จุดเริ่มต้นของมาเฟีย Chapter 3

ไม่มีเจตนาทําให้คนในภาพเสียหาย! ขอขอบคุณฮับ

. .

ณ บริษัท พิพัตรัตติกาล

???:ใครอ่ะ...

???:เด็กของประธานมั้ง

???://ซุบซิบๆ

ลลิตา:นอ.

(พนักงานขี้เม้าชะมัด รับเข้ามาทํางานได้ไง)

ลลิตา:นอ.

โอ้ย!//จับหัว

ลลิตา:นอ.

เฮียหยุดไม่บอกเล่า

ธารา:พอ.

ก็มึงไม่มองทางล่ะ กูหยุดข้างหน้ามึงหลายเมตรล่ะ

ลลิตา:นอ.

ก็...พนักงานเฮียมีเเต่คนขี้เม้า

ลลิตา:นอ.

รับเข้ามาไม่...หนวกหูไง๊//พูดเบา

ธารา:พอ.

ไม่ได้สนใจ

ธารา:พอ.

นี้คือจุดตามหาหรือเรียกหาใครในบริษัทมาติดต่อตรงนี้

ลลิตา:นอ.

อือหือ

ธารา:พอ.

เเล้วตรงนี้ห้องประชุม

ธารา:พอ.

ตรงนี้ห้องพนักงานทํางาน

ธารา:พอ.

ส่วนนั้น...

ลลิตา:นอ.

ห้องคุณ ธารา พิพันรัตติกาล

ลลิตา:นอ.

ห้องใหญ่โตเรียบหรูขนาดนั้น

ธารา:พอ.

พูดมาก

ลลิตา:นอ.

เอ่า

ธารา:พอ.

กูจะเข้าไปทํางานไปนั่งรอกู

ลลิตา:นอ.

(ให้มานั่งเฝ้าคิดว่าตัวเองเป็นเด็กไงว่ะ?)

. .

ณ ในห้อง ที่ร่างหนานั่งท๊างานที่โต๊ะของตัวเอง กับร่างบางทีนั่งอยู่โซฟาเล็กๆหน้าประตู

ลลิตา:นอ.

เฮีย~

ลลิตา:นอ.

เมื่อไหร่จะเสร็จอ่ะ

ลลิตา:นอ.

หนูเบื่อล่ะเนี่ย

ธารา:พอ.

//เหลือบมอง

ธารา:พอ.

//มองที่งานต่อ

ลลิตา:นอ.

(โอ้ย...ถ้าจะหูหนวกล่ะ)

ลลิตา:นอ.

//ลุกขึ้นเดินไปหาร่างหนา

ลลิตา:นอ.

เฮียๆๆๆ หนูเบื่อ ปล่อยหนูไปตามทางของหนูเถอะเฮีย

ธารา:พอ.

มึงจะมาหลอกให้กูปล่อยมึง?

ลลิตา:นอ.

ป่าว ไม่ได้หลอก ก็บอกต่อหน้าว่าให้ปล่อยไปตามทางของหนู

ลลิตา:นอ.

ไว้จะชดใช้เงินคืน

ลลิตา:นอ.

อยู่นี้กว่าหนูจะหาเงินให้เฮียอ่ะ

ลลิตา:นอ.

ไม่งั้นก็ปล่อยหนูไปหางานทําข้างนอก

ลลิตา:นอ.

เผื่อจะผ่อนจ่ายไง

ลลิตา:นอ.

พ่อหนูติดเงินเท่าไหร่หนูยังไม่รู้เลย

ธารา:พอ.

3ล้าน5

ลลิตา:นอ.

...โหว

ลลิตา:นอ.

งั้น อ่ะ หนูคือให้5บาทก่อนเเล้ว 3ล้านจะค่อยๆจ่ายคืน

ธารา:พอ.

ลิตามึงเล่นตลกเเล้ว มึงคืนเเบบนี้กี่ชาติหมด

ลลิตา:นอ.

ชาตินี่เเหละ

ลลิตา:นอ.

//วางเหรียญ5ไว้บนโต๊ะ

ธารา:พอ.

(หึ....)//เก็บเหรียญไว้

ลลิตา:นอ.

(3ล้าน....)

ลลิตา:นอ.

จะหาจากไหนว่ะเนี่ย....

ลลิตา:นอ.

//ฟุบลงบ่นกับตัวเอง

. .

ธารา:พอ.

//เก็บเเฟ้มงาน

ธารา:พอ.

//ลุกขึ้นมองร่างบาง

ธารา:พอ.

หลับเเล้วสินะ...

ธารา:พอ.

//เดินไปมองหน้า

ธารา:พอ.

(หึ...ไอ้เด็กน้อย)

ธารา:พอ.

//อุ้มร่างบาง

. .

ณ คฤหาสน์

ธารา:พอ.

//เดินอุ้มเข้ามาในห้องนอน

ธารา:พอ.

//วางลง

ลลิตา:นอ.

อื้อ~

ธารา:พอ.

....ลิตา

ลลิตา:นอ.

//นิ่ง

ธารา:พอ.

ลิตา ตื่น

ธารา:พอ.

ถ้ายังไม่ตื่นกูจะลักหลับมึงนะ

ลลิตา:นอ.

!เห้ยๆ

ธารา:พอ.

กูรู้มึงตื่นตั้งเเต่อยู่ในรถเเล้ว

ธารา:พอ.

ไปอาบน้ำ

ลลิตา:นอ.

โห...ขี้เกียจอ่ะ

ธารา:พอ.

ไปอาบ

ธารา:พอ.

สกปรก

ลลิตา:นอ.

โอ้....นั่งอยู่ในห้องเเอร์ทั้งวัน

ลลิตา:นอ.

ไม่มีเหงื่อสักหยด

ธารา:พอ.

มีไม่มี

ธารา:พอ.

ก็ไปอาบ

ธารา:พอ.

หรือจะให้กูอาบให้

ธารา:พอ.

กูอาบให้มึงจนมึงเสร็จได้เลยนะ

ลลิตา:นอ.

ไอ่โรคจิต!//ลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ

ธารา:พอ.

ด่ากูอยากโดนหรอ

ไอ่บ้า!//เสียงในห้องน้ำ

ธารา:พอ.

หึ...//ขํา

. .

เฮีย!

ธารา:พอ.

อะไร?//เล่นโทรศัพท์

หนูลืมเอาชุดนอนเข้ามา//เสียงในห้องน้ำ

ธารา:พอ.

มึงก็มาเเต่งข้างนอกสิ

ลลิตา:นอ.

ไม่เอาอ่ะ!//เสียงในห้องน้ำ

ธารา:พอ.

เเล้วจะทําไง

เฮียเอามาให้หน้าประตูหน่อยจะยื่นเดินไปเอา//เสียงในห้องน้ำ

ธารา:พอ.

...//คิดไรได้

ร่างหนาเดินไปหยิบเสื้อเเละไปยืนหน้าห้องน้ำ

ธารา:พอ.

อ่ะ ยื่นมาเอา

ลลิตา:นอ.

//เปิดประตู+ยื่นเเขนออกไป

ร่างบางจับเสื้อได้กําลังจะดึงออกจากมือ

ธารา:พอ.

//ไม่ปล่อย

ลลิตา:นอ.

เฮีย! อย่าเเกล้งไม่เเกล้งเเบบนี้//ดึง

ธารา:พอ.

//จับข้อมือร่างบางออกมา

ลลิตา:นอ.

ว้าย!//ไปตามเเรงร่างหนา

เเรงของร่างหนามีมากจริงๆ

ลลิตา:นอ.

//หน้าซุกอกร่างหนา

ร่างบางคลุมตัวด้วยผ้าเช็ดตัวอยู่นะ

ลลิตา:นอ.

ไอ่เฮียไอ่โรคจิต!

ธารา:พอ.

มึงว่าไงนะ//โอบเอวร่างบางเเน่น

ลลิตา:นอ.

นิ!เฮีย ปล่อยๆ//พยายามจับผ้าขนหนูไว้

ธารา:พอ.

ผ้าจะหลุดหรอ?

ลลิตา:นอ.

เออ ปล่อยๆ//ดิ้น

ธารา:พอ.

ระวังมันหลุดนะ

ลลิตา:นอ.

เฮีย ปล่อย!

ธารา:พอ.

//จูบร่างบาง

ลลิตา:นอ.

อื้อ!//ตกใจ

ร่างหนาบดจูบร่างบางอย่างกระหาย

ลิ้นหนาๆถูกสอดเข้าไปในโพรงปากร่างบาง

ลลิตา:นอ.

อื้อ เอีย!!!//ถูกดูดลิ้น

ธารา:พอ.

//ปล่อยจูบ

ธารา:พอ.

//ปล่อยมือที่โอบ

ธารา:พอ.

ไปเเต่งตัวมานอนไป

ลลิตา:นอ.

ไอ่บ้าเฮีย!//เขิล

ปึ้ง!!!//เสียงปิดประตูห้องน้ำ

ธารา:พอ.

//ยิ้มมุมปาก

ธารา:พอ.

(รอในวันที่เธอพร้อมกว่านี้...ฉันไม่ปล่อยเธอไปหรอก..ลลิตา)

. .

ลลิตา:นอ.

//เเง้มออกมา

ธารา:พอ.

ไม่ต้องเเอบส่องหรอก

ธารา:พอ.

รีบๆออกมา

ธารา:พอ.

กูไม่ทําอะไรหรอก

ลลิตา:นอ.

ไม่ทําเเล้วเมื่อกี้คืออ่ะไร!

ลลิตา:นอ.

เฮียจะข่มขืนเด็กตาดําๆหรอ

ธารา:พอ.

มีเเน่ เเต่กูยังไม่ทําตอนนี้

ลลิตา:นอ.

โรคจิตจริงๆด้วย//พึมพัม

ธารา:พอ.

มึงด่าไรกู//เข้าประชิด

ลลิตา:นอ.

เห้ย!//เด้งตัวถอยออก

ลลิตา:นอ.

เฮียไปอาบน้ำไปๆ

ธารา:พอ.

//เดินผ่านไปเข้าห้องน้ำ

ลลิตา:นอ.

ฟู้ว....//ลงมานั่งบนเตียง

ผ่านไป10นาที

ลลิตา:นอ.

//นั่งอ่านหนังสือ

กึ้ก!//เสียงประตูเปิดออก

ลลิตา:นอ.

....

ลลิตา:นอ.

(หูว...ขาว...ลํ้า...ซินเเพ็ก)

ลลิตา:นอ.

เห้ย!

ลลิตา:นอ.

เฮียไม่ใส่เสื้อผ้าออกมาเล่า!

ธารา:พอ.

กูทําเเบบนี้ทุกวัน

ธารา:พอ.

ถึงได้บอกไง ว่าให้มาเปลี่ยนชุดข้างนอก

ลลิตา:นอ.

เฮียไม่อายรึไง

ธารา:พอ.

ไม่

ลลิตา:นอ.

....

ลลิตา:นอ.

//มองหุ่น

ธารา:พอ.

อยากเลียไหม?

ลลิตา:นอ.

อะไร! บ้ารึป่าวเฮีย

ลลิตา:นอ.

//คลุมโปง

ธารา:พอ.

หึ//ขํา

. .

วันต่อมา

ธารา:พอ.

//ตื่น

ธารา:พอ.

//จุ้บปากร่างบางที่นอนซบอยู่

ลลิตา:นอ.

อื้อ~

ธารา:พอ.

ลิตา

ลลิตา:นอ.

หื้อ?//ได้ยิน

ธารา:พอ.

กูจะพาไปข้างนอก

ลลิตา:นอ.

อือ

ลลิตา:นอ.

ไปไหน//พึมพัม

ธารา:พอ.

ไปห้าง ไปซื้อของ

ธารา:พอ.

เเล้วจะพาไปพักข้างนอก

ลลิตา:นอ.

เเต่พรุ่งนี้หนูมีเรียน

ธารา:พอ.

ลาไปสิ

ลลิตา:นอ.

ไม่เอา

ลลิตา:นอ.

หนูจะไม่จบ

ธารา:พอ.

กูมีเงินเลี้ยงมึงตลอดชีวิต

ลลิตา:นอ.

เเต่หนูไม่ได้จะอยู่กับเฮียตลอดชีวิต//เงยมอง

ลลิตา:นอ.

หนูใช้หนี้เสร็จก็จะไป

ธารา:พอ.

....

ธารา:พอ.

ไม่ กูไม่ปล่อยมึงไปไหน

ลลิตา:นอ.

เฮีย

ธารา:พอ.

เลิกพูด

ธารา:พอ.

ไม่งั้นมึงไม่ได้ไปไหนเเน่วันนี้

ลลิตา:นอ.

...

ธารา:พอ.

ไม่ไปวันนี้ไปอาทิตย์หน้า

ธารา:พอ.

โอเคไหม

ลลิตา:นอ.

อือ

ธารา:พอ.

เเต่วันนี้จะพาไปห้าง

ลลิตา:นอ.

อือ

ธารา:พอ.

ไปลุกไปอาบน้ำ

ร่างบางเดินเข้าไปเเบบเงียบๆ

ธารา:พอ.

(ลลิตา....ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนทั้งนั้น)

ธารา:พอ.

(เธอจะต้องอยู่ติดตัวกับฉัน....)

. .

เเอด

สวัสดีคับ

เเอด

อาจจะเเต่งไม่เก่ง ไม่ดีพอ

เเอด

เเต่จะพยายามเเต่งนะคับ

เเอด

รอรับชมตอนต่อไป๊~

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ