ตอนที่1ปีศาจในละเลสาบ

หลังจากที่ผมรับงานมาผมก็ได้เดินทางไปยังบ้านของลูกค้าที่ชื่อเเวนกาดซึ้งเขามีอายุที่มากเเล้วผมได้เดินทางไปพร้อมกับเขา

"คุณเเวนกาดครับคือว่าปีศาจตัวนี้ลักษณะมันเป็นยังหรอครับ?"

ผมถามเขาไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"คือว่ามันมีรูปร่างคล้ายกับจระเข้ผสมกับลิงน่ะครับผมเคยเห็นมันตอนที่มันกำลังลากคนสวนลงไปในน้ำน่ะครับ"

"หน้ากลัวจังเลยนะครับเเล้วผมจะกำจัดมันยังไงกันนะ"

ผมตอบเชิงติดตลกไปเพราะอยากให้บรรยากาศดีขึ้น

"เรื่องอาวุทผมเตรียมไว้พร้อมเเล้วครับ"

"มีอะไรบ้างครับ?"

ผมถามไปเพราะอยากรู้ว่าคุณลุงเเก่ๆคนนี้จะเตรียมอะไรไว้ให้ผม

"เอาไว้ให้คุณเห็นเองน่าจะดีกว่าครับ"

ผมได้เเต่เก็บความอยากรู้เอาไว้ในใจ

พอมาถึงบ้านของคุณเเวนกาดที่อยู่ลึกเขาไปในป่า

เขาพาผมไปยังห้องใต้ดินในบ้านของเขา ซึ้งสิ่งที่ผมเห็นต่อไปนี้ทุกคนต้องไม่เชื่อเเน่ว่าผมเห็นอะไร

"เห้ย!นี่มันคลังเเสงชัดๆ"

"ใช้ครับคุณคิริวนี่คือคลังเเสงของผมเอง ปืนกลหนัก ปืนพก ระเบิด เเละอื่นๆคุณเลือกได้เลยว่าจะเอาอันไหน เพราะผมไม่อยากให้มีใครต้องตายเพราะมันอีกเเล้วครับ"

อะไรกันคุณเเวนกาดที่เเท้ก็ไม่ใช้คนธรรมดา เราเองก็คิดว่าคงเป็นปืนกระบอกเล็กๆ

ใครจะไปคิดว่าจะมีคลังเเสงเตรียมเอาไว้ให้เราเเบบนี้

ผมหยิบปืนลูกซองกระบอกนึงขึ้นมา เเล้วบรรจุกระสุน

"คุณเเวนกาดครับเราจะไปล่ามันหลังพระอาทิตย์ตกกันนะครับ"

"ครับคุณคิริวผมจะเตรียมตัวให้พร้อม"

[หลังพระอาทิตย์ตก]

ผมกับคุณเเวนกาดที่อาวุทครบมือเดินไปที่ทะเลสาบหลังบ้านซึ่งอยู่ห่างกับบ้านไปประมาณ 200 เมตร

พอมาถึงทะเลสาบคุณเเวนกาดก็หยิบระเบิดมือขึ้นมาหนึ่งลูก

ดึงสลักเเละปาออกไป

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังก้องป่า

เหมือนเป็นการเชิญปีศาจให้ขึ้นมาจากทะเลสาบ

ทันใดนั้น

ปีศาจที่สูงประมาณ2เมตรก็โผล่ขึ้มาจากทะเลสาบ

รูปร่างของมันเหมือนกับที่คุณเเวนกาดบรรยายไว้ไม่มีผิดเลย

ปั้ง!

ผมลั่นไกลปืนลูกซองโดยไม่รีรอ กระสุนนัดนั้นเข้ากลางกะบานมันเต็มๆเเต่มันไม่เป็นอะไรเลย มันชี่นิ้วมาทางผมเเล้วพูดว่า

"เจ้าชั่งโง่เขล่าสะจริงมีพลังที่ยิ่งใหญ่เเท้ๆกลับเอาของกระจอกๆมาโจมตีข้า"

มันพูดอะไรของมันพลังที่ยิ่งใหญ่หรอมันคืออะไร?

ถ้าหมายถึงดวงตาที่สามของผม เเต่ผมไม่เคยใช้โจมตีปีศาจเลยนะ ที่ผ่านมาใช้มันกับผีมาโดยตลอด เเต่ตอนนี้ไม่มีเวลาให้คิดเเล้ว!

"งั้นเจ้านี้กระจอกไหมล่ะ"

เสียงของคุณเเวนกาดดังขึ้นพร้อมกับขว่างระเบิดใส่มัน

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง

ปีศาจที่โดนระเบิดไปก็มีอาการเซเล็กน้อย

มันพุ้งเข้ามาหมายจะเอาชีวิตคุณเเวนกาดเเต่คุณเเวนกาดนั้นหลบได้เเละยิงสวนกลับไปเเต่ก็ทำอะไรมันไม่ได้

"คุณเเวนกาดครับเราถอยกลับก่อนดีกว่านะครับ"

"เเล้วคุณคิริวคิดว่ามันปล่อยเราไปหรอ"

"เอาเป็นว่ารีบหนีก่อนเถอะครับคุณเเวนกาด"

โชคดีที่ตอนนั่นมันมืดมากเลยหนีมาได้เจ้าปีศาจเองที่หาเราไม่เจอก็ได้เดินลงน้ำไป

[เช้าวันต่อมา]

เห้อคิดว่าจะไม่รอดสะเเล้วสิเจ้านั้นมันยิ่งกว่าปีศาจที่เราเคยเจอผ่านมาสะอีก เเต่ที่ผ่านมาก็มีเเต่ปีศาจระดับต่ำพอมาเจออะไร

เเบบนี้ก็ไปไม่เป็นเลย

"คุณคิริวตื่นเล้วหรอครับ"

"ตื่นเเล้วคนครับ"

"งั้นเราไปวางกับดักเจ้าปีศาจกันเถอะครับ"

"ครับคุณเเวนกาด"

ผมเดินไปพร้อมกับคุณเเวนกาดเเละกับดักหมีหลายอันที่เเบกใส่เเป้มา

"ของเเบบนี่จะตรึงเจ้าปีศาจได้หรอครับ"

"เเค่ตอกหลักยึดเอาไว้ก็ได้เเล้วครับเเล้วพอมันติดกับดักเราก็ระหน่ำโจมตีมันก็พอครับ"

"เเล้วคุณคิริวคิดว่าปีศาจตัวนี้เกิดจากอะไรหรอครับ"

"มันเกิดจากความกลัวของผู้คนที่สะสมรวมกันมานาน เลยเกิดเป็นตัวเเบบนี้ครับ มันคงเป็นความกลัวที่เยอะมากๆเลยทำให้มันมีพลังอำนาจที่เยอะเเบบนี้"

"ไม่ว่ามันจะเก่งเเค่ไหนผมต้องกำจัดมันลงให้ได้"

หลังจากที่วางกับดักเสร็จผมกับคุณเเวนกาดก็รอมันจนตกดึก

เมือยามค่ำคืนมาถึงเจ้าปีศาจก็โผล่ออกมาเเละ

โชคดีมากที่มันติดกับดักอย่างง่ายดาย

"อา!!!!"

"เจ้าพวกโง่ของเเบบนี้ทำอะไรข้าไม่ไดหรอก"

เจ้าปีศาจมันดิ้นเเต่มันก็ดิ้นไม่หลุดเพราะกับดักหมีอันนั้นถูกออกเเบบมาให้เเข็งเเรงเป็นพิเศษ

ผมกับคุณเเวนกาดรุมโจมตีไปที่ปีศาจด้วยทุกอย่างที่มี

เมือสิ้นสุดการโจมตีเจ้าปีศาจตัวนั้นไม่เป็นอะไรเลย

เเละมันก็กำลังจะหลุดออกมาจากกับดับ

พวกเราเหนื่อยเกินกว่าที่จะหนีเเล้วพวกเราคงตายอยู่ที่นี้

เเต่ผมจะไม่ยอมเเพ้ ผมตัดสินใจเปิดใช้ดวงตาที่สามเปลวไฟสีเขียวได้พุ้งเข้าไป เเพดเผาเจ้าปีศาจจนกลายเป็นผง

หลังเจ้าปีศาจตัวนี้ตายไป ผมกับคุณเเวนกาดก็หมดสติไปจนถึงเช้า

[เช้าวันต่อมา]

คุณเเวนกาดกับผมก็เดินกลับออกจากป่าเเละเขาก็จ่ายเงินค่าจ้างซึ้งมันเยอะมากๆ

ผมกับคุณเวนกาดได้บอกลากันเเละผมก็เดินทางกลับบ้านของผม...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***