วันถัดมา มินตราตื่นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ
โทรศัพท์ของเธอขึ้นแจ้งเตือนว่าเป็นวันศุกร์ ทั้งที่ในใจเธอจำได้ชัดว่า ควรจะเป็นวันพฤหัสบดี
เธอมองดูปฏิทิน — ใช่ มันคือวันศุกร์
แต่ข้อความแชทจากแก้มที่ส่งมาตอนกลางคืน กลับเขียนว่า:
> “เจอกันพรุ่งนี้นะ อย่าลืมชุดพละวัน พฤหัส!”
มันหายไปวันหนึ่ง… หรือความทรงจำของเธอขาดไปวันหนึ่งกันแน่?
เมื่อไปถึงโรงเรียน บรรยากาศก็แปลกไป
เด็กบางคนในห้องดูเหมือนจะไม่รู้จักเธอ—ทั้งที่เรียนห้องเดียวกันมาหลายเดือน
แม้แต่แก้มก็ดูงง ๆ เมื่อตอบคำถามเธอเกี่ยวกับการบ้าน
> “เราไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันนะ... หรือมินตราล้อเราเล่นอยู่?”
คำตอบนั้นทำให้ใจของมินตราเย็นวาบ
เธอยิ้มแห้ง ๆ แต่ในใจเต็มไปด้วยคำถามที่ตะโกนก้อง
“นี่มันอะไรกันแน่?”
ยิ่งเธอถาม ยิ่งเหมือนทุกคนเริ่มตั้งกำแพงใส่เธอ
จนกระทั่ง ในช่วงพักกลางวัน มินตราเดินผ่านทางเดินเก่าด้านหลังอาคารเรียน เธอได้ยินเสียงกระซิบอีกครั้ง
> “ห้อง 5/6 ไม่เคยหายไป... แค่ไม่มีใครกล้ามองมันอีก”
เธอหยุดก้าวขา และหันไปมองด้านข้าง
มีบานประตูไม้บานหนึ่งซึ่งเธอ ไม่เคยเห็นมาก่อน มันฝังอยู่ในผนังอิฐด้านหลังอาคาร
ประตูเก่า ๆ ที่เหมือนจะถูกรื้อทิ้งไปนานแล้ว แต่กลับมีฝุ่นเพียงเล็กน้อยเหมือนมีคนเปิดใช้อยู่
ด้วยแรงดึงดูดบางอย่าง มินตราเอื้อมมือไปจับลูกบิด...
“นั่นประตูไปไหนเหรอ?”
เสียงแก้มดังขึ้นจากด้านหลังทำให้มินตราสะดุ้ง
เธอหันไปทันที — แต่ไม่พบใครเลย
เธอกลืนน้ำลาย หันกลับไปที่ประตู...
และพบว่า มัน หายไปแล้ว เหลือเพียงผนังเรียบ ๆ เหมือนไม่เคยมีอะไรอยู่ตรงนั้นมาก่อน
มินตราเริ่มตั้งคำถามกับความจริง
สิ่งที่เห็น... สิ่งที่จำได้... เพื่อนในห้อง... หรือแม้แต่ตัวเธอเอง—ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงหรือ?
ในเย็นวันนั้น มินตราเดินกลับบ้านด้วยใจสั่น
ก่อนถึงบ้าน เธอพบซองจดหมายสีดำในกระเป๋าเป้ ไม่มีชื่อผู้ส่ง มีเพียงแผ่นกระดาษที่เขียนด้วยลายมือ:
“ห้อง 5/6 ยังไม่ปิด — แต่เมื่อเธอเข้าไป เธอจะออกมาไม่ได้อีกเลย”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 16
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments