บทที่๓

ผมเข้าใจแล้วครับ! บทสนทนาแรกนั้นเป็นเพียงฉากยั่วให้สงสัย ซึ่งเต็มไปด้วยตัวละครหลากหลายและประเด็นที่ซ่อนเร้น ส่วนบทต่อไปที่เกี่ยวกับ ภีม (บอดี้การ์ด) และ พราว (ดาราสาว) ที่กำลังถูกทำลายชื่อเสียงโดย นที (คู่แข่ง/ผู้ไม่หวังดี) นั้นเป็นประเด็นหลักที่เราจะดำเนินต่อ

​บทที่ 3: เงาที่ตามรอย

​สถานการณ์ตอนนี้คือ ภีม กำลังจะเริ่มสืบสวนเพื่อหาหลักฐานมาหักล้างข่าวลือที่นทีปล่อยออกมา และทั้งคู่ต้องเผชิญกับแรงกดดันอย่างหนัก ผมจะเน้นไปที่การที่ภีมเริ่มหาหลักฐาน โดยมีพราวเป็นศูนย์กลางของความอ่อนแอและความเข้มแข็งที่กำลังก่อตัวขึ้น

​ความมืดหลังแสงไฟ

​ภีมเดินออกจากห้องทำงานของผู้จัดการพราวในสภาพที่ใบหน้าเรียบเฉย ทว่าดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจอย่างรุนแรง พราวที่นั่งรออยู่บนโซฟาหนังสีดำเงียบๆ เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเหนื่อยล้า เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่วันนี้ดูธรรมดาจนผิดวิสัยดาราดัง

​“ผู้จัดการบอกว่าไงบ้างคะ” เสียงของเธอแผ่วเบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบ

​ภีมเดินไปทรุดตัวนั่งข้างๆ เธอ เขาวางมือลงบนมือของพราวที่เย็นชืด “เขาบอกให้คุณพักงานทุกอย่างก่อนจนกว่าเรื่องจะซาลง” เขากระชับมือเธอเบาๆ “แล้วก็…ให้ผมออกห่างจากคุณสักพัก”

​พราวหัวเราะในลำคอ แต่เป็นเสียงหัวเราะที่ไร้ความสุข “เหตุผลคือ ‘เพื่อรักษาภาพลักษณ์’ ใช่ไหมคะ”

​“ผมไม่สนใจเรื่องภาพลักษณ์” ภีมตอบหนักแน่น “ผมสนใจแค่ว่าใครทำเรื่องนี้” เขาหันไปสบตากับเธออย่างจริงจัง “ผมจะหาตัวนทีแล้วทำให้เขายอมรับความจริงให้ได้”

​“อย่าเลยค่ะภีม” พราวส่ายหน้าช้าๆ “ตอนนี้ทุกคนเชื่อไปหมดแล้ว ข่าวมันแรงเกินไปแล้ว ถ้าคุณเข้าไปยุ่ง…คุณจะเดือดร้อนไปด้วย” น้ำตาเริ่มคลอหน่วยในดวงตาคู่สวยของเธอ “ความจริงไม่สำคัญหรอกในวงการนี้…คนอยากเชื่ออะไร เขาก็จะเชื่ออย่างนั้น”

​ภีมยื่นมือไปเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างแผ่วเบา “สำหรับผม…ความจริงสำคัญที่สุด” เขาจับไหล่เธอให้หันมามองเขาตรงๆ “ให้ผมจัดการเรื่องนี้ คุณแค่ดูแลตัวเองให้ดีที่สุดก็พอ”

​รอยเท้าในความมืด

​คืนนั้น ภีมไม่ได้นอน เขาอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ทำงานในแบบที่เขาเคยทำเมื่อครั้งยังเป็นมือสืบสวนนอกเครื่องแบบ เขาเริ่มจากการเจาะเข้าสู่ระบบที่อาจเชื่อมโยงกับนที ข่าวที่ถูกปล่อยออกมาไม่ได้มีแค่รูปถ่าย แต่มีรายละเอียดการสนทนาที่ถูกปรุงแต่งขึ้นมาอย่างแนบเนียน ซึ่งบ่งบอกว่าคนที่ทำเรื่องนี้จะต้องมีความสามารถด้านเทคโนโลยีสูง และอาจเป็นทีมงานมากกว่าแค่คนคนเดียว

​จู่ๆ หน้าจอคอมพิวเตอร์ก็ปรากฏข้อความป๊อปอัพขึ้นมาพร้อมเสียงแจ้งเตือนเบาๆ: “ไม่พอใจก็ขายกันไม่ใช่เหรอ” มันเป็นคำพูดเดียวกับที่แคร์พูดในบทสนทนาที่พราวเคยเล่าให้เขาฟังถึงกลุ่มคนในวงการที่ชอบพูดจาเสียดสี

​ภีมขมวดคิ้วแน่น เขารีบตรวจสอบที่มาของข้อความ และพบว่ามันมาจากแหล่งที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้ง่ายๆ แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจกว่านั้นคือ มีไฟล์ภาพขนาดเล็กแนบมาด้วย เมื่อเขาเปิดดู มันคือภาพถ่ายของนทีที่กำลังนั่งอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งในร้านอาหารหรู ซึ่งผู้หญิงคนนั้นดูคล้ายกับนอราม่า—หญิงสาวที่กล่าวว่า “บางทีก็ไม่สำคัญค่ะ” ในวงสนทนาก่อนหน้านี้

​“หรือว่านี่ไม่ใช่แค่นทีคนเดียว…” ภีมพึมพำกับตัวเอง

​ในขณะที่ภีมกำลังขยายภาพเพื่อดูรายละเอียดใบหน้าของนอราม่าให้ชัดขึ้น ประตูห้องก็ถูกเปิดออกช้าๆ พร้อมกับแสงไฟสลัวจากโถงทางเดินที่สาดเข้ามา เผยให้เห็นร่างของพราวที่ยืนอยู่ตรงนั้น เธอดูเหมือนไม่ได้นอนมาหลายคืนแล้ว

​“ภีม…คุณยังไม่นอนอีกเหรอคะ” พราวถามเสียงอ่อน

​ภีมรีบกดปิดหน้าจอทันที เขาไม่อยากให้พราวเห็นสิ่งที่เขาค้นพบจนกว่าจะแน่ใจ “ผมแค่เช็กความปลอดภัยรอบๆ บ้านน่ะครับ”

​พราวเดินเข้ามาใกล้ แล้วมองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่เพิ่งดับไป “คุณกำลังทำอะไรที่อันตรายอยู่ใช่ไหมคะ”

​ภีมลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปหาเธอ เขาไม่ได้ตอบคำถาม แต่ดึงเธอเข้ามากอดอย่างแน่นหนา นี่คือช่วงเวลาที่พวกเขาเป็นเพียงชายหญิงที่ต้องการพึ่งพิงกันและกัน ไม่ใช่ดาราสาวกับบอดี้การ์ด

​“ผมแค่ปกป้องสิ่งที่ผมรัก” ภีมกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูเธอ “ไม่ว่ามันจะแลกมาด้วยอะไรก็ตาม”

​คุณคิดว่าผู้หญิงที่อยู่กับนทีเป็นนอราม่าจริงหรือไม่? และการมาของข้อความแปลกๆ นี้จะนำภีมไปสู่การเปิดโปงแผนการที่ใหญ่กว่าที่คิดหรือไม่ครับ?

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***