เสียงเปียโนยังคงดังในห้องฝึกเล็ก ๆ ของค่าย เรย์และนทีนั่งอยู่ข้างกัน รอบตัวมีเพียงกระดาษโน้ตเปล่าๆ กับเครื่องบันทึกเสียง แต่สิ่งที่สะกดพวกเขาไว้...คือความเงียบของความทรงจำ
"ฉันคิดออกแล้ว..." เรย์พูดเบา ๆ มือถือดินสอเขียนลงบนกระดาษโน้ต "เราจะเริ่มเพลงด้วยประโยคนั้น — 'เสียงของนาย ฉันไม่มีวันลืม' "
นทีพยักหน้าเบา ๆ สีหน้าเปลี่ยนไปจากวันแรก ตอนนี้เขาเริ่มยิ้มเวลาฟังเรย์พูด และเรย์...เริ่มหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มนั้น
ไม่กี่วันต่อมา
เสียงฝีเท้าเรียบๆ ก้าวเข้ามาในห้องฝึกใหญ่
“ทุกคน นี่คือ เซริว เด็กฝึกจากญี่ปุ่น เขาจะเข้าร่วมโปรเจกต์ New Voice Duo ด้วย” โปรดิวเซอร์ประกาศ
เรย์เหลือบมองเด็กหนุ่มผมสีเทาควันบุหรี่ ตาคม เยือกเย็น เซริวยิ้มบาง ๆ แต่แววตานั้น...ทำให้เขาขนลุกวูบ
นทีนิ่งไปทันทีที่เห็นหน้าเขา เหมือนกำลังมองใครบางคนจากอดีต
คืนนั้น
ภาพจาง ๆ ปรากฏในหัวของนที...
ชายหนุ่มในชุดสูทดำ ยืนเฝ้ามองเขาบนเวทีเปียโนในยุคโชวะ แววตานั้นเต็มไปด้วยความริษยา เขาคือ “เพื่อนร่วมวง” ในอดีต ที่เคยพูดว่า...
“นายไม่มีวันได้ขึ้นเวทีกับเขาหรอก...ฉันจะไม่ยอมให้เสียงของนายดังเหนือกว่าของฉัน”
เสียงปังดังขึ้น — เปียโนพังลงต่อหน้า
นทีสะดุ้งตื่น เหงื่อท่วมหน้า
เขาคว้ามือถือขึ้นมากดหาชื่อหนึ่งในรายชื่อ — เรย์
“เรย์...ฉันคิดว่าเด็กใหม่คนนั้น...เคยอยู่กับเรามาก่อน”
วันซ้อมรวม
เซริวเดินเข้ามาใกล้ทั้งสองคนขณะพวกเขาซ้อมดนตรี ท่าทางเป็นกันเอง แต่คำพูดกลับเหมือนแฝงอะไรบางอย่าง
เซริว: “เพลงของพวกนาย...เพราะดีนะ เหมือนเสียงจากอีกโลกหนึ่งเลย”
เรย์เลิกคิ้ว “หมายความว่าไง?”
เซริวเพียงยิ้ม แล้วพูดเสียงเบา
“ถ้าอยากให้เพลงนี้จบอย่างถูกต้อง...นายต้องเลือกว่าจะร้องกับใคร”
สายตาเขาจ้องลึกเข้าไปในนที เหมือนท้าทาย — หรืออาจ “เตือน”
เรย์นั่งลำพังในห้องเปียโนตอนกลางคืน เพลงที่เขากับนทีแต่งเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง แต่น้ำเสียงของเซริวยังคงก้องในหัว
และในเงาสะท้อนกระจก เขาเห็นตัวเองในอดีตชาติ
กำลังร้องเพลงสุดท้าย...คนเดียว
โดยไม่มีใครอยู่เคียงข้าง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 26
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments