง
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
โอ๊ะ!ดูเหมือนของตรงนั้นจะหมด ฉันไปเติมก่อนนะเตอร์
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เรามาเติมเงินเหมือนเดิมอ่ะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
\\กดเบอร์\\
ในระหว่างที่นํ้าค้างยื่นตังค์ให้ ติวเตอร์ก็สังเกตเห็นใบเล็กๆสีขาวๆติดมากับเงิน
ติวเตอร์
เอ่อ..มันมีไรติดมาด้วยอ่ะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เราให้
หลังจากพูดจบนํ้าค้างก็เดินออกไปกันต์ก็เดินเข้ามา
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
เเหม~~~~ดูท่าเค้าก็น่าจะสนใจนายเหมือนกันนะเนี้ย
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
เอ๊า ก็ที่ถืออยู่นั่งไง ไม่ใช่เบอร์หรือเฟสหรอกหรอ
ติวเตอร์รีบเปิดดูทันที ในกระดาษนั้นเขียนว่า..
'สวัสดี เราชื่อนํ้าค้าง เราเห็นว่าเธอดูสนใจเรา เเต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ นี่เบอร์เรา08* *** ****ติดต่อมาได้นะ'
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
ชื่อไรหรอ?
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
เอ๊า ซะงั้น
ติวเตอร์:หลังจากนั้นมาพวกเราก็คุยกันเป็นประจำ เป็นเวลาหลายเดือน
ติวเตอร์:มันทำให้ผมรู้สึกว่า พวกเราพร้อมเเล้วที่จะคบหาดูใจกัน
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เตอร์รู้ได้ไงอ่ะว่าเราชอบสวนสนุก
ติวเตอร์
ก็เราเห็นนํ้าโฟสต์ลงเฟสว่า'อยากไปเที่ยวสวนสนุก'เเทบทุกวันเลย
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
555นั่นสิเนอะ
ติวเตอร์
เราเข้าไปข้างในหันเถอะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
อื้อ
หลังจากที่ทั้งสองเที่ยวกันเสร็จ
ติวเตอร์
นํ้า หิวรึยัง เดี๋ยววันนี้เราเลี้ยง
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เตอร์เนี้ยนะจะเลี้ยงเรา
ติวเตอร์
เอาน่าา เลือกร้านมาเลย
เมื่อนํ้าค้างเลือกร้านได้เเล้ว
ติวเตอร์
นํ้าอยากกินไร นํ้าสั่งเลยนะเดี๋ยวเราเลี้ยงเต็มที่เลย
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เตอร์มีตังค์จ่ายหรอ
ติวเตอร์
อ้าว~ดูถูกกันนี้น่าา
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
ป่าว~เราเเค่ถาม
ติวเตอร์
เราก็ไม่ได้มีเยอะหรอก เเต่เพื่อนํ้าเเล้ว เราไม่เสียดายหรอก
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เตอร์...เตอร์เองก็กำลังจะขึ้นมหาลัยเเล้วนะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เราอยากให้เตอร์เก็บเงินไว้ใช้ส่วนนั้นมากกว่า
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
อาหารนี่ เดี๋ยวเราช่วยจ่ายนะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
ขอบคุณนะที่มาส่ง
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
งั้นเตอร์ก็กลับดีๆนะ บาย
นํ้าค้างที่กำลังจะหันหลังเดินเข้าบ้าน
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
หืม?มีอะไรอีกรึป่าว
ติวเตอร์
คือ..ความจริงเเล้ว..
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
....
ติวเตอร์
วันนี้เรามีอะไรจะบอก เเต่มันไม่มีจังหวะให้เราพูดเลยอ่ะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เรื่องอะไรหรอ..
ติวเตอร์หยิบเเหวนออกมาจากกระเป๋ากางเกง เเล้วคุกเข่าลง พร้อมพูดว่า
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
\\ยิ้มเเก้มปริ\\
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
อื้อ🤭🤭
หลังจากที่นํ้าค้างตอบตกลงติวเตอร์ก็สวมเเหวนให้นํ้าค้างทันที
เเละทั้งคู่ก็กอดกันอยู่นาน
ในระหว่างที่ติวเตอร์กำลังเดินกลับบ้าน
ติวเตอร์
โอ้ยยย วันนี้เป็นวันที่เรามีความสุขที่สุดเล๊ย~
....
อ..โอ้ย ป..ปวดหัวจังเลย
....
ที่นี่...โรงพยาบาลหรอ
....
{ล้างหน้าหน่อยดีกว่า}
Comments