ผมเกิดใหม่เป็นแมวของเพื่อนบ้านไปสะงั้น
ตอนที่ 5 แมวก็มีสมองนะยูริซัง!
[เช้าวันถัดมา – ณ ห้องครัว]
ผม (มารุ)
"โอ้ กลิ่นหอมดีมาก... แต่ใจไม่อยู่ที่อาหารเลย"
ผม (มารุ)
"เมื่อคืนเล่นเอาสะหวาดเสียว จะโดนจับได้มั้ยนี่..."
ยูริซัง
ว่าแต่มารุคุง... วันนี้ฉันมีแบบทดสอบเล็กๆ ให้มารุคุงเล่นด้วยล่ะ~
(เธอวางกระดาษพร้อมปากกาไว้บนพื้น)
ยูริซัง
ถ้าเธอเข้าใจที่ฉันพูด... ลองเขียนชื่อฉันหน่อยสิ
ยูริซัง
ฉันเชื่อว่าแมวธรรมดาทำไม่ได้นะ
ผม (มารุ)
"เล่นแบบนี้เลยเหรอ!? ถ้าผมเขียนได้ความลับแตกพอดีสิ!"
ผม (มารุ)
(ใช้หางปัดปากกาตกพื้น แล้วทำหน้าไร้เดียงสาสุดๆ)
ยูริซัง
อุ้ย ปากกาตกเหรอ~? แหะๆ แสดงว่าฉันคิดมากเกินไปจริงๆ สินะ
ยูริซัง
มารุคุงของฉันก็แค่น่ารักเกินไปเท่านั้นเอง~!
[กริ๊งงง~] (เสียงกระดิ่งหน้าบ้านดังขึ้น)
ยูริซัง
ใครมาแต่เช้านะ...? รอแป๊บนึงนะมารุคุง~
ยูริซัง
(จากหน้าประตู) เอ๊ะ... แมว? ตัวนี้หลงมาหรือเปล่า? นะ
[ยูริซังเดินเข้ามาพร้อมกับแมวตัวเมียสีขาว ดวงตาสองสี ขนนุ่มหรูหรา]
ยูริซัง
มารุคุง~ ดูสิ มีเพื่อนใหม่มาเล่นด้วยละ~
แมวปริศนา
...นายนี่มันจริงๆ ด้วย กลิ่นวิญญาณมนุษย์ชัดๆ
ผม (มารุ)
เดี๋ยว!? เธอพูดได้!?
แมวปริศนา
แน่นอนสิ ฉันก็ "เกิดใหม่" เหมือนนายไง
ผม (มารุ)
"โลกนี้มันบ้าไปแล้ววววว!!"
Comments