หลังจากพิธีหมั้นผ่านไป ทุกอย่างในคฤหาสน์ลอร์เวลกลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง
เสียงฝีเท้าในโถงทางเดินน้อยลง
ม่านถูกดึงลง ปิดแสงแดดอุ่น ๆ ที่หลงเหลือเพียงน้อย
และเจ้าของปราสาท…ก็ยังคงเย็นชาราวกับไม่เคยมีงานหมั้นเกิดขึ้น
เซดริกนั่งอยู่บนโซฟาหนังแท้ในห้องรับรองส่วนตัว ท่ามกลางถ้วยชาร้อนที่เริ่มเย็น และเอกสารมากมายที่เกี่ยวกับ “การเรียนรู้บทบาทภรรยา” ตามธรรมเนียมขุนนาง
เขากลอกตา
“นี่มันยุคไหนแล้ว…” เขาพึมพำขณะเปิดอ่านหน้าที่เขียนว่า ‘การแสดงออกของคู่สมรสที่เหมาะสมต่อดยุก’
แต่ยังไม่ทันได้อ่านจบ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ตามด้วยพ่อบ้านที่กล่าวเสียงเรียบ
“ท่านดยุกขอพบท่าน”
⸻
“ข้าคิดว่าเราคุยกันจบแล้วนะขอรับ”
เซดริกเอ่ยพลางเงยหน้าจากเอกสาร ขณะที่อาเธอร์ยืนอยู่กลางห้อง สีหน้านิ่งสนิทเช่นเคย
“ข้าไม่ได้มาคุยเรื่องพิธี”
“…งั้นเรื่องอะไรล่ะขอรับ?”
อาเธอร์เดินเข้ามาใกล้ ยืนอยู่หน้าโต๊ะ ดวงตาสีเทาเข้มจับจ้องใบหน้าของเขา
“ข้าแค่สงสัย ว่าเหตุใดเจ้าจึงไม่ต่อต้านการแต่งงานนี้แม้แต่น้อย” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ
เซดริกเลิกคิ้วก่อนจะยิ้มมุมปาก
“ข้าไม่มีสิทธิ์ต่อต้านตั้งแต่ต้นอยู่แล้วนี่ขอรับ”
“ทุกคนมีสิทธิ์เลือก”
“บางคนเลือกได้” เขาตอบกลับเบา ๆ “แต่บางคนไม่มีทางเลือกอื่น”
อาเธอร์เงียบไปชั่วครู่
“…ข้าไม่ได้ต้องการให้เจ้าทุกข์กับชีวิตที่นี่”
คำพูดนั้นทำให้เซดริกชะงัก เขามองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาใหม่
ดูเหมือนใต้ใบหน้าราบเรียบนั้น อาเธอร์จะมี ‘ความห่วงใย’ แฝงอยู่นิดหนึ่ง
“ข้าไม่ได้ทุกข์หรอกขอรับ” เซดริกยิ้มจาง ๆ “แต่ถ้าท่านดื่มชากับข้าบ้าง ข้าจะดีใจมาก”
ดยุกลอร์เวลมองเขานิ่ง ๆ ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ
“เตรียมชาให้ข้าด้วย”
⸻
บ่ายวันนั้น
มีเรื่องน่าประหลาดเกิดขึ้นในคฤหาสน์ลอร์เวล — ดยุกผู้โดดเดี่ยว…นั่งจิบชากับ ‘ว่าที่ภรรยา’ โดยสมัครใจ
พ่อบ้านลอบมองภาพตรงหน้าด้วยแววตาไม่เชื่อสายตา
ขณะที่สาวใช้หลายคนพากันซุบซิบอย่างตื่นเต้น
และเซดริก…ยิ้มออกมาจากใจ
“ยังไงก็ต้องเริ่มที่อะไรเล็ก ๆ ก่อนใช่ไหมล่ะ”
⸻
คืนนั้นในห้องนอน
เซดริกนอนเหยียดยาวบนเตียง พลางจ้องเพดานไม้เหนือศีรษะ
“เขาอาจจะไม่ใช่คนเลวหรอก…แค่สร้างกำแพงไว้สูงเกินไป”
แต่จะปีนข้ามกำแพงสูง ๆ แบบนั้นได้ยังไงกันล่ะ?
“…ก็แค่ต้องใช้บันไดชื่อว่า ‘ความหน้าด้าน’ ล่ะนะ”
เขาหัวเราะเบา ๆ กับตัวเองก่อนจะหลับตาลง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments