รักข้ามภพ

รักข้ามภพ

ฟ้าฝนจ้องสร้อยคาด้วยสายตาเกรี้ยวกราด "เจ้าคิดว่าตัวเองดีกว่าข้าหรือยังไง!"

สร้อยคายิ้มบาง ก้าวเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว "อย่างน้อยข้าก็ยังไม่ได้ถูกจับได้ว่าเป็นหญิงเจ้าเล่ห์อย่างเจ้าไงล่ะ"

ฟ้าฝนกัดฟันแน่น รู้ดีว่าสร้อยคาไม่ได้มาดีแน่นอน

เพลิงมองทั้งสองอย่างเคร่งขรึม ก่อนจะพูดขึ้นเสียงเรียบ "ข้าไม่ต้องการคนที่เต็มไปด้วยเล่ห์กลอยู่ข้างกาย"

ฟ้าฝนหน้าซีดเผือด "พี่เพลิงเพคะ! หม่อมฉัน..."

"เจ้าออกไปจากที่นี่ซะ"

ฟ้าฝนอ้าปากค้าง "พี่เพลิง!!"

เพลิงหันหลังให้ทันที ไม่แม้แต่จะมองเธออีก ฟ้าฝนกำหมัดแน่น ก่อนจะสะบัดหน้าเดินออกไป น้ำตาแห่งความเจ็บใจเอ่อคลอ

รินรดาแอบถอนหายใจโล่งอก ในที่สุดก็ไล่ไปได้สักที!

แต่ก่อนที่เธอจะได้ดีใจนาน สร้อยคาก็ก้าวเข้ามายืนข้างเพลิงแทน

"พี่เพลิงเพคะ... หม่อมฉันอยู่เคียงข้างพี่เสมอ ไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น"

รินรดาถึงกับกรอกตา โอ้โห... เปลี่ยนตัวไวมาก!

แต่ก่อนที่เพลิงจะตอบอะไร เขากลับหันไปมองรินรดาแทน "แล้วเจ้าล่ะรินรดา เจ้าคิดจะอยู่ข้างข้าหรือไม่?"

รินรดาชะงัก หัวใจเต้นแรง อะไรนะ? เขาถามแบบนี้หมายความว่ายังไง!

สร้อยคากัดฟันแน่น ดวงตาวาวโรจน์ ไม่ได้! นังนี่จะมาแย่งพี่เพลิงไปจากข้าไม่ได้!

...ศึกครั้งใหม่กำลังจะเริ่มขึ้น และคราวนี้ รินรดาจะไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป!

รักข้ามภพ (ต่อ)

ฟ้าฝนจ้องสร้อยคาด้วยสายตาเกรี้ยวกราด "เจ้าคิดว่าตัวเองดีกว่าข้าหรือยังไง!"

สร้อยคายิ้มบาง ก้าวเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว "อย่างน้อยข้าก็ยังไม่ได้ถูกจับได้ว่าเป็นหญิงเจ้าเล่ห์อย่างเจ้าไงล่ะ"

ฟ้าฝนกัดฟันแน่น รู้ดีว่าสร้อยคาไม่ได้มาดีแน่นอน

เพลิงมองทั้งสองอย่างเคร่งขรึม ก่อนจะพูดขึ้นเสียงเรียบ "ข้าไม่ต้องการคนที่เต็มไปด้วยเล่ห์กลอยู่ข้างกาย"

ฟ้าฝนหน้าซีดเผือด "พี่เพลิงเพคะ! หม่อมฉัน..."

"เจ้าออกไปจากที่นี่ซะ"

ฟ้าฝนอ้าปากค้าง "พี่เพลิง!!"

เพลิงหันหลังให้ทันที ไม่แม้แต่จะมองเธออีก ฟ้าฝนกำหมัดแน่น ก่อนจะสะบัดหน้าเดินออกไป น้ำตาแห่งความเจ็บใจเอ่อคลอ

รินรดาแอบถอนหายใจโล่งอก ในที่สุดก็ไล่ไปได้สักที!

แต่ก่อนที่เธอจะได้ดีใจนาน สร้อยคาก็ก้าวเข้ามายืนข้างเพลิงแทน

"พี่เพลิงเพคะ... หม่อมฉันอยู่เคียงข้างพี่เสมอ ไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น"

รินรดาถึงกับกรอกตา โอ้โห... เปลี่ยนตัวไวมาก!

แต่ก่อนที่เพลิงจะตอบอะไร เขากลับหันไปมองรินรดาแทน "แล้วเจ้าล่ะรินรดา เจ้าคิดจะอยู่ข้างข้าหรือไม่?"

รินรดาชะงัก หัวใจเต้นแรง อะไรนะ? เขาถามแบบนี้หมายความว่ายังไง!

สร้อยคากัดฟันแน่น ดวงตาวาวโรจน์ ไม่ได้! นังนี่จะมาแย่งพี่เพลิงไปจากข้าไม่ได้!

...ศึกครั้งใหม่กำลังจะเริ่มขึ้น และคราวนี้ รินรดาจะไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป!

รักข้ามภพ (ต่อ)

ฟ้าฝนจ้องสร้อยคาด้วยสายตาเกรี้ยวกราด "เจ้าคิดว่าตัวเองดีกว่าข้าหรือยังไง!"

สร้อยคายิ้มบาง ก้าวเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว "อย่างน้อยข้าก็ยังไม่ได้ถูกจับได้ว่าเป็นหญิงเจ้าเล่ห์อย่างเจ้าไงล่ะ"

ฟ้าฝนกัดฟันแน่น รู้ดีว่าสร้อยคาไม่ได้มาดีแน่นอน

เพลิงมองทั้งสองอย่างเคร่งขรึม ก่อนจะพูดขึ้นเสียงเรียบ "ข้าไม่ต้องการคนที่เต็มไปด้วยเล่ห์กลอยู่ข้างกาย"

ฟ้าฝนหน้าซีดเผือด "พี่เพลิงเพคะ! หม่อมฉัน..."

"เจ้าออกไปจากที่นี่ซะ"

ฟ้าฝนอ้าปากค้าง "พี่เพลิง!!"

เพลิงหันหลังให้ทันที ไม่แม้แต่จะมองเธออีก ฟ้าฝนกำหมัดแน่น ก่อนจะสะบัดหน้าเดินออกไป น้ำตาแห่งความเจ็บใจเอ่อคลอ

รินรดาแอบถอนหายใจโล่งอก ในที่สุดก็ไล่ไปได้สักที!

แต่ก่อนที่เธอจะได้ดีใจนาน สร้อยคาก็ก้าวเข้ามายืนข้างเพลิงแทน

"พี่เพลิงเพคะ... หม่อมฉันอยู่เคียงข้างพี่เสมอ ไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น"

รินรดาถึงกับกรอกตา โอ้โห... เปลี่ยนตัวไวมาก!

แต่ก่อนที่เพลิงจะตอบอะไร เขากลับหันไปมองรินรดาแทน "แล้วเจ้าล่ะรินรดา เจ้าคิดจะอยู่ข้างข้าหรือไม่?"

รินรดาชะงัก หัวใจเต้นแรง อะไรนะ? เขาถามแบบนี้หมายความว่ายังไง!

สร้อยคากัดฟันแน่น ดวงตาวาวโรจน์ ไม่ได้! นังนี่จะมาแย่งพี่เพลิงไปจากข้าไม่ได้!

...ศึกครั้งใหม่กำลังจะเริ่มขึ้น และคราวนี้ รินรดาจะไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป!

รักข้ามภพ รักข้ามภพ

รักข้ามภพ (ต่อ)

รินรดาชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินคำถามของเพลิง หัวใจเธอเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่

"เจ้าคิดจะอยู่ข้างข้าหรือไม่?"

คำถามนั้นเต็มไปด้วยความหมาย แต่ก่อนที่เธอจะตอบ เสียงหวานเจือความเย็นชาของสร้อยคาก็ดังขึ้นขัดจังหวะ

"พี่เพลิงเพคะ หม่อมฉันอยู่ข้างพี่เสมอเพคะ พี่เพลิงลืมแล้วหรือ?"

สร้อยคาหันมามองรินรดาด้วยสายตาท้าทาย ริมฝีปากแดงสดของนางเหยียดยิ้มร้าย

"นางเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน พี่เพลิงคิดว่านางควรค่าแก่ความไว้วางใจหรือเพคะ?"

รินรดาถึงกับกลอกตา เอ้า! นี่พยายามกำจัดฉันออกจากวงโคจรอีกคนสินะ

เพลิงมองสร้อยคานิ่งๆ ก่อนจะหันไปมองรินรดา "ข้าเชื่อว่าความจริงใจของคนไม่ได้วัดจากเวลาที่อยู่ด้วยกัน"

สร้อยคาหน้าตึงเล็กน้อย แต่ก็ยังพยายามควบคุมตัวเอง "แต่หม่อมฉันรู้จักพี่เพลิงมานานกว่านางนะเพคะ..."

รินรดาเบื่อจะฟัง เธอถอนหายใจยาว "ถ้าท่านคิดว่าฉันไม่น่าไว้วางใจ ก็ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้อยากอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"

เธอหันหลังจะเดินออกไป แต่เพลิงกลับคว้าข้อมือเธอไว้ รินรดาตกใจ หันไปสบตากับเขา

"เจ้ายังไปไหนไม่ได้" น้ำเสียงของเพลิงหนักแน่น

สร้อยคากำมือแน่น ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ นังนี่มันเป็นใคร ทำไมพี่เพลิงต้องสนใจมันขนาดนี้!

เธอพยายามข่มอารมณ์ ก่อนจะแสร้งหัวเราะเบาๆ "พี่เพลิงเพคะ หม่อมฉันเพียงแค่หวังดี..."

เพลิงหันไปมองสร้อยคา "ข้ารู้ แต่ข้าตัดสินใจแล้ว"

รินรดาอ้าปากค้าง เดี๋ยวๆ นี่มันอะไร ทำไมอยู่ดีๆ เขาถึงพูดเหมือนเลือกข้างฉันแบบนี้!?!

สร้อยคาหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะเอ่ยเสียงหวานแต่แฝงไปด้วยความร้ายกาจ

"ถ้าเช่นนั้น... ขอให้พี่เพลิงอย่าเสียใจในภายหลังนะเพค

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***