สนมตัวร้ายกับสัญญาการเกิดใหม่
เซี่ยลู่ชิงคนใหม่
ฮ่องเต้
" นี้มันอะไรกัน!! เจ้า!!เจ้านะเจ้า เป็นถึงท่านอ๋องแต่กลับยับยั้งชั่งใจไม่ได้ เจ้ากล้าดียังไงไปทำร้ายเซี่ยลู่ชิง ข้าบอกเจ้ากี่ครั้งว่าให้ใช้สมองมากกว่าหัวใจ"
อ๋องอี้ หรืออี้เฟยหลง พระเอก
"หม่อมฉันทราบความผิดแล้วพะยะค่ะ "
ฮ่องเต้
"รู้แล้วก็ดี ไปขอโทษลู่ชิงซะ แล้วก็คุยเรื่องงานแต่มาด้วย
อย่างไรเสีย นางก็เป็นลูกแม่ทัพใหญ่ จะต้องจัดงานให้สมเกียรติ ไปได้แล้ว ข้าไม่อยากเห็นหน้าเจ้า"
อ๋องอี้ หรืออี้เฟยหลง พระเอก
"พะยะค่ะ...หม่อมฉันทูลลา"
อี้เฟยเทียน องค์รัชทายาท
"ท่านแม่ทัพ สบายดีหรือไม่"
แม่ทัพเซี่ย หรือเซี่ยจื้อจ้าน พ่อนางเอก
"สบายดีพะยะค่ะ แล้ว...พระองค์มีอะไรหรือถึงได้มาถึงนี่"
อี้เฟยเทียน องค์รัชทายาท
"ข้าได้ข่าวว่าชิงเอ๋อร์ถูกน้องสามทำร้าย ข้าเลยรีบมาเยี่ยม ไม่คิดเลยว่าน้องสามจะเป็นเช่นนี้"
แม่ทัพเซี่ย หรือเซี่ยจื้อจ้าน พ่อนางเอก
(วาจายุยงปลุกปั่น ตั้งใจให้ข้าและท่านอ๋องแตกคอกันสินะ)
"ชิงเอ๋อร์ไม่เป็นอะไรแล้วขอรับ พักอีกไม่กี่วันก็ดีขึ้น ฟู่หรง ไปตามคุณหนูของเจ้ามาสิ"
ฟู่หรง บ่าวคนสนิทของนางเอก
"เจ้าคะ " (ดูท่าแล้ววันนี้คุณหนูจะมีเรื่องให้สนุกแล้วสิ)
ฟู่หรง บ่าวคนสนิทของนางเอก
"คุณหนูๆๆ องค์รัชทายาทเสด็จมาเจ้าคะ "
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"หมายความว่ายังไง องค์รัชทายาทเสด็จมา"
(ทำไมจู่ๆถึงได้มาที่นี้ สองคนนี้สนิทกันเหรอ ทำไมเมื่อก่อนข้าไม่รู้)
ฟู่หรง บ่าวคนสนิทของนางเอก
"ใช่เจ้าคะ ดูเหมือนจะเป็นห่วงคุณหนูมากเลย แต่เพราะเมื่อก่อนคุณหนูไม่ชอบองค์รัชทายาท เวลาองค์รัชทายาทเสด็จมา คุณหนูก็ชอบหนีหน้า ปีนกำแพงหนีออกไปเดินชมตลาดทุกทีนะสิเจ้าคะ"
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"ปีน...กำแพงงั้นรึ?"
(เซี่ยลู่ชิงเธอนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ กำแพงจวนแม่ทัพสูงขนาดนี้เจ้ายังปีน)☺️
ฟู่หรง บ่าวคนสนิทของนางเอก
"แล้ว...คุณหนูจะปีนกำแพงมั้ยคะ เดี๋ยวข้าไปเอาบันไดมา ตอนนี้คุณหนูป่วยอยู่ถ้าปีนเองข้าเกรงว่าคุณหนูจะตกลงมาแข้งขาหักนะสิเจ้าคะ"
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"ปีนเหรอ ข้าว่าข้าออกไปพบพระองค์หน้าจะปลอดภัยกับขาข้ามากกว่านะ"
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"หม่อมฉัน เซี่ยลู่ชิง ถวายบังคมเพคะ องค์รัชทายาท"
(วันนี้ที่ข้ามาพบท่าน ไม่ใช่เพราะมีเยื่อใย แต่ข้าอยากจะรู้ว่าท่านจะมาไม้ไหน)
อี้เฟยเทียน องค์รัชทายาท
"เจ้าป่วยอยู่ ลุกขึ้นเถอะ ไม่ต้องมากพิธี"
รัชทายาทพูดจบก็เดินมาใกล้ลู่ชิงเพื่อจะช่วยนาง แต่ลู่ชิงถอยหลังออกห่าง ไปชนท่านอ๋องอี้ที่มาเยี่ยมนาง
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"อ่ะ...ทะ...ท่านอ๋อง..."😯
(มาได้ไงอีกละเนี่ย บทจะมาก็มาพร้อมกัน ถ้าข้าจะหนีตอนนี้จะทันรึเปล่า)
อ๋องอี้ หรืออี้เฟยหลง พระเอก
"วันนี้ดูท่าเจ้าจะมีแขกเยอะสินะ"
(ที่แท้เจ้าก็เล่ห์เหลี่ยมเยอะจริงๆ มิหน้าวันนั้นถึงบอกให้ข้าเลิกหลอกใช้คนเพื่ออำนาจ ที่แท้เจ้าก็สนิทกับท่านพี่)
ท่านอ๋องอี้พูกไปก็พรางโน้มตัวลงมากระซิบข้างหูของลู่ชิง ลู่ชิงหันไปมองหน้าท่านอ๋องเลยถอยออกหาง แล้วส่งยิ้มให้
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"เพคะ คนบางคนเค้าเต็มใจมาเยี่ยมเยียนหม่อมฉัน ใยหม่อมฉันต้องปฏิเสธ แต่ต่างจากบางคนไม่เต็มใจแต่ก็มา จริงมั้ยเพคะ"
(หึ...คิดเหรอว่าฉันจะกลัว ที่ฉันพูดดีกับอี้เฟยเทียนเพราะอยากรู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ ฉันจะได้วางแผนรับมือถูก แต่ท่านก็เข้ามาขัดข้าเองนะ)
อี้เฟยเทียน องค์รัชทายาท
"น้องสามเจ้ามาด้วยรึ แต่เจ้าก็สมควรจะมาถูกแล้วนี้เนาะ เพราะเจ้าทำร้ายคุณหนูลู่ชิงจนเกือบตาย แต่เจ้ามาช้าขนาดนี้ ดูเสียมารยาทมากเลย"
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
(คำพูดถากถางแบบนี้ จงใจให้ข้าได้ยินด้วยสินะ แสดงว่าต้องมีแผนอะไรแน่นอนจงใจเข้าหาข้าแบบนี้ คงจะใช้ประโยชน์จากข้าสินะ)
อ๋องอี้ หรืออี้เฟยหลง พระเอก
"ท่านจะพูดแบบนี้ก็ไม่ถูก ข้ากับนางไม่นานก็จะแต่งกันอยู่แล้ว มาช้ามาเร็วแต่ข้าก็มา จริงมัยชิงเอ๋อร์"
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
(ท่านจะพูดก็พูดไปสิจะมากอดทำไมกัน ถ้าจะตีกันก็ควรไปตีกันข้างนอกสิ มาตีกันต่อหน้าข้าเพื่ออะไรกัน
รู้แบบนี้ ยอมไปปีนกำแพงซะยังดีกว่า)
ลู่ชิงหันมาหาท่านอ๋องแล้วค่อยๆใช้มือดันตัวท่านอ๋องออก แต่มันไม่ง่ายแบบนั้น ยิ่งพยายามดันออก ท่านอ๋องก็ยิ่งกอดลู่ชิงแน่นขึ้น
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"เพคะ...ตอนนี้พระองค์พูดอะไรก็ถูกหมด"
อ๋องอี้ หรืออี้เฟยหลง พระเอก
"รอยยิ้มของเข้ามันดูเสแสร้งมากเจ้ารู้มั้ย"
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"มันก็เหมาะกับพระองค์ดีนะเพคะ"
อ๋องอี้ หรืออี้เฟยหลง พระเอก
"เจ้า!"
อี้เฟยเทียน องค์รัชทายาท
"อื่อ...ถ้าชิงเอ๋อร์ไม่เป็นอะไรมากงั้นข้ากลับก่อนนะ
ชิงเอ๋อร์เจ้ารีบพักผ่อนเถอะ"
(ทั้งที่ข้ายื่นอยู่ตรงนี้ แต่ทำเหมือนข้าไม่มีตัวตนมันหน้าหงุดหงิดนัก)
อ๋องอี้ หรืออี้เฟยหลง พระเอก
"เดินทางกลับดีๆนะ...ไม่ส่ง"
องค์รัชทายาทกลับไปด้วยความโกรธ
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"นี่!...ท่านมาไล่แขกของข้าได้ยังไงกัน แล้วก็ปล่อยข้าสักที จะกอดอีกนานมั้ย?"
อ๋องอี้ หรืออี้เฟยหลง พระเอก
"หึ!! คิดว่าข้าอยากกอดเจ้างั้นรึ หน้าขยะแขยง"
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"เหอะ!! คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน นึกจะมาก็มา
แล้วยังมาว่าข้าอีก คิดว่าข้าไม่ขยะแขยงท่านรึไง นี้ไม่รู้ว่ากลับไปต้องไปอาบน้ำอีกกี่รอบ"
อ๋องอี้ หรืออี้เฟยหลง พระเอก
"เจ้า!! เจ้า!"
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"ทำไมเพคะ นึกคำด่าไม่ออกเหรอ ถึงได้พูดเป็นแต่เจ้าๆๆๆ หึ่! เชิญเพคะ ไม่ส่ง...นะเพคะ จะรีบไปอาบน้ำ"
ลู่ชิงพูดจบก็เดินออกมา
ท่านอ๋องโกรธมากจนไม่รู้จะพูดอะไร เพราะนางในตอนนี้ต่างจากลู่ชิงในเมื่อก่อนมาก ลู่ชิงในเมื่อก่อนที่หยิงยโสเล่ห์เหลี่ยมมากมายโมโหร้าย แต่ตอนนี้กลับเป็นแค่ผู้หญิงอารมณ์ร้อนคนนึงที่ต้องการเอาชนะเขาแค่นั้น โมโหแค่ไหนนางก็ไม่ได้ทำลายข้าวของหรือทำร้ายใครเหมือนเมื่อก่อน
Comments