ในวันที่สายลมแปรปรวน ต้องมีอะไรแน่ๆ

⏰ 02:37 AM

พีท

ไอเก้า!! นายทำบ้าอะไร!!

เก้า

หือ? ทำไมต้องตะโกนแต่เช้า

พีท

เช้าที่ไหน! นี่มันตีสอง! แล้วทำไมนายนอนกอดเรา!!!

เก้า

ก็เจ้าเปิ่นฝันร้ายเองไม่ใช่หรือไง? ร้องไห้ดิ้นไปมา จนฉันต้องจับกอดไว้ให้สงบ

พีท

ฝันร้ายก็เรื่องของเรา! ไม่ต้องมากอด!!

เก้า

หึ... แต่เมื่อกี้ใครกันนะที่ซุกหน้าเข้าหาอกฉันเอง?

พีท

เราจะฆ่านายย!!! //โวยวาย

เก้า

แทนที่จะโวยวาย มานอนต่อดีๆ เถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตาจะคล้ำเป็นหมีแพนด้าเอา

พีท

เราไม่นอนแล้ว!!!

เก้า

งั้นก็นอนกอดฉันไว้สิ จะได้ไม่ฝันร้ายอีก

พีท

ไอ้เก้า!!! ออกไปเลยนะ!!!

เก้า

ดึกป่านนี้แล้วจะให้ฉันไปนอนไหน?

พีท

ก็นอนพื้นไปดิ!

เก้า

หึ... พื้นมันเย็นนะ เจ้าเปิ่นจะให้ฉันป่วยจริงๆ เหรอ?

พีท

ก็เรื่องของนาย!!

เก้า

งั้นเอางี้ ถ้าฉันออกไป เจ้าเปิ่นต้องนอนคนเดียว ถ้าฝันร้ายอีกจะไม่มีใครปลุกนะ

พีท

....

เก้า

นอนเถอะน่า ฉันสัญญา จะไม่ทำอะไร นอกจากกอดไว้เฉยๆ

พีท

(ลังเล) …ถ้านายขยับไปมากกว่านี้ ฉันจะถีบนายตกเตียง!

เก้า

โอเคๆ แค่นอนเฉยๆ

พระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า

พีทค่อยๆ ขยับตัว รู้สึกถึงความหนักบนแขนของตัวเอง พอลืมตาขึ้นก็พบว่าตัวเองยังอยู่ในอ้อมแขนของเก้า... ใกล้มาก ใกล้จนเห็นเส้นขนตาของอีกฝ่ายชัดเจน

ตาของพีทเบิกกว้าง รีบผลักเก้าออกทันที

พีท

นาย!! ทำไมยังอยู่บนเตียงเราอยู่เนี่ย!?

เก้า

(ขยี้ตา) อืม... ก็เปิ่นยังซุกฉันอยู่เลย จะให้ลุกไปไหนได้?

พีท

(หน้าแดง) ใครซุก!? เราแค่... มันแค่...!!

เก้า

หึๆ เจ้าเปิ่นนี่น่ารักจริงๆ

พีท

หยุดเรียกเราแบบนั้นเลยนะ!

ยังไม่ทันได้ทะเลาะกันต่อ เสียงประตูห้องก็เปิดออก พร้อมกับเสียงของพี่สาวพีทดังขึ้น

พิมพ์

อ้าวๆ สองคนนี้... เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

พีทสะดุ้ง รีบลุกขึ้นจากเตียง หน้าร้อนผ่าวไปหมด

พีท

มะ...มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ!

พิมพ์ยืนกอดอก มองสลับไปมาระหว่างพีทที่หน้าแดงจัด กับเก้าที่ดูสบายๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

พิมพ์

ไม่ได้คิดอะไรเลยนะ แต่ดูจากสภาพ... (หรี่ตา) หรือว่า...?

พีท

พี่พิมพ์!!!

• • • •

พีทยืนกอดอกมองคนตรงหน้าที่นั่งไขว่ห้างจิบกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลตามสไตล์ของตัวเอง

พีท

เช้าวันนี้นายจะกินแค่กาแฟใช่ไหม?

เก้า

อืม

พีท

ไม่ได้ นายต้องกินข้าวเช้าด้วย

เก้า

ไม่กิน

พีท

(ถอนหายใจ) วันนี้เป็นวันแรกของนายในฐานะผู้บริหารเต็มตัวนะ ถ้าท้องว่างแล้วทำงานไม่ไหวขึ้นมาจะทำยังไง?

เก้า

ฉันไม่เคยเป็นลมเพราะไม่กินข้าวเช้า

พีท

แต่เราไม่อยากให้นายเป็นลมเพราะมัน!

เก้าหรี่ตามองพีทที่ยืนเท้าเอวเหมือนกำลังจะไม่ยอมแพ้ พลางเลื่อนสายตามองจานข้าวต้มที่พีทตั้งไว้ตรงหน้า

เก้า

...

พีท

แค่ไม่กี่คำก็ได้

เก้าถอนหายใจ แต่สุดท้ายก็ยอมตักข้าวต้มขึ้นมากินช้าๆ ใบหน้าดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่พีทกลับยิ้มออกมา

พีท

เห็นไหม กินได้ก็ดีแล้ว

เก้า

(จิบกาแฟตาม) หึ... เจ้าเปิ่นนี่ดื้อจริงๆ

พีท

(หน้าแดง) กะ...ก็เราเป็นห่วง!

เก้า

อืม รู้แล้ว

หลังจากนั้นไม่นาน เก้าก็กินข้าวหมดจนได้ ถึงจะไม่ใช่ความสมัครใจเต็มร้อย แต่ก็ถือว่าเป็นความสำเร็จของพีทอยู่ดี

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ