ผมหลงรักสามีตัวเองซะเเล้วสิ
จุดเริ่มต้น
ติวเตอร์:สวัสดีครับ ผมชื่อ'ติวเตอร์'อายุ18ปี ผมเป็นนักเรียนม.ปลาย ธรรมดาๆคนนึง
ติวเตอร์:ที่มีฐานะค่อนข้างยากจน ดังนั้นผมจึงทำงานเพื่อเเลกเงิน เพื่อมาจ่ายค่าโน่นค่านี่ภายในบ้าน
ติวเตอร์:เพราะผมเป็นหัวหน้าครอบครัว
เเม่ติวเตอร์
ไปดีมาดีนะลูก
ติวเตอร์
ครับเเม่ เเม่ก็อย่าลืมพักผ่อนเยอะๆล่ะ
ป้าข้างบ้าน
อ้าว ติวเตอร์จะไปทำงานเเล้วหรอลูก
ป้าข้างบ้าน
มาๆเอาขนมตาลป้าไปกินก่อน
ติวเตอร์เป็นเด็กน่ารัก ขยัน มารยาทดี จึงมีคนคอยช่วยเหลืออยู่เสมอ
ณ ที่ทำงาน(ร้านสะดวกซื้อ)
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
เตอร์
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
นายก็อายุตั้ง18เเล้ว ไม่คิดหาเเฟนบ้างหรอ
ติวเตอร์
นายก็รู้นิ ว่าฉันค่อนข้างจน ถ้าเกิดฉันมีเเฟนฉันก็ต้องเปย์อีก
ติวเตอร์
อีกอย่าง เเม่ฉันก็ป่วยอยู่ด้วย ฉันไม่ใช่เงินสุรุ่ยสุร่ายหรอก
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
คร้าบๆ
ติวเตอร์
ยินดีต้อนรับ...ครับ..
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
ไง
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
โอ๊ะ!ดูเหมือนของตรงนั้นจะหมด ฉันไปเติมก่อนนะเตอร์
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เรามาเติมเงินเหมือนเดิมอ่ะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
\\กดเบอร์\\
ในระหว่างที่นํ้าค้างยื่นตังค์ให้ ติวเตอร์ก็สังเกตเห็นใบเล็กๆสีขาวๆติดมากับเงิน
ติวเตอร์
เอ่อ..มันมีไรติดมาด้วยอ่ะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เราให้
หลังจากพูดจบนํ้าค้างก็เดินออกไปกันต์ก็เดินเข้ามา
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
เเหม~~~~ดูท่าเค้าก็น่าจะสนใจนายเหมือนกันนะเนี้ย
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
เอ๊า ก็ที่ถืออยู่นั่งไง ไม่ใช่เบอร์หรือเฟสหรอกหรอ
ติวเตอร์รีบเปิดดูทันที ในกระดาษนั้นเขียนว่า..
'สวัสดี เราชื่อนํ้าค้าง เราเห็นว่าเธอดูสนใจเรา เเต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ นี่เบอร์เรา08* *** ****ติดต่อมาได้นะ'
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
ชื่อไรหรอ?
กันต์(เพื่อนที่ทำงาน)
เอ๊า ซะงั้น
ติวเตอร์:หลังจากนั้นมาพวกเราก็คุยกันเป็นประจำ เป็นเวลาหลายเดือน
ติวเตอร์:มันทำให้ผมรู้สึกว่า พวกเราพร้อมเเล้วที่จะคบหาดูใจกัน
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เตอร์รู้ได้ไงอ่ะว่าเราชอบสวนสนุก
ติวเตอร์
ก็เราเห็นนํ้าโฟสต์ลงเฟสว่า'อยากไปเที่ยวสวนสนุก'เเทบทุกวันเลย
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
555นั่นสิเนอะ
ติวเตอร์
เราเข้าไปข้างในหันเถอะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
อื้อ
หลังจากที่ทั้งสองเที่ยวกันเสร็จ
ติวเตอร์
นํ้า หิวรึยัง เดี๋ยววันนี้เราเลี้ยง
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เตอร์เนี้ยนะจะเลี้ยงเรา
ติวเตอร์
เอาน่าา เลือกร้านมาเลย
เมื่อนํ้าค้างเลือกร้านได้เเล้ว
ติวเตอร์
นํ้าอยากกินไร นํ้าสั่งเลยนะเดี๋ยวเราเลี้ยงเต็มที่เลย
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เตอร์มีตังค์จ่ายหรอ
ติวเตอร์
อ้าว~ดูถูกกันนี้น่าา
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
ป่าว~เราเเค่ถาม
ติวเตอร์
เราก็ไม่ได้มีเยอะหรอก เเต่เพื่อนํ้าเเล้ว เราไม่เสียดายหรอก
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เตอร์...เตอร์เองก็กำลังจะขึ้นมหาลัยเเล้วนะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เราอยากให้เตอร์เก็บเงินไว้ใช้ส่วนนั้นมากกว่า
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
อาหารนี่ เดี๋ยวเราช่วยจ่ายนะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
ขอบคุณนะที่มาส่ง
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
งั้นเตอร์ก็กลับดีๆนะ บาย
นํ้าค้างที่กำลังจะหันหลังเดินเข้าบ้าน
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
หืม?มีอะไรอีกรึป่าว
ติวเตอร์
คือ..ความจริงเเล้ว..
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
....
ติวเตอร์
วันนี้เรามีอะไรจะบอก เเต่มันไม่มีจังหวะให้เราพูดเลยอ่ะ
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
เรื่องอะไรหรอ..
ติวเตอร์หยิบเเหวนออกมาจากกระเป๋ากางเกง เเล้วคุกเข่าลง พร้อมพูดว่า
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
\\ยิ้มเเก้มปริ\\
นํ้าค้าง(คนที่ติวเตอร์เเอบชอบ)
อื้อ🤭🤭
หลังจากที่นํ้าค้างตอบตกลงติวเตอร์ก็สวมเเหวนให้นํ้าค้างทันที
เเละทั้งคู่ก็กอดกันอยู่นาน
ในระหว่างที่ติวเตอร์กำลังเดินกลับบ้าน
ติวเตอร์
โอ้ยยย วันนี้เป็นวันที่เรามีความสุขที่สุดเล๊ย~
....
อ..โอ้ย ป..ปวดหัวจังเลย
....
ที่นี่...โรงพยาบาลหรอ
....
{ล้างหน้าหน่อยดีกว่า}
เเนะนำตัวละคร
ติวเตอร์
ชื่อ:ติวเตอร์
อายุ:18ปี
ส่วนสูง:170 ซม.
นิสัย:เหมือนเด็ก,ขี้เเย,ใจดี(ม๊ากกกกกก)
เล่นเป็น:ร่างเก่านายเอก
นพ(ติวเตอร์)
ชื่อ:นพ
อายุ:20ปี
ส่วนสูง:175ซม.
นิสัย:หยิ่งๆโหด,ด่าคนอื่นไปทั่ว
**นิสัยของนพไม่ใช่ของติวเตอร์**
เล่นเป็น:นายเอก
สันติ
ชื่อ:สันติ
อายุ:25ปี
ส่วนสูง:188ซม
นิสัย:เจ้าเล่ห์,กวนตีนเก่ง,ปากเเข็ง
เล่นเป็น:พระเอก
สวัสดี(น้องพระเอก)
ชื่อ:สวัสดี
อายุ:19ปี
ส่วนสูง:170ซม.
นิสัย:ร่าเริง,ใจดี,ยิ้มเก่ง
เล่นเป็น:น้องพระเอก
กวิน(เพื่อนพระเอก)
ชื่อ:กวิน
อายุ:25ปี
ส่วนสูง:186ซม.
นิสัย:ติดตลก,ชอบเที่ยว
เล่นเป็น:เพื่อนพระเอก
ชานนท์(เเฟนพระเอก)
ชื่อ:ชานนท์
อายุ:20ปี
ส่วนสูง:165ซม.
นิสัย:เจ้าชู้,เห็นเเก่เงิน
เล่นเป็น:เเฟนสันติ
ชงโค(รุ่นพี่)
ชื่อ:ชงโค
อายุ:23ปี
ส่วนสูง:183ซม.
นิสัย:ยิ้มง่าย,พึ่งพาได้
เล่นเป็น:รุ่นพี่ที่เเอบชอบนพ
ธนู(เพื่อนนายเอก)
ชื่อ:ธนู
อายุ:20ปี
ส่วนสูง:173ซม.
นิสัย:ชอบคิดในเเง่บวก,เข้าหาคนอื่นได้ง่าย
เล่นเป็น:เพื่อนนพ
ฉัตร(ลูกอากิตติ์)
ชื่อ:ฉัตร
อายุ:25ปี
ส่วนสูง:180ซม.
นิสัย:ชอบคิดในเเง่ลบ,ปากหมา
เล่นเป็น:ลูกพี่ลูกน้องนพ
กลับบ้าน
นพ(ติวเตอร์)
น..นี่ฉันหรอ!?
นพ(ติวเตอร์)
ก..เกิดไรขึ้น ท..ทำไม!?
นพ(ติวเตอร์)
{ฝ..ฝันนี่ต้องเป็นฝันเเน่ๆ}
ติวเตอร์ที่ตื่นขึ้นมาอยู่ในร่างใครก็ไม่รู้
เค้าก็ทุบตีตัวเองเพื่อให้เเน่ใจว่านี่ไม่ใช่ฝัน
นพ(ติวเตอร์)
โอ้ย?! ก็เจ็บอยู่นี่น่า..หรือว่า..
นพ(ติวเตอร์)
นี่ไม่ใช้ฝันอย่างงั้นหรอ..
นพ(ติวเตอร์)
อา..ไม่หรอกนี่ต้องเป็นฝันอย่างเเน่นอน
นพ(ติวเตอร์)
กลับไปนอนดีกว่าตื่นมาอีกทีก็น่าจะเป็นเหมือนเดิม
ขณะที่ติวเตอร์กำลังจะกลับไปนอนที่เตียง
....
อ้าว พี่นพตื่นเเล้วหรอ
....
เดี๋ยวผมไปเรียกหมอมาก่อนนะครับ
หมอ
ไม่มีอาการอะไรที่น่าเป็นห่วงเเล้วล่ะครับ
หมอ
ยังไงตอนนี้คุณก็หมั่นออกกำลังกายนะครับ
หมอ
เพราะร่างกายไม่ได้ขยับมานาน
นพ(ติวเตอร์)
หมายความว่ายังไงครับ?
หมอ
ครับ ยังไงหมอจะให้อยู่รพ.ก่อน1คืนนะครับ
นพ(ติวเตอร์)
[นี่มันเกิดอะไรขึ้น เนี้ย..]พึมพำ
....
เป็นอะไรรึป่าวครับพี่นพ
สวัสดี(น้องพระเอก)
เอ๊ะ..พี่นพจำสวัสดีไม่ได้หรอครับ
นพ(ติวเตอร์)
-.-{จำได้เเล้วฉันจะถามมั้ยล่ะ อยากตอบไปแบบนี้จริงๆเล๊ย}
สวัสดี(น้องพระเอก)
ผมชื่อ'สวัสดี'เป็นน้องคู่หมั้นคุณ
สวัสดี(น้องพระเอก)
นี่พี่นพจำอะไรไม่ได้เลยหรอครับ
นพ(ติวเตอร์)
อื้อ..{ฉันไม่ใช่พี่นพนายซะหน่อย}
สวัสดี(น้องพระเอก)
เอาเถอะ ยังไงพี่ก็เพิ่งจะฟื้น พี่พักผ่อนก่อนเถอะนะ
สวัสดี(น้องพระเอก)
เดี๋ยวผมจะโทรบอกทางบ้านพี่ให้
สวัสดี(น้องพระเอก)
ส่วนเรื่องความจำเสื่อมผมจะไปคุยกับคุณหมออีกที
นพ(ติวเตอร์)
{นี่ฉันฝันเป็นตุเป็นตะขนาดนี้เลยหรอเนี้ย}
หมอ
ดูเหมือนจะไม่มีอาการผิดปกติเเล้วนะครับ
หมอ
เดี๋ยววันนี้กลับบ้านได้เลย
นพ(ติวเตอร์)
{เเม่งเอ้ย!!!ไม่ให้ฝัน }
นพ(ติวเตอร์)
{นี่มันผ่านมาวันนึงเเล้วนะ!! ชิบหายเเหละ}
สวัสดี(น้องพระเอก)
พี่นพ พร้อมกลับบ้านรึยังครับ
นพ(ติวเตอร์)
อื้อ{ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมว่ะ}
สวัสดี(น้องพระเอก)
ผมคุยกับหมอเรื่องความจำเสื่อมเเล้วนะครับ
สวัสดี(น้องพระเอก)
หมอบอกว่า
สวัสดี(น้องพระเอก)
อาจจะเป็นเพราะความเครียด ก็เลยทำให้ความจำเสื่อมหายไปส่วนนึง
นพ(ติวเตอร์)
{ไม่น่าใช่ส่วนนึงนะ}
สวัสดี(น้องพระเอก)
เเต่ก็มี%สูงนะครับ ที่ความจำจะกลับมา
นพ(ติวเตอร์)
{คิดถึงเเม่จัง...}
นพ(ติวเตอร์)
{จริงสิ เรายังไม่รู้เลยว่าทำไมเจ้าของร่างถึงต้องเข้ารพ.}
นพ(ติวเตอร์)
นี่ถามไรหน่อยสิ
นพ(ติวเตอร์)
ทำไมฉันถึงต้องเข้ารพ.หรอ
นพ(ติวเตอร์)
เกิดอุบัติเหตุหรอ
สวัสดี(น้องพระเอก)
เอ่อ เรื่องนั้นไม่ต้องรู้ดีกว่านะครับ
สวัสดี(น้องพระเอก)
การเข้ารพ.มันไม่ใช่เรื่องดีอยู่เเล้ว
สวัสดี(น้องพระเอก)
เฉพาะฉะนั้นลืมๆไปเถอะครับ
นพ(ติวเตอร์)
{อย่างนี้ก็ยิ่งคาใจน่ะสิ}
สวัสดี(น้องพระเอก)
เอาล่ะครับ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้เเล้ว พี่สันติรออยู่
สวัสดี:นี่พี่จะถึงเมื่อไรเนี้ย📞
นพ(ติวเตอร์)
{ที่นี่เหมือนกับโลกของเราไม่มีผิด}
นพ(ติวเตอร์)
{เเต่ที่ทำให้เปลี่ยนความคิดก็คือ...}
นพ(ติวเตอร์)
{ตั้งเเต่ฟื้นขึ้นมา ออกจากรพ.เราก็ไม่เคยเห็นผญ.อีกเลย}
สวัสดี(น้องพระเอก)
พี่นพครับ อีกสักพักพี่สันติก็จะมาเเล้วล่ะครับ
สวัสดี(น้องพระเอก)
นั่นไงพูดถึงก็มาพอดีเลย
มีผู้ชายร่างสูงหน้าตาดีก้าวขาลงจากรถสุดหรู เเล้วเดินตรงมายังทั้งสองคน
สวัสดี(น้องพระเอก)
พี่สันติ!!
นพ(ติวเตอร์)
{ชื่อเห่ยชะมัด}
นพ(ติวเตอร์)
บอกผมหรอครับ?
นพ(ติวเตอร์)
อุ้ย!?ครับๆ{โหดเเท้}
มีชายดูมีอายุกับชายหนุ่มหน้าตาดี
เเละคนใช้ภายในบ้าน พากันออกมาต้อนรับนพ ที่เพิ่งออกมาจากรพ.มา
นพ(ติวเตอร์)
{นพเป็นลูกของมหาเศรษฐีนี่เอง}
นพ(ติวเตอร์)
{ต้องเเสดงกิริยามารยาทให้สมกับเป็นลูกคุณหนูซะเเล้ว}
นพ(ติวเตอร์)
สวัสดีครับคุณพ่อ😊😊
ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างพากันอึ้งกับสิ่งที่นพพูดออกมา
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
555อาไม่ใช่พ่อหนูนะ
นพ(ติวเตอร์)
อ้าว!?😳😳{เขินเลยเเฮะ}
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
ชั่งเถอะๆเข้าบ้านก่อนดีกว่าเนอะ
นพ(ติวเตอร์)
{โห ยังกะในหนังเเหนะ}
นพ(ติวเตอร์)
{เเต่ฉากเเบบนี้ส่วนมากจะเห็นได้เฉพาะนางเอกพระเอกเเค่นั้นเเหละ}
นพ(ติวเตอร์)
{งั้นเราก็เป็นพระเอกสินะ}
นพ(ติวเตอร์)
{ส่วนหมอนี้ก็คงเป็นตัวร้ายสินะ}
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
นั่งๆพวกอาได้ยินข่าวเเล้วนะ
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
เรื่องความทรงจำของหนูนพ
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
อาเสียใจด้วยจริงๆนะ
ฉัตร(ลูกอากิตติ์)
หึ ความจำเสื่อมจริงๆรึป่าวก็ไม่รู้
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
ฉัตร!!
สวัสดี(น้องพระเอก)
ความจำเสื่อมจริงๆครับผมถามคุณหมอมาเเล้ว
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
อื้มๆอย่างนี้คงต้องเลื่อนงานเเต่งไปก่อน
นพ(ติวเตอร์)
ใครจะเเต่งงานหรอครับ?
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
อ้าว สวัสดีไม่ได้บอกหรอ
สวัสดี(น้องพระเอก)
อ้อ ลืมเลย
สวัสดี(น้องพระเอก)
พี่นพนี่คือพี่สัตติพี่ชายผม เเละเป็นคู่หมั้นพี่นพด้วยเช่นกัน
นพ(ติวเตอร์)
!!!?{ผู้ชายเนี้ยนะ}
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
ความจริงเเล้วนพกับสันติจะต้องเเต่งงานกันเดือนหน้า
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
เเต่ดูจากสถานการณ์เเล้วคงต้องเลื่อนออกไปก่อน
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
เพราะนพก็เพิ่งจะสูญเสียความทรงจำไป
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
อาไม่อยากให้นพต้องรู้สึกอึดอัด
นพ(ติวเตอร์)
{อะไรว่ะเนี้ย!!?}
สันติ
เอ่อ..คุณน้าครับ พอดีผมมีงานที่ต้องกลับไปเคลียร์ให้เสร็จน่ะครับ
สันติ
พวกเราขอตัวก่อนะครับ
หลังจากที่สันติเเละสวัสดีกลับไป
นพ(ติวเตอร์)
คุณอาครับเเล้ว..พ่อกับเเม่ผมอยู่ไหนหรอครับ
ฉัตร(ลูกอากิตติ์)
พ่อเเม่เเกน่ะเค้าเเยกทางกัน เเล้วเเม่เเกไม่อยากได้เเก
ฉัตร(ลูกอากิตติ์)
ก็เลยเอามาให้พ่อเเกเลี้ยง
ฉัตร(ลูกอากิตติ์)
เเต่พ่อเเกก็ดันเกิดอุบัติเหตุซะก่อน
ฉัตร(ลูกอากิตติ์)
พ่อฉันก็เลยต้องรับเเกมาเลี้ยงเเทน
นพ(ติวเตอร์)
{นพเป็นเด็กกำพร้าพ่อเเม่ตั้งเเต่เด็กเลยหรอเนี้ย}
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
เอาเถอะ ยังไงเรื่องมันก็ผ่านมานานเเล้ว
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
พานพไปดูห้องตัวเองหน่อย
ฮาร์ท(พ่อบ้าน)
ครับ เชิญทางนี้เลยครับคุณนพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
