สนมตัวร้ายกับสัญญาการเกิดใหม่
เรือลำใหม่
เซี่ยลู่เสียน น้องชายนางเอก
"พี่รอง!!! พี่รอง!!! พี่รอง..."
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"เอ่อ...จะเจ้าเป็นใครทำไมต้องตะโกนด้วย"
(ใครอีกละเนี่ย พี่รองเหรอ ข้างั้นรึ?)
เซี่ยลู่เสียน น้องชายนางเอก
"พี่รองท่านฟื้นแล้ว ฮื่ออ... ข้านึกว่าจะจะเสียท่านไปซะแล้ว"
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"ลู่เสียน เอ่อ...ข้าไม่เป็นอะไรแล้วนะ เจ้าอย่าร้องอีกเลย"
เซี่ยลู่เสียน น้องชายนางเอก
"ท่าไม่เป็นอะไรได้ไง ท่านเกือบตายเชียวนะ คอยดูเถอะ เจ้าอ๋องนั้น ข้าจะไปดักกระทืบให้ตายเลย"
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
(นี้คงเป็นยิ้มครั้งแรกของข้า พี่น้องบ้านนี้ ใบหน้าสวรรค์ประธานมาแท้ๆเลยสินะ)
"เอาเถอะๆ เจ้าเลิกร้องเถอะ ไม่เช่นนั้นชุดข้าคงเปียกหมด"
(นี้สินะการได้รับความรักจากพี่น้อง 😊)
เซี่ยลู่เสียน น้องชายนางเอก
"ท่านพี่ ท่านหิวมัยข้าหิวมากเลย เราไปกินข้าวกันเถอะ พี่ใหญ่กับท่านพ่อรอกินข้าวพร้อมท่านอยู่นะ"
เซี่ยลู่ชิง นางเอก
"ได้ ได้ๆๆๆ เจ้าอย่าดึงข้าสิ ถ้าถ้าล้มไปข้าจะตีเจ้า"😄😄
ซู่ซูเจิน น้องสาวของซูเม่ย
"นี้ก็ผ่านมาตั้งหลายวัน เมื่อไหร่ท่านจะเลิกอาลัยอาวรณ์ถึงนางสักที "
(ซู่ซูเม่อ! เจ้าตายไปแล้วแต่ก็ยังทำให้ข้าทรมานใจ ถ้ารู้แบบนี้ข้าคงไม่ให้ท่านพ่อใช้แผนนี้ นางจะได้ไม่ต้องเข้าใกล้องค์รัชทายาท)
อี้เฟยเทียน องค์รัชทายาท
"มันเรื่องของข้า!! ที่ข้ารับเจ้ามาเพราะเห็นแก่หน้าพ่อของเจ้า! เจ้าคิดว่าแค่ใบหน้าที่งดงามมันใช้ทำอะไรได้บ้าง มันช่วยอะไรให้ตำแหน่งของข้ามั่นคงหรือไม่!!! ถ้าความสวยของเจ้ามันช่วยไม่ได้ก็หุบปากไปซะ ออกไป!!!! "
ซู่ซูเจิน น้องสาวของซูเม่ย
"แต่ข้ารักท่านจริงๆนะ ข้าทำทุกอย่างก็เพื่อท่าน ทำไมท่านเอาแต่ด่าว่าข้า ข้าแพ้ซูเม่ยตรงไหนกัน ฮึ...ฮื่ออออ"
(ซูเม่ย!! แก...เพราะแกคนเดียวที่ทำให้ข้าต้องมาเจออะไรแบบนี้ ขนาดตายไปเจ้าก็ยังทำให้ข้าเจ็บปวดใจ)
อี้เฟยเทียน องค์รัชทายาท
"ข้าบอกให้เข้าออกไป!!!!" เพล้ง...เพล้ง
องค์รัชทายาทเริ่มเมามายและด่าทอซูเจินต่างๆนาๆ พร้อมกับทำลายข้าวของ ด้วยความโมโหและโกรธแค้นที่ไม่สามารถรักษาซูเม่ยเอาไว้ไม่ได้
ซูเจินก็ทำได้เพียงยืนมองชายที่ตนรักทรมานใจแต่นั่นยิ่งทำให้นางเจ็บปวดยิ่งกว่า นางทั้งโกรธและหวาดกลัวมือทั้งสองข้างสั่นโดยไม่รู้ตัว นางทำได้เพียงร้องไห้ออกมาเท่านั้น
ซู่ซูเจิน น้องสาวของซูเม่ย
(ข้าทำทุกอย่างตั้งมากมายเพื่อให้ได้ใจท่าน แต่ท่านกลับเลือกนาง เพราะอะไรกัน ทำไมท่านถึงใจร้ายกับข้าเช่นนี้)
หลี่กงกง คนของฮองเฮา
"ฮองเฮาเสด็จ...."
ฮองเฮา แม่ขององค์รัชทายาท
"นี้มันอะไรกัน ทำไมห้องถึงเป็นเช่นนี้ นี้!!...เจ้า!...ทำไมเจ้าถึงเป็นเช่นนี้ เทียนเอ๋อร์...เจ้าสองจิตสองใจลงบ้างเถอะ ถือซะว่านางทำเพื่อเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย ตอนนี้สิ่งที่เจ้าควรสนใจคืองานแต่งของอี้เฟยหลง เจ้าเด็กหยิ่งยโสนั้น แถมกำลังจะแต่งกับลูกสาวแม่ทัพใหญ่ เจ้าจะมัวแต่นั่งดื่มอยู่แบบนี้ไม่ได้"
อี้เฟยเทียน องค์รัชทายาท
"ท่านแม่ข้ารู้ แต่จะให้ข้าทำยังไงได้ในเมื่อลู่ชิงปฏิเสธข้าไปแล้ว"
ซู่ซูเจิน น้องสาวของซูเม่ย
"มะ...หมายความว่าท่านจะให้นางแต่งกับรัชทายาทอย่างนั้นหรือเพค่ะ"
(นี้มันอะไรกัน พอข้าหมดความหมาย ก็เลือกคนใหม่อย่างนั้นรึ ไม่มีทาง ข้าไม่ยอม ข้าไม่ยอมให้ใครมาเอาท่านไปจากข้าแน้)
ฮองเฮา แม่ขององค์รัชทายาท
"ทำไม เจ้ามีปัญหางั้นรึ "
ซู่ซูเจิน น้องสาวของซูเม่ย
"ปะ...เปล่าเพค่ะ มะ...หม่อมฉันแค่คิดว่าจะช่วยองค์รัชทายาทยังไงดีนะเพค่ะ"
(ไม่มีทางเสียหรอก ข้าจะหาทางกำจัดเจ้า ตำแหน่งไท่เฟยยังไงก็ต้องเป็นของข้า )
ฮองเฮา แม่ขององค์รัชทายาท
"ดี...คิดได้แบบนั้นก็ดี นับว่าเจ้ายังคิดได้"
อี้เฟยเทียน องค์รัชทายาท
"แล้วท่านแม่จะให้ข้าทำอย่างไรก็บอกข้ามาเถอะ"
ฮองเฮา แม่ขององค์รัชทายาท
"เจ้าก็ต้องไปมาหาสู่นางบ่อยๆ ยิ่งตอนนี้อี้เฟยหลงทำร้ายลู่ชิงจนเกือบตาย เจ้าต้องใช้โอกาสนี้เข้าหานาง ดึงนางมาเป็นพวกให้ได้ ถ้านางแต่เข้าไปอี้เฟยหลงจะมีกำลังคนและกำลังทหาร ไหนจะอวี๋ซูมี่บุตรสาวของแม่ทัพอวี๋ ถ้าได้ลู่ชิงบุตรสาวแม่ทัพใหญ่ไปอีก ทีนี้ ตำแหน่งของแกก็ไม่มีอะไรแน่นอนอีกแล้ว"
อี้เฟยเทียน องค์รัชทายาท
"ข้าเข้าใจแล้ว"
ฮองเฮา แม่ขององค์รัชทายาท
"เข้าใจก็ดี ตอนนี้ก็รีบไปนอนซะ พรุ่งนี้ก็ไปเยี่ยมเซี่ยลู่ชิง เจ้าอย่าทำให้ข้าผิดหวังก็แล้วกัน เอาละข้าไปละ ส่วนเจ้า...ซู...ซูเจิน...ดูแลองค์รัชทายาทดีๆละ ให้เลิกดื่มได้แล้ว"
ซู่ซูเจิน น้องสาวของซูเม่ย
"เพค่ะ "
หลี่กงกง คนของฮองเฮา
"ฮองเฮาเสด็จกลับ..."
Comments