ไหนว่าแค่...FWB? ตอนที่ 5 : เมื่อคืนหนูร้อนแรง…เช้านี้หนูร้าวราน

แสงแดดอ่อนส่องลอดผ่านผ้าม่านสีครีม เข้ามาแตะบนเปลือกตาของปิ่นรักเบา ๆ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะลืมตาขึ้นช้า ๆ หัวปวดตุบ ๆ แต่ไม่เท่ากับความรู้สึกเมื่อขยับตัวแล้วพบว่า…

ปิ่นรัก (นอ.)

“…เหี้ยเอ๊ย เจ็บก้น…”

เขาพึมพำออกมาเสียงเบา ขยับขาเล็กน้อยก็รู้ทันทีว่ารูที่อยู่ระหว่างขาโดนใช้งานไปหนักแค่ไหนเมื่อคืน ทั้งข้างในยังรู้สึกบวมตึง แสบวาบนิด ๆ ทุกครั้งที่เปลี่ยนท่า และบางที...ก็ยังรู้สึกถึงอะไรบางอย่างไหลออกมาช้า ๆ จากข้างใน

ถึงสภาพเขาดูจะอาบน้ำจัดการตัวเองจากกิจกรรมเข้าจังหวะเมื่อคืนแล้วก็เถอะ

ปิ่นรัก (นอ.)

“...มึงตื่นยัง?”

มือหนึ่งไม่ได้ตอบในทันที แต่แค่กระชับวงแขนแน่นขึ้น แล้วจูบลงเบา ๆ ที่ต้นคอเปลือยเปล่าของปิ่นรัก เสียงหายใจร้อน ๆ เป่ารดจนผิวขนลุก

มือหนึ่ง (พอ.)

“ตื่นแล้ว…แล้วมึงจะไปไหน?”

ปิ่นรัก (นอ.)

“กูไม่ได้จะไปไหน แค่อยาก...ขยับตัว”

มือหนึ่ง (พอ.)

“ค่อยๆ ขยับมึงน่าจะแสบรู”

ปิ่นรักก้มหน้ากดหมอนกลบไว้ ไม่กล้าหันไปมอง แก้มแดงจัดจนเหมือนจะระเบิด

ปิ่นรัก (นอ.)

“เมื่อคืน...มึงจำได้หมดเลยเหรอ?”

มือหนึ่ง (พอ.)

“ทุกอย่าง”

มือหนึ่งพูดพลางลูบไล้ปลายนิ้วลงที่หน้าท้อง ลากวนต่ำลงเรื่อย ๆ จนถึงสะโพก แล้วแตะเบา ๆ ที่ปากรูซึ่งตอนนี้ยังแดงตุ่ยและเปียกชุ่ม

ปิ่นรัก (นอ.)

“ชิๆ…คนหน้าไม่อาย”

ปิ่นรักพองแก้มหน้าแดงแจ๋ ขณะที่มือหนึ่งนอนมองอย่างอารมณ์ดี

ปิ่นรัก (นอ.)

“นี่…”

ปิ่นรัก (นอ.)

“เรื่องเมื่อคืน…กูไม่ได้จะให้มันเป็นเรื่องใหญ่นะ”

มือหนึ่ง (พอ.)

“อือ กูก็ไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่”

ปิ่นรัก (นอ.)

“คือ…แบบ ถ้า…มึงไม่ซีเรียส กูก็ไม่ซีเรียส…”

ปิ่นรัก (นอ.)

“งั้น…เป็น FWB กันไหม”

มือหนึ่ง (พอ.)

“FWB?” มือหนึ่งเลิกคิ้ว

ปิ่นรัก (นอ.)

“อือ… Friends with benefits… แบบเพื่อนที่…เอ่อ…เอากันได้อะ” //ปิ่นรักพึมพำเบา ๆ ทั้งที่แก้มยังแดงไม่หาย

มือหนึ่งนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ

มือหนึ่ง (พอ.)

“มึงนี่นะ…”

มือหนึ่ง (พอ.)

“เออ ก็ดี”

มือหนึ่ง (พอ.)

“กูโอเค ถ้ามึงโอเค”

ปิ่นรัก (นอ.)

“หมายความว่า…ตกลงใช่ไหม”

มือหนึ่ง (พอ.)

“อือ ตกลง”

ปิ่นรัก (นอ.)

“แต่มึงห้ามมาทำตัวเป็นเจ้าของกูนะ” //ปิ่นรักรีบบอก สีหน้าเหมือนจะจริงจัง

มือหนึ่ง (พอ.)

“ได้ ถ้ามึงก็ไม่มาทำเป็นหวงกูเหมือนเมื่อคืน”

ปิ่นรัก (นอ.)

“กะ…กูไม่ได้หวง! กูแค่เมา!”

มือหนึ่ง (พอ.)

“อืม เมาแล้วอ้อน เมาแล้วจูบ เมาแล้วแก้ผ้าก่อนอีกต่างหาก”

ปิ่นรัก (นอ.)

“เหี้ย!” //ปิ่นรักถลึงตา รีบคว้าหมอนฟาดใส่มือหนึ่ง

มือหนึ่งหัวเราะลั่น ยกแขนกันไว้แต่ก็ไม่ได้หลบจริงจัง ราวกับจงใจให้โดน

ปิ่นรัก (นอ.)

“มึงแม่ง…!”

มือหนึ่ง (พอ.)

“อะไร กูแค่พูดความจริง”

มือหนึ่ง (พอ.)

“งั้น…พนันกันมั้ยละ”

ปิ่นรัก (นอ.)

"พนันอะไร"

มือหนึ่ง (พอ.)

“ใครรู้สึกชอบอีกคนก่อน…โกนหัว”

ปิ่นรัก (นอ.)

“เออดี! กูไม่แพ้แน่”

มือหนึ่งหัวเราะเบาๆก่อนจะลุกขึ้นนั่ง

มือหนึ่ง (พอ.)

“มึงนอนอยู่นี่เดี๋ยวกูเอาเสื้อมาให้”

ปิ่นรัก (นอ.)

//ปิ่นรักพยักหน้าเบา ๆ

มือหนึ่ง (พอ.)

“เอ้า ใส่นี่ก่อน เดี๋ยวลงไปหาอะไรกินกัน” //มือหนึ่งสวมเสื้อไหมพรมตัวใหญ่ให้กับปิ่นรัก

ปิ่นรักขยับตัวนิดหน่อยตอนรับเสื้อไหมพรมมาสวม ตัวเสื้อใหญ่โคร่งคลุมเขาเกือบถึงเข่า

ปิ่นรัก (นอ.)

“...มึงให้กูใส่แค่นี้เลยเหรอ” //เขาบ่นเบา ๆ พลางรูดแขนเสื้อยาวรุ่มรุ่มให้เข้าที่

มือหนึ่ง (พอ.)

“แค่นี้แหละ น่ารักดี”

ปิ่นรัก (นอ.)

“อือ…” //ปิ่นรักทำหน้ามุ่ย

มือหนึ่ง (พอ.)

“ป่ะ” //มือหนึ่งอุ้มปิ่นรักพาไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว

มือหนึ่งวางปิ่นรักลงบนเก้าอี้อย่างระมัดระวัง

มือหนึ่ง (พอ.)

“ดื่มก่อน เดี๋ยวจะได้สดชื่นขึ้นหน่อย”

ปิ่นรักรับแก้วน้ำมาจิบเบา ๆ ยังไม่กล้ามองสบตาอีกฝ่ายนานนัก ทั้งที่เมื่อคืนยังกล้าขึ้นคร่อมและครางลั่นห้องแท้ ๆ ตอนนี้กลับทำหน้าเป็นลูกแมวเปียกฝน

มือหนึ่งหยิบข้าวต้มร้อน ๆ ที่เตรียมไว้ตรงหน้าเขาไปวางตรงหน้าปิ่นรัก

มือหนึ่ง (พอ.)

“กินนี่ก่อน จะได้มีแรง เย็นนี้อาจจะต้องโดนอีกก็ได้นะ”

ปิ่นรัก (นอ.)

“เหี้ย!” //ปิ่นรักร้องเสียงหลง หน้าแดงจนถึงคอ

ปิ่นรัก (นอ.)

“พูดอะไรของมึงเนี่ย!”

มือหนึ่ง (พอ.)

“ก็แค่พูดเผื่อไว้”

ปิ่นรัก (นอ.)

“เผื่อบ้าอะไรของมึง…”

ถึงปากจะด่าแต่เขาก็ตักข้าวต้มเข้าปากอย่างว่าง่าย เผลอไผลกินจนหมดถ้วยโดยไม่รู้ตัว

มือหนึ่งมองเขาอย่างพอใจ

มือหนึ่ง (พอ.)

“อ่ะ เดี๋ยวกูไปหยิบยาแก้ปวดมาให้ด้วย เผื่อก้นจะระบมเกินไป”

ปิ่นรัก (นอ.)

“ไอ้…! มึงจะเลิกพูดถึงก้นของกูได้ยัง!”

มือหนึ่ง (พอ.)

“ไม่ได้ มันน่ารัก” //มือหนึ่งยักคิ้วกวน

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ