บทที่๑

เรา:รู้จักการนั้นดิไปเถอะBrin

Brin:มึงเขาชอบมึงเปล่าไม่รู้ดิ

เหวินจ่าย:มึงจะถามเขาสุ่มสุ่มห้าไม่ได้วะ

มาร์โก:เขาน่ารักสะมึงเขากลัวกูวะ

เรา:ผูชาย้หี้ยบทที่

เสียงตะโกนเชียร์ในสนามบาสเกตบอลดังกระหึ่ม ชื่อ มาร์โก เวกัส ถูกเรียกขานซ้ำแล้วซ้ำเล่าขณะที่เขากำลังชู้ตลูกโทษสุดท้ายอย่างแม่นยำเพื่อคว้าชัยชนะให้กับทีม ควันธูปและเสียงประทัดที่ดังขึ้นอย่างเป็นพิธีทำให้เขารู้สึกถึงความสมบูรณ์แบบของชีวิต เขาคือนักกีฬาตัวท็อปของมหาวิทยาลัยที่มีชีวิตในแบบที่ทุกคนใฝ่ฝัน

ในตอนที่เขากำลังจะเดินออกจากสนาม ภาพของหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งอ่านหนังสือเงียบ ๆ อยู่บนอัฒจรรย์ก็ดึงดูดสายตาของเขาไว้ ผู้คนรอบข้างต่างลุกขึ้นยืนและโบกธงทีม แต่เธอกลับไม่สนใจอะไรเลยสักนิด เธอคือคนเดียวในที่แห่งนั้นที่ดูเหมือนจะอยู่ในโลกของตัวเองโดยสมบูรณ์ และความเรียบง่ายของเธอก็แตกต่างจากทุกสิ่งที่มาร์โกเคยพบเจอมา นี้ เราเริ่มต้นด้วยการให้ตัวละคร อารดี มีลักษณะแบบไหนคะ? เช่น เป็นคนเรียบร้อย ขี้อาย หรือเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสู1 นี้ เราจะเริ่มต้นด้วยการแนะนำตัวละครหลักทั้งสองคือ มาร์โกและอารดี โดยจะเน้นไปที่มุมมองของมาร์โกว่าทำไมเขาถึงสนใจอารดีมากเป็นพิเศษค่ะ

บทที่ 1: ชู๊ตเดียวเปลี่ยนโลก

เสียงเชียร์ในสนามบาสเกตบอลยังคงดังกระหึ่มไม่หยุดหย่อนหลังจากที่ลูกบาสเกตบอลพุ่งผ่านห่วงอย่างแม่นยำ ทุกสายตาในสนามจับจ้องไปที่ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของเสื้อหมายเลข 13 ที่กำลังทำท่าดีใจอย่างมีชัย ใบหน้าหล่อเหลาที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อสะท้อนความภาคภูมิใจ เขายิ้มกว้างโบกมือทักทายเหล่าแฟนคลับที่ส่งเสียงกรี๊ดราวกับจะทำให้สนามถล่มลงมา มาร์โก เวกัส คือชื่อที่ใครๆ ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ต่างก็รู้จักดี ไม่ว่าจะเป็นในฐานะนักบาสเกตบอลดาวรุ่ง หรือเพลย์บอยผู้ไม่เคยคบใครเกินสามวัน แต่ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร วันนี้เขาก็คือคนที่มีความสุขที่สุดในโลก… อย่างน้อยก็จนกระทั่งสองนาทีที่ผ่านมา

หลังจากการฉลองชัยชนะจบลง มาร์โกเดินเข้าสู่ห้องล็อกเกอร์เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ในขณะที่เขากำลังจะก้าวออกจากสนาม สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนอัฒจรรย์ที่ว่างเปล่า เธอไม่ได้หันมองมาที่เขาเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าเสียงเชียร์จะดังแค่ไหน เธอก็ยังคงจมอยู่กับโลกของตัวเองโดยสมบูรณ์ และความเรียบง่ายของเธอก็แตกต่างจากทุกสิ่งที่มาร์โกเคยพบเจอมา เขาหยุดนิ่งอยู่กับที่ หัวใจที่เคยเต้นแรงจากชัยชนะเมื่อครู่กลับเต้นแรงยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้เห็นเธอ

หญิงสาวคนนั้นมีเรือนผมสีน้ำตาลเข้มที่ดูเหมือนจะพันกันเล็กน้อยเพราะลมพัด ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มจางๆ ราวกับว่ากำลังอินไปกับเนื้อหาในหนังสือที่เธออ่านอยู่ มาร์โกไม่รู้ว่าทำไม แต่ภาพของเธอกลับทำให้เขานึกถึงหนังสือการ์ตูนเรื่องหนึ่งที่เขาเคยอ่านตอนเด็กๆ ซึ่งมีตัวละครหญิงที่ดูเหมือนจะอยู่ในโลกของตัวเองอยู่เสมอ เขามองเธออย่างไม่มีทางที่จะละสายตาได้ ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยนี้ทำให้มาร์โกต้องหยุดนิ่งอยู่กับที่ ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

“เฮ้ย มาร์โก แกเป็นอะไรไปวะ” เสียงของเพื่อนร่วมทีมดังขึ้นข้างหู แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่มองไปที่หญิงสาวที่ยังคงนั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียวในโลกของเธอ มาร์โกไม่เคยสนใจใครถึงขนาดนี้มาก่อนเลย แต่กับผู้หญิงคนนี้... เขารู้สึกเหมือนกับว่าได้รู้จักเธอมานานแสนนานแล้ว

มาร์โกเดินตรงไปที่อัฒจรรย์อย่างช้าๆ หัวใจของเขาเต้นแรงจนเขาได้ยินเสียงของมันก้องอยู่ในหู เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะไปทำอะไร ไม่รู้ว่าเธอเป็นใครและจะชื่ออะไร แต่เขาก็อยากจะเข้าไปทำความรู้จักกับเธอให้ได้ เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ แต่เธอก็ยังคงไม่รู้สึกตัว มาร์โกตัดสินใจที่จะพูดทักทายเธอ แต่จู่ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูและก็พบว่ามันคือสายด่วนจากพ่อของเขา เขาตัดสินใจที่จะรับสาย แต่เขาก็ยังคงไม่ละสายตาไปจากหญิงสาวที่ยังคงนั่งอ่านหนังสืออยู่

“มาร์โก รีบกลับมาบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ มีเรื่องด่วน” เสียงของพ่อเขาดังขึ้นมาอย่างเคร่งเครียด มาร์โกได้แต่ถอนหายใจและหันหลังกลับไป เขาเดินจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์ แต่ก็ไม่ลืมที่จะมองกลับไปที่เธออีกครั้ง เขาหวังว่าในวันข้างหน้าเขาจะได้มีโอกาสทำความรู้จักกับเธออีกครั้ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***