ผมหลงรักสามีตัวเองซะเเล้วสิ
คู่หมั้นเฮงซวย!!!
สันติ
เห้ย ไอ้วิน แกช่วยไปส่งนนท์ให้ฉันหน่อย
กวิน(เพื่อนพระเอก)
ได้ๆ เเกจะไปส่งคนนพใช่ป่ะ
กวิน(เพื่อนพระเอก)
งั้นกลับดีๆล่ะ อย่าทำอะไรคุณนพระหว่างทางนะเว้ย555
สันติ
หึ ใครกันเเน่ที่จะทำ
นพ(ติวเตอร์)
{หมายความว่าไงล่ะนั่น}
ชานนท์(เเฟนพระเอก)
พี่สันติกลับบ้านดีๆนะครับ ถึงเเล้วทักมาบอกนนท์ด้วย
นพ(ติวเตอร์)
{คู่หมั้นอย่างฉันก็ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้}
นพ(ติวเตอร์)
{ยังจะกล้ากระหนุงกระหนิงกับผช.คนอื่นอีก}
นพ(ติวเตอร์)
{หรือมันเป็นเรื่องปกติของที่นี่กันนะ}
สันติหันมาพูดกระเเทกเบาๆให้นพว่า..
กวิน(เพื่อนพระเอก)
เห้ย..ไอ้สัน
กวิน(เพื่อนพระเอก)
นี่เเกยังไม่เลิกพูดไม่ดีกับน้องเค้าอีกหรอว่ะ
สันติ
หึ เเกยังไม่รู้ธาตุเเท้ของมัน
สันติ
ตอนนี้มันก็เเกล้งความจำเสื่อม พวกคุณน้าๆก็พาเชื่อมันกันหมด
กวิน(เพื่อนพระเอก)
เฮ้ย คุณนพเค้าความจำเสื่อมหรอเนี่ย
กวิน(เพื่อนพระเอก)
บางทีน้องเค้าก็อาจจะความจำเสื่อมจริงๆก็ได้
ชานนท์(เเฟนพระเอก)
พี่วินยังรู้จักมันน้อยไป
ชานนท์(เเฟนพระเอก)
วันนั้นอ่ะนะ
ชานนท์(เเฟนพระเอก)
นนท์อยู่ในห้องกับพี่สัน กำลังทำรายงานกันอยู่
ชานนท์(เเฟนพระเอก)
เเต่จู่ๆนพเค้าก็เข้ามา เเล้วโวยวายลั่นบ้าน
ชานนท์(เเฟนพระเอก)
เเถมยังจะเข้ามาทำร้ายนนท์อีก
ชานนท์(เเฟนพระเอก)
ดีนะที่พี่สันเข้ามาห้ามไว้ได้ทัน
กวิน(เพื่อนพระเอก)
ไม่มีทาง นพเค้าไม่ทำร้ายใครสุ่มสี่สุ่มห้าหรอก
กวิน(เพื่อนพระเอก)
เว้นเเต่...
กวิน(เพื่อนพระเอก)
เราไปทำเค้าก่อน
ชานนท์(เเฟนพระเอก)
นนท์ยังไม่ได้ทำไรนพเค้าเลยนะครับ!
สันติ
เอาเถอะ เเกพานนท์กลับบ้านได้เเหละ
สันติ
เดี๋ยวพน.จะไปเรียนไม่ไหว
ชานนท์(เเฟนพระเอก)
เจอกันพน.นะครับพี่สันติ😊😊
นพ(ติวเตอร์)
สั่งๆๆๆๆ!!!สั่งอยู่นั่นเเหละ!!
นพ(ติวเตอร์)
ฉันเป็นคู่หมั้นนายนะ!
นพ(ติวเตอร์)
นพใช้สมองส่วนไหนคิด
นพ(ติวเตอร์)
ทำไมถึงได้เลือกจะเเต่งงานกะคนพันนั้น!!
นพ(ติวเตอร์)
พูดก็ห้วน!!!ชอบออกคำสั่ง!!!เเถมยังไม่ให้เกียรติคู่หมั้นอีก!!!
นพ(ติวเตอร์)
ผ..ผมเห็นในข่าวน่ะครับ
นพ(ติวเตอร์)
เจ้าบ่าวไม่ให้เกียรติเจ้าสาว บอกเลิกกลางงานน่ะครับ😅
สันติ
ที่นี่มีเจ้าสาวที่ไหนล่ะ
นพ(ติวเตอร์)
ม..หมายความว่าไงครับที่ว่าไม่มีเจ้าสาว?!
สันติ
อย่าเเกล้งโง่หน่อยเลย ฉันบอกให้ขึ้นรถ!!
นพ(ติวเตอร์)
{ฮึ้ย~ถ้ารถดับตอนนี้คงซวยน่าดู}
สันติจอดรถเเล้วหันมาคุยกับนพ
นพ(ติวเตอร์)
เฮ้ย!!จอดไมอะ!?
สันติ
ฉันขอพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะ
สันติ
ฉันไม่มีวันรักคนอย่างเเก
สันติ
ไม่ว่าเเกจะทำเป็นความจำเสื่อม
สันติ
หรือพยายามเปลี่ยนเเปลงตัวเองมากเเค่ไหน
นพ(ติวเตอร์)
นิ!ฉันจะความจำเสื่อมหรือไม่ มันก็เรื่องของฉัน
นพ(ติวเตอร์)
คุณมีหน้าที่ทำไรคุณก็ทำไป
นพ(ติวเตอร์)
ตอนนี้คุณมีหน้าที่ไปส่งฉัน คุณก็ต้องไปส่งฉัน
นพ(ติวเตอร์)
คุณจะพูดให้มันได้อะไรมา ห๊ะ!!
สันติ
อ๋อ~เดี๋ยวนี้ใช้คำว่า'คุณ'กับ'ฉันเเล้วหรอ
สันติ
เเต่ก่อนยังใช้คำว่า'พี่'กับ'นพ'อยู่เลย
สันติ
ทำไมไม่ใช้คำเเทนตัวเองว่า'นพ'ล่ะ น่ารักออก
นพ(ติวเตอร์)
เพราะฉันไม่ใช่นพของคุณไง
สันติ
หรอ เเต่ก่อนยังบอกคนนู้นคนนี้คนนั้นอยู่เลยว่า"ฉันเป็นของเเก"
นพ(ติวเตอร์)
โอ้ย!!คุณจะเอาอะไรกับคนความจำเสื่อม!!!
นพ(ติวเตอร์)
ฉันขอบอกไว้เลยนะ
นพ(ติวเตอร์)
ถึงฉันจะจำเรื่องของคุณได้
นพ(ติวเตอร์)
ฉันก็ไม่มีวันชอบคุณเหมือนกัน
นพ(ติวเตอร์)
อย่าหลงตัวเองให้มาก!!
สันติ
งั้นเรามาดูกันว่าเเกจะทนได้มั้ย
สันติจูบไปที่ปากนพโดยที่นพตั้งตัวไม่ทัน
นพ(ติวเตอร์)
อื้อ!!!?\\ผลักสันติ\\
หลังจากที่สันติถอนจูบ นพที่ตั้งสติได้ จึงต่อยสันติไป1หมัด
นพ(ติวเตอร์)
ฉันนับ1-3!!ถ้าเเกไม่ออกรถ!!
นพ(ติวเตอร์)
ฉันถีบเเกตกรถเเน่!!!
สันติที่ได้ยินอย่างนั้นจึงรีบออกรถทันที
ทันทีที่รถจอด นพก็รีบลงจากรถ เเล้วรีบวิ่งขึ้นห้องทันที
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
อ้าว กลับมา--
นพวิ่งผ่านอาผู้ที่นั่งรอหลานชายกลับบ้าน นานถึง2-3ชม.
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
เป็นอะไรรึป่าวนะ..
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
อ้าว คุณสัน--!!!น..หน้าไปโดนอะไรมาครับนั่น
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
คุณสันติคิดว่าเจ้านพเเกล้งความจำเสื่อม
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
เลยทำอะไรที่ไม่ควรทำลงไป เเล้วก็โดนต่อยกลับมา
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
อย่างนั้นหรอครับ
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
น้าขอยอมรับเลยนะ
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
ว่าทีเเรกน้าก็คิดเหมือนสันติเลย
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
เเต่ที่ทำให้น้าเปลี่ยนความคิดก็คือ...
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
ตอนที่นพรู้ว่าคุณสันติเป็นคู่หมั้น นพดูตกใจมาก
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
น้ารู้จักนพดี
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
ถึงนพเค้าจะเเกล้งความจำเสื่อม เเต่ก็คงห้ามตัวเองที่ชอบสันติไม่อยู่จริงๆ
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
ยังไงก็ต้องเผลอยิ้มออกมาบ้างเเหละ
สันติ
ครับ..ผมเองก็ได้พิสูจน์มาเเล้ว
สันติ
ถ้าอย่างนั้น เพื่อเป็นการไถ่โทษ
สันติ
พน.ผมจะมารับนพไปมหาลัยนะครับ
อากิตติ์(น้องพ่อนพ)
อื้อ ก็ดีเหมือนกัน
พอติวเตอร์มาถึงห้อง เค้าก็เริ่มโวยวายทันที
นพ(ติวเตอร์)
อ๊ากกกก!!!อีตาบ้านั่น!!!กล้าดียังไงมาขโมยจูบฉัน
นพ(ติวเตอร์)
นั่นมันจูบเเรกที่ฉันจะเก็บไว้จูบกับนํ้าค้างเชียวนะ!!!
นพ(ติวเตอร์)
ฉันอุตส่าห์รักษามันมาตั้ง18ปี...
นพ(ติวเตอร์)
ทำไม..ทำไม!!ฉันต้องมาเสียให้กับใครก็ไม่รู้ด้วย!!!
**ติวเตอร์ลืมไปว่านี่ไม่ใช่ร่างของตัวเอง**
นพ(ติวเตอร์)
พน.เเกเจอฉันเเน่!!!ไอ้คู่หมั้นเฮงซวย!!!
Comments