Kabanata 3

Kabanata 3

"Tabi!" Masungit kong baling kay Markus noong harangin ako nito papasok sa loob ng classroom.

"Init ng ulo, ah! Ikaw na nga 'tong late, ikaw pa galit!" Pang aasar niya sa akin.

I grinned at him and rolled my eyes. Kinagat ko ang labi ko sabay sapilitang isiniksik ang sarili sa espasyong ibinibigay ni Markus sa akin.

"Tabi, laki mong harang!" Iritable ko pa ring saad kay Markus.

"Bakit ka muna late?" He playfully asked while smirking infront of me.

Okay, this guy... including Jude are my friends... I'm always hanging out with them but today... ah! Mainit ang ulo ko.

At di ko alam kung bakit!

Maybe alam ko pero... ah!!!

"You don't need to know my whereabouts." I answered.

Humalakhak siya at ngumuso sa harap ko. He raised both of his hands, umastang tila sumusuko na. "Sungit mo naman, Gave!"

Tumabi siya para bigyan ako ng malaking space sa gilid niya, when I had enough of the space I wanted, agad ko siyang nilagpasan. Hindi niya naman na rin ako ginulo dahil narinig ko na rin naman si Jude sa likuran ko. Maybe Markus decided to stop bugging me and annoy Jude instead. 

"Gaveriel!" I heard Alyson's voice as I passed on the first row of the class.

Alyson looked so stress on our seats, sa dulo kami nakaupo kaya malaya kong nakikita kung gaanong kagulo ang buhok niya. Ngumiwi ako at noong makarating sa pwesto namin ay padabog na sumalampak sa upuan.

I looked at Alyson and saw her looking at me, questions are all over her face. Her mouth is also open, so I suppose she was about to tell me something pero mukhang nabitin iyon.

"What?" Inis kong sabi.

"What's with the face?" Tanong niya sa akin pabalik.

Ngumuso ako at bumuntong hininga. Inis talaga ako ngayon, My mood really switched. Masaya ako kanina ah! Anong nangyari?!

"May kilala kang Ysay?" Tanong ko sa matalik na kaibigan.

Kumunot ang noo niya sa sinabi ko, "Ysay, what?"

"Iyong nanalo raw sa intramural pageant, si Ysay. What is her full name again?" Saglit kong inisip ang pangalang binanggit ni Jude. "Eh, basta Ysay!"

Umiling siya sa akin, "Not familiar."

See? Popular my ass!

Bakit ba ang laki ng galit ko sa popular popular na 'yan!

"Ano bang meron?" She asked, nalilito na.

"You haven't heard the rumor yet?" Tanong ko sa kanya.

Pumangalumbaba ako sa desk na nakabalandra sa akin, tanaw-tanaw ko ang takang-takang mukha ng kaibigan kaya naman umirap ako at hinagilap ang cellphone sa bulsa.

"Law posted a pic, kaninang madaling araw." Saad ko habang pinapakita sa kanya ang post na tinutukoy ko.

Naningkit ang mata niya sa litratong tinitignan, habang ako ay nag aantay lang sa maaaring magiging reaksyon niya.

"Who's that?" Taas kilay niyang tanong sa akin habang pabalik-balik ang tingin sa cellphone.

"Ysay claimed that she's the girl." I said, almost mocking.

Napatingin siya sa akin ng medyo gulat, maybe I sounded too evil the reason why she's looking at me like this.

"What's with the tone?" saad niya, medyo natatawa.

"What's funny, Alyson?" Umirap ako sa kanya.

Tuluyan siyang tumawa, she giggle and poke my arm a little bit while smirking. "If that Ysay claimed that she's the girl then... selos ka ba?"

"Why would I? She's lying." Iritable kong saad.

"Prof. Inocentes is here, classmates!" Sigaw ni Markus habang bumabalik sa assigned seat niya.

I looked infront and he's right, our prof is here. Automatikong lumipat ang tingin ko kay Jude, instinct ata kasi mukhang kanina pa siya nakatitig sa akin.

There's something in his eyes when I focused on it, things I can't and don't want to understand kaya iniwas ko ang tingin at ibinaling nalang kay Alyson na kanina pa rin palang nakatitig sa akin.

"What do you mean about 'she's lying'?" Ginaya niya ang tono ng pananalita ko kanina.

"Good morning, Class!" Prof. Inocentes' greetings.

I greeted back to our prof along with my blockmates before proceeding to Alyson. I looked at my best friend and rolled my eyes, habang ginagawa iyon ay hinawakan ko ang cellphone sabay hinagilap ang messenger app ko.

Alyson looked at my phone, and when she saw that I'm opening my conversation with a guy named 'Caleb Valenziares', her eyes immidiately widened and looked at me.

"That is Law's account!" Impit na sigaw niya.

"Shh!" Saway ko dahil baka marinig kami ng prof sa harap.

I scrolled a bit to see my videocall mark with Law last night, at noong makita ay ibinalandra ko na iyon sa matalik na kaibigan.

"You're kidding me!" She shouted.

Nanlaki ang mata ko sa sigaw niya. Nag angat ako ng tingin if ever our classmates heard her, and as expected, everyone is looking at us. Including the terror professor infront.

"What's with the shouting ladies at the back?" Masungit na untag ni Ma'am Ino.

She is the type of professor that hates being interrupted while lecturing so... mukhang malilintikan kami ni Alyson!

"No, Ma'am. Sorry, She's just asking questions about our... topic." Palusot ko habang mabilis na sinisipat ang kakarampot niyang naisulat sa board. Just incase she'll asks us questions, I'm prepared!

But thank God, after she heard my palusot, she just nodded and told us to silence our voices.

"The fuck! Buti nalang good mood si Ma'am." Alyson whispered.

I rolled my eyes at the wind, I waited for our prof to face and write something on the board before facing Aly.

"I told you to shut up, ang ingay mo!"

"Aba! I'm just carried away. Grabe naman kasi 'yang hinahain mo sa akin!" She said, pointing out my phone.

I looked at my phone and saw what she's pertaining to. Kinagat ko ang labi ko at umiling sa kanya.

"And anyway, how dare that Ysay to claimed that she's the girl on this pic?!" She exclaimed with irritating voice.

Now that she metioned it, naalala ko tuloy ang dahilan ko kung bakit ko siya kinakausap, at kung bakit iritable ako kanina... at hanggang ngayon.

I'm supposed to feel butterflies in my tummy... because the man... I am thrilled to... posted me on his social media account... pero dahil sa may ibang babaeng umaaming siya iyon... hindi ko tuloy maramdaman ang tuwa na dapat nararamdaman ko.

"Maybe she likes Law?" I finally voiced out my real reason about being annoyed and irritated.

Napatingin siya sa akin, she seriously looked at me and stared for a while. Tila may kinakalkula siyang bagay sa isipan, at wala akong nagawa kundi intayin siyang isatinig iyon.

"Do you like him?" Alyson asked.

I expected her question, and yet I hardly answered it.

Pero... "No, I'm just thrilled." I answered.

"Alam mo ang gulo mo! Why are you acting so irritated, kung hindi mo naman pala siya gusto?"

Natigilan ako, ngunit agad ding nakabawi at lumihis ng tingin sa mata ng kaibigan.

"W-Well, someone is claiming that she's me, sinong hindi maiirita?" I said, half heartedly.

Naningkit ang mata niya, hindi naman ako makatingin ng diretso sa kanya. "Stop looking at me like that!" I hissed.

"She's not claiming that she's you, ang sinasabi niya lang ay siya iyong nasa pic!" Bulyaw niya.

"Ganoon na rin iyon!"

"No, It's not!"

Hinampas ko ang desk na kanina lang ay pinahihingahan ko, Alyson is pushing me to my limits. I'm on the bad mood and yet she still wants to make it worse.

"She's pathetic for claiming that she's someone else!" I shouted.

Alyson's eyes widened and slowly she bit her lower lip after the shouting I did. She looked around slowly too, and I was stunned just by looking at her.

Napapikit ako at napangiwi. Oo nga pala, we are in the midst of lecturing and we received earlier the first warning. Bigla akong kinabahan, ngunit unti-unti ring inilipat ang tingin sa harapan... kung saan... nakatitig na nga si Ma'am.

"Ladies at the back!" She exclaimed as I met her eyes.

Kinabahan ako sa matalim niyang tingin, she looks so pissed infront. Nakikita na ang mga ugat niya sa leeg, and she looks like a monster... ready to devour her little preys.

"Shit..." bulong ko.

"Miss Mendoza and Miss Pellio! Get out of my class!" She hissed.

Agad kaming tumayo ni Alyson para sundin ang sinabi niya. As I have said she's terror and unkind, her words are unbreakable so we better get out if she said so.

Matalim ang tingin niya sa amin, especially sa akin noong mag kalapit kami. We only have one door in the class, and it's near the board so we will be near her while going out.

Ipapanalangin ko nalang na hindi niya ako sasabunutan kapag nag kalapit kami!

Noong makalabas kami ni Aly, at noong makalayo kami sa classroom... doon lang kami nakahinga nang maluwag. Grabe ang kalabog ng dibdib ko habang pababa ng hagdan, hindi sa napagod ako sa pag baba kundi natakot ako sa professor naming iyon!

"Tangina mo, Gave! Major natin iyon!" Alyson pinched me a bit.

Hinampas ko ang kamay niya at umirap sa kanya. "It's your fault, you provoked me!"

Sinuklian niya ang irap ko. "I'm not, I'm just telling you that Ysay-" pinutol ko ang sinasabi niya.

"Stop it, I don't want to hear that name again!" Saad ko at nag martsa paalis sa building namin.

I don't know where I am heading to, hindi ko rin alam ang dapat maramdaman ngayong pinalayas kami ng prof namin sa classroom. Hay! Major nga namin iyon at ilang araw nalang finals na, magaling pa namang mag turo si Ma'am... kaya malaking kawalan talaga.

At isa pa, late na nga ako sa dalawang subject namin kanina, tapos sa pangatlo napalabas naman ako?!

What a great day, Indeed!

Napairap muli ako sa hangin, nakabusangot ako habang nag lalakad at kahit hindi ko nakikita ang sarili ko ay alam kong hindi na maipinta ito.

"Gave! Saan tayo?!" Habol na untag ni Aly dahil medyo naiiwan ko na siya sa bilis kong mag lakad.

I turned to looked at her, and when I did... natigilan ako sa lugar kung nasaan kami. Napapikit ako at ngumiwi, we are in the kiosks... yeah... kung nasaan si Law at... hay! Nakakainis!

"Gave, sa kubo nalang tayo!" Inis at maingay na saad ni Aly noong tumigil na siya sa harap ko.

She catched some attentions because of her shoutings, napatingin ang iilan sa amin, kahit na iyong mga busy sa kanilang ginagawa.

I saw Law glanced at us too. Saglit kaming nag katitigan ngunit noong unti-unting lumingon ang kasama niyang babae, masungit kong binawi ang tingin ko mula sa kanya.

But then, the thought of Law not being alone with that Ysay is such a relief. Akala ko kasi... sila lang dalawa kanina.

I pouted while walking towards Aly, I hold her arm and let her walk all the way from where we are and to the kubo she wanted us to be in.

"What's with the silent mode?" She clamly asked after taking steps.

"Look at the kiosks, the girl I'm talking about is beside Law." I murmured, almost whispering to myself.

Alyson didn't answered, but she stopped walking. At dahil sa dala-dala niya nga ako, napatigil din ako sa pag lalakad at napaangat ng tingin sa kanya.

I saw her eyes twinkled on where she is looking at, napaismid naman ako dahil sa masiyado siyang exsaherada sa gusto kong makita niya.

"What's with the expression-"

"He's not beside her, Gave." She cut me off.

"No, look carefully!" I hissed, ayaw nang lumingon pa para ikumpirma sa kaibigan.

"He's not." She smiled meaningfully.

"No, he is!" Iritado kong maktol.

I eyed her angrily, nanlalaki na ang mata ko dahil hindi niya makita ang gusto kong ipakita sa kanya.

"She's beside that Ysay-"

"I'm not..." A familiar voice stopped me from speaking.

Agad akong natigilan... dahilan kung bakit ramdam na ramdam ko ang pag hampas ng dibdib ko sa biglaang kaba... at hiya...

"I'm not beside anyone. I'm here beside you. " He added.

Kinagat ko ang labi ko noong mapagtanto kung sino ang nasa likod ko. I pouted and turn around to direct my eyes on him... and the moment I saw his face... I immidiately rolled my eyes and showed him my irritated face... without any hesitations.

He is a bit shocked when he saw me did that, ngunit sandali lamang ang gulat na iyon dahil napalitan din ng kakarampot na ngiti ang labi niyang nakaawang noong maabutan ko.

He looked so entertain with the thing infront of him, it seems like he's enjoying something because his smile is still flastered.

"Hey, L-Law!" I heard a girl's voice from the back.

Probably the Ysay!

Inginuso ko lalo ang labi ko, matalim ko ring binalingan ng tingin si Law na pareho ko na ring nakabusangot. He's not looking at me, though. He's looking at the back.

I heard my best friend giggled beside me, ngunit hindi ko na siya nabalingan ng tingin dahil naagaw na ng mata ko ang kamay noong Ysay na dahan-dahang lumapat sa braso ni Law.

"Hmp!" I hissed and walked out.

Madali akong lumakad palayo roon, hindi na ako nag abala pang lumingon kahit na nakailang tawag sa akin si Alyson.

Ha! Bahala ka riyan! Masyadong polluted ang hangin sa parteng iyan!

Mabilis akong nag lakad paalis, ilang hakbang nalang ay nasa kubo na ako. At kung kanina ay hindi na maipinta ang mukha ko, baka ngayon ay muka na akong papel na lukot-lukot!

"Hey!" I heard Law's shout.

And since this is the first time I heard him shout... napatigil ako sa pag lalakad at napalingon sa kanya.

Noong makalingon... unang lumapat ang tingin ko sa braso niya... at noong makita kong walang kamay nino man doon... o ni anino malapit sa kanya... nag angat na ako ng tingin sa mukha niya.

Kumalabog ang dibdib ko noong makita ang malawak na ngiti ni Law. Tila tinunaw noon ang nararamdaman kong inis dahilan kung bakit nakalas ang labi kong kanina pa nakanguso. I also saw him chuckled, and... then... he wave...

At sa ganoon lang... iyong inis na nararamdaman ko sa kanino man ay unti-unting nawala.

Napapikit ako. Thinking about me falling for him is not impossible... at kung sakali... malalang bagsakan ito.

"See you later in the library... sungit." he said and withraw his back from me.

Ganoon din ang ginawa ko, at wala pang limang sigundo nang pag kakatalikod ko. Binangga na ako ni Alyson at pinag hahampas nang marahan ang braso ko.

She teased me, and pinched me. At doon nalang din ako nangiti, sumilay ang ngiting kanina lang ay hindi ko magawa. Natanggal din ang kunot noo ko at pakanta-kanta nang nag lalakad patungong kubo.

Palibhasa, Law, alam mo kung paano ako kukunin, eh!

Alyson and I waited for our third subject to be over, vacant na ang susunod noon at mula ten thirty hanggang hanggang lunch ay wala na kaming klase. Ala una na ang susunod na klase namin at tamang-tama dahil makakatambay ako sa library at mapupuntahan si Law.

"Wow, your mood really changed." puna ni Alyson na kanina pa hagikgik nang hagikgik sa tabi ko.

Pabiro akong umirap sa kanya.

"But sadly, Gave. I can't let you go to the library today... we have a lot of things to do..." panimula niya habang binubuklat ang notes na kanina niya pang hawak.

"Absent ka kasi kanina eh!" sermon niya bago ipinaliwanag ang gagawin namin para sa isa naming major.

We are tasked to have a booth, bahala na raw kami kung ano man iyong booth na gagawin. Basta we need to have the sales rate high, kailangan bumenta ang gagawing booth dahil doon nakasalalay ang grade naming lahat.

"This seems like a competition." ngiwi kong saad.

"Sounds like it. By section ito, and we need to surpass the competitors. Lahat kasi ng second year na business related ang course, kasali."

I guess... I can't go in the library nga.

"Don't show me that face, hindi ka pwedeng pumuntang library! Finals natin ito!" she hissed... almost sounded like an antagonist.

Inirapan ko siya, and she just imitated it. "Hindi pwedeng nahihirapan kami rito habang nag lalandi ka roon!"

What the? Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

"Alyson!" I exclaimed and she just laughed at my angry face.

Sige, kwento mo 'yan eh.

Lumipas ang ilang oras at ang kubong kami lang dalawa ni Alyson ang laman ay unti-unti nang napuno. Jude and Markus sat beside me, hindi naman na ako nag reklamo dahil hindi ko rin naman makakausap si Alyson dahil siya ang class president. So somehow... these two can accompany me.

"So anong feeling nang napalabas ka sa klase kahit walang mintis naman ang pag babayad mo ng tuition?" Markus asked.

I laughed at his stupid question, Jude also laughed too.

"Okay lang, saya nga eh! Try mo bukas?" Bawi ko sa kanya.

And now it's his turn to laugh. "Na-ah, Ayoko nga! Di ko kayang mag pa late sa dalawang subject tapos mapalabas sa pangatlo!"

I rolled my eyes and glared at him. Wala naman siyang masamang sinabi at purong katotohanan iyon.

"Bakit ka nga ba late, ha!?" Maingay niyang usisa.

Ilang kaklase namin ang napatingin dahil sa ingay ni Markus, they glared at us at sinenyasan kaming manahimik.

Alyson also eyed us. "Manahimik 'yong mga walang dulot ha, huwag maingay kung walang ambag!"

I bit my lower lip with what she said. Guilty, eh. Support na lang kami rito tapos tila nakakaistorbo pa kami.

Ilang sandaling tawanan ang narinig sa mga kaklase namin dahil sa sinabi ni Alyson, pero matapos noon ay dali-dali na rin naman silang bumalik sa ginagawa.

Pinanood ko silang seryosong nag uusap, may tinuturo si Alyson sa papel na nasa gitna nila at doon ko lang na appreciate kung gaano ka reliable ang best friend ko!

Well, she is. Always. She's reliable and always on the top of class, maganda pa!

"Saka... Oo nga pala! Late rin itong si Jude!" Pukaw ni Markus at tinuro-turo pa ang kaibigan. "Don't tell me you planned that! Is there something between you two?" He said and smile with a very evident meaning.

Ngumiwi ako at umiling nang marahan, medyo tawa-tawa rin akong bumaling kay Jude kahit medyo naging awkward ang atmosphere para sa akin.

"We're just friends, Markus. Ilang beses ko bang lilinawin iyon?" I said while laughing, to somehow make the atmosphere feels good.

Markus also laughed with what I said, but Jude didn't. Hindi siya ngumiti o natawa, naroon lang siya sa gilid ko at matamang nakatitig sa akin.

He seriously take what I have said... I know... and I lowkey wants him to do that.

Hindi ako manhid, I know his feelings for me. And he's a good friend, as much as possible I don't want to lose him.

So habang hindi pa siya umaamin, mas maigi nang mag paramdam na ako na hindi ko kailan man masusuklian ang iaalay niya sa akin.

"I'm just kidding, Gave! Wala naman itong gusto sayo, ano! Hindi ba Jude?" Tanong ni Markus sa kaibigan.

Napapikit ako sa tanong na iyon. I want to curse Markus because of his stupidness and stupid question but I know I can't do that because he will find me crazy or whatever!

Katahimikan ang bumalot sa aming tatlo, tanging ang kalampag lang at kakaunting usapan mula kila Alyson ang namutawi sa pagitan naming tatlo.

Jude open his mouth to answer, but before we can even hear what he's going to say... dali-dali nakong tumayo.

"Mag babanyo lang ako." Paalam ko nang walang tinitignan ni isa sa dalawa.

Nag mamadali akong lumabas ng kubo, the wind immediately covered me the moment I stepped on the bermuda grass beneath me. Mula rin sa kubo ay tanaw ang mga malalayong kiosk kung kaya naman ay madali kong nahagip ang kaninang kinalalagyan ni Law.

Unfortunately... wala na siya roon.

And speaking of Law. Naalala ko ang sinabi niyang hihintayin niya ako sa library, I feel sad a bit though... pero wala naman akong magagawa dahil may mas mahalagang bagay doon.

Kahit wala akong ambag sa final project namin, my presence is still needed there just incase something will happen!

At ika nga ni Alyson, hindi pwedeng nahihirapan sila roon habang ako ay nag hahaliparot mabuti sa fourth floor!

That would be unfair.

Tahimik akong nag lakad sa comfort room ng building namin, ngunit palapit palang ako... nakita ko na agad ang malaking karatula na nag sasabing under maintenance iyon.

Umismid ako sa nakita, kanina lang ay ayos pa iyon pero ngayon ay hindi na! Malayo-layo pa naman ang susunod na building... pero... kesa naman harapin ko si Jude...

Napag pasiyahan kong tahakin ang daan patungong building malapit sa library, It's the closest so that's the best choice.

Sinulyapan ko ang relos ko na nag susumigaw ng alas dose y media na pala. Late na rin pala ako sa library date namin... humagikgik ako sa naiisip. Tirik na tirik na rin ang araw kaya minadali ko ang lakad. Habang nag lalakad ay tinanaw ko ang iilang studyanteng nag lalunch sa gilid-gilid na kiosk.

Noong makarating, sa comfort room sa building ng Agriculture... kung saan din ang library... pumasok ako sa isa sa mga cubicle... there are no people outside but I know that I'm not alone because the three cubicles are close... meaning... they are occupated. 

Saktong pag sara ko ng pinto ay ang pag bukas ng cubicle na katabi, I don't know which side opens but a familiar voice filled my ears.

"Dalian niyo girls, inaantay ako ni Law!" the girl giggled and I also heard her hagikgik.

Tumaas ang kilay ko.

Law?

"You mean... Reighlaw? Si Valenziares?" I heard another voice, a very familiar one.

"Uh-uh!" Hagikgik ulit noong unang nag salita.

"Hindi ba ay sinabihan ka na niyang huwag siyang tatawaging ganoon?" Another voice came unto the scene.

Mas tumaas ang kilay ko. Lumapit ako sa pinto ng cubicle para sumilip kung sino-sino ang nag uusap, ngunit sa liit ng espasyo sa pagitan ng pinto at ng kabisera... wala akong matanaw ni anino nila.

"Oh, shut up! He just said that because you're with me... but when we're alone? He almost pleaded just for me to say his name... Law." maarteng niyang saad.

Pleaded?

I cringe.

Umarko ang kilay ko at ang kagustuhang komprontahin ang kung sino mang nasa labas ay namutawi sa isipan ko... but... who am I to do that?

If the girl asked me who I am, anong maisasagot ko?

"He even posted my pic last night, don't you see it?" Dagdag noong babae.

He even posted my pic... my pic...

Don't tell me this girl is that Ysay?

I closed my eyes and the urge to open the door became more intense. I can't pee anymore because my insides are burning because of sudden anger.

And Law what? He almost pleaded just for her to utter his what so called 'hated' name. Napamura ako ng mahina. Are we in a sort of a comedy show?

Tell me, because it ain't funny.

"So that was really you, Ysay?" I heard a familiar voice again, and I almost tasted how bitter it was uttered.

And I'm right, she's really the popular girl I'm thinking.

"Yes! Haven't you acknowledge my resemblances?" Ysay asked shamelessly.

Sarkastikoakong natawa.

Pahina nang pahina ang boses nila at hindi ko na nasundan pa ang sumunod na pinag usapan matapos no'n. Natameme ako saglit sa cubicle at ilang segundong hindi nakagalaw dahil sa inis.

Naiinis ako! Maybe because someone is really claiming that she's me... at narinig ko pa iyon mismo.... or maybe because... si Law...

Umiling ako. No, I don't like him.

What I am feeling is purely because someone is claiming that she's me! Ayon lang iyon!

Padabog akong lumabas ng cubicle. Noong makalabas ay bumungad sa akin ang walang katao-taong comfort room, I looked at my reflection and saw my cheeks burning. Namumula rin ang noo ko at nakakunot ng mainam iyon.

Hindi nanaman maipinta ang mukha ko!

Lumabas ako ng comfort room, and I don't know if it's really my instict... pero noong makalabas ako... ang unang imahe na agad na nilapatan ng tingin ko ay si Law na nilalapitan ng Ysay na iyon. Mag-isa nalang siya, wala na iyong dalawa niya pang kasama kanina. Law is also alone too.

Malawak ang ngiti noong Ysay, habang si Law ay halatang iritable na sa kung anong bagay. He's also holding the book he's reading yesterday, at sa kabila ay may hawak siyang cellphone.

Lumapit ako sa kanila, malapit lang naman ako kaya ilang hakbang lang ay naabot na agad ng tingin ni Law ang kinaroroonan ko.

"Law! Nag lunch ka na ba? Sabay na tayo." Mahinhing saad ni Ysay.

Umaliwalas ang mukha ni Law noong tanawin ako... although he still look irritated... at least kahit papaano ay naibsan ang kasungitan noon.

I smiled at him... although I want to pull Ysay away... pinilit kong ngumiti dahil alam ko naman kung saan ilulugar ang sarili ko.

I will never pull her hair infront of Law. Maybe... I will... but infront of Alyson.

Eme!

I pinched myself because of my hideus thoughts, but just thinking about it... unexpectedly ease my mind. I smirked.

"Hey, Law!" Ysay snapped infront of Law.

"Didn't I tell you to stop calling me that?" He said with calm but very intimidating tone.

He's still looking at me... though. His sight never let go of me... even just a second... even if he's talking to someone else.

"K-Kaya nga p-pero... Law..."

"It's Valenziares." He said.

The girl pouted her mouth and slightly touched Law's arm... doon kumalas ang tingin ni Law sa akin... pinanood ko naman mula sa kinatatayuan kung paanong iyon tanggalin nang mabilisan ni Law. At kung paanong mabilisan niya muling ibinalik ang tingin kung nasaan ako.

A slight ache in my heart rose... I don't know where it came from but I completely invalidated it.

The girl was about to say something but I utter a word first... making her head turned my way.

"Valenziares..." tawag ko kay Law... kahit wala naman talaga akong sasabihin sa kanya.

Naningkit ang noo ni Law at ang masungit na aura ay nanumbalik sa kanyang mukha. He stepped infront... making him a bit closer to me... but he stopped when we have enough distance between us.

"Valenziares..." ulit ko.

I saw the Ysay raised a brow with the help of my peripheral vision, I also saw her move closer to Law at akmang hahawak nanaman sa braso nito.

But Law moved before she can even do it.

"It's Law." bulobg niya sa akin.

I smiled and slightly move my head from left to right.

"I've always wanted to call you Law!" Masayang saad noong Ysay.

I bit my lower lip and sighed, I waved at Law and shrugged.

"Sorry for not making it to the library today, Valenziares." I whispered, enough for them to hear.

But before I could even turned my back away from him... mabilis kong naramdaman ang kamay niyang pumigil sa akin. At tila nga kilalang-kilala na siya ng sistema ko... dahil sa oras na naramdaman siya ng palapulsuhan ko... mabilis na tumigil ang mga paa ko sa aktong pag layo.

"I told you, It's Law!" He irritatedly said.

I looked at him and stared, ang seryosong mukha niya ay kaakit-akit kahit na mukha na siyang galit na galit. His veins are showing and it seems like he's stressed out by something.

"L-Law..." Ysay whispered.

"It's Valenziares, Valerio. Don't make me repeat that again." Inis niyang saad sa Ysay na kanina pang nakatunganga sa tabi niya.

"And for you..." he glanced back at me and his eyes became sincere because of something. "It's Law." Dagdag niya.

A smile flashed in my face, hindi ko napigilan ang sayang naramdaman ng puso ko sa natutunghayan at naririnig ko.

"Gave, It's Law. Okay?" he said... almost... pleading.

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***