ในวันที่สายลมแปรปรวน คำพูดแอดเป็นหลัก

เช้าวันใหม่ หลังจากเตรียมตัวเรียบร้อย เก้าและพีทก็ลงมาจากคอนโด เพื่อไปทำงานตามปกติ แต่พอเดินมาถึงที่จอดรถ พีทกลับหยุดชะงัก ใบหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น เก้าหยิบกุญแจรถขึ้นมา กำลังจะปลดล็อก แต่พอหันไปมองพีท ก็ขมวดคิ้ว

เก้า

เจ้าเปิ่น? ทำไมยืนนิ่งแบบนั้น? หรือว่ายังไม่ตื่นดี?

พีทไม่ตอบ แต่หลุบตาลงต่ำ มือกำชายเสื้อแน่นเล็กน้อย เหงื่อเริ่มซึมที่ขมับ เก้าเห็นท่าทีแบบนั้นก็ยิ่งสงสัย

เก้า

เป็นอะไร? //เดินเข้าใกล้

พีท

เราไม่ค่อยชอบรถ...

เก้า

อ้อ ขอโทษนะเมื่อวานและที่ผ่านมาฉันบังคับเปิ่นโดยไม่ถามก่อน

เก้า

เจ้าเปิ่นไม่ต้องกลัวนะ เรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีก //จับหัว

พีท

ถ้าจำเป็นก็ขึ้นได้นะ แค่...( กัดริมฝีปาก ) หลับตาปี๋ แต่มันไม่สบายใจนิดหน่อย

เก้ามองพีทเงียบๆ ก่อนจะถอนหายใจอีกครั้ง เขาเปิดประตูรถออก แล้วเดินไปยืนพิงข้างประตู มองพีทด้วยสายตาจริงจัง แต่แฝงความอ่อนโยนอยู่ในนั้น

เก้า

งั้นลองมานั่งก่อน ถ้าเจ้าเปิ่นไม่ไหวจริงๆ ฉันจะไม่บังคับ

พีทเงยหน้ามองเก้า อึกอักเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็พยักหน้าอย่างไม่ค่อยเต็มใจ เดินเข้ามาช้าๆ แล้วค่อยๆ นั่งลงที่เบาะข้างคนขับ เก้าปิดประตูให้ ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งประจำที่คนขับ พีทนั่งตัวเกร็ง มือกำกางเกงแน่นเล็กน้อย มองตรงไปข้างหน้า เก้าแอบมองแล้วก็อดรู้สึกสงสารไม่ได้ แต่ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ เขาสตาร์ทรถ แต่ยังไม่ออกรถทันที ค่อยๆ ปรับแอร์ให้พอดี แล้วหันไปพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ

เก้า

ลองลืมตาดู แค่ลองเฉยๆ นะเจ้าเปิ่น คิดซะว่าตอนนี้นายแค่นั่งเล่นอยู่เฉยๆ รถยังไม่ออก

พีทพยักหน้าเงียบๆ พยายามสูดหายใจเข้าออกลึกๆ ตามที่ตัวเองเคยฝึกมา

เก้านิ่งไปและนึกคิดวันแรกที่พีทกับเก้านั่งรถด้วยกันและเจอคนขับรถตาม ทำให้เข้าใจอะไรหลายอย่างขึ้นมาทันที ก่อนจะยื่นมือไปแตะหลังมือของพีทเบาๆ พีทสะดุ้งนิดหน่อย แต่ไม่ได้ปัดออก

เก้า

ถ้างั้น... เจ้าเปิ่นลองเชื่อใจฉันดูไหม?

พีทหันมามองเก้า ดวงตาสั่นไหวเล็กน้อย แต่พอเห็นสายตาที่จริงจังของเก้า ก็รู้สึกวางใจขึ้นมาอย่างประหลาด

พีท

อืม...

เก้ายิ้มบางๆ ก่อนจะค่อยๆ ขับรถออกไปอย่างช้าๆ และนุ่มนวลที่สุดเท่าที่เคยขับมา พีทยังคงตัวแข็งเล็กน้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไป ก็เริ่มผ่อนคลายลงเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัว

เก้าลอบมองแล้วก็แอบยิ้ม รู้สึกว่านี่เป็นอีกก้าวที่สำคัญของพีท แล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกภูมิใจอยู่ลึกๆ... และที่สำคัญ—เขากลับรู้สึกว่ายิ่งหลงเจ้าคนขี้กลัวข้างๆ เข้าไปอีก

พีทเองก็แอบมองเก้าอยู่เหมือนกัน ยิ่งเห็นอีกฝ่ายจริงจังและใส่ใจขนาดนี้ ก็ยิ่งรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังปากแข็ง ไม่ยอมรับความรู้สึกของตัวเองง่ายๆ

และเมื่อรถเคลื่อนตัวไปข้างหน้า บรรยากาศในรถก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป จากความกังวล... กลายเป็นความอบอุ่น ที่ทำให้ทั้งสองคนรู้ว่าพวกเขาเริ่มมีความหมายต่อกันมากกว่าที่เคยคิดไว้แล้ว..

พีท

ขอบคุณนะ....

เก้า

หืม? ว่าไงนะ?

พีทเม้มปากนิดหน่อย ก่อนจะหันไปมองทางอื่นอย่างเขินๆ แล้วพูดให้ชัดขึ้น

พีท

เราบอกว่าขอบคุณ... ขอบคุณที่เข้าใจเรา

พีท

เพราะแบบนี้แหละ เราถึงชอบ!

เก้า

....

พีท

เราถึงชอบ... เอ่อ... วิธีขับรถของนายน่ะ!

เก้า

อ้อ... วิธีขับรถของฉัน? หืม?

พีท

ใช่! นายขับดีมาก! นุ่มนวล! ปลอดภัย! เป็นมืออาชีพสุดๆ!

เก้า

งั้นเหรอ... ฉันนึกว่าเจ้าเปิ่นเผลอพูดอะไรสำคัญออกมาแล้วซะอีก

พีท

มะ...ไม่ใช่! ไม่มีอะไรทั้งนั้น!

เก้าหัวเราะเบาๆ แต่ก็ไม่ได้แกล้งพีทต่อ เพียงแค่ยิ้มแล้วขับรถต่อไปเงียบๆ แต่ในใจกลับเต้นแรงไม่แพ้กัน... เพราะความจริงแล้ว ตั้งแต่แรกเห็นพีท เขาก็รู้สึกชอบหมอนี่เข้าแล้วเหมือนกัน เพียงแต่ยังไม่ได้พูดออกมาเท่านั้นเอง...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ