เวทีใหญ่ถูกจัดเตรียมเรียบร้อย ไฟเวทีนับร้อยดวงส่องสว่างเหนือพื้นไม้เงางาม เด็กฝึกทุกคนได้รับตารางการแสดง และตอนนี้…ทุกสายตากำลังจับจ้องไปที่ 2 ทีมสุดท้าย ที่จะปิดโชว์ — “เรย์ & นที” และ “เซริว & ลูคัส” (คู่ดูโอ้ใหม่จากโปรดิวเซอร์ฝั่งญี่ปุ่น)
---
หลังเวที
“พร้อมไหม?” เรย์เอ่ยถามเบา ๆ
นทีพยักหน้า แม้ในมือจะกำคีย์เปียโนแน่นจนนิ้วซีด
“ถ้าเสียงนายคือสิ่งที่ฉันตามหามาตลอด...” เขาวางมือลงบนหัวใจเรย์ “งั้นขอให้คืนนี้ เสียงของเรา...พูดแทนทุกอย่าง”
เรย์ไม่ตอบอะไร แค่ยิ้มบาง ๆ แล้วเอื้อมมือไปกุมมือนทีไว้
---
การแสดงของเซริว
เสียงเปียโนที่เซริวเล่นกับลูคัสสงบนิ่ง ราบเรียบ แต่แฝงพลังอาฆาต เพลงของพวกเขาชื่อว่า “Silent Requiem” – ท่วงทำนองแห่งการลาจาก
ในท่อนสุดท้าย เซริวหันมามองเรย์ตรง ๆ ก่อนจะร้องประโยคหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในโน้ตเพลง
“แม้เธอจะลืม...เสียงฉันจะฝังในหัวใจนายตลอดไป”
เรย์นิ่งไปชั่วขณะ เหมือนบางอย่างในอดีตชาติถูกปลุกขึ้นมาอย่างรุนแรง
---
ช่วงสุดท้ายในอดีตชาติ
เรย์ (ในร่างอดีต) ยืนร้องเพลงสุดท้ายบนเวที โดยไม่มีนทีอยู่ข้าง ๆ...แต่ในเงาเวที เซริวกำลังมองเขาด้วยน้ำตา
เขาคือคนที่อยู่กับเรย์ถึงวินาทีสุดท้าย — แต่ไม่เคยถูก “เลือก”
---
การแสดงของเรย์ & นที
เพลงที่ทั้งสองแต่งร่วมกันมีชื่อว่า “Encore of the Heart”
เสียงร้องของเรย์ใสสะอาด ประสานกับเปียโนของนทีที่ไหลราวสายน้ำ
เมื่อถึงท่อนกลาง นทีลุกจากเปียโน เดินเข้าไปยืนข้างเรย์บนเวที
เรย์เบิกตากว้าง — เพราะไม่มีในแผน
“ในอดีตชาติ ฉันเคยปล่อยให้นายร้องคนเดียว...แต่ตอนนี้ ไม่อีกแล้ว”
นทีคว้าไมค์สำรอง และร้องท่อนต่อไป ด้วยเสียงเดียวกัน
เสียงของพวกเขาประสานกันแบบที่ทำให้ทั้งห้องเงียบลง
เหมือนหัวใจของคนดูทั้งห้องเต้นตามจังหวะเดียว
---
คำตอบที่เริ่มชัดเจน
หลังเวที เรย์หอบหายใจ เหงื่อไหล แต่แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึก
“ขอบคุณนะ...ที่ไม่ปล่อยฉันไว้คนเดียวอีก”
นทีจับมือเขาแน่น
ในเงาหลังเวที เซริวยืนมองพวกเขาเงียบ ๆ ก่อนจะหันหลังไป พร้อมเสียงกระซิบที่ไม่มีใครได้ยิน
“งั้นคราวนี้...ฉันจะกลายเป็นเสียงที่นายต้องจำ”
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments