ผมเกิดใหม่เป็นแมวของเพื่อนบ้านไปสะงั้น
ตอนที่ 3 แมวก็มีหัวใจนะเว้ย
[เวลาเย็น – ยูริกลับมาจากทำงาน]
ยูริซัง
มารุคุง~ ฉันกลับมาแล้ว~! วันนี้งานเหนื่อยชะมัดเลย
ผม (มารุ)
"ยินดีต้อนรับกลับครับ... อยากพูดแบบนั้นอยู่หรอก แต่ผมพูดไม่ได้..."
ยูริซัง
เธอหาวเหรอ? (หัวเราะ) ขี้เซาจังน้า~ เหมือนผู้ชายข้างห้องเลย...
ผม (มารุ)
"ห้ะ!? ผู้ชายข้างห้อง? ก็ผมนี่ไง!"
ยูริซัง
เขาก็ดีนะ นิ่งๆ สุภาพ แต่ดูไม่ค่อยมีเพื่อนเลย ฉันยังคิดอยู่ว่าอยากชวนคุยบ่อยๆ เหมือนกัน
ผม (มารุ)
"ใจเต้นแรงเลยเว้ย... ยูริซังคิดแบบนั้นกับผมเหรอ!?"
ยูริซัง
เฮ้อ... แต่เขาหายตัวไปเฉยเลยนะ อยู่ดีๆ ก็ไม่เห็นกลับห้องตั้งหลายวันแล้ว...
ผม (มารุ)
"...ก็เพราะผมกลายเป็นแมวของคุณไงล่ะ!!"
ยูริซัง
เอ๊ะ? มารุคุงจ้องฉันใหญ่เลยนะ (ยิ้ม) เธอเข้าใจที่ฉันพูดเหรอ?
ผม (มารุ)
"เข้าใจหมดทุกคำเลยครับ... แค่ผมพูดไม่ได้"
ยูริซัง
ถ้าเธอฟังรู้เรื่องก็คงดีนะ... จะได้เล่าอะไรให้ฟังได้หมดเลย
ยูริซัง
บางที... แค่มีเธออยู่ตรงนี้ ฉันก็ไม่เหงาแล้วล่ะ
ผม (มารุ)
"อย่าเข้ามาใกล้ขนาดนั้นสิครับ... ใจผมจะระเบิดอยู่แล้วนะยูริซัง..."
ผม (มารุ)
"แมวก็มีหัวใจนะเว้ย!!"
Comments