จุดเริ่มต้นของมาเฟีย Chapter 2

ไม่มีเจตนาทําให้คนในภาพเสียหาย! ขอขอบคุณฮับ

. .

ณ คฤหาสน์เเห่งหนึ่ง

อธิบายตระกูล ธารา หรือพอ.นั้นเเหละ

เป็นตระกูลมาเฟีย

นักฆ่า ธุระกิจการเมือง เป็นพ่อค้าขายยา เเละธุรกิจสีเทามากมาย

ชื่อตระกูล พิพัตรัตติกาล

???:ปล่อย!!!

ธารา:พอ.

//ดึงเข้ามา

ลลิตา:นอ.

ไอ่บ้าปล่อย!!!

ธารา:พอ.

อย่าเล่นตัวนักได้ไหม!!!//ดึงข้อมืออีกคนเข้าหา

ลลิตา:นอ.

เล่นตัวไรของนาย!!!

ลลิตา:นอ.

นายจับตัวคนอื่นมานะ!

ธารา:พอ.

เเต่พ่อมึงเป็นหนี้กู

ลลิตา:นอ.

ฉันไม่เกี่ยว

ธารา:พอ.

เเต่มึงเป็นลูกมัน

ธารา:พอ.

ไปกับกู

ลลิตา:นอ.

ไม่

ธารา:พอ.

//อุ้มอีกคน

ลลิตา:นอ.

โอ้ย!นี้

ลลิตา:นอ.

ปล่อย!

ณ ห้องนอน

ลลิตา:นอ.

โอ้ย//ถูกวางลงบนเตียง

ลลิตา:นอ.

ไหนบอกจะไม่ทําไรฉันไง!!//ถอย

ธารา:พอ.

ใช่

ธารา:พอ.

ฉันจะไม่ทําไร

ธารา:พอ.

เเต่เธอต้องขัดดอกไง?

ลลิตา:นอ.

ขัดดอก ให้ฉันเป็นคนรับใช้ไง

ธารา:พอ.

ใช่ เเต่ฉันจะให้รับใช้เเบบอื่นไง?

ธารา:พอ.

เธอสับสนอะไร

ธารา:พอ.

คิดว่าฉันจะเอาผู้หญิงมานั่งเป็นคนใช้อย่างเดียว

ธารา:พอ.

งั้นหรอ?

ธารา:พอ.

เธอควรรู้นะ ที่ฉันต้องการคงไม่ใช้ขัดดอกเเบบนั้น

ลลิตา:นอ.

เเต่ฉันยังเด็กนะ!!

ธารา:พอ.

หึเด็ก?

ลลิตา:นอ.

จะทําอะไร!!!

มือร่างหนากดร่างบางลงไปอย่างเเรง

ลลิตา:นอ.

ปล่อยอย่าทําเเบ-อุ้บ!!?

ธารา:พอ.

//กดจูบ

ลลิตา:นอ.

อื้อ!!?//ดิ้น

ร่างหนา กดจูบร่างบางอย่างโหยหา

จ๊วบ...จ๊วบ//เสียงดูดปากที่ดังกังวาล

ลลิตา:นอ.

อื้อ!!...//พยายามดิ้น

ลลิตา:นอ.

//นํ้าตาไหล

ลลิตา:นอ.

(ไม่....ไม่ๆ ฉันไม่ได้อยากให้เป็นเเบบนี้...)

ธารา:พอ.

//ปล่อยจูบ

ร่างหนาไซร์คอร่างบาง

ทั้งจูบทั้งดูดที่คอ

ลลิตา:นอ.

//นิ่ง

ธารา:พอ.

....//ยื่นหน้าออก

ธารา:พอ.

//ลุกขึ้นออกจากตัวร่างบาง

ร่างหนาพยายามข่มอารมณ์ตัวเองไว้

ลลิตา:นอ.

ฮึก...//กลัวมาก

ธารา:พอ.

....

ธารา:พอ.

//จะอุ้มร่างบาง

ลลิตา:นอ.

จะทําอะไร!//หวาดกลัว

ธารา:พอ.

จะพาไปอาบน้ำ

ลลิตา:นอ.

อย่ามายุ่งกับฉัน

ธารา:พอ.

//อุ้ม

ลลิตา:นอ.

นี้!!//ตกใจ

ธารา:พอ.

//พาเข้าห้องนํ้า

ธารา:พอ.

//ปล่อยลงอ่าง

ลลิตา:นอ.

...

ธารา:พอ.

รีบถอดเสื้ออาบนํ้าซะ

ธารา:พอ.

ฉันจะอาบต่อ

ลลิตา:นอ.

...

ธารา:พอ.

//เดินออกไป

ลลิตา:นอ.

//เช็ดนํ้าตา

. .

ห้องทํางาน พอ.

ฟิสิกส์:การด์พอ.

ไอตระกูลเเดนีเรียล มันเเย่งนักธุรกิจเดียวกับเรา

ฟิสิกส์:การด์พอ.

บุกไปจัดการมันเลยไหมคับ

ธารา:พอ.

ทําไรมันไปก็ไม่มีผลหรอก

ธารา:พอ.

รอมันธุรกิจล่ม

ธารา:พอ.

ค่อยไปฆ่าตระกูลมัน

ฟิสิกส์:การด์พอ.

คับ

ธารา:พอ.

ไอ่ฮันเตอร์ มันอยู่ได้ไม่นาน

ธารา:พอ.

เดี๋ยวก็ล่ม

ธารา:พอ.

มันไม่มีสมอง

ธารา:พอ.

ใช้อารมณ์เเก้ไขปัญหา

ธารา:พอ.

ไปไม่รอดหรอก...

ฟิสิกส์:การด์พอ.

//ยิ้มมุมปาก

ธารา:พอ.

//+

. .

ห้องนอน

ธารา:พอ.

//เดินเข้ามา

ก็ได้เห็นร่างบางนอนกอดหมอนข้างเอาไว้

ธารา:พอ.

//เดินมานั่งข้างเตียง

ธารา:พอ.

(พอมองเเบบนี้เเล้วสวยชะมัด...)

ธารา:พอ.

(ไม่น่าเกิดมาลูกไอ้พลเลย...)

ธารา:พอ.

(เเต่ก็ต้องขอบคุณมันที่ทําให้กูได้ครอบครองคนสวยเเบบนี้)

ธารา:พอ.

(สวยจนกูอยากจะกลืนกิน)

ธารา:พอ.

(กูจะไม่ปล่อยหลุดมือไปง่ายๆเเน่)

ธารา:พอ.

//ลูบปากที่อวบอิ่มของร่างบาง

. .

วันต่อมา

ลลิตา:นอ.

//ตื่น

ลลิตา:นอ.

!?//ปล่อยกอดร่างหนา

ธารา:พอ.

//ลืมตา

ธารา:พอ.

ไม่นอนต่อ?

ธารา:พอ.

พึ้งตี4

ลลิตา:นอ.

....

ธารา:พอ.

ทําไม?

ธารา:พอ.

อยากทําการบ้านตอนกลางคืนหรอ

ลลิตา:นอ.

ฉันไม่มีการบ้าน

ธารา:พอ.

การบ้าน ของผู้ชายกับผู้หญิงน่ะ//เอื้อมคอกระซิบ

ลลิตา:นอ.

ไอ่บ้า!//ผลักร่างบางลงหมอน

ธารา:พอ.

หึ นอน

ธารา:พอ.

วันนี้วันเสาร์

ธารา:พอ.

ไม่ได้เรียน

ลลิตา:นอ.

รู้เเล้ว

ลลิตา:นอ.

ฉันนอนไม่หลับ

ลลิตา:นอ.

คุณ

ลลิตา:นอ.

ชื่ออะไร

ธารา:พอ.

ธารา พิพันรัตติกาล

ลลิตา:นอ.

เเล้วคุณอายุ...

ธารา:พอ.

ลลิตา:นอ.

เเก่กว่าฉัน

ธารา:พอ.

...ด่ากูเเก่หรอ?

ลลิตา:นอ.

ป่าว ก็มันเรื่องจริงอ่ะ...

ธารา:พอ.

เรียกกูเฮีย

ลลิตา:นอ.

ไม่เอา

ธารา:พอ.

ลลิตา

ลลิตา:นอ.

....

ลลิตา:นอ.

ฮะ...เฮีย

ธารา:พอ.

อืม

ธารา:พอ.

นอนต่อสิ

ธารา:พอ.

สัก6โมงค่อยตื่น

ลลิตา:นอ.

....

ธารา:พอ.

//กดร่างบางลงนอน

ลลิตา:นอ.

อื้อ!?//ล้มลงนอน

ธารา:พอ.

//กอดร่างบาง

ลลิตา:นอ.

....

6โมงเกือบครึ่ง

ลลิตา:นอ.

หูว...//เห็นอาหารเต็มโต๊ะ

ลลิตา:นอ.

น่าทานจัง

ธารา:พอ.

เมื่อวานวันเกิดมึงหรอ?

ลลิตา:นอ.

ใช่

ลลิตา:นอ.

ธารา:พอ.

หันมาจะใส่ให้

ลลิตา:นอ.

ของลิตาหรอ

ธารา:พอ.

ใช่ ของลิตาค่ะ

ลลิตา:นอ.

อย่ามาค่ะได้ไหมคุณ ขนลุก

ธารา:พอ.

บอกให้เรียกว่าอะไร?

ลลิตา:นอ.

.....เฮีย

ธารา:พอ.

หันมาได้เเล้ว

ร่างหนาได้ใส่สร้อยให้ร่างบาง

ธารา:พอ.

(ทีนี้ฉันก็จะได้รู้การเคลื่อนไหวของเธอ)

ลลิตา:นอ.

//จับจี้สร้อย

ลลิตา:นอ.

สวยดีนะคะ

ธารา:พอ.

เหมาะกับเธอดี

หลังจากนั้นก็พากันกินข้าว

. .

ลลิตา:นอ.

เฮีย...

ธารา:พอ.

หืม?

ลลิตา:นอ.

หนูต้องขัดดอกนานเท่าไหร่

ลลิตา:นอ.

หนูอยากกลับบ้าน

ธารา:พอ.

มึงยังไม่ได้เริ่มทําอะไรเลย?

ลลิตา:นอ.

ก็ให้หนูทําซะสิ

ธารา:พอ.

ก็เมื่อคืนกูจะทําก็ไม่ให้

ลลิตา:นอ.

หมายถึงเเบบอื่นอ่ะ

ธารา:พอ.

อมให้กูหรอ

ลลิตา:นอ.

ไม่ใช่!

ลลิตา:นอ.

เอาที่ไม่ต้องมีเรื่องเเบบนี้ได้ไหม

ธารา:พอ.

มันมีอยู่เเล้วลิตา

ลลิตา:นอ.

เเต่หนูไม่อยากทํานิ...

ธารา:พอ.

เอาเป็นว่า มันต้องมีวันนั้น

ลลิตา:นอ.

เฮียมันชักจะโรคจิตเเล้วนะ

ธารา:พอ.

เป็นมานานเเล้ว

ลลิตา:นอ.

จิ๊...

ธารา:พอ.

นอนสบายๆ ก็พอ ไม่ต้องทําไรหรอก

ธารา:พอ.

จะลําบากก็ตอนที่มึงอุ่นเตียงให้กู

ลลิตา:นอ.

(จิ๊ ไอ่บ้านี้!)

ธารา:พอ.

ไม่ต้องมาหลอกด่าฉันในใจเลยนะ

ลลิตา:นอ.

รู้ได้ไง

ธารา:พอ.

มึงด่ากูจริงหรอ

ลลิตา:นอ.

ป่าว

ธารา:พอ.

//มอง

ลลิตา:นอ.

...

ธารา:พอ.

ไปบริษัทกับกู

ลลิตา:นอ.

ไป...ไปทําไม

ธารา:พอ.

ไปอยู่กับกูไง

ลลิตา:นอ.

ฉันไม่หนีหรอก

ธารา:พอ.

ก็ไม่ได้บอกว่าจะหนี ฉันจะพาเธอไปทำความรู้จักของคนในบริษัท

ธารา:พอ.

เผื่อวันใดวันหนึ่งไปตามหาฉันไปที่บริษัทจะได้ปรึกษาถูก

ลลิตา:นอ.

เฮียให้หนูเรียกเฮียว่าเฮีย

ลลิตา:นอ.

แต่เฮียไม่แทนตัวเองว่าเฮียล่ะ

ธารา:พอ.

...

ธารา:พอ.

เฮียขอโทษค่ะ

ลลิตา:นอ.

....//เขิล

ลลิตา:นอ.

อย่ามาค่ะขาหน่อยเลย

ธารา:พอ.

เออเรื่องของมึงล่ะกัน

ลลิตา:นอ.

เอ้า!?

ธารา:พอ.

อะไร?

ลลิตา:นอ.

ป่าว

ธารา:พอ.

ไป เปลี่ยนชุด

ธารา:พอ.

กูเตรียมชุดไว้ให้เเล้ว

ลลิตา:นอ.

ทําไมต้องเปลี่ยนล่ะ?

ลลิตา:นอ.

หนูเเต่งตัวบ้านนอกไปใช่ไหม

ลลิตา:นอ.

เห็นไหมบอกเเล้ว

ลลิตา:นอ.

อย่าเอาหนูเถอะปล่อยหนูไปตามไร่ตามนา

ลลิตา:นอ.

ชีวิตเฮียจะดีขึ้น

ธารา:พอ.

เพ้อเหี้xไรนักหนา?

ธารา:พอ.

กูอยากให้ไปเปลี่ยนเพราะมึงใส่ขาสั้นเสื้อก็บาง

ลลิตา:นอ.

รับบทหวงไง ไม่ต้องหวงหรอก

ลลิตา:นอ.

หนูตัวเท่ากุ้งเเห่ง ไม่ได้บึ้มบึ้มเหมือนผู้หญิงในผับ

ธารา:พอ.

หยุดเพ้อ!

ธารา:พอ.

เเล้วมึงรีบไปเปลี่ยนชุด

ธารา:พอ.

เร็ว

ลลิตา:นอ.

โอ่ย เฮียอ่ะ!...//ลุกขึ้น

ธารา:พอ.

อย่ามาทําตัวฟึดฟัดใส่กู

ลลิตา:นอ.

ไม่ได้ทํา

ธารา:พอ.

ลิตา

ลลิตา:นอ.

//วิ่งขึ้นไป

ธารา:พอ.

เห้อ

. .

ลลิตา:นอ.

//ลงมา

ธารา:พอ.

//มองอีกฝ่าย

ลลิตา:นอ.

ถามจริงเฮีย

ลลิตา:นอ.

มันต่างกันตรงไหน ที่หนูใส่

ลลิตา:นอ.

นี้ก็สั้นอ่ะ?

ธารา:พอ.

ไป

ลลิตา:นอ.

....

ลลิตา:นอ.

(ได้ฟังบ้างไหมว่ะน่ะ...)

ทั้งสองก็ได้ขึ้นรถไป

เเละ เราก็ขอจบเพียงเท่านี้

. .

เเอด

เดี๋ยวมาต่อใหม่งับ 🫡

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ