บท2 อิซเรน เรวอน

หลังจากที่จุนซูฟื้นขึ้นมา เขาก็ตกใจว่า ทำไมเขาถึงมาอยู่ในห้อง ห้องหนึ่งที่มีมีด อาหาร และน้ำเตรียมไว้ครบครัน

เขาเริ่มสงสัยว่าตัวเองอาจถูกลักพาตัวมา จึงกวาดตามองไปรอบๆ ห้อง แต่กลับไม่พบใครเลย นอกจากชั้นหนังสือและกระจกบานใหญ่

เมื่อเขาส่องกระจก ก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเดิม—ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก และอายุของเขาก็ดูเหมือนจะลดลง จนเหลือเพียงประมาณ 20 ปี

ด้วยความสงสัย เขาเดินไปเปิดหน้าต่าง แล้วก็ต้องตะลึงอีกครั้ง เพราะภาพที่เห็นภายนอก บ่งบอกว่าเขากำลังอยู่ในยุคที่ล้าหลังกว่าที่เขาคุ้นเคยมาก

ในขณะนั้นเอง ก็มีคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง

เป็นเด็กสาวผมดำคนหนึ่ง เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

"ท่านพี่ ท่านฟื้นแล้วหรือ?"

จุนซูตกใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบคนในที่แห่งนี้ และที่สำคัญกว่านั้น—เขาฟังเข้าใจ!

"แปลกจริง... ปกติถ้าถูกดูดข้ามเวลามา ฉันไม่น่าจะเข้าใจภาษาของยุคนี้เลย" เขาคิดในใจ ก่อนจะตั้งสมมติฐานว่า ภาษาในยุคนี้อาจคล้ายกับยุคของเขามากกว่าที่คิด

เพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย จุนซูจึงแสร้งเล่นตามบท และตอบหญิงสาวกลับไป

"อะ...อ่า ฟื้นแล้วล่ะ"

หญิงสาวยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดต่อ

"ดูเหมือนอาการของท่านจะดีขึ้นแล้วนะ ร่างกายของท่านหลับไปนานมาก ฉันเป็นห่วงแทบแย่"

จากนั้น เธอเสริมว่า เธอกำลังจะลงไปกินอาหาร และบอกให้จุนซูลงไปกินด้วย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

เมื่อหญิงสาวออกไปแล้ว จุนซูก็เริ่มสำรวจห้องอีกครั้ง

เพื่อให้แสดงบทละครต่อไปได้แนบเนียน เขาจึงค้นหาเบาะแสเกี่ยวกับตัวตนของเจ้าของร่างนี้

ในที่สุด เขาก็พบชื่อของตนเองจากเอกสารบนโต๊ะ—อิซเรน เรวอน

และจากการตรวจสอบเพิ่มเติม เขาได้รู้ว่า หญิงสาวเมื่อครู่คือ โนเวส เรวอน น้องสาวคนเล็กของเขา ส่วนพี่ชายอีกคนมีชื่อว่า เคลวิส เรวอน

นอกจากนี้ จุนซูยังพบว่าร่างนี้ "เจ้าของเดิม" ได้ตายไปแล้ว!

หลักฐานที่ยืนยันเรื่องนี้ก็คือ ร่องรอยเลือดที่เปรอะอยู่บบตัวของเขา

"นี่มันอะไรกัน...? ฉันมาอยู่ในร่างของคนที่ตายไปแล้วงั้นเหรอ?"