ศาสตราจารย์ที่รัก [ Chapter 1 : สิ่งที่เรียกว่าพรมลิขิต ]

─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───

⚠️ไม่ได้มีเจตนาทำให้ตัวละครเสียหาย เนื้อหาทั้งหมดล้วนเป็นจินตนาการของผู้เเต่ง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

. .

Sun

คือฉันชอบคุณค่ะ

Horace

ครับ...?

Sun

เพราะงั้นคุณต้องรับผิดชอบฉันค่ะ

Horace

ฮะ ?

หญิงสาววัยมัธยมปลายที่ย่างเข้ามหาวิทยาลัยได้นัดพบกับอาจารย์ท่านหนึ่งด้วยเหตุผลเพราะต้องการมาบอกความรู้สึกในใจ ชายวัยกลางคนคนนี้ทำได้เพียงนั่งพิจารณากับสิ่งที่ได้ยินมา

Horace

ทำไมฉันจะต้องรับผิดชอบเธอด้วย ?

Horace

แล้ว..

Horace

เราเคยเจอกันด้วยเหรอ ?

Sun

เคยสิคะ เดาว่าคุณคงจำฉันไม่ได้

Sun

เพราะตอนนั้นฉันเองก็ยังเด็กมากเเละก็ดูต่างจากตอนนี้

Horace

//กุมขมับ

Horace

อ่า ฉันจำไม่ได้

Sun

จริง ๆ ก่อนหน้านั้นก็เคยเจอนะ... //พึมพำ

Horace

ฮืม ?

Sun

ฉันเจอกับคุณครั้งเเรกที่สวนสาธารณะตอนหกโมงกว่า ๆ

Sun

ตอนนั้นสภาพอากาศแย่มากทำให้ฝนตกทั้งวัน

Sun

ฉันนั่งตากฝนอยู่ตรงม้านั่ง คุณก็เดินเข้ามาหาฉันเเล้วก็ยื่นร่มให้

ชายหนุ่มตรงหน้านั่งฟังเด็กสาวพูดไปพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ คิ้วของเค้าทั้งสองข้างม้วนติดกัน

Horace

อ่า..

Horace

เพราะแค่นั้นใช่ไหม

Horace

เธอถึงชอบฉัน แล้วก็ตามหาตัวฉันถึงที่มหาลัยน่ะ

เด็กสาวลุกขึ้นพร้อมกับใช้มือทุบไปที่โต๊ะเเรง ๆ หนึ่งที เเละเเสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด

Sun

มันคือพรหมลิขิตยังไงละคะ !

Sun

คุณรู้จักคำว่ารักเเรกพบไหม !

Horace

....

Horace

เธอชื่ออะไร

Sun

อ...เอ่อ.. ซันค่ะ

Horace

ซัน

Horace

ฉันอายุมากกว่าเธอ เพราะงั้นอย่ามาทำกริยาแบบนี้

ทุกอย่างค่อย ๆ เงียบลง ซัน เด็กสาวผู้ใจร้อนได้สติจึงค่อย ๆ นั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง เธอเเสดงสีหน้ารู้สึกผิด พลางบ่นงึมงัมอะไรในปากไปด้วย

Sun

ปกติไม่มีใครปฎิบัติกับฉันเเบบนั้นน่ะค่ะ...

Sun

ตอนนั้นก็เลยรู้สึกราวกับว่ามีคนกำลังให้ความสำคัญกับตัวเองหรือกำลังเป็นห่วงเราอยู่

Horace

...

ความรู้สึกของเธอถูกถ่ายทอดออกมาทางคำพูด น้ำเสียง เเละสีหน้า ความรู้สึกไม่ชอบใจของฮอเรซในตอนเเรกได้เปลี่ยนไปเป็นความรู้สึกเห็นใจเเทน

เขายื่นจานขนมมาการองให้เด็กสาว ที่ตอนนี้กำลังนั่งก้มหน้าพร้อมกับดวงตาที่ดูหม่นหมองลง

Horace

กินสิ

Sun

คะ.. ?

Horace

เธอไม่ชอบมาการองเหรอ

Sun

เอ่อ..

Sun

คือฉันไม่เคยกินน่ะค่ะ ก็เลยไม่รู้..

Horace

งั้นก็ลองกินดู

มือเรียวเล็กเอื้อมไปหยิบมาการองขึ้นมาหนึ่งชิ้น เธอมองดูขนมนี้ครู่หนึ่งก่อนจะค่อย ๆ กัดเข้าไปหนึ่งคำเล็ก

Sun

อื้ม ! อร่อยจัง ไม่หวานมากด้วย

ขณะเดียวกันฮอเรซก็พ่นควันบุหรี่ออกมาพร้อมกับเผยรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก

Horace

ถ้าชอบงั้นก็กินให้หมดเถอะ

สายตาของฮอเรซจ้องมองเด็กสาวที่กำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยด้วยความเอ็นดู

Sun

เมื่อกี้คุณยิ้มเหรอคะ

Horace

อะไร เปล่า

Sun

ฉันเห็นนะคะ

Sun

หรือว่าคุณมองฉันเเล้วยิ้มกัน

Sun

อืมมม ถ้าเป็นเเบบนั้นฉันคงจะใจฟูมา---

Horace

ไม่ใช่

ซันถูกฮอเรซพูดตัดจบทันที

Sun

ชิ.. อะไรกัน..

เวลาได้ผ่านไปเรื่อย ๆ สภาพอากาศที่ในตอนเเรกบอกว่าฟ้าจะโปร่ง เเต่ในตอนนี้ท้องฟ้ากลับเต็มไปด้วยเมฆสีเทาเเละเชื่อว่าในอีกไม่กี่นาทีฝนก็จะตกลงมาอย่างเเน่นอน

Horace

ฝนจะตกหรอ ไหนพยากรณ์อากาศบอกเเดดจะออก

Sun

นั่นสิคะ

ซันเคี้ยวขนมในปากพร้อมชะเง้อหน้าออกไปมองเป็นระยะ ๆ

ฮอเรซเก็บสัมภาระของตัวเองทั้งหมด เขาเรียกพนักงานมาเก็บเงิน

Sun

คุณจะจ่ายเองทั้งหมดเลยเหรอคะ

เขาไม่ตอบเเต่ยื่นเงินทั้งหมดให้พนักงานไปเเล้ว

ซันจึงต้องรีบกินให้เสร็จเเล้วลุกเดินตามฮอเรซออกไป เเต่เพราะเขาขายาวเกินไปหรือเพราะเธอขาสั้นกันนะ เธอเลยวิ่งตามเขาไม่ทัน

ฝนเม็ดเเรกหยดลงมา ตามมาด้วยเม็ดอื่น ๆ จนในที่สุดก็ได้ตกลงมาทั่วทั้งท้องฟ้า

ซ่าาา

พื้นตามทางเท้าเปียกเเละมีน้ำขังอยู่เป็นจุด ๆ ซันพยายามวิ่งตามฮอเรซพร้อมเรียกชื่อเขาไปด้วย เเต่เพราะความซุ่มซ่าม และความเด๋อด๋าของเธอเอง เธอเลยไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างทำให้ล้มลงไปกองกับพื้น

ตุบ !

Sun

โอ้ย ! เจ็บ ๆ ๆ

ตัวเธอเปียกน้ำฝน เห็นอย่างนั้นเธอก็เริ่มเเสดงทีท่าว่าจะร้องไห้ออกมา

Horace

ลุกขึ้นมา

ฮอเรซหันมามอง แล้วเดินเข้ามาใกล้ ๆ พลางยื่นมือเข้ามาหาเด็กสาวที่กำลังทำหน้าเหมือนเด็กงอแง

เธอเอื้อมมือไปจับเเละลุกขึ้นมา

Sun

ฮื่ออ...ชุดสีขาวซะด้วย เปื้อนไปหมดเลย

Horace

....

ไม่เพียงเเต่ชุดสีขาวจะทำให้เปื้อนง่ายเเล้ว เเต่เพราะชุดที่เธอใส่นั้นมันค่อนข้างจะบางด้วย จึงเผยให้เห็นสรีระร่างกายของเธอทั้งหมด

ซึ่งเรื่องนี้เด็กนิสัยทอมบอยอย่างซันคงไม่สนใจเท่าไหร่นัก เธอมัวเหวี่ยงหน้าบ่นอุบอิบไม่สนใจคนรอบข้างที่กำลังเดินผ่านไปผ่านมา

แต่คงไม่ใช่กับฮอเรซ เขาสังเกตว่าผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาจ้องมาที่พวกเขาทั้งคู่ ฮอเรซจึงรีบคว้าตัวเด็กสาวเข้าไปในรถของตนทันที

ปัง

เขาเอื้อมมือไปหลังรถเพื่อหยิบเสื้อคลุมของตัวเองออกมา ก่อนจะโยนมันให้กับเด็กสาวที่กำลังนั่งตัวสั่นงก ๆ ทันทีที่ขึ้นรถราวกับลูกแมวตกน้ำ

Sun

อ๊ะ

Horace

ห่มซะ

เธอทำท่าอ้ำอึงก่อนจะนำมาห่มร่างกายของตัวเองไว้

Sun

เสื้อคลุมของอาจารย์..

เสียงบ่นพึมพำของเธอถูกปกคลุมไปด้วยเสียงฝนที่กำลังตกอยู่

เขาเหล่สายตามองมาที่เด็กสาวเป็นระยะ ๆ ใบหน้าที่เเดงระเรื่อของเธอทำเอาตัวเขานั้นรู้สึกไม่เป็นตัวเอง

Horace

บ้านเธอ..

Horace

อยู่ตรงไหน

Sun

ตรงคอนโดใกล้ ๆ ห้าง LA น่ะค่ะ

Horace

อ๋อตรงนั้น

รถได้ทำการออกตัว ในระหว่างทางไม่มีใครได้เปิดบทสนทนาพูดคุยกันเลยจนถึงไปที่หมาย

. .

ณ หน้าคอนโดของซัน

Horace

เดินขึ้นไปเองได้ใช่ไหม

Sun

ได้ค่ะ ๆ

Sun

อ๊ะ แล้วเสื้อคลุม..

Horace

เธอใส่ไปก่อนก็ได้ แล้วค่อยเอามาคืนฉันทีหลัง

Sun

แต่ว่า...

Horace

รู้มหาลัยที่ฉันสอนแล้วไม่ใช่เหรอ

Sun

ก็ใช่..

Horace

งั้นหาโอกาสเอาไปคืนแล้วกัน

ซันโบกมือลาฮอเรซก่อนจะเดินปรี่ขึ้นไปที่ห้องของตัวเอง

. .

ปัง

ในห้องของเธอเต็มไปด้วยหนังสือมากมายที่เธอเอาไว้อ่านเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ฮอเรซสอนอยู่ เเละเธอตั้งใจว่าจะสอบเข้าคณะที่เขาสอนอยู่ด้วย

เเต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีอารมณ์อ่านมันเเล้ว เธอเลยรีบไปอาบน้ำก่อนจะเข้านอน

. .

─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ