บทที่6 บรรลุขั้นที่2

ออร่ารอบตัวอิซเรนเพิ่มขึ้นอย่างมากในตอนนี้ แต่จิตวิญญาณของเขากลับถูกกัดกินอย่างต่อเนื่อง ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

"อะ...อีกแค่นิดเดียว ใกล้จะบรรลุแล้ว..."

เลือดพุ่งออกจากร่างของอิซเรนเป็นจำนวนมาก ก่อนที่เขาจะล้มลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง

ทันใดนั้น ร่างกายของเขาก็เริ่มเปล่งแสงสีแดงอ่อน พลังงานภายในเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล จิตวิญญาณของเขาใกล้จะสลายตัวเพื่อสร้างร่างใหม่ ตอนนี้ร่างกายของอิซเรนกำลังจะพัฒนาไปอีกขั้น ความร้อนแล่นพล่านไปทั่วร่าง ราวกับเขากำลังจะระเบิด

แม้จะเจ็บปวดแค่ไหน แต่เขาก็ยังคงรวบรวมสมาธิเพื่อรักษาจิตสำนึกของตัวเอง ไม่ให้วิญญาณถูกทำลายระหว่างการเปลี่ยนผ่าน เสื้อผ้าของเขาค่อยๆ ไหม้ขาดจากออร่าที่แผ่พลังออกมาอย่างรุนแรง

ขณะที่ร่างกายของเขาเข้าใกล้ขีดจำกัดของการเปลี่ยนแปลง แสงสีดำได้ปรากฏขึ้นที่กลางหน้าอก มันซึมเข้าสู่ร่างกายและไหลเวียนไปทั่ว

"ใกล้แล้ว...อีกแค่ก้าวเดียว!"

"อ๊าาาาาา!!"

เสียงกรีดร้องของเขาดังก้องไปทั่วห้อง ดวงตาสีแดงเปล่งประกายเข้มขึ้นเรื่อยๆ วงเวทขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นกลางห้อง ออร่ารอบตัวเขาเริ่มจางหายไป

"ส...สำเร็จ"

"ในที่สุด ฉันก็ทำสำเร็จ... ร่างกายขั้นที่สอง!!"

"ต่อไปต้องเร่งรวบรวมพลังให้สมบูรณ์"

อิซเรนเริ่มรวบรวมพลังอีกครั้ง เปลวไฟสีแดงดำลุกโชนขึ้นรอบตัวเขา ก่อนที่เขาจะหลับตาลง วงเวทปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ร่างกายของอิซเรนเข้าสู่สภาวะหยุดนิ่ง เขาไม่สามารถขยับตัวได้ พลังงานภายในค่อยๆ ลดลง เพราะการพัฒนาไปสู่ขั้นที่สองต้องใช้พลังงานมหาศาล วงเวทเปล่งแสงส่องลงมายังร่างของเขา นี่คือขั้นตอนสุดท้ายของการบรรลุพลังระดับใหม่

แสงสีแดงไหลเข้าสู่ร่างกายของอิซเรน ดวงตาของเขาเริ่มเปิดขึ้น เปล่งประกายอย่างเข้มข้น เมื่อแสงค่อยๆ จางลง สะเก็ดไฟสีดำจำนวนมากลอยขึ้นมาจากร่างของเขา ก่อนจะมารวมกันที่หน้าผากและหายไป

"พลังบรรลุขั้นที่สอง...เรียบร้อย"

"เหลือแค่อีกาโลหิต..."

"สงสัยคงต้องพักก่อน"

"ดูเหมือนฝนข้างนอกจะตกแฮะ..."

หลังจากบรรลุพลังขั้นที่สอง อิซเรนล้มตัวลงนอนทันที ความอ่อนล้าเล่นงานเขาจนต้องปิดตาและเข้าสู่นิทรา

---

รุ่งเช้า อิซเรนลืมตาขึ้น แสงแดดสาดส่องเข้ามาแทนที่สายฝนเมื่อคืน เขาลุกจากที่นอนและลงไปกินข้าวพร้อมกับพี่น้อง ในใจยังคงครุ่นคิดถึงอดีตของตระกูลตัวเอง

"ฉันต้องตรวจสอบประวัติของตระกูลตัวเอง ว่าทำไมถึงเหลือกันแค่สามคน..."

"หืม? เจ้าน้องชายคิดอะไรอยู่เหรอ?" พี่ชายของอิซเรนถามขึ้น

"อะ...อ้อ...ปะ เปล่า ไม่มีอะไรหรอก แค่วันนี้ไม่อยากออกจากบ้านน่ะ"

"หืม...ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่น้องชายของฉันกลายเป็นคนขี้เกียจออกจากบ้านตอนเช้า?"

"ท่านพี่ก็ว่าเกินไป พี่อิซเรนอาจจะแค่อยากพักผ่อนบ้างก็ได้นี่ ใครๆ ก็ขี้เกียจได้ทั้งนั้นแหละ"

"ก็จริงนะ ฮ่าๆๆๆ"

อิซเรนหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกินอาหารเสร็จ จากนั้นก็เดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน เขาสังเกตเห็นห้องหนึ่งที่ดูเก่าแก่ ประตูมีป้ายเขียนว่า "ห้องสมุด" เขาตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป ภายในเต็มไปด้วยชั้นหนังสือจำนวนมาก

เขาเริ่มค้นหาหนังสือเกี่ยวกับประวัติตระกูลของตน และในที่สุดสายตาก็เหลือบไปเห็นหนังสือเล่มหนึ่ง มันเก่ามากจนแทบจะสลายไปตามกาลเวลา

"เจอแล้ว... หนังสือบันทึกประจำตระกูล"

อิซเรนเปิดอ่านทันที สามชั่วโมงผ่านไป แต่สิ่งที่พบกลับมีเพียงข้อมูลเล็กน้อย ตระกูลเรวอนเคยเป็นตระกูลเล็กๆ ที่เกือบจะรุ่งเรือง แต่กลับถูกกลุ่มทหารไล่ล่าจนแทบสูญสิ้น

เขาถอนหายใจออกมา เมื่อตรวจสอบหนังสือทั้งหมดในห้องแล้ว กลับไม่มีเล่มไหนบันทึกประวัติของเมืองเลย เขาจึงตัดสินใจไปหาที่ร้านหนังสือ

---

ระหว่างทาง เขาพบกับนกตัวหนึ่งที่นอนนิ่งราวกับตาย แต่จู่ๆ มันกลับฟื้นขึ้นและบินตรงไปยังภูเขาที่ปกคลุมด้วยหมอกหนาทึบ

"ภูเขานั้นอีกแล้ว... มันมีอะไรกันแน่?"

เขาเริ่มสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ทำได้เพียงเฝ้าดูจากระยะไกล

เมื่อเดินมาถึงร้านหนังสือ อิซเรนค้นหาประวัติของเมืองออสวาล และพบหนังสือที่ต้องการ เขาจ่ายเงินแล้วเดินกลับบ้าน เปิดอ่านหนังสือทันที

ตามบันทึก เมืองออสวาลเคยเป็นเพียงเกาะรกร้าง ก่อนจะมีผู้คนมาตั้งถิ่นฐานเมื่อ 400 ปีก่อน ผู้ก่อตั้งคือรอน โอเนส แต่ต่อมาเกิดกบฏขึ้น เขาถูกสังหาร และเมืองก็เปลี่ยนผู้นำ

200 ต่อมาเมืองเผชิญกับภัยพิบัติน้ำท่วม แต่จู่ๆ น้ำก็ลดลงอย่างปริศนา หลังจากนั้นก็เกิดแสงประหลาดบนภูเขา และผู้คนหมดสติไป

อิซเรนปิดหนังสือลง

"ลบความทรงจำของผู้คนงั้นเหรอ...?"

"ภัยพิบัติเมื่อ 200 ปีก่อน... จะกลับมาอีกครั้งเหรอ...?"

ขณะเขาครุ่นคิด จู่ๆ ก็มีเสียงคำรามดังขึ้นในหัว เสียงที่แฝงไปด้วยความน่ากลัว ทำให้เขาตกใจ

"ต้องรีบแล้ว... ไม่อย่างนั้น พวกเราคงไม่รอดจากที่นี่แน่"

อิซเรนเรียกอีกาของเขาออกมา เพื่อให้มันตรวจสอบพื้นที่ ทันทีที่ได้รับรายงานจากอีกา เขาถึงกับชะงัก

สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนตัวอยู่ใต้ท้องทะเล.

"ทำไมฉันไม่เข้าใจเลย… มีบางสิ่งที่ต้องการอยู่บนเกาะแห่งนี้อย่างนั้นเหรอ?"

ขณะที่อิซเรนพูดจบ ก็มีเสียงแปลกๆ ดังขึ้นในหัวของเขา มันเป็นเสียงคำรามที่น่ากลัวจนทำให้อิซเรนตกใจอย่างมาก

"ต้องรีบ… ต้องรีบแล้ว ไม่อย่างนั้นเราได้ตายในที่แห่งนี้แน่"

อิซเรนสั่งให้อีกาตรวจสอบพื้นที่โดยรอบ เมื่อการสำรวจเสร็จสิ้น เขาก็ต้องตกใจอย่างมาก—อีกาได้พบสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่กำลังว่ายน้ำอยู่ในท้องทะเล