แม้จะยังหอบจากการวิ่ง เจนจิราก็รวบรวมพลังทั้งหมด เดินขึ้นบันไดไปยังห้องศิลปะตามที่ ‘ครูแจ็คสัน’ บอกไว้ หัวใจเธอเต้นโครมคราม ไม่แน่ใจว่าตื่นเต้นกับการสอนวันแรก…หรือเพราะสายตาเย็นเฉียบคู่นั้นกันแน่
ห้องศิลปะตั้งอยู่มุมตึกที่มีหน้าต่างบานใหญ่ แสงแดดลอดผ่านกระจก ทำให้ห้องดูอบอุ่นแบบแปลกประหลาด ผิดกับคนที่ยืนรออยู่ข้างใน…
“ยินดีต้อนรับ…” เสียงทุ้มเอ่ยก่อนจะหันกลับมา “หวังว่าคุณจะไม่ทำอุปกรณ์พวกนั้นตกกลางทางมาอีกนะ”
เจนจิรากระพริบตาปริบๆ
เขายังไม่จบเรื่องนั้นอีกเหรอเนี่ย!?
“ขอโทษค่ะครูแจ็คสัน” เธอพูดเสียงเรียบ พยายามรักษาภาพลักษณ์
“ฉันจะไม่สายอีกค่ะ แล้วก็อุปกรณ์ทุกอย่างยังอยู่ครบ!”
เธอวางเป้ลงบนโต๊ะไม้ตรงมุมห้อง แล้วเริ่มจัดเรียงกล่องสี พู่กัน และกระดาษวาดภาพอย่างคล่องแคล่วโดยไม่รู้ตัวว่าชายหนุ่มกำลังจ้องเธออยู่เงียบๆ
เขาเห็นมือเรียวที่หยิบจับของอย่างอ่อนโยน
แววตาที่เป็นประกายตอนที่เธอมองแสงแดดกระทบโต๊ะไม้ว่างเปล่า
“คุณใช้สีน้ำ?”
“ค่ะ ฉันวาดภาพด้วยสีน้ำมาตั้งแต่เด็ก…มันเหมือนความฝันละลายลงบนกระดาษเลยนะคะ”
เขาไม่ตอบอะไร เพียงเดินไปเปิดหน้าต่าง
ปล่อยลมเย็นให้พัดเข้ามา…แต่เธอไม่รู้ว่าในใจเขามีบางอย่างสะท้อนขึ้นมาเบาๆ
“เธอก็เป็นศิลปินอีกคน…ที่มีแววตาเหมือนกันเป๊ะ”
เขาหลุบตาลง หลบความคิดของตัวเอง
“นี่คือชั้นเรียนพิเศษศิลปะสำหรับเด็กทุน ทุกคนมีพรสวรรค์แต่ไม่มีโอกาส ฉันหวังว่าคุณจะ ‘รักษาหัวใจ’ ของเด็กพวกนั้นให้ดี”
เจนจิราเงยหน้าขึ้น
“ฉันจะดูแลเด็กๆ เหล่านั้นให้ดีที่สุดค่ะ”
“หวังว่าจะทำได้…มากกว่าการมาตรงเวลา”
“คุณนี่…” เจนจิราหลุดหัวเราะเบาๆ
“เย็นชาขนาดนี้ คงเคยทำหิมะตกกลางห้องเรียนมาก่อนสินะคะ?”
เขาเหลือบตามอง ไม่ตอบ แต่อยู่ๆ มุมปากกลับกระตุกขึ้นนิดหนึ่ง…
เป็นรอยยิ้มที่เบามากจนเธอไม่มั่นใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 17
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments