Chapter 1

Chapter 1

Dinner

"Ano Ang ibig mong sabihin na nawala mo ang kwintas na ibinigay sayo ni Diego?!" Hindi makapaniwalang tanong saakin ng aking ina habang nandito kami sa aking kwarto kinabukasan pagkatapos ng aking kaarawan.

Pagkatapos kasing mawala ng parang bula ng misteryosong lalaking Yun kagabi ay napansin nya na tila gumaan ang kanyang leeg.

Pagkatapos Naman ng party habang nagbibihis na sya napansin nya na Wala na pala sa kanyang leeg Ang kwintas na bigay ni Diego.

"Sana lang ay Makita na ng tauhan ng ama mo yang kwintas na yon Kung Hindi malalagot Tayo sa pamilya ni Diego. Alam mo ba kung gaano kamahal ang naiwala mo?" Dagdag pa ng aking ina. Hindi naman ako makapagsalita sapagkat iniisip ko pa Kung saan ko naiwala ang kwintas na yon.

Wala Naman akong maisip Kung saan ko ba Ito nailagay dahil hindi ko Naman Ito tinagtag sa leeg ko. Inisip ko naman ang mga pinuntahan ko kagabi. Ang naaalala ko lang namang pinuntahan ko ay...

"Drashiela, maaari ba kitang makausap?" Biglang pasok ng aking ama sa aking kwarto. Seryoso naman ang mukha nito at tila pagnagkamali sya ng sagot ay lagot talaga sya dito.

"Ano po Yun?" Kinakabahan kong tanong sa aking ama habang nandito kami sa may library nya at office na nya rin.

"Tinanong ka saakin ni Diego kagabi Kung nasaan ka raw, wala naman akong maisagot dahil wala ka namang sinabi Kung nasaan ka." Panimula ng aking ama habang nakaupo sa kanyang upuan at nakahalukipkip sa akin.

"Saan ka pumunta kagabi?" Tanong nya saakin na may aoutoridad ang boses.

"Ang totoo po nyan ay may nakilala po ako kagabi." Kinakanabahang paninimula ko at hindi ko na binanggit kong Ito ay lalaki o babae.

"Pumunta lang po kami sa may Hardin. At pagkatapos non bumalik na rin po ako sa Mansyon." Maingat ko pang paliwanag.

"Kung ganon ay tama nga ang hinala ko na ang lalaking kasama mo kagabi ay syang nagnakaw ng iyong kwintas." Nagulat namam ako sa sinabi ng aking ama. Paano kaya nya nalaman ang nangyari kagabi.

"Nacheck na namin ang CCTV ng buong Mansyon at ang lalaking kasama mo ang syang napagalaman naming kumuha nito dahil sya lang naman ang kasama mo sa hardin Hindi ba?"

"Pero wala tayong ebidensya na sya nga ang kumuha ng kwintas." Pagtatanggol ko pa sa lalaking iyon.

"Ano pa ang hinahanap mong ebidensya gayong malinaw Naman na sya lang ang kasama mo ng gabing iyon!" Si Dad namay himig na pagkairita.

"Wag mo ng ipagtanggol ang lalaking iyon, pumunta ka na lang sa dinner nyo ni Diego at humingi ka ng tawad sa pagkawala mo ng kwintas."

Yun na Yun bakit ba kailangan ko pang humingi ng tawad Hindi ko naman ginustong bigyan ako ng mamahaling kwintas.

Wala na akong nagawa pa at tumango na lang ako sa iniutos nya at bumalik na sa aking kwarto. Habang papunta Naman ako sa aking kwarto naalala ko nanaman ang nangyari kagabi.

'Hindi mo makita ang liwanag sapagkat ikinikubli Ito ng dilim ng gabi'

Ano naman kaya ang ibig nyang sabihin doon. Napakamisteryoso nya talaga, hindi ko man lang pala naitanong kung ano ang pangalan nya.

Nakatulog pala ako ng mahaba at pagkagising ko ay 6pm na. Mabilis naman akong naligo at nagayus para sa sinasabi ni Dad na dinner namin ni Diego. Simple lang ang ayus ko sinuot ko Lang ang isang simpleng black dress na above the knees na bumagay sa maputi kong balat nagsuot din ako ng silver necklace para may accessories Naman akong suot.

Nilugay ko Lang Ang Alon Alon Kung buhok na kulay light brown na umabot hangang baba ng aking balikat. Naglagay Lang ako ng konting lipgloss sa kulay pink Kong labi at hinayaan ko na Lang Ang pisngi Kong natural na mapula sinoot ko na rin Ang aking stilettos at sling bag na chanel na regalo ng aking ina nung birthday ko.

"Wow ang ganda ganda naman ng anak ko Manang mana talaga sa akin." Ngiting ngiti sabi ng ina ko pagkababa ko sa aming hagdan.

"Take care, and don't worry magugustuhan mo rin si Diego napakabait, galing sa magandang pamilya at higit sa lahat gwapong bata pa nyang si Diego." Pagaasure pa sa akin ng aking ina ng makitang seryoso na Naman Ang aking mukha.

"Ok mom I'll go now." Sinabi ko na lang sabay beso ko sa kanyang mukha at umalis na.

Pagkarating ko Naman sa restaurant na pagdidinneran namin ni Diego ay sinalubong agad ako ng isang waiter.

"Table for two ma'am"

"No, I am with Mr. Santillian." Sagot ko Naman sa kanya.

"Oh this way ma'am" pagkatapos tinuro nya Kung nasaan si Diego.

Nakita ko Naman si Diego na nakangiting nakatangin sa akin. Ipinaghila Naman nya ako ng upuan at umupo na rin ako.

"Your so beautiful tonight Drashiela." Pagpupuri naman sa akin Diego habang nakatitig sa akin.

"Thank you." Pagkatapos kung magpasalamat ay tumawag na sya ng waiter.

Habang pumipili naman ako ng pagkain ay napansin Kong nakatitig sa  akin yung waiter habang hinihintay ang order namin. Napatingin naman ako dito. Parang pamilyar Ito sa akin salita ko sa aking isip.

Tinitigan ko naman Ito sa mata dahil parang pamilyar Ito talaga sa akin. Nagkatitigan naman kaming dalawa napansin ko ang kanyang mapupungay na mata at makapal na kilay, matangos na ilong na parang may lahing banyaga, ang kanyang labing mapula at higit sa lahat ang kanyang pangang umiigting na tila may iniisip na masama.

"Ano saiyo Drashiela?" Biglang tanong naman ni Diego sa akin. Sinabi ko na lang Ang gusto kong kainin at umalis na rin ang waiter. Hindi ko pa rin tinatanggal ang pagkakatingin habang Ito ay umaalis. Bagay na bagay rin dito ang pangwaiter na kasuotan parang naging model pa sya sa suot. Model na pang waiter. Medyo natawa Naman sya sa naisip.

"Drashiela!" Pagtawag pansin Naman sa akin ni Diego ng mapansing nakatitig pa rin ako sa waiter.

"Yes?" Tanong ko dito sabay balik ng tingin ko Kay Diego.

"Nasabi sa akin ng ama mo na nanakaw daw ang ibinigay ko sayong kwintas. Totoo ba Ito?" Tanong saakin ni Diego. Nasabi na pala ng aking ama ito Kay Diego.

"Ah, oo gusto ko sanang humingi ng tawad sa nangyari. Kasalanan ko naiwala ko yata Yun." Paghingi ko Naman ng tawad sa kanya.

"Wag munang sisihin ang sarili mo sa nangyari." Sabay hawak nya sa kamay ko nakapatong sa lamesa.

Bigla naman syang napahiwalay ng dumating na ang order namin na sinerve nung parang pamilyar sa aking lalaki.

"Nauunawaan ko Kung bakit Ito nawala. Marami talaga ngayon ang magnanakaw sa lugar natin kaya gustong lutasin Ito ng magulang mo." Patuloy paring Sabi ni Diego habang ang waiter Naman ay patuloy parin sa pagseserve kaya tinitigan ko Lang ulit Ito dahil parang pamilyar talaga Ito sa akin.

Ng magtama ulit ang mata namin doon ko naalala na ito pala Yung lalaking kasama ko kagabi.

"Kaya sinuggest ko sa Dad mo na bigyan ka ng bodyguard, lalo na ngayong Malapit na ang eleksyon marami ang ang magtatangka talaga saiyo." Patuloy ni Diego. Samantalang ako Naman ay nakatingin parin sa waiter hanggang sa hindi sinasadyang natapunan ng wine sa suit nya si Diego.

"What the Fvck!" Si Diego tumayo sya at pinunasan ang kanyang damit.

"Sorry po!" Paghingi naman ng tawad ng waiter. Ahm ano ba dapat itawag ko sa kanya.

"Sorry?! Don't you know how much this coat cost!" Nagagalit na sigaw ni Diego. Nagulat naman ako sa kanyang sinabi hindi ko akalain napara dun Lang sisigaw na sya.

"Where is your manager? I need to talk to your manager!" Mabilis na Sabi ni Diego.

"Diego, will you please stop pinatitinginan na Tayo ng mga tao oh." Pagpapakalma ko sa kanya sabay lapit ko sa kanya. Tinignan ko naman Yung waiter Ngunit nakatungo Lang sya.

"Excuse me, is there something wrong?" Pagdating ng manager ng restaurant.

"I want you to fire this useless waiter." Turo pa ni Diego sa waiter na hanggang ngayon ay nakatungo parin. "Tinapunan nya ng wine ang coat ko and kanina ko pa napapansin ang pagtingin tingin nya sa fiance ko."

"Diego!" Saway ko sa kanya. Sobra na sya ha para lang dyan sa suit nyang natapunan ng wine nanggagaliiti na sya.

"Diego stop this already, were making a scene here." Pakiusap ko na sakanya.

"Sorry for the trouble. We will fix this immediately." Sabi nung manager sabay umalis sila nung waiter.

"Sorry for tonight Drashiela." Hinging tawad Naman ni Diego sa akin habang nasalabas na kami ng restaurant.

"Hindi ka dapat saakin humihingi ng tawad kundi dun sa waiter. Napakasakit ng sinabi mo kanina dun sa waiter." Sabi ko Naman dito na nakahalukipkip paharap sa kanya.

"Yes I know, hatid na kita?" Anyaya pa nya saakin.

"No thanks nandyan na ang driver ko." Masungit ko paring Sabi sa kanya.

"Ok I will go now, promise it will never happen next time." Si Diego sabay halik nya sa pisngi ko at sumakay na sya sa kanyang kotse.

Pagkaalis ni Diego ay pupunta na Sana ako sa sasakyan namin ng Makita ko Yung waiter na pinapagalitan ng manager yata nila.

Pinuntahan ko Ito at ako na Ang hihingi ng tawad sa ginawa ni Diego kanina.

"Hay naku Van, Wala na akong magagawa anak ni Mayor Eskovar Yun at ni Mr. Santillian Yun eh." Narinig Kong Sabi nung manager na kausap namin kanina.

"Ayus Lang ate Mels maghahanap na Lang ulit ako ng ibang raket na pagkakakitaan." Malungkot na sagot naman ni Van. Van ata ang pangalan nung waiter Yun Yung pakinig Kong tawag sa kanya eh.

"Oh sya sige, ikamusta mo na lang ako sa mama mo ha." Narinig ko pang Sabi nung manager. Sabay alis ni Van na may dalang isang bag pack sa kanyang balikat.

Habang naglalakad naman Ito nakatungo lang ito tila malalim ang iniisip. Sinalubong ko na Ito.

"Van!" Sigaw ko pagkatapos ay lumapit na ako sa kanya. Umangat Naman ang kanyang tingin at tumingin sa akin. Bahagyang nanlaki pa ang kanyang mata tila nagulat ng Makita ako.

Pagkalapit ko ay tumingala pa ako sa kanya dahil sa tangkad nya na kahit may takong pa Ang suot ko ay umabot Lang ako sa kanyang baba.

"Van right?" Pagkukumpirma ko sa kanya.

"Bakit ano ang kailangan mo?" Malamig na malalim na boses na tanong nya lalo ko tuloy naalala ang paguusap namin kagabi dahil sa kanyang boses.

"Gusto ko sanang humingi ng tawad sa ginawa ni Diego kanina. Alam ko hindi tama Yung jinajudge ka nya agad." Ako habang nakatitig parin ako sa kanyang mga mata.

"Bakit ikaw jinudge mo rin naman ako kagabi ah?" Tanong nya saakin. Naisip ko naman ang sinabi ko sa kanya kagabi, Wala naman akong naalala na jinudge ko sya ah.

"Na misunderstood mo Lang naman ako kagabi, ah nga pala maghahanap ka diba ng panibagong trabaho?" Pagtatanggol ko pa sa sarili ko.

"Pwede kitang hanapan baka meron pang bakante sa amin, Teka ano bang natapos mo meron kabang baranggay clearance, NBI clearance, Birth certificate..." Patuloy ko pang Sabi Hindi ko napansin na umalis na pala sya.

"Van!" Sigaw ko sabay habol sa kanya. Ang haba Naman Kasi ng biyas nya Hindi ko mahabol.

"Ano gusto mo ba hanapan kita ng trabaho?" Pagaalok ko pa sa kanya.

"Hindi ko kailangan ng tulong mo. Lalo na Kung galing sa pamilya mo." Malamig ulit na Sabi nya saakin. Naging matahimik Naman Ang aming paligid at ang tangi ko lang naririnig ay mga tunog ng sasakyan na dumadaan sa kalsada.

"Sorry" nahihiyang Sabi ko. "Gusto ko Lang Naman makatulong" dagdag ko pa.

"Umuwi ka na sainyo, Wala akong pakialam sa tulong na sinasabi mo. At pwede ba wag mo akong tawaging Van." Sabi nito at tumalikod ulit saakin

"O--k" medyo naiiyak ko ng Sabi.

"Kuya, kuya na lang itatawag ko sayo!" Sigaw ko sa kanya habang naluluha pa rin.

Humarap naman sya sa akin na may matalim na matang nakatingin sa akin.

"Vanrick, hindi Van" sabay talikod nya at umalis na.

"Vanrick" Yun pala ang pangalan nya ang pangalan ng taong nagparamdam ng kakaibang emosyon saakin.

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***