เสียงกดเปียโนดังขึ้นเบา ๆ ท่ามกลางแสงแดดยามเช้า เรย์นั่งพิงผนังในห้องฝึก สายตามองไปยังนทีที่กำลังจดจ่อกับเมโลดี้ที่พวกเขาแต่งร่วมกัน
แต่หัวใจเรย์กลับว้าวุ่น
คำพูดของเซริวยังคงก้องในหัว — “นายต้องเลือกว่าจะร้องกับใคร”
ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น? หรือ...ในอดีตชาติ เรย์อาจเคย ไม่เลือกนที?
---
อดีต
ในภาพความทรงจำที่พร่าเลือน เรย์ยืนอยู่ใต้แสงไฟเวทีเล็ก ๆ ข้างกายไม่ใช่นที แต่เป็น “เซริว” ในร่างอดีต
เซริวในอดีตคือคนที่อยู่เบื้องหลังฉาก — เขาคือมือแต่งเพลงเงียบ ๆ ที่รักเรย์อย่างเงียบงัน แต่ไม่มีวันได้รับความรู้สึกตอบกลับ
“เขาจะทิ้งนาย...เหมือนที่เขาทิ้งฉัน”
เสียงสะท้อนจากอดีตกระซิบในหัวเรย์ขณะเขามองใบหน้าเย็นชาของเซริวในปัจจุบัน
---
ห้องฝึก
การฝึกซ้อมวันนี้ดูแปลกกว่าทุกวัน
เซริวมาเร็วเป็นพิเศษ และเสนอตัวฝึกซ้อมเพลง “ร่วม” กับเรย์ โดยใช้เหตุผลว่าอยากทดลองการประสานเสียง
นทีมองเงียบ ๆ ไม่พูดอะไร แต่แววตาเต็มไปด้วยความกังวล
ขณะที่เรย์ร้องคู่กับเซริว — เสียงของทั้งสองประสานกันอย่างสมบูรณ์แบบจนน่าตกใจ
แต่ในจังหวะสุดท้าย เรย์กลับร้องผิดท่อน...เพราะในใจของเขา เงาของนทียังคงชัดเจนกว่าใคร
---
บนดาดฟ้า
นทีนั่งพิงรั้ว เหม่อมองท้องฟ้ายามค่ำ เสียงฝีเท้าเบา ๆ ทำให้เขาหันไปเจอเรย์
“ขอโทษนะ...” เรย์พูด “ฉันไม่ควรซ้อมกับเขาแบบนั้น มัน...ไม่แฟร์กับนาย”
นทีส่ายหัว “นายเลือกได้ เรย์ ถ้านายคิดว่าเขาคือเสียงที่นายตามหามาตลอด...ฉันจะถอย”
“แต่ฉันไม่ได้ตามหาแค่เสียง” เรย์เดินเข้าไปใกล้ “ฉันตามหา คนที่อยู่ข้างฉันในทุกชาติไป...และฉันว่า นายคือคนนั้น”
เงียบงันหนึ่งจังหวะ ก่อนที่มือของเรย์จะเอื้อมไปจับมือนทีไว้เบา ๆ
---
เวทีที่กำลังจะเริ่ม
วันโชว์เคสใกล้เข้ามา เวทีใหญ่ถูกเตรียมไว้พร้อมไฟนับร้อยดวง
แต่โปรดิวเซอร์กลับประกาศข่าวไม่คาดคิด:
“มีทีมพิเศษขอแทรกเข้าร่วมโชว์ด้วย – เซริว และคู่ใหม่ของเขา”
เสียงฮือฮาทั้งห้อง
เรย์หันมองนทีทันที และนทีเพียงพยักหน้า
ถึงจะเป็นเวทีเดิม...แต่คราวนี้ เราจะไม่ยอมให้เพลงจบแบบเดิมอีกแล้ว
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments