ปีศาจน้อยแห่งนคร​ [V1]​ บทนำ(3)

ฟุฟุ

เปลี่ยนบทนำมี4ตอน

[....] เหมือนเป็นการลำลึก/พูดผ่านอุปกรณ์สื่อสารทุกชนิดและอื่นๆ

ตัวประกอบ

-รับบทเรขา-

. . .

ยอดตึกสูงแห่งหนึ่ง

ในออฟฟิซที่มืดสลัวกระจกสีทึบสูงจากพื้นจรดเพดานนั้นมีร่างสูงสมส่วนชายหนุ่ม

มองลงไปยังเมืองเบื้องหน้าเขาที่ส่องแสงยามกลางคืน

ก๊อกๆๆ-เสียงเคาะประตู

???

เข้ามา

สิ้นเสียงเรียบเอ่ยอนุญาต ประตูก็ถูกเปิดเข้ามา

แกร๊ก

ตึก ตึก ตึก

ตัวประกอบ

//หายใจเข้าลึกๆ

ตัวประกอบ

ในงานประมูลของโรงแรมจี้หรูอีก3วัน

ตัวประกอบ

ดูเหมือนตระกูลเย่จะเล็งไปที่สิทธิ์ในการครอบครองภูเขาทางตอนใต้เมืองหลิ่งฉาง

ตัวประกอบ

ว่ากันว่าเป็นภูเขาที่ผนึกเทพเอาไว้เมื่อ1พันปีก่อนค่ะ

???

งั้นหรอ..//เสียงเรียบ

ตัวประกอบ

//สั่นสะท้าน

ตัวประกอบ

//สะกดข่มความกลัว

???

ไปได้แล้ว

ตัวประกอบ

//โค้ง

ตัวประกอบ

//เดินออกไป

เมื่อออกมาแล้วประตูปิดลง

ตัวประกอบ

//ฟุบลงไปนั่งกับพื้น

ตัวประกอบ

//ปิดปาก+ตัวสั่น

ตัดฉากกลับไปในห้อง

ชายหนุ่มมองออกไปในเมืองที่ไม่เคยหลับใหล

???

[ตระกูลเย่ ตระกูลหมอผีชื่อดังในแวดวงหมอผีกับชนชั้นสูงรู้จักกันดี]

???

[ลูกหลานที่เกิดในตระกูลจะมีร่างกายที่เป็นดั่งแหล่งรวมพลังหยิน]

???

[และดวงตาพลังหยินที่มองเห็นภูตผี ]

???

[แต่หากใครไม่ก็เป็นได้แค่ขยะในตระกูล]

???

[เขา "เย่เชิ่งเหยียน" ก็เป็น1ในนั้น]

???

[เขาถูกขับไล่จากตระกูลตั้งแต่9ขวบปี กลายเป็นเด็กไร้บ้านเร่รอนตามตรอกซอยอยู่กินไปวันๆ]

???

[แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว]

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ยกมือลูบคลึงดวงตาข้างขวา

ดวงตาข้างขวาของเขาเป็นนัยน์ตาสีเทาสนิทไม่เหมือนตวงตาของสิ่งมีชีวิตและเมื่อมองเข้าไปจะรู้สึกเหมือนมีม่านหมอกสีดำปิดกั้นบางอย่างให้รู้สึกอันตราย

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

(ใครจะไปคิดว่าสุสานในหมู่บ้านบนเขาเล็กๆนั่นจะผลึกภูตผีตั้งแต่บรรพกาลกัน...)

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

(และมันก็บังเอิญอีกที่หยกที่ได้จากระบบจะปกป้องฉันได้แถมทำให้ผีนั่นกลายเป็นทาสฉันอีก..)

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

แกคิดว่ายังไง?

กลุ่มควันสีดำปะทุออกมาจากร่างกายของเขา

ควบแน่นจนกลายเป็นรูปร่างและปรากฏร่างโครงกระดูกในชุดเกราะ

[ชื่อ:???]-ผีนักรบกระดูก-

เคี๊ยกฮ่าๆๆๆ

เสียงหัวเราะน่าขนลุกดังขึ้น

[ชื่อ:???]-ผีนักรบกระดูก-

ถ้ามันมีจริง เจ้าผนึกที่ผ่านมากว่าพันปีก็คงอ่อนลงแล้วล่ะ!

[ชื่อ:???]-ผีนักรบกระดูก-

คล้ายกรณีของข้าไง

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

หึ!

3วันต่อมา

เป็นเวลา23.00หลังสิ้นสุดการประมูล รถยนต์สีดำ3คันแล่นไปตามทางเปลี่ยว สองข้างทางนั้นเต็มไปด้วยป่าหนาทึบ

จู่ๆชายชุดสูทมีอาวุธครบมือพุ่งออกมาปิดล้อมเส้นทางรถคันนั้น

เกิดการปะทะขึ้นและไม่นานก็เห็นผล

ชายชราเปิดประตูลงจากรถพร้อมบังร่างหญิงสาวผู้เป็นหลาน

มีรถอีกคันที่พึ่งมาถึง

แปะ แปะ แปะ~

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ลงจากรถ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ปรับมืออย่างเอื่อยเฉื่อย

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ยิ้มบางๆ

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//เบิกตากว้าง

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//ไม่อยากเชื่อ+ไม่ยอมรับ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ไม่เจอกันนานนะ คุณปู่

เสียงแหบทุ้มเอ่ยออกมาไม่ดังไม่เบาแต่ดังกังวาล

เย่เหยาหลาน

ใครกันคะ? คุณปู่

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//ตัวสั่น

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

เชิ่ง...เชิ่งเหยียน

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

[ใบหน้านั้น ไม่ผิดแน่ ผ่านไป15ปีแต่เขาจำได้ไม่เคยลืม]

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

[เด็กที่เกิดมาเป็นเพียงขยะของตระกูล]

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

[เขาถูกกดดันให้ขับไล่เด็กคนนี้ออกไปซึ่งเขาได้แต่เสียใจและรู้สึกผิดมาโดยตลอด]

แต่ตอนนี้ทุกอย่างของคนตรงหน้านั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

อาเหยียน... //ร่างกายสั่นเทา+ค่อยๆเดินเข้าไปหา

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ถอยห่างอย่างรังเกียจ

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

//ล้อมรอบเชิ่งเหยียน+หันอาวุธใส่ชายชรา

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//ชะงัก

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

อาเหยียน..?

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

จบเรื่องรำลึกความหลังไว้เพียงเท่านี้ ส่งมันมาให้ฉันตาแก่!

เย่เหยาหลาน

นี่! คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน! มาพูดกับคุณปู่แบบนี้! ตระกูลเย่ไม่เอาแกไว้แน่!

เย่เหยาหลาน

//ตะคอกเสียงดัง

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

อาเหยา..อย่า

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

หึ!...ฮ่าๆๆๆ!.

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ตระกูลเย่? ตระกูลเย่เนี่ยนะจะจัดการฉัน?

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

มันก็เป็นแค่ก้อนกวาดริมทางให้ฉันได้เหยียบย่ำ!

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

พี่สาวที่ไม่รู้อะไรน่ะพูดไปเถอะ แล้วฉันจะฉีกปากที่มันน่ารำคาญของแกออกมาเอง!

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//ยิ้มแสยะ

เย่เหยาหลาน

//สั่นกลัว

เย่เหยาหลาน

//ถอย.สะดุดล้มลงไปกับพื้น

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

อะ..อาเหยียนทำไมพูดแบบนั้น..นั่นพี่สาวของหลานนะ!

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//เหลือบตามองอย่างเรียบเฉย

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

พี่สาวหรอ? เฮอะ! ฉันไม่ใช่'เย่เชิ่งเหยียน' แต่เป็น 'เชิ่งเหยียน' ต่างหาก!

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

ไปเอามันมาให้ฉัน!

กลุ่มชายชุดสูทแยกตัวออกไป5-6คนเพื่อค้นหาสิ่งที่พวกเขาต้องการ

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

อาเหยียน!

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//หยิบแผ่นยันต์บางอย่างออกมา

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//ปากท่องบางอย่าง.ขว้างยันต์ไปข้างหน้า

เสียงกรีดร้องโหยหวนของภูตผีนับสิบดังขึ้นพร้อมกลุ่มควันสีดำขมุกขมัวของภูตผีนับ10ที่บ้าครั่งพุ่งเข้าหาเชิ่งเหยียน

เย่เหยาหลาน

ฮึ! เจ้าคนอวดดี! ลองเจอภูตผีของคุณปู่หน่อยก็ต้องลงมาคุกเข่าให้เรา! //ลุกขึ้น+ชี้หน้าด่า

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

หึ! //แสยะยิ้มอย่างเยาะเย้ย

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//เปิดผ้าปิดตาด้านขวาขึ้น

เผยดวงตาที่ไม่ใช่มนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตสีเทาออกมา เปลวไฟสีดำลุกขึ้นรอบดวงตาของเขา

ภูตผีหลาย10ตนของชายชรากลายเป็นควันสีดำและสลายหายไปในทันที

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

!! //ตกตะลึง

??? -ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง-

//ไม่อยากเชื่อสายตา+รู้สึกไม่ยอมรับ

เย่เหยาหลาน

//ทรุดลงกับพื้น

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

//เข้าไปค้นหา

บอดี้การ์ด+พ่อบ้าน

//ยิ่นแผ่นม้วนกระดาษบางอย่างให้

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//รับมามองอย่างสนใจ

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

อีกไม่นานผมกลับไปเยี่ยมตระกูลเย่แน่ไม่ต้องเป็นห่วง

[(เย่)เชิ่งเหยียน] -ปะป๋า-

//เดินกลับไปขึ้นรถ

. . .

ฟุฟุ

ฮิฮิฮิ ปะป๋ามีบทแล้ว

ฟุฟุ

อยากแต่งแบบนี้มานานแล้วโว้ยยย

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ