รหัสลับนักฆ่าในร่างนักเรียน
เขยิบมาอีกนิด เดียวสอนจีนให้
แพร
(นั่งกอดหมอนหน้าคอม พยายามเปิดแอปเรียนจีน)
แพร
"เจ้อซื่อ"... "ยี่เอ่อซาน"...
แพร
พี่ซุนคะ...ช่วยสอนหนูหน่อย
แพร
หนูอยากฟังจากปากพี่มากกว่าแอป 😣
คิมซุน
ึ(นั่งพิงหัวเตียง อ่านหนังสืออยู่ เงยหน้าขึ้น)
คิมซุน
มา...นั่งใกล้ ๆ เดี๋ยวสอนให้
แพร
⁉️ ใกล้...?
คือใกล้แค่ไหนคะพี่...?
เพราะตอนนี้หนูได้กลิ่นน้ำหอมพี่แล้วค่ะ 😳
แพร
(เลื่อนโน้ตบุ๊คไปนั่งใกล้ ๆ แบบเก้ ๆ กัง ๆ)
แพร
แต่เราเรียน 1-3แล้วน่ะค่ะ
คิมซุน
(เขาเอื้อมมือมาพิมพ์ในโน้ตบุ๊คแพรแบบมือเกือบชนกัน)
จินหยาง
(โผล่หัวมาจากเตียงอีกฝั่ง ทำเสียงดัง)
จินหยาง
喂！你们两个要不要喝奶茶？
(Wèi! Nǐmen liǎng gè yàobùyào hē nǎichá?)
คิมซุน
(ไม่หันไปมอง เพียงตอบเสียงเรียบ)
คิมซุน
เขาถามว่าเราจะกินชานมมั้ย
คิมซุน
แต่ไม่ต้องไปสนใจหรอก
แพร
(ในใจ)
โหพี่…หนูพยายามตั้งใจมากนะ
แต่สายตาพี่ที่มองหนู มันทำให้หัวใจหนูมันติ๊บ ๆ 🥺
คิมซุน
四 (sì) – สี่
五 (wǔ) – ห้า
六 (liù) – หก
คิมซุน
(ยิ้มมุมปากครั้งแรก)
แพร
(ในใจ)
หยุดชมค่ะ! หัวใจหนูมันเต้นแรง
นี่ห้อง 303 หรือห้องสอบภาษารักกันแน่
จินหยาง
(ยื่นชานมมาให้หน้าตาเฉย)
จินหยาง
เธอจะเขินอีกนานมั้ย
จินหยาง
ฉันเริ่มขัดไม่ไหวแล้วนะพวกเธอออออออ
แพร
ไม่ไหวเหมือนกันค่ะพี่...
แพร
แต่ที่ไม่ไหวคือ “หัวใจ” หนูนี่แหละ
แพร
ใกล้พี่รหัสทีไร เหมือนจะเป็นลมทุกที 🫠💗
Comments