รักข้ามภพ5

รักข้ามภพ

สร้อยคาก้าวเข้ามาใกล้ สีหน้าไม่พอใจอย่างชัดเจน

"พี่เพลิงเพคะ เหตุใดถึงพานางมาที่วัด ทั้งที่หม่อมฉันยังไม่เคยได้รับเกียรตินี้เลย!"

รินรดาเหลือบมองเพลิง เอาล่ะ... งานเข้าอีกแล้ว!

เพลิงปรายตามองสร้อยคาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ "ข้าเพียงต้องการให้รินรดามีสิริมงคล เจ้าไม่ต้องกังวล"

สร้อยคากำมือแน่น "แต่—"

"พี่เพลิง!" เสียงหวานเจื้อยแจ้วขัดขึ้น

ทุกคนหันไปมอง เห็นหญิงสาวร่างท้วมในชุดแม่ค้า เดินตรงเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"อ้าว! บังเอิญจริงๆ ที่มาเจอท่านที่นี่"

รินรดากะพริบตาปริบๆ มองแม่ค้าผู้นั้นอย่างงุนงง

เพลิงพยักหน้ารับ "สาลี่"

อ๋อ... นี่คงเป็นแม่ค้าตลาดที่ข้าวหอมเล่าให้ฟังแน่ๆ

สาลี่ยิ้มกว้าง "ข้ามาทำบุญเจ้าค่ะ ว่าแต่... แม่นางผู้นี้เป็นใครกันรึ?"

รินรดายิ้มบางๆ "ข้าชื่อรินรดาเจ้าค่ะ"

สาลี่พยักหน้าหงึกๆ "อ้อ! นี่เองที่เขาลือกันทั่วตลาด ว่าเป็นคนที่พี่เพลิงพามาอยู่เรือน!"

รินรดาถึงกับสะดุ้ง ห้ะ!? ข่าวลือไปถึงตลาดแล้วเหรอ!?!

สร้อยคาหน้าเปลี่ยนสีทันที "ข่าวลืออะไรกัน?"

สาลี่ยักไหล่ "ก็ข่าวว่าพี่เพลิงให้ความสำคัญกับแม่นางรินรดาไม่น้อยน่ะสิ!"

สร้อยคากัดฟันแน่น ในขณะที่รินรดาได้แต่หัวเราะแห้งๆ โอ้โห... แม่ค้าตลาดนี่ขาเผือกตัวจริง!

เพลิงไม่พูดอะไร เพียงแค่ปรายตามองรินรดาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ

"กลับเรือนกันเถอะ"

รินรดารีบพยักหน้า เธอรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากสร้อยคา งานนี้... เธอคงต้องเตรียมตัวรับมือกับนางร้ายมากขึ้นแล้วล่ะ!

รักข้ามภพ

หลังจากกลับจากวัด รินรดายังรู้สึกถึงสายตาของสร้อยคาที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตร เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ อยู่ที่นี่ได้ไม่กี่วัน มีศัตรูเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เลยนะเรา

แต่ก่อนที่เธอจะได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น เสียงคึกคักจากหน้าตลาดก็ดังขึ้น

"พ่อค้าฝรั่งมาอีกแล้ว!"

"พ่อค้าจอร์จนั่นเอง!"

รินรดาชะงัก หันไปมองเพลิง "พ่อค้าฝรั่ง?"

เพลิงพยักหน้า "เป็นพ่อค้าที่มาค้าขายกับแผ่นดินนี้ ข้าก็เคยติดต่อค้าขายกับเขาอยู่บ้าง"

เธอพยักหน้าเข้าใจ แต่ไม่นานก็ต้องตาโต เมื่อเห็นชายชาวตะวันตกผมสีทอง ใส่ชุดแบบยุโรปเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม

"มิสรินรดา?"

รินรดากะพริบตาปริบๆ ห้ะ!? เขารู้จักฉันได้ยังไง!?

จอร์จยิ้มกว้าง ก่อนจะพูดด้วยสำเนียงแปลกๆ "ข้าได้ยินเรื่องของท่านมาไม่น้อย มิสเป็นหญิงที่ลึกลับน่าสนใจนัก"

เพลิงหรี่ตาทันที "เจ้าสนใจนางทำไม?"

จอร์จหัวเราะเบาๆ "ข้าเป็นพ่อค้า ข้าย่อมสนใจสิ่งที่มีค่า และมิสรินรดาก็ดูเป็นสิ่งที่มีค่ามากในดินแดนนี้"

รินรดาถึงกับเหงื่อตก เดี๋ยวๆ ฉันเป็นสิ่งของเหรอ!?!