เงาจัทร์ในหอร้าง
ตอนที่ 1 ของนิยายเรื่อง เงาจันทร์ในหอร้าง ให้ตามที่สัญญาไว้
แนว: ลึกลับจีนเทา มีความเศร้าและพลังบางอย่างที่ยังไม่หลุดพ้น...
ตอนที่ 1: บ้านร้าง กับเงาในม่านผ้า
ลี่เจียง ฤดูใบไม้ผลิ
อากาศเย็นลูบผ่านใบหน้าของ “หลินชิง” ขณะยืนอยู่หน้าประตูไม้เก่าแก่ที่ขึ้นราเขียว
บ้านหลังนี้... แม้ไม่ได้มีชื่ออยู่ในแผนที่ท่องเที่ยว แต่กลับอยู่ในฝันของเธอทุกคืนตลอดสามเดือนที่ผ่านมา
ฝันที่มีเด็กชายในชุดจีนสีหม่น ยิ้มบาง ๆ อยู่ตรงหน้าบ้าน และพูดเพียงคำเดียวว่า...
> “กลับมาแล้วหรือ?”
“น่าประหลาดเนอะ...” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะผลักบานประตูเข้าไปด้วยแรงเบา ๆ
เสียง เอี๊ยด… ดังขึ้นจากบานพับสนิมเขรอะ ข้างในเงียบงัน มีเพียงฝุ่นกับแสงแดดลอดผ่านม่านเก่า
ภาพแรกที่หลินชิงเห็น คือ รูปวาดเก่าในกรอบไม้ แขวนอยู่เหนือบันได
ภาพของคุณหนูหญิงในชุดจีน ยืนเคียงข้างเด็กชายหน้าตานิ่งสงบในชุดแดง
> “หน้าคุ้นจัง… เหมือนฉันเลย...” หลินชิงเผลอแตะภาพวาดก่อนชะงัก
นิ้วเธอเย็นเฉียบ… เหมือนแตะผิวน้ำแข็ง
ทันใดนั้น ม่านผ้าอีกฝั่งของห้องก็พลิ้วไหว...
ไม่มีลม ไม่มีเสียงฝน
แต่มีบางสิ่ง วิ่งผ่านเงาผ้าอย่างรวดเร็ว
เงานั้นเล็ก...เหมือนเด็ก
หลินชิงหันขวับ แต่ไม่พบอะไร
ทว่า ที่พื้นไม้กลับปรากฏ “ตุ๊กตาผ้า” สีซีดนอนตะแคงอยู่
ตุ๊กตาที่ใบหน้าเย็บเป็นรอยยิ้ม และปักชื่อว่า “เสี่ยวหง”
> “ข้ารอเจ้ามานานแล้ว… เจ้าอย่าทิ้งข้าอีกนะ…”
เสียงกระซิบแผ่วเบา ลอยมากับกลิ่นธูปจาง ๆ
หลินชิงหันไปมองรอบห้อง… แต่พบเพียงความว่างเปล่า
หัวใจของเธอกลับเต้นแรง… อย่างไม่มีเหตุผล
เหมือนเสียงนั้น… ไม่ได้อยู่แค่ในอากาศ
แต่ดังขึ้น… ในความทรงจำบางอย่างของเธอเอง
ทำไมฉันนึกไม่ได้เลยจำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ
นางเอก:ข้าอยู่ที่ไหนเล่า
เด็กผี:เจ้าย้อนเวลามาไหมฉันสัณญาอะไรไว้ละ
ข้าจำอะไม่ได้เลยเจ้าเป็นใครละ
เสี่ยวหง:เจ้าให้ข้ารอเจ้าจำไม่ไมาได้หรือ
หลินชิง:ข้าจำไม่ได้เสี่ยงหงแล้วคนรักเจ้าละ
ข้ามีคนรักด้วยอดีตคนรักด้วยนะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments