ปีศาจน้อยแห่งนคร​ [V1]​ ตอน​ที่​ 5

. . .

ตัวประกอบ

1:ระวังหน่อยสิ!

ตัวประกอบ

1:เกิดนายน้อยเป็นอะไรขึ้นมาเราตายแน่!

ตัวประกอบ

2:ฉันรู้อยู่แล้วล่ะน่า!

ตัวประกอบ

2:มาช่วยกันหน่อยสิ!

ตัวประกอบ

3:ฉันไม่เคยเห็นปีศาจที่เปราะบางขนาดนี้มาก่อนเลย

ตัวประกอบ

4:เราต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน?

ตัวประกอบ

3:ผมของนายน้อยยาวมาก

ตัวประกอบ

3:ถ้าจะตัดฉันก็เสียดายแทน

???

[....]

???

[เสียงอะไร?]

???

[หนวกหู]

???

//ลืมตา

ตัวประกอบ

อ้ะ ตื่นแล้ว

[หลิง] -???-

//กวาดตามอง

[หลิง] -???-

[เกิดอะไรขึ้น?]

[หลิง] -???-

[นี่ข้าหลับไปนานแค่ไหนกัน?]

ตัวประกอบ

อ้าาา นายน้อยตื่นแล้ว!

ตัวประกอบ

ฉันเห็นแล้ว!

ตัวประกอบ

ใครไปแจ้งนายท่านที!

ตัวประกอบ

ฉันเอง!

[หลิง] -???-

....????

เขาได้แต่นอนงงอยู่บนเตียง ไม่นานหลังนั้น

ประตูถูกผลัก(เรียกว่าพังเลยดีกว่า)เปิดเข้ามาอีกครั้ง

พร้อมร่างโครงกระดูกกับหมอกสีดำรอบตัวมันพุ่งเข้ามาอย่างเร็ว

มันพุ่งไปบนเตียง

[หลิง] -???-

!!? /ตกใจ

[หลิง] -???-

//เผลอถีบ

ฝ่าเท้าเล็กๆประทับเข้าที่หัวกะโหลกของมันจนลอยกระเด็นทะลุเพดาน

กลุ่มคนที่ตามมาเห็นพอดีได้แต่ยืนอึ้ง

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

(วิลล่าที่นายท่านซื้อไว้นี้ได้ถูกปรับปรุงระบบรักษาความปลอดภัยทั้งหมด)

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

(แม้แต่กระถางต้นไม้ภายในบ้านต่อให้โดยระเบิดนิวเครียร์หรือรถถังมายิงก็ยังไม่แตก)

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

(นับประสาอะไรกับเพดานห้องโดยเฉพาะห้องของนายน้อย!)

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

(ทาสผีของนายท่านก็ยังเป็นถึงผีที่อายุกว่า800ปี! ขึ้นประวัติว่าเคยถูกผนึกเอาไว้อย่างแน่นหนามาอยู่มานานย่อมมีพลังอาฆาตและพลังหยินที่แข็งแกร่ง! แต่...แต่....)

ตัวประกอบ

(ก็รู้แล้วล่ะนะว่าเป็นปีศาจน่ะแต่ นายน้อยยังเด็กมากนะ! )

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

...//ยิ้มมุมปาก

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//เดินไปนั่งขอบเตียง

[หลิง] -???-

//เอียงคอมอง

[หลิง] -???-

//เงยมองรูบนเพดาน

[หลิง] -???-

/รู้สึกผิด

[หลิง] -???-

//ลุงขึ้นนั่ง+มองตาแป๋ว

'เอื้อก..!' เสียงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากดังขึ้นจากกลุ่มบอดี้การ์ดและสาวใช้

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ลูบหัว

[หลิง] -???-

(??)

ความอบอุ่นแผ่ซ่าน เป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยสัมผัสและยังคิดว่ามันแปลกสำหรับเขา

[หลิง] -???-

//สั่นเทา

ถึงแม้ใบหน้าเด็กชายจะตายด้านแต่ดวงตาสีแดงที่ดูว่างเปล่าของเขานั้นซื่อตรงและความไร้เดียงสาเหมือนเด็กน้อยคนนึงเท่านั้น

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

...

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ปะป๋า

[หลิง] -???-

//เงยหน้ามอง

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//จ้อง

หลายคนกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว

[หลิง] -???-

ปะป๋า!

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ยิ้ม

เป็นรอยยิ่มที่อ่อนโยนอย่างที่เขาไม่เคยมี

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

//ขยี้ตามอง

ตัวประกอบ

//+

[ชื่อ:???]-ผีนักรบกระดูก-

//ลอยกลับมาเห็นพอดี

[ชื่อ:???]-ผีนักรบกระดูก-

/รู้สึกขนลุก{ถึงจะเป็นกระดูกและไม่น่ามีขนก็เถอะ)

[หลิง] -???-

(มีแต่เรื่องไม่เข้าใจ..)

[หลิง] -???-

//กวาดตามอง

[หลิง] -???-

//มองสำรวจตัวเอง

[หลิง] -???-

//ชะงัก+อึ้งนิ่ง

[หลิง] -???-

(นี่ข้า ตัวหดลงหรือเปล่า?)

[หลิง] -???-

(แล้วแผลหายไปไหนหมด?)

[หลิง] -???-

(ไอ้ชุดแปลกๆนี่ข้าไปใส่มันตอนไหน?)

[หลิง] -???-

(ครั้งสุดท้ายจำได้ว่าผมของข้ายาวเพียงไหล่เท่านั้น...)

[หลิง] -???-

(ทำไมถึงยาวขนาดนี้!?)

ผมของเขายาวมาก

ยาวกว่าตกว่าตัวเขากว่า10เท่า!

{ผมยาว10-15เมตรอ่ะ คิดดู ก็นะ ตั้ง1000ปี สามารถเอาไปถักทอทำผ้าคลุมได้เลยนะเนี่ย}

ปฎิกิริยาทุกอย่างของเขานั้นอยู่ในสายตาชายหนุ่มตลอด

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//โบกมือไล่

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

//เดินออกไป

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

เธอเรียกฉันว่าปะป๋าฉันก็คือปะป๋าเข้าใจไหม?

[หลิง] -???-

...??

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

อ่า.. //ตบหน้าผาก

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

หมายถึง 'ท่านพ่อ' น่ะ

[หลิง] -???-

//พยักหน้ารับ

[หลิง] -???-

(ตัวข้าจะยังไงก็ได้ทั้งนั้นแหละ เพราะถึงยังไงก็ไม่สามารถตายได้อยู่แล้ว..)

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ฉันเห็นความทรงจำของเธอผ่านมุมมองของบุคคลที่3

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ฉันเข้าใจเธอดี ฉันไม่รู้เวลาที่แน่ชัดนักหรอก...

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

แต่เธอหลับอยู่ในนั้นมากว่าพันปีแล้วล่ะ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

แต่ถึงเธอจะมีตัวตนอยู่มาพันปีแต่เพราะหลับไปในโรงศพนั่นตั้งแต่10ขวบ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

เพราะงั้นในสายตาชั้นเธอก็ยังเป็นเพียงเด็กน้อยที่ควรได้รับการดูแลและไม่ควรที่จะละเลย

[หลิง] -???-

//นั่งฟังนิ่งๆ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//จิบน้ำ.พูดต่อ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ตัวฉันเมื่อก่อนก็มีชีวิตไม่ต่างกับเธอนักหรอกแต่ก็ผ่านมาแล้ว ดูสิ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//จับใบหน้าเล็กให้มองเขา

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ต่อไปนี้ฉันคือพ่อของเธอ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

เรียกฉันว่าปะป๋าโอเคไหม?

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ไหนลองเรียกสิ ปะป๋า

[หลิง] -???-

...ปะป๋า

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ดี..

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ไม่มีอะไรผิดปกติใช่ไหม?

[หลิง] -???-

//ลองขยับแขนขยับขา

[หลิง] -???-

//คลานไปขอบเตียง

[หลิง] -???-

//กระโดดลงไปยืนบนพื้น

[หลิง] -???-

//เซนิดหน่อย

ทาสผีที่เห็นเด็กน้อยยืนไม่มั่นคงกลัวจะล้มมันจึงเตรียมพร้อมที่จะเข้าไปอุ้มตลอดเวลา

ถึงตอนแรกมันจะกลัวเด็กน้อยตั้งแต่ยังไม่เปิดโรงศพ

[ชื่อ:???]-ผีนักรบกระดูก-

(แต่ตอนนี้ข้าอยากเลี้ยงดูปีศาจน้อย!)

[ชื่อ:???]-ผีนักรบกระดูก-

(ข้าต้องการเป็นพี่เลี้ยง!)

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//มองอย่างเย็นชา

[ชื่อ:???]-ผีนักรบกระดูก-

อึก.. //ถอยไปยืนลอยมุมห้อง

ผมยาวของเขาลากจากบนเตียงลงมาลากพื้น มันแผ่สยายไปรอบตัวเขา ถ้าลองเอามาพันตัวเขามันสามารถกลายเป็นชุดให้เขาได้เลย

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//แตะเส้นผมที่ลากยาวบนเตียง

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

อยากตัดไหม?

[หลิง] -???-

//พยักหน้า

[หลิง] -???-

[มันน่ารำคาญนิดหน่อย ปล่อยไว้แบบนี้ข้าได้สะดุดเส้นผมตัวเองแน่...]

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ครุ่มคิด

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//หันไปสั่ง

ตัวประกอบ

//โค้ง

ตัวประกอบ

//จับยืนนิ่งๆ

[หลิง] -???-

...//ยืนนิ่งๆ

ตัวประกอบ

//หยิบเครื่องมือจากไหนไม่รู้

ตัวประกอบ

//เริ่มตัดแต่งทรงผม

จากตอนแรกที่ผมยาวเป็นหางว่าวก็เหลือยาวลงมาเพียงข้อพับเข่าเขาเท่านั้น

สาวใช้รวบผมขึ้นผูกด้วยริบบิ้นสีดำเป็นหางม้าให้เขาเท่านั้นและเริ่มเปลี่ยนชุดให้เขาใหม่

เด็กชายยืนเป็นตุ๊กตาถูกตัดแต่งทรงผมและถูกจับเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างว่องไว

[หลิง] -???-

/รู้สึกแปลกนิดหน่อย

เสร็จแล้ว

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//อุ้ม

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//เดินออกไปขึ้นรถ

[หลิง] -???-

//กวาดตามองรอบๆอย่างสนใจ

. . .

ฟุฟุ

มีคำผิดเม้นบอกด้าย~

ฟุฟุ

แก้เร็สแก้ช้าขึ้นอยู่กับความขยัน-ขี้เกียจของไรต์เอง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ

ตอน​ที่​ 5

ตอนที่ 5