ข้าก็แค่ตัวประกอบที่ต้องตาย
1 .เริ่มต้น
*และขออนุญาตเจ้าของรูปที่นำมาใช้ทั้งหมดในนี้ ก่อนล่วงหน้า และทางเราไม่ได้ต้องการที่จะทำให้ เนื้อเรื่องเดิมเสื่อมเสีย ทุกอย่างคือจินตนาการที่ แต่งขึ้นมา*
[//=การกระทำ]
["..."=กระซิบ]
[(...)=คิด]
???
แกมันเป็นปีศาจ!!ถ้าไม่ใช่เพราะแกทุกคนก็ไม่ต้องตายหรอก!!//เอาปืนจ่อหัว
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
อึก!!!//สะดุ้งตื่น
มันคือความฝัน?ไม่รู้สิตั้งแต่เมื่อไหร่ข้าก็ฝันแบบนี้ซ้ำๆตั้งแต่เมื่อ 3 อาทิตย์ที่แล้วมันเหมือนจริงจนหาที่เปรียบไม่ได้เลย
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
แฮ่กๆ!..
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//ลุกขึ้นนั่ง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
นี่มันฝัน?อีกแล้ว..//จับศีรษะตัวเอง
???
ข้าว่ามันคงไม่ใช่ฝันหรอก?//กระซิบข้างหู
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าเป็นใคร!//หันไปมอง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(มาตั้งแต่เมื่อไหร่!?ไม่สามารถรับรู้ถึงลมปราณได้เลย?)
???
อย่าเพิ่งเลือดร้อนสิสหายน้อย~
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ใครเป็นสหายเจ้ากัน...//เสียงเย็นชา
???
อีกเดี๋ยวก็ได้เป็นแล้ว~
???
เจ้าไม่อยากรู้หรอว่าความฝันนั้นคืออะไรนะ~
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าเป็นใครกัน?เจ้ามาที่แต่เมื่อไหร่..
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//นั่งจิบชาอยู่บนโต๊ะ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(นี่ก็ผ่านมา 2 วันแล้วที่เกิดเรื่องขึ้น)
ถึงแม้จะไม่อยากปักใจเชื่อสักเท่าไหร่แต่ก็ต้องเชื่อ นางคนนั้นบอกกับข้าว่าสิ่งที่ข้าฝันคืออดีตชาติ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ออกมาได้แล้วอย่าซ่อนตัวอีกเลย//รินชาอีกแก้ว
โซเฟีย
ทำใจได้หรือยังล่ะ~//เดินออกมาจากความมืด
โซเฟีย
เจ้าไม่เชื่อข้าก็ไม่เป็นไรนะ~//นั่งลงฝั่งตรงข้าม
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(เสียงนี้ชักทำให้รำคาญจริงๆ)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
บอกข้าได้หรือยังล่ะใครเป็นคนส่งเจ้ามา...
โซเฟีย
เจ้าอย่าเย็นชาหนักสิ~คนที่ฟังจะพูดน่ะมันอึดอัดนะ//ยิ้ม
โซเฟีย
(เย็นชาเสียจริงสมกับเป็นนักฆ่าอันดับ1)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ในฐานะศิษย์เอกมารยาทเป็นสิ่งสำคัญอย่างแรก//จิบชา
โซเฟีย
เอาเป็นว่าข้าจะบอกนะข้าไม่ถูกใครส่งมาหรอกแต่เป็นข้าที่ส่งเจ้ามาที่นี่//ชี้ไปที่อีกฝ่าย
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
หมายความว่ายังไง?//ขมวดคิ้ว
โซเฟีย
หลังจากที่เจ้าตายข้าก็ช่วยเจ้าไว้และส่งเจ้ามาที่นี่~
โซเฟีย
และตอนนี้เจ้าก็อยู่ในโลก'ดอกบัวขาวเปลี่ยนสี'
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ข้าฟังแล้วดูเหมือนจะเป็นนิยายรักมากกว่านะ//วางชาลง
โซเฟีย
เจ้าเข้าใจถูกแต่ก็ไม่ถูกที่นี่คือโลกที่ถูกสร้างขึ้นมามีตัวละครมีเนื้อเรื่อง
โซเฟีย
และชาติก่อนเจ้าน่ะก็รู้เนื้อเรื่องทุกอย่างเลยล่ะ//ยิ้มตาปิด
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
หมายความว่ายังไง?//สีหน้าเริ่มไม่ค่อยดี
โซเฟีย
หึ เจ้าอยู่ในโลกที่ชื่อว่านิยายไงล่ะและเจ้าก็เคยอ่านซะด้วย~
โซเฟีย
//หยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมา
โซเฟีย
ทำไมจะไม่ลองอ่านทบทวนความจำบ้างล่ะ~
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//รับมา+มองด้วยสายตาไม่อาจคาดเดา
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(ถ้าเป็นแค่คำพูดที่คนธรรมดาพูดข้าก็คงไม่เชื่อแต่คงต้องเชื่อแล้วล่ะ)//มองโซเฟีย
โซเฟีย
เจ้าต้องลองเปิดอ่านนะ~ข้าต้องขอตัว//ยืนขึ้น
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าจะไปไหน?
โซเฟีย
ไม่สำคัญแต่เจ้าสามารถเรียกข้าออกมาได้ทุกเมื่อและ//ยื่นมือออกมา
ในมือของโซเฟียสิ่งเดียวที่ข้าเห็นในนั้นคือหยกสีดำทมิฬมันเป็นหยกที่หายากมาก ว่ากันว่าพลังของมันเหนือจินตนาการ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
!?//เบิกตากว้าง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(หยกทมิฬงั้นหรอ?ของแบบนี้นะ...)
โซเฟีย
เมื่อเจ้าพบเห็นใครที่สำคัญในหนังสือเล่มนั้นมันก็จะขึ้นข้อความข้อมูลให้เจ้า
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เดี๋ยวสิ-!!
ก่อนที่เขาจะได้พูดจบก็ได้มีแสงประหลาดโผล่ขึ้นมาจากตัวของสตรีคนนั้นแล้วนางก็หายไป
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(หายไปแล้ว!?)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//มองหยกในมือตัวเอง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//ใช้นิ้วโป้งกดลงไปที่หยกเบาๆ
ชื่อ:ไป๋ เซียนถง
อายุ:17
ส่วนสูง:178
น้ำหนัก:53
สถานะ:ศิษย์เอกทิศตะวันออกเฉียงใต้
สถานะพิเศษ:ผู้กลับชาติมาเกิด
สิ่งที่ชอบ:ถังหูลู่.สัตว์,ชาดอกท้อ,ของหวาน,คนที่จริงใจ.
สิ่งที่ไม่ชอบ:สมุนไพรขมๆ,คนที่ไม่จริงใจ,การบังคับ,การหักหลัง.
นิสัย:เย็นชา,พูดแต่ยามที่จำเป็น,ไม่ชอบให้ใครยุ่งเรื่องส่วนตัวนอกจากจะไว้ใจเท่านั้น,ยิ้มยาก.
นิสัยภายใน:???
บทบาท:ตัวประกอบ
ระดับ:จินตาน ขั้น2
2 .เหตุการณ์นี้คุ้นๆนะ?
*และขออนุญาตเจ้าของรูปที่นำมาใช้ทั้งหมดในนี้ ก่อนล่วงหน้า และทางเราไม่ได้ต้องการที่จะทำให้ เนื้อเรื่องเดิมเสื่อมเสีย ทุกอย่างคือจินตนาการที่ แต่งขึ้นมา*
[//=การกระทำ]
["..."=กระซิบ]
[(...)=คิด]
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//อ่านหนังสือ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(ทุกอย่างเหมือนถูกกำหนดมาในนี้อยู่แล้วสินะ...)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
นี่ข้าตายงั้นหรอ?//หยุดที่หน้าสุดท้าย
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
หึ แล้วแต่ชะตาแต่ถ้าเปลี่ยนได้ข้าก็จะเปลี่ยน....
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(แต่ว่าในเนื้อเรื่องช่างพิกลพิการยิ่งนัก หนุ่มที่ครองใจสตรีนับ 10 คนราชามารที่จะทำลายยุทธภพ....)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(แต่ก็สมควรแล้วชีวิตอันแสนรันทดโดนรังแกจากศิษย์ร่วมสำนักโดนใช้งานต่างๆนานาโดยที่ศิษย์คนอื่นไม่ทันสังเกตเลยด้วยซ้ำ)
"ศิษย์พี่เจ้าคะขออนุญาตเข้าไปนะเจ้าคะ!"
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//มอง
ชื่อ:หมิงซาน
อายุ:16
ส่วนสูง:167
น้ำหนัก:47
สถานะ:ศิษย์ผู้ดูแลทิศตะวันออกเฉียงเหนือ
สถานะพิเศษ:???
สิ่งที่ชอบ:แมว,ของกินเผ็ดๆ,ชาทุกชนิด,คนที่ซื่อสัตย์,คนที่ใจดี,ชุดสวยๆ,ความเป็นธรรม.
สิ่งที่ไม่ชอบ:การเห็นคนอื่นโดนรังแก,คนที่ขี้ขลาด,การบังคับ,คนที่ไม่รู้จักที่ยืดของตัวเอง,สิ่งที่ไม่เป็นธรรม.
นิสัย:ร่าเริง,สดใส,ชอบยิ้ม,ไม่ถูกใครล่อลวงได้ง่ายๆ,ฉลาดเป็นกรด,วางแผนเป็นเลิศ.
นิสัยภายใน:???
บทบาท:นางเอกคนที่ 1
ระดับ:บรรลุจินตาน ขั้น 2
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
'อาหมิง'มีอะไรงั้นหรอ?
หมิงซาน(ศิษย์ผู้ดูแล)
ท่านอาจารย์เรียกให้ศิษย์พี่ไปพบนะเจ้าค่ะ!
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เดี๋ยวข้าไป..//ลุกขึ้น
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(ช่างน่าเสียดายที่นางเป็นหญิงคนแรกที่เข้าหาราชามารผู้นั้น..)
หมิงซาน(ศิษย์ผู้ดูแล)
ทำไมศิษย์พี่ดูกังวลจังเจ้าคะเป็นอะไรหรือเปล่า?
หมิงซาน(ศิษย์ผู้ดูแล)
(ถ้าไม่ชอบเลยที่ไปหน้าแสนงดงามของท่านเป็นแบบนั้น)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ไม่มีอะไรหรอกเจ้าอย่าไปคิดมากข้าไปก่อน..//เดินออกไป
หมิงซาน(ศิษย์ผู้ดูแล)
....//ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
หมิงซาน(ศิษย์ผู้ดูแล)
ศิษย์พี่ท่านตัวหอมจังนะเจ้าคะ//ยิ้มบางๆ
หมิงซาน(ศิษย์ผู้ดูแล)
(ศิษย์พี่ของข้าตัวหอมบุรุษท่านใดก็ต้องเข้าหาแต่น่าเสียดายคนนี้ข้าจอง)//ยิ้มมุมปาก
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เรียกข้ามาพบมีอันใดหรอขอรับซือจุน//คำนับ
ลู่ เฟิงหมิง(ปรมาจารย์สายฟ้า)
อย่ามากพิธีลุกขึ้นเถิดยังไงเจ้าก็เป็นศิษย์เอกของข้า//ยิ้ม
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ขอรับ//ยืนขึ้น
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(แปลกทำไมข้อมูลไม่ขึ้น?หรือไม่ได้สำคัญขนาดนั้นในเนื้อเรื่อง..)
ลู่ เฟิงหมิง(ปรมาจารย์สายฟ้า)
ข้ามีเรื่องจะมาแจ้งเจ้า
ลู่ เฟิงหมิง(ปรมาจารย์สายฟ้า)
ข้าจะไปฝึกเก็บตัวที่ถ้ำ'เฉินเตียน'การเก็บตัวนี้ใช้เวลาถึง 2 ปี
*เป็นถ้ำฝึกตนประจำสำนัก มีลมปราณมหาศาล คนที่จะเข้าไปได้ต้องเป็นศิษย์เอกหรือปรมาจารย์เท่านั้น
ลู่ เฟิงหมิง(ปรมาจารย์สายฟ้า)
หมายความว่าเจ้าศิษย์เอกของข้าเจ้าต้องเป็นคนดูแลทิศของเรา
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เซียนถง นอมรับคำสั่งขอรับ
ลู่ เฟิงหมิง(ปรมาจารย์สายฟ้า)
ดี!ดี ข้าหวังว่าในการฝึกตนครั้งนี้เจ้าจะพัฒนาได้เต็มที่นะ//เดินเข้าไปตกบ่า
ลู่ เฟิงหมิง(ปรมาจารย์สายฟ้า)
เอาล่ะจะออกไปได้//ยิ้ม
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ขอรับซือจุน
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//เดินออกไป
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(ซือจุนถึงแม้จะไม่ตายแต่ก็มีชีวิตที่อัปยศอาจจะเป็นเพราะไม่ค่อยสนใจเหล่าลูกศิษย์นัก)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(แต่สิ่งที่แน่นอนเลยก็คือข้าตรงหลีกเลี่ยงไม่ให้สำนักถูกทำลายเป็นอันขาด)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เฮ้ยยย~//ถอนหายใจ
"แกเป็นคนชั้นต่ำ!น่าขันสามารถเข้าสำนักได้ทั้งที่ระดับยังไม่ถึง!"
"อ่อนแอยิ่งนักท่านว่างไหม!ฮ่าๆ!"
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//มอง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
มีพวกเจ้าทำอันใด!//สีหน้าโกรธเคือง
ศ.ช.ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ
1:!?
ศ.ช.ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ
1:ศิษย์พี่!
ศ.ช.ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ
2:คือว่า!ไม่ได้เป็นอย่างที่ท่านเห็นนะขอรับศิษย์พี่!
ศ.ช.ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ
1:ใช่ขอรับพวกข้าแค่-
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
หุบปาก!เจ้าทำให้ทิศของเราต้องอับอายขายขี้หน้า!!เรื่องนี้เจ้าอย่าหวังว่าจะไม่ถึงหูซือจุน!!
ศ.ช.ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ
1:ได้โปรดศิษย์พี่คือพวกเรา-
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
อย่ามาต่อล้อต่อเถียงกับข้า!!พวกเจ้าเตรียมรอรับโทษได้เลย!
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
และก็ไสหัวไป!!
1;2:"เขารักศิษย์พี่!!"//รีบหนีไปทันที
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(พวกศิษย์พี่คนอื่นปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรกัน!)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//มอง
???
ขอบพระคุณขอรับ!ที่ช่วยข้าไว้!//ก้มหัว
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าลุกขึ้น//เสียงเย็นชา
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
อย่าทำตัวต้อยต่ำเจ้าคือศิษย์ของทิศเราอย่าคิดจะทำตัวเช่นนี้
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ให้ทิศของพวกเราอับอายขายขี้หน้า!
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//มองหัวจรดปลายเท้า
สภาพของเด็กชายตรงหน้าไม่ต่างจากเด็กขอทานเลยเสื้อผ้าเปรอะเปื้อนใบหน้าเปื้อนฝุ่นไม่สมกับเป็นศิษย์ของสำนักใหญ่เลย
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(แต่ว่าทำไมข้ารู้สึกคุ้นๆกับเหตุการณ์นี้กันนะ?)
แอดคนดี
อันนี้สำคัญนะ อ่านแล้วจำกันด้วยล่ะ~
3 .เรื่องที่ไม่คาดคิด
*และขออนุญาตเจ้าของรูปที่นำมาใช้ทั้งหมดในนี้ ก่อนล่วงหน้า และทางเราไม่ได้ต้องการที่จะทำให้ เนื้อเรื่องเดิมเสื่อมเสีย ทุกอย่างคือจินตนาการที่ แต่งขึ้นมา*
[//=การกระทำ]
["..."=กระซิบ]
[(...)=คิด]
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(แต่ว่าทำไมรู้สึกคุ้นๆกับเหตุการณ์นี้นะ?)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(ไม่ใช่หรอกมั้งศิษย์ก็มีตั้งเยอะแยะ แถมข้อมูลก็ไม่ขึ้นด้วย)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าตามข้ามา//เดินไปที่ห้องพักตัวเอง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้ามานั่งตรงนี้//ชี้ไปที่เก้าอี้
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//จ้องเข็ม
???
จะดีหรอขอรับเนื้อตัวข้าสกปรกยิ่งนักถ้านั่งบนเก้าอี้ท่าน....
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าไม่อยากทำแผลหรือ?
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
และอีกอย่างเรียกข้าว่าศิษย์พี่ด้วย//มองด้วยสายตาเย็นชา
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าจะมาทำแผลที่นี่หรือจะให้ข้าพาเจ้าไปทิศตะวันออก?
???
ขะ..ขอรับศิษย์พี่!//นั่งไปที่เก้าอี้
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ก่อนอื่นเจ้ามีนามว่าอย่างไร?
หวัง เจียงซิง
ข้าชื่อ..'หวัง เจียงซิง'ขอรับ!
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//ชะงัก+เบิกตากว้าง
ติ่ง!
ขออภัยที่แจ้งเตือนช้า
ชื่อ:หวัง เจียงซิง
อายุ:14
ส่วนสูง:160
น้ำหนัก:42
สถานะ:ศิษย์ชายทิศตะวันออกเฉียงใต้
สถานะพิเศษ:สายเลือดผู้สืบทอดเผ่ามาร
สิ่งที่ชอบ:ลูกท้อ,อาหารรสอ่อน,คนที่สามารถไว้ใจได้,ทำอาหาร,คนที่ปฏิบัติกับตนเหมือนกับครอบครัว.
สิ่งที่ไม่ชอบ:คนที่ไม่ให้เกียรติคนอื่น,การโดนกลั่นแกล้ง,โดนบังคับ,การหักหลัง,ของที่มีรสชาติเผ็ด.
นิสัย:อ่อนโยน,ไม่ค่อยสู้คน,เข้มแข็งอดทน,มีความพยายาม,จิตใจมั่นคง.
นิสัยภายใน:[เตือนอันตราย!!]
บทบาท:พระเอก
ระดับ:ฝึกฝนจินตาน ขั้น 1
หวัง เจียงซิง
ศิษย์พี่?ศิษย์พี่ขอรับเป็นอะไรหรือเปล่า?
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(เป็นไปไม่ได้เจอแล้วหรอ!?แล้วไอ้นิสัยภายในที่บอกว่าอันตรายนะมันอะไรกัน!)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ขะ...ข้าไม่เป็นไร
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ส่วนข้า ไป๋ เซียนถง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(ไม่เป็นไรถือว่านี่เป็นโอกาสที่จะทำให้สำนักรอด)
หวัง เจียงซิง
//มองอีกฝ่ายแบบเงียบๆ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ก่อนอื่นเจ้าถอดเสื้อก่อน
หวัง เจียงซิง
ว่ายังไงนะขอรับ!?
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าไม่อยากทำแผลหรือ?
หวัง เจียงซิง
ก็ได้ขอรับ//ถอดอาภรณ์ด้านบนออก
มันช่างน่าเหลือเชื่อที่เด็กวัยเพียง 14 ต้องมาเจอบาดแผลแบบนี้ ทำบาดแผลมีเยอะมากแถมดูเหมือนจะเกิดขึ้นได้ไม่นาน ยังมีเลือดบางส่วนอีกพวกศิษย์พวกนั้นถ้าไม่โดนไล่ออกจากสำนักก็โดนทำลายจินตาลอย่างแน่นอน
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(เจ้าพวกนั้น!! ถึงจะรู้เพราะอ่านมาแล้วแต่ก็ไม่น่าให้อภัยจริงๆ💢)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(ไร้ยางอายสิ้นดีจับทำลายจินตาลให้หมดแล้วไล่ออกจากสำนักก็ยังไม่เพียงพอ)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าอยู่นิ่งๆ
หวัง เจียงซิง
//พยักหน้าเบาๆ
หวัง เจียงซิง
(ไม่เคยมีใครปฏิบัติกับข้าแบบนี้...ศิษย์พี่ถ้าท่านอยู่ใต้ร่างข้าจะเป็นยังไงนะ?)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//เริ่มทำแผลให้อีกฝ่าย
หวัง เจียงซิง
อึก!...//กัดฟัน
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เจ้าโดนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?//อยู่ๆก็ถามขึ้นมา
หวัง เจียงซิง
ตั้งแต่ 3 วันแรกที่เข้ามาสำนักขอรับ....//ทำหน้าเศร้า
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ทำไมไม่แจ้งเรื่องนี้กับพวกศิษย์พี่คนอื่น//ถามหน้านิ่งๆ
หวัง เจียงซิง
ข้ากลัวจะโดนหนักกว่าเดิม...
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
โดนหนักกว่าเดิมแล้วหรอ?ยิ่งแจ้งศิษย์พี่ยิ่งไม่โดนซะอีก..
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
อีกอย่างนี่ก็ ยามโหยว่ แล้ว
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
คืนนี้จะมาพักกับข้าที่นี่เดี๋ยวข้าเอาชุดมาเปลี่ยนให้..
หวัง เจียงซิง
แต่ว่าที่นี่-
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ข้าจะไม่พูดซ้ำเป็นครั้งที่ 2//หมออีกฝ่าย
หวัง เจียงซิง
ขอรับข้าขอบคุณมากที่ท่านช่วยข้าไว้ศิษย์พี่บุญคุณนี้ข้าจะไม่ลืมเป็นอันขาด//ก้มหัว
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
อย่าทำตัวต้อยต่ำก้มหัวให้คนอื่นง่ายๆแบบนี้!//เริ่มโกรธ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(เนี่ยหรอราชามารในอนาคตช่างไม่มีเกียรติของตัวเองยิ่งนัก)
หวัง เจียงซิง
ขะ...ขออภัยขอรับสิทธิ์พี่..ขะ..ข้าจะพยายามปรับปรุง....//โคตรกระตุกกะตะ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ดี นี่ชุด//หยิบชุดขึ้นมา+ยื่นให้อีกฝ่าย
หวัง เจียงซิง
//รับมาแบบเก่ๆกังๆ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ออกไปทางด้านหลังเรือนพักที่นั่นจะเป็นห้องอาบน้ำแล้วก็ไม่ใช่รวมด้วย
หวัง เจียงซิง
ขอรับ!//เดินไปที่หลังเรือน
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//มองตามหลังไป
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เฮ้ย~//ถอนหายใจ+นั่งลงที่นั่งจิบชา
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
(ก็กดดันอยู่ในหน่อยๆแต่ว่าเด็กคนนั้นน่ะหรอที่จะเป็นราชามาในอนาคต?)
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
....
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
โซเฟีย
โซเฟีย
ใครเรียกข้า!!!//โผล่มาด้านหลัง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
//สะดุ้ง
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
มาให้ซุ่มให้เสียงหน่อย!รู้ไหมว่าข้าตกใจนะ!
โซเฟีย
อย่าโกรธสิ~ว่าแต่เจ้าเรียกข้ามามีอะไรหรอ?//นั่งลงฝั่งตรงข้าม
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ข้าเจอเจียงซิงแล้ว...เขาไม่ต่างจากที่ข้าคิด//จิบชา
โซเฟีย
เจ้าอ่านเนื้อเรื่องแล้วนี่?อ่านจบแล้วเจ้าคงเข้าใจว่าเรื่องจะเป็นยังไง~
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
ข้ารู้แต่...การอ่านไม่เท่ากับเจอในชีวิตจริงหรอ
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
แต่เขาทำให้ข้ารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย//รินชาอีกแก้วให้โซเฟีย
ไป๋ เซียนถง(ศิษย์เอก)
เรื่องนี้ข้าต้องสั่งสอนเขาอีกยาว สิ่งที่ข้าต้องทำข้าคิดไปแล้วล่ะ
โซเฟีย
หึ เจ้าสามารถทำได้ในการเปลี่ยนโชคชะตา//ยิ้มตาปิด
โซเฟีย
การขึ้นเป็นราชามารของเขาจะไม่เปลี่ยนแปลง//ยิ้ม
แอดคนดี
เข้ามาอ่านกันเยอะๆนะ~
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
