ตั้งปาร์ตี้?

"หาาาาาาาาา"

ทุกคนต่างอุทานออกมาพร้อมกัน

สาวผมขาวหันมองชายใส่สูท

"เดี๋ยวนะพวกเรายังไม่รู้จักกันแม้แต่ชื่อเลยนะ เพิ่งเคยเจอกันเมื่อวานอีก"

"ใช่"

แล้วชายใส่สูทก็ยิ้มแล้วตอบกลับ

"ก็เดี๋ยวก็รู้จักกันแล้วน่าแองเจล่า...แล้วก็นี่"

สาวผมขาวก็ตกใจ

แล้วชายใส่สูทก็โยนบัตรนักผจญภัย6 ใบที่สีคล้ายแผ่นเหล็กไปกลางโต๊ะ โดนบัตรนักผจญภัยนั้นจะออกโดยทางกิลนักผจญภัยให้กับนักผจญภัยโดยจะมีการบันทึกข้อมูลทั้งชื่อ แรงค์ อาชีพ แล้วก็สังกัดปาร์ตี้ที่อยู่

สาวผมเหลืองเห็นแบบนั้นก็ลุกขึ้นแล้วทุบโต๊ะ

"เดี๋ยวนะนี่นายได้มายังไงเนี่ย อย่าบอกว่านายค้นกระเป๋าของฉันนะ"

"เดี๋ยวๆอย่ามองโลกแง่งร้ายสิก็ระหว่างที่ฉันแบกเธอฉันเห็นบัตรของเธอหล่นลงมาก็เลยหยิบมาดูเองลิเวีย"

สาวผมเหลืองก็มองหน้าชายใส่สูทอย่างไม่พอใจ แล้วก็ฉงุนที่ถูกเรียกชื่อ

สาวผมดำลุกขึ้นชี้หน้าชายใส่สูท

"เฮ้ยมันจะเกินไปแล้วนะมาดูบัตรนักผจญภัยของคนอื่นเนี่ย"

"มันก็ไม่ได้มีกฎข้อไหนของกิลด์นักผจญภัยนะที่บอกว่าห้ามดูบัตรคนอื่นเนี่ยไวซ์"

สาวผมดำได้ยินแบบนั้นก็พูดไม่ออก

"แต่มันก็ควรรู้ไหมล่ะว่ามันล้ำเส้นคนอื่นเข้าไปเยอะมากเลยนะ"

"ขอบอกอะไรไว้ก่อนเถอะถ้าฉันไม่รู้ชื่อของพวกนายแล้วฉันจะพาพวกนายเข้ามายังห้องพักโรงแรมไม่ได้หรอก ไม่งั้นเจ้าของโรงแรมเขาไม่ให้เข้าหรอกอายซ์"

ชายผมดำาปลายเลือดได้ยินแบบนั้นก็พูดไม่ออกไปอีกคน

ชายผมดำตาเทาเห็นสถานการณ์ไม่ดีก็พูดขึ้นว่า

"ทุกคนอย่าเพิ่งทะเลาะกันสิ คุยกันดีๆหน่อย"

สาวผมเหลือง สาวผมดำและชายผมดำปลายเลือด ก็หันมองจ้องเขม้งใส่ชายผมดำตาเทาทำเอาหงอยไปเลย

"ไม่เป็นไรไพร์มฉันคุยเอง"

จากนั้นชายใส่สูทหันมองสาวผมนํ้าเงินขอบตาดำกอดอกที่มองไปทางอื่นไม่สนใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

"ไม่เอานะเอ อย่างน้อยก็สนใจสถานการณ์รอบข้างหน่อยเถอะ"

สาวผมน้ำเงินได้ยินแบบนั้นก็หันมา

"ชิ เรียกชื่อคนอื่นเข้าทั่วแบบนี้แนะนำตัวหรือยังเล่า มนุษย์ก็เป็นแบบนี้กันหมด"

"อ่านั่นสินะลืมไปเลย"

หลังจากได้ยินแบบนั้นชายใส่สูทก็ยืนตัวตรงมือล้วงกระเป๋าข้างนึง

"ทุกคนนั่งก่อน"

เมื่อสาวผมเหลือง สาวผมดำ ชายผมปลายเลือดได้ยินแบบนั้นก็นั่งลงแม้จะยังฉงุนอยู่

"โอเคฉันขอแนะนำตัวหน่อย ฉันมีชื่อว่าแลนซ์ ตอนนี้เป็นนักผจญภัยแรงค์ D ปาร์ตี้ไม่มีส่วนอาชีพที่ลงทะเบียนกับทางกิลด์ก็คือนักผจญภัย

สาวผมขาวและคนอื่นๆได้อยู่แบบนั้นก็ทำหน้างงกันหมด

สาวผมขาวยักคิ้วแล้วพูดว่า

"เดี๋ยวน่ะทำไมนายถึงเขียนไปว่านักผจญภัยล่ะ"

แลนซ์ก็ทำหน้างง

"เอ้าก็สมัครเป็นนักผจญภัยก็ต้องเขียนว่านักผจญภัยสิ"

เมื่อทุกคนได้ยินแบบนั้นจากหน้าเครียดๆกลายเป็นกั๊นขำขั้นสุด

"5555555555555"

สาวผมดำก็หลุดขำคนแรก

สาวผมนํ้าเงินจากทำเป็นไม่สนใจได้ยินแบบนั้นก็อมยิ้ม ชายผมดำปลายเลือดหันหน้าไปกั๊นขำ สาวผมเหลืองจากขึ้มๆแทบจะขำออกมา ชายตาสีเทาก็ยิ้มมุมปาก

แลนซ์ก็งงต่อไป

"เอาแล้วทุกคนเขียนอะไรลงไป"

แล้วสาวผมขาวก็พยายามพูดทั้งๆที่กั้นขำอยู่

"นี่นายสายตาแบยก็ดูซื่อบื้อเหมือนกันนี่นา"

"ทำไมอ่ะ"

"อย่างแรกนะแลนซ์ไม่มีใครที่ไหนเขาเขียนว่านักผจญภัยหรอก"สาวผมขาวพูดไปกลั๊นเขาไป

แลนซ์ก็ยิ้มอย่างเจื่อน

"อย่างเช่นฉันทีก็เป็นนักเวท ฉันก็เขียนไปว่าจอมเวทอะไรอย่างนี้"

แลนซ์ก็ถอนหายใจ

"เรื่องอาชีพจะยังไงก็ชั่งเถอะ แล้วทุกคนจะมาตัั้งปาร์ตี้กันไหม"

แลนซ์ก็พูดด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม

ทุกคนต่างก็นิ่งเงียบ

แล้วสาวผมเหลืองก็ลุกขึ้นแล้วกำลังเดินไปที่ปะตูเพื่อออกไป

แต่...แลนซ์ได้แตะไหล่ที่ด้านหลังของเธอ

"มีอะไร"

สาวผมเหลืองเหลียวหลังมอง

"อย่างน้อยๆฉันก็อยากให้แนะนำตัว แล้วฟังที่ฉันพูดก่อน"

สาวผมเหลืองได้ยินแบบนั้นก็ตอบกลับไปว่า

"ฉันลิเวีย เป็นอดีตแม่ชี"

สาวผมขาวก็ลุกขึ้นแล้วพูดต่อว่า

"ฉันแองเจล่า เป็นนักเวท"

แองเจล่าก็เดินไปข้างลิเวีย

สาวผมดำก็ลุกขึ้นแล้วก็เดินไปข้างแองเจล่าแล้วพูดว่า

"ฉันไวซ์ เป็นนักสู้"

ชายผมปลายเลือดก็เสยผมแล้วลุกขึ้นไปยืนอยู่มุมห้อง

"ฉันอายส์ เป็นนักสู้"

สาวผมนํ้าเงินเอาเกยคาง

"ฉัน เอ"

ชายตาสีเทาลุกขึ้นอย่างลนๆ

"ฉัน..ฉัน..มีชื่อว่าไพร์ม เป็นนักดาบ"

ไพร์มพูดอย่างตะกุ จะกะ

ลิเวีย แองเจล่า ไวซ์ อายส์ เอ ก็รู้สึกตะหงิดใจ

"ทำไมชื่อมันดูสิ้นคิดจังเลยนะ"

ลิเลียพูดออกไปตรง

ไวซ์ก็มองดูตัวไพร์ม

"สถาพแแบบนี้เนี่ยน่ะชื่อไพร์ม"

อายส์แม้จะตะหงิดใจแต่ก็ไมได้พูดอะไร

เอนั่งตัวตรงมองดูไพร์ม

"มนุษย์นี่ชอบตั้งชื่อซะใหญ่โตเลยน่ะ"

"ก็ใครจะไปรู้เหล่า ก็แม่ตั้งชื่อให้แบบนี้จะให้ทำไงได้ แถมก็ไม่ได้ผิดอะไรนี่ที่ตั้งชื่อนี้นี่"

ไพร์มพูดโดยพยายามยิ้มอยู่

"เอาน่าทุกคนจะชื่ออะไรก็ชั่งเถอะ"

แลนซ์พยายามไม่ทำให้บรรยากาศแย่ลง

"โอ..เค แลนซ์ฉันกํบคนอื่นก็แนะนำตัวกันหมดแล้วจะมีเรื่องอะไรพูดอีกก็พูดมา"

แองเจล่าพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

แลนซ์ก็หลับตาลงแล้วพูดว่า

"ฉันก็รู้ว่าคำตอบของทุกคนในตอนนี้คืออะไร แต่ฉันแค่อยากให้กลับไปคิดหน่อยว่าจะยังไงกันแน่ ฉันจะรอที่นํ้าพุกลางเมืองส่วนคำตอบถ้ามาก็ถือว่าตอบรับ ส่วนถ้าไม่มาก็แปลว่าปฏิเสธ เข้าใจกันน่ะ"

"มีแค่นี่ใช่ไหม"

แองเจล่าถามแลนซ์แต่แลนซ์ก็ไม่ตอบอะไร

เมื่อลิเลียได้ยินแบบนั้นก็ออกไปทันทีตามด้วย ไวซ์ อายซ์ ส่วนเอกำลังเดินออกไปแต่เธอก็หันมองไพร์มที่ยืนคิดอยู่แล้วเธอก็เดินออกไป

ไพร์มที่กำลังคิดบางอย่างแล้วก็เดินออกไป

ส่วนคนสุดท้ายแองเจล่าเธอนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

(ทำไม....เจ้าหมอนี่ต้องทำถึงขนานนี้ด้วย)

แล้วเธอก็เดินออกไป

ระหว่างที่แองเจล่าเดินออกไปแลนซ์ได้ลืมตามองเธอเขานั้นเห็นผมสีขาวที่พริ้วไหวอันแสนบริสุทธิ์นั้นทำให้เขาคิดถึงคนสำคัญในอดีตของเขาน้ำตาของเขาก็ไหลออกมา เธอคนนั้นเดินออกไปอย่างไม่เหลียวหลังกลับมา

เมื่อแองเจล่าเดินออกไปแลนซ์ก็มีสีหน้าที่เหงาจากก้นบึ้งของหัวใจ เขาทิ้งตัวนั่งบนพื้นหลังพิงกำแพงเงยหน้ามองเพดานพี่ก็มีรูจากเวทที่แองเจล่ายิงใส่เขา

"ก็ต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของโชคชะตาแล้วสินะ"

แล้วเขาก็หลับตา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***