นางเอกคนนี้คือเพื่อนของฉัน
อัลม่า
สตรีรูปร่างเล็ก เดินออกมาจากคุกใต้ดิน เธอพยายามสงบจิตใจของตนแบะไม่คิดเรื่องใดให้ปวดหัวไปมากกว่านี้อีกแล้ว
ซาริน่าสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่อเจอกับองค์รัชทายาทที่กำลังจะเสด็จลงไปยังคุกใต้ดิน
พระหัตถ์ซ้ายทรงถือดาบเอาไว้ แลทรงทอดพระเนตรท่าทีหวาดกลัวของสตรีตรงหน้าด้วยความมิพอพระทัย
มาร์คอฟ
ไม่คิดจะกล่าวทักทายข้าเลยใช่ไหม?
ซาริน่า
หม่อมฉันขอประทานอภัยที่เสียมารยาทต่อพระองค์ด้วยจริงๆเพคะ
ซาริน่า
ขอพระองค์ทรงเมตตาเพคะ
มาร์คอฟ
นี่เจ้า.. ช่างเถอะ
มาร์คอฟ
แล้วนี่กำลังจะไปไหน?
มาร์คอฟ
ข้างล่างเสร็จแล้วหรือไง?
ซาริน่า
หม่อมฉันให้ท่านดยุกเป็นผู้ตัดสินใจเพคะ
ซาริน่า
…หม่อมฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เพคะ
ซาริน่า
เลยอยากรีบกลับไปพักผ่อน
คำพูดสุภาพและเป็นทางการเปล่งออกจากปากของสตรีที่เคยเสียมารยาทพยายามทำตัวสนิทกับเขา
ยิ่งเห็นท่าทีที่แปลกไปของเธอ เขายิ่งรู้สึกรำคาญมากกว่าเก่าเสียอีก พระขนงหนาขมวดเข้าหากันจวนแทบจักเป็นปม
ซาริน่า
หม่อมฉันขอทูลลาเพคะ
มาร์คอฟ
นี่เจ้าจงใจใช้คำทางการกับข้า
มาร์คอฟ
และเรียกข้าว่ารัชทายาท
มาร์คอฟ
เพราะต้องการความสนใจจากข้าใช่ไหม?
ซาริน่า
หม่อมฉันขานพระนามของพระองค์เช่นนี้
ซาริน่า
เพราะนี่คือประสงค์ของพระองค์เพคะ
ซาริน่า
พระองค์ทรงเคยตรัสกับหม่อมฉันว่ามิให้หม่อมฉันเรียกพระนามขององค์ราวกับสนิทสนมกัน
ซาริน่า
ตอนนี้หม่อมฉันจึงไม่เรียกเพคะ
องค์รัชทายาททรงได้แต่เงียบ มิอาจตรัสสิ่งใดออกมาต่อปากต่อคำกับสตรีตรงหน้าได้
เพราะสิ่งที่นางเอ่ยขึ้นนั้นเป็นจริงทุกอย่าง
ซาริน่า
ทูลลานะเพคะ องค์รัชทายาท
สตรีผู้เลอโฉมเดินจากไป โดยไม่หันมามองบุรุษร่างสูงซึ่งกำลังจ้องมองแผ่นหลังของเธอที่ห่างออกไปเรื่อยๆ
ดยุกอันแบร์โต
พรุ่งนี้จะมีการประหารชีวิตของนางที่ลานประหาร
ดยุกอันแบร์โต
เจ้าต้องการไปดูหรือไม่?
ดยุกอันแบร์โต
หรืออยากจะเดินทางกลับแคว้นของเรา?
ซาริน่า
แล้วแต่การตัดสินใจของท่านดยุกเลยค่ะ
ซาริน่า
หากท่านดยุกและท่านชายทั้งสามไปข้าก็จักไปค่ะ
ซาริน่า
แต่หากทุกท่านไม่ไปข้าก็ไม่ไปค่ะ
สรรพนามที่เปลี่ยนของเธอ ทำพวกเขาทั้งสี่หลุดการจดจ่อกับอาหารบนโต๊ะจนต้องเงยหน้าขึ้นมามองเธอ
ดยุกอันแบร์โต
ท่านดยุกงั้นเหรอ?
คิเนีย
เจ้าเรียกข้าว่าพี่มาตลอด
คิเนีย
เพราะอะไรทำไมตอนนี้ถึงเรียกแบบนี้กันล่ะ?
คิเนีย
วิธีเรียกร้องความสนใจแบบใหม่หรือไง?
คิริลล์
คิเนียเจ้าไม่พูดจาถากถางนางเกินไปหรือไง?
คิริลล์
นางคงกำลังน้อยใจเหตุการณ์ที่ผ่านมาเลยทำเช่นนี้
คิริลล์
ไว้นางใจเย็นลงคงจะกลับมาเป็นปกติเองนั่นแหละ
ซาริน่า
((พวกเขายังเหมือนเดิมเลย))
ซาริน่า
((คิเนียชอบเย้อหยันฉันอย่างเปิดเผย))
ซาริน่า
((ส่วนคิริลล์ก็ชอบพูดเหมือนเข้าข้างฉัน แต่จริงๆแล้วเขากำลังถากถางฉันต่างหาก))
ซาริน่า
((เหมือนในตอนนี้เขาบอกว่าเดี๋ยวฉันก็กลับมาเป็นปกติเอง))
ซาริน่า
((ความหมายของคำพูดเขาคืออย่าไปสนใจฉัน))
คิเนีย
เดี๋ยวนางคงกลับมาเป็นปกติ
ซาริน่า
ตอนนี้ข้าปกติอยู่ค่ะ
ซาริน่า
และไม่ได้เรียกร้องความสนใจอะไรค่ะ
ซาริน่า
จริงอยู่ที่ก่อนหน้านี้ข้าพยายามอ้อนวอนขอความรักจากพวกท่าน
ซาริน่า
หากแต่ตอนนี้ข้าจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ
ซาริน่า
การอยู่บนหอคอยคนเดียวตลอดเวลาหนึ่งปี
ซาริน่า
มันทำให้ข้าเข้าใจได้ว่าไม่มีพวกท่านข้าก็อยู่ได้
ซาริน่า
แถมมีความสุขมากด้วย เพราะโลกของข้ามันสงบมากเลยค่ะ
ซาริน่า
อีกอย่างที่ข้าเรียกพวกท่านเช่นนี้
ซาริน่า
นั่นก็เพราะพวกท่านต้องการนี่คะ
ซาริน่า
พวกท่านพูดเองว่าอย่ามาเรียกพวกท่านว่าพ่อหรือพี่
ซาริน่า
เพราะงั้นข้าจะไม่เรียกอีกต่อไปแล้วค่ะ
ซาริน่า
ขอให้ท่านดยุกและท่านชายทั้งสามสบายใจได้
ซาริน่าตอบกลับพวกเขาด้วยท่าทีนิ่งเรียบและน้ำเสียงนิ่งเฉยแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่มองไปยังพวกเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว
คำพูดที่ฟังดูประชดประชันแต่กลับให้ความรู้สึกที่บอกว่าคำเหล่านี้ออกมาจากใจของเธอจริงๆ ยิ่งทำให้พวกเขาแปลกใจกับเธออย่างมาก
ซาริน่า
ข้าอิ่มแล้ว ขอบคุณสำหรับอาหารนะคะ
ร่างบางลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารทั้งที่เพิ่งทานไปได้ไม่กี่คำเท่านั้น
อาร์ซีมองไล่หลังของซาริน่า น้องสาวเพียงคนเดียวของตนที่เดินจากไปและไม่หันกลับมาราวกับนางไม่ได้ต้องการร่วมโต๊ะอาหารกับพวกเขาอีกต่อไปแล้ว
ความเงียบสงัดปกคลุมไปทั่วรกม้าประจำตระกูลของพวกเขา เงียบมาเสียจนได้ยินเสียงของเกวียนที่แล่นไปกับพื้นดิน
ดวงตากลมโตสีฟ้ากำลังทอดมองไปยังบรรยากาศด้านนอกของรถม้าแห่งนี้
ในขณะเดียวกันดวงตาสีแดงก่ำสองคู่ก็จดจ้องเธออย่างไม่ละสายตา
แน่นอนซาริน่านั้นรู้ดีว่าเธอกำลังถูกจ้องโดยพี่ชายฝาแฝดของเธอ หากแต่เธอก็ไม่ได้สนใจสายตาของพวกเขา
เธอทำเพียงมองออกไปด้านนอกราวกับไม่มีพวกเขาอยู่บนรถม้านี้
ซาริน่า
((สุดท้ายพวกเขาก็ตัดสินใจไม่ไปดูการประหารชีวิตของการ์เนีย))
ซาริน่า
((แต่เลือกจะกลับแคว้นแทน))
ซาริน่า
((ป่านนี้คงถูกตัดคอไปแล้วมั้ง))
อัศวิน
จะใช้เวทย์เคลื่อนย้ายแล้วนะครับ
ดยุกสเวตาตอบกลับอัศวินที่ควบม้าอยู่ด้านนอก เขานั่งกอดอกเหมือนกับทุกครั้งที่ชอบทำ
หางตาของเขาคอยชำเลืองมองท่าทีของซาริน่า บุตรสาวเพียงคนเดียวที่ช่วงนี้ดูจะผิดแปลกไปจากเดิม
ซาริน่า
((ไม่ได้กลับมาแค่ปีเดียว แคว้นเราเปลี่ยนไปเหมือนกันนะเนี่ย))
หลังใช้เวทย์เคลื่อนย้ายไม่นานนักพวกเขาก็กลับมายังแคว้นสเวตา พื้นที่ที่พวกเขาปกครองอยู่ทางตอนเหนือของจักรวรรดิ
คิเนีย
ทำเป็นตื่นเต้นไปได้
ซาริน่า
((เอาอีกละ เห่าใส่ฉันอีกแล้ว เอาเถอะ! หมากัดอย่ากัดตอบ))
เอเบล
ยินดีต้อนรับกลับครับ
แอน
คุณหนูจำข้าได้ด้วยเหรอคะ
ซาริน่า
สาวใช้ที่ดีกับข้ามีแค่ไม่กี่คนนี่
อาร์ซี พี่ชายคนโตปลายตามองน้องสาวของตนหลังได้ยินคำพูดของเธอ เขาทอดมองรูปร่างผอมแห้งของเธอที่เปลี่ยนไปจากเดิมอยู่มาก
อาร์ซี
((ทำอะไรมาถึงได้ผอมลงไปขนาดนี้))
ซาริน่า
ข้าเดินทางมาเหนื่อยๆ
ซาริน่า
ข้าจะไปที่ห้องนอนของข้า
ซาริน่า
คฤหาสน์ของข้ายังอยู่ดีหรือเปล่า?
คิเนีย
จะให้มันหายไปไหนล่ะ
ซาริน่า
อ๋อ ถ้างั้นขอบคุณที่ยังไม่ทุบมันทิ้งนะคะ
แอน
เช่นนั้นข้าไปกับคุณหนูด้วยนะคะ
แอน
แต่ว่าคุณหนูนอนอยู่เฉยๆมาพักนึงแล้วนะคะ
แอน
เดี๋ยวจะได้เวลาทานมื้อเย็นแล้วด้วย
แอน
อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปทานมื้อเย็นร่วมโต๊ะอาหารกับท่านดยุกและท่านชายดีไหมคะ
ซาริน่า
และคิดว่าคงจะไม่หิวแล้วด้วย
ซาริน่า
เพราะงั้นวันนี้ข้าจะไม่ไปทานอาหารกับพวกเขาค่ะ
ซาริน่า
อีกอย่างคฤหาสน์หลังหลักของพวกเขาก็ไกลด้วย
แอน
แต่ปกติคุณหนูจะเดินไปหานายท่านเสมอ
ซาริน่า
แต่ตอนนี้ข้าไม่อยากไปค่ะ
ซาริน่า
พรุ่งนี้และวันต่อๆไปก็คงด้วย
ซาริน่า
ต่อไปนี้ข้าจะทานอาหารที่นี่นะคะ
ซาริน่า
ฝากแจ้งพ่อครัวด้วยนะ
ซาริน่า
แอนไปพักเถอะ ข้าอยากอยู่ในห้องคนเดียวน่ะ
หลังจากสาวใช้ส่วนตัวออกไปได้ไม่นานนัก ซาริน่าก็จมปลักกับความคิดของตนเองอีกครั้ง
ซาริน่า
เราไม่ได้อยู่คฤหาสน์หลังเดียวกับพวกเขา
ซาริน่า
พวกเขาให้เรามาอยู่คฤหาสน์หลังเล็กตั้งแต่ครั้งแรกที่เข้ามาอยู่แล้วแหละ
ซาริน่า
ตอนนั้นฉันคิดว่าแค่มีที่นอนก็ดีแล้ว ถ้าอยากเจอพวกเขาก็ค่อยเดินไปหาเอาก็ได้
ซาริน่า
แต่ตอนนี้คงไม่ทำแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว
ซาริน่า
ถึงคฤหาสน์หลังนี้จะเล็กกว่าก็จริง แต่ก็มีห้องทานอาหาร และสวนดอกไม้ให้เดินดูอยู่บ้าง
ซาริน่า
ตอนอยู่ไทยก็อยู่ห้องพักเล็กๆ
ซาริน่า
ที่อยู่ตอนนี้ถือว่าดีกว่ามาก
ซาริน่า
เฮ้อ~ เราจะเอายังไงกับชีวิตตัวเองต่อไปดีนะ
ซาริน่า
หนีออกไปเลยดีมั้ย?
ซาริน่า
แต่ว่าจะไปอยู่ไหนล่ะ
ซาริน่า
เงินก็ไม่มี งานก็ไม่มี ที่จะไปอยู่ก็ไม่มี
ซาริน่า
ชีวิตนี้จะทำอะไรได้บ้างนะ
ซาริน่า
โอ๊ย~~ หัวจะปวด นอนดีกว่าเรา
แอน
คุณหนูบอกว่าจะไม่ร่วมทานมือค่ำค่ะ
ดยุกอันแบร์โต
แต่นางยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ
ดยุกอันแบร์โต
เราเดินทางจากเมือนหลวงตั้งแต่เช้า
ดยุกอันแบร์โต
แม้จะใช้เวทเคลื่อนย้าย เพื่อให้มาถึงแคว้นเร็วขึ้น
ดยุกอันแบร์โต
แต่นางก็ยังไม่ได้ทานอะไรเลย
ดยุกอันแบร์โต
แล้วจะไม่หิวได้ยังไง
แอน
คุณหนูยังบอกอีกว่าจะไม่ร่วมโต๊ะอาหารที่นี่อีกแล้วค่ะ
คิเนีย
เด็กนั่นพูดแบบนั้นเหรอ?
คิเนีย
ให้ตายสิ! คิดจะเรียกร้องความสนใจด้วยวิธีนี้จริงๆหรือไงกัน
คิริลล์
อย่างที่ข้าบอกไปไง
คิริลล์
เดี๋ยวนางก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
คิริลล์
นางทำแบบนี้ได้ไม่นานหรอก
คิริลล์
เด็กที่ต้องการความรักแบบนั้นน่ะ
คิริลล์
ไม่มีทางเมินเราได้นานหรอก
อาร์ซี
ตอนนี้นางทำอะไรอยู่
แอน
คุณหนูพักผ่อนอยู่ในห้องค่ะ
อาร์ซี
((ทั้งที่ปกติจะรีบมาทานข้าวแท้ๆ))
อาร์ซี
((ทำไมถึงได้บอกว่าไม่หิวกัน?))
อาร์ซี
((เดี๋ยวก็ผอมตายขึ้นมาจะทำไง))
อาร์ซี
((ทำไมนางถึงเปลี่ยนไปแบบนี้?))
อัลม่า
ถวายบังคมเพคะองค์รัชทายาท
อัลม่า เฟอร์เชียเซ่ เดมอล
อายุ 14 ปี
บุตรสาวแห่งมาร์ควิสเดมอล
ผู้ถือครองเวทแห่งอรุณ มีพลังในการฟื้นฟูและรักษา
ด้วยรูปลักษณ์หน้าตาที่ละม้ายคล้ายกับดัชเชสสเวตา ภรรยาสุดที่รักของดยุกอันแบร์โต
ทำไมนางได้รับความเอ็นดูและความดูแลจากตระกูลของท่านดยุกเป็นอย่างดี
Comments