ข้าก็แค่ตัวประกอบที่ต้องตาย
1 .เริ่มต้น
*และขออนุญาตเจ้าของรูปที่นำมาใช้ทั้งหมดในนี้ ก่อนล่วงหน้า และทางเราไม่ได้ต้องการที่จะทำให้ เนื้อเรื่องเดิมเสื่อมเสีย ทุกอย่างคือจินตนาการที่ แต่งขึ้นมา*
[//=การกระทำ]
["..."=กระซิบ]
[(...)=คิด]
???
แกมันเป็นปีศาจ!!ถ้าไม่ใช่เพราะแกทุกคนก็ไม่ต้องตายหรอก!!//เอาปืนจ่อหัว
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
อึก!!!//สะดุ้งตื่น
มันคือความฝัน?ไม่รู้สิตั้งแต่เมื่อไหร่ข้าก็ฝันแบบนี้ซ้ำๆตั้งแต่เมื่อ 3 อาทิตย์ที่แล้วมันเหมือนจริงจนหาที่เปรียบไม่ได้เลย
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
แฮ่กๆ!..
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//ลุกขึ้นนั่ง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
นี่มันฝัน?อีกแล้ว..//จับศีรษะตัวเอง
???
ข้าว่ามันคงไม่ใช่ฝันหรอก?//กระซิบข้างหู
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าเป็นใคร!//หันไปมอง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(มาตั้งแต่เมื่อไหร่!?ไม่สามารถรับรู้ถึงลมปราณได้เลย?)
???
อย่าเพิ่งเลือดร้อนสิสหายน้อย~
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ใครเป็นสหายเจ้ากัน...//เสียงเย็นชา
???
อีกเดี๋ยวก็ได้เป็นแล้ว~
???
เจ้าไม่อยากรู้หรอว่าความฝันนั้นคืออะไรนะ~
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าเป็นใครกัน?เจ้ามาที่แต่เมื่อไหร่..
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//นั่งจิบชาอยู่บนโต๊ะ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(นี่ก็ผ่านมา 2 วันแล้วที่เกิดเรื่องขึ้น)
ถึงแม้จะไม่อยากปักใจเชื่อสักเท่าไหร่แต่ก็ต้องเชื่อ นางคนนั้นบอกกับข้าว่าสิ่งที่ข้าฝันคืออดีตชาติ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ออกมาได้แล้วอย่าซ่อนตัวอีกเลย//รินชาอีกแก้ว
โซเฟีย
ทำใจได้หรือยังล่ะ~//เดินออกมาจากความมืด
โซเฟีย
เจ้าไม่เชื่อข้าก็ไม่เป็นไรนะ~//นั่งลงฝั่งตรงข้าม
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(เสียงนี้ชักทำให้รำคาญจริงๆ)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
บอกข้าได้หรือยังล่ะใครเป็นคนส่งเจ้ามา...
โซเฟีย
เจ้าอย่าเย็นชาหนักสิ~คนที่ฟังจะพูดน่ะมันอึดอัดนะ//ยิ้ม
โซเฟีย
(เย็นชาเสียจริงสมกับเป็นนักฆ่าอันดับ1)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ในฐานะศิษย์เอกมารยาทเป็นสิ่งสำคัญอย่างแรก//จิบชา
โซเฟีย
เอาเป็นว่าข้าจะบอกนะข้าไม่ถูกใครส่งมาหรอกแต่เป็นข้าที่ส่งเจ้ามาที่นี่//ชี้ไปที่อีกฝ่าย
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
หมายความว่ายังไง?//ขมวดคิ้ว
โซเฟีย
หลังจากที่เจ้าตายข้าก็ช่วยเจ้าไว้และส่งเจ้ามาที่นี่~
โซเฟีย
และตอนนี้เจ้าก็อยู่ในโลก'ดอกบัวขาวเปลี่ยนสี'
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ข้าฟังแล้วดูเหมือนจะเป็นนิยายรักมากกว่านะ//วางชาลง
โซเฟีย
เจ้าเข้าใจถูกแต่ก็ไม่ถูกที่นี่คือโลกที่ถูกสร้างขึ้นมามีตัวละครมีเนื้อเรื่อง
โซเฟีย
และชาติก่อนเจ้าน่ะก็รู้เนื้อเรื่องทุกอย่างเลยล่ะ//ยิ้มตาปิด
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
หมายความว่ายังไง?//สีหน้าเริ่มไม่ค่อยดี
โซเฟีย
หึ เจ้าอยู่ในโลกที่ชื่อว่านิยายไงล่ะและเจ้าก็เคยอ่านซะด้วย~
โซเฟีย
//หยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมา
โซเฟีย
ทำไมจะไม่ลองอ่านทบทวนความจำบ้างล่ะ~
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//รับมา+มองด้วยสายตาไม่อาจคาดเดา
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(ถ้าเป็นแค่คำพูดที่คนธรรมดาพูดข้าก็คงไม่เชื่อแต่คงต้องเชื่อแล้วล่ะ)//มองโซเฟีย
โซเฟีย
เจ้าต้องลองเปิดอ่านนะ~ข้าต้องขอตัว//ยืนขึ้น
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าจะไปไหน?
โซเฟีย
ไม่สำคัญแต่เจ้าสามารถเรียกข้าออกมาได้ทุกเมื่อและ//ยื่นมือออกมา
ในมือของโซเฟียสิ่งเดียวที่ข้าเห็นในนั้นคือหยกสีดำทมิฬมันเป็นหยกที่หายากมาก ว่ากันว่าพลังของมันเหนือจินตนาการ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
!?//เบิกตากว้าง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(หยกทมิฬงั้นหรอ?ของแบบนี้นะ...)
โซเฟีย
เมื่อเจ้าพบเห็นใครที่สำคัญในหนังสือเล่มนั้นมันก็จะขึ้นข้อความข้อมูลให้เจ้า
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เดี๋ยวสิ-!!
ก่อนที่เขาจะได้พูดจบก็ได้มีแสงประหลาดโผล่ขึ้นมาจากตัวของสตรีคนนั้นแล้วนางก็หายไป
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(หายไปแล้ว!?)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//มองหยกในมือตัวเอง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//ใช้นิ้วโป้งกดลงไปที่หยกเบาๆ
ชื่อ:ไป๋ เซียนถง
อายุ:17
ส่วนสูง:178
น้ำหนัก:53
สถานะ:ศิษย์เอกทิศตะวันออกเฉียงใต้
สถานะพิเศษ:ผู้กลับชาติมาเกิด
สิ่งที่ชอบ:ถังหูลู่.สัตว์,ชาดอกท้อ,ของหวาน,คนที่จริงใจ.
สิ่งที่ไม่ชอบ:สมุนไพรขมๆ,คนที่ไม่จริงใจ,การบังคับ,การหักหลัง.
นิสัย:เย็นชา,พูดแต่ยามที่จำเป็น,ไม่ชอบให้ใครยุ่งเรื่องส่วนตัวนอกจากจะไว้ใจเท่านั้น,ยิ้มยาก.
นิสัยภายใน:???
บทบาท:ตัวประกอบ
ระดับ:จินตาน ขั้น2
Comments