ศาสตราจารย์ที่รัก [ Chapter 5 : รอยยิ้มที่ไร้เดียงสา ]

─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───

. .

ก่อนวันสอบจริง 1 อาทิตย์

ณ คาเฟ่แห่งหนึ่ง

ซันใช้เวลาว่างของวันนี้ไปกับการนั่งกินขนมและชาในร้านคาเฟ่สัตว์ใกล้ ๆ บ้าน

เธอไม่อยากเครียดกับการสอบมากจึงต้องหาเวลาออกมาผ่อนคลายบ้าง จะให้ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสืออย่างเดียวคงไม่ได้ เพราะเธอก็คือมนุษย์คนนึงเหมือนกัน

" เหมียวว "

Sun

เจ้าแมว

Sun

น่ารักจริง ๆ

Sun

ชื่ออะไรน่ะเรา

แมวเหมียวทุกตัวในร้านจะสลักชื่อไว้บนปลอกคอ ซึ่งจะง่ายต่อการเรียก

Sun

ซันนี่

Sun

ฮืม

Sun

ชื่อเหมือนฉันเลยนะ ~

มือเล็กยกตัวเจ้าแมวน้อยซันนี่เข้ามาไว้ในอ้อมอก ใช้หน้าถูไถไปตามตัว ก่อนจะสูดกลิ่นกายของเจ้าเหมียวอย่างบ้าคลั่ง

" เหมียววว "

Sun

แมวนี่บำบัดคนได้ดีจริง ๆ นั่นแหละน้า..

" ขอคาปูชิโน่เย็นแก้วนึงครับ "

เสียงลูกค้าชายท่านหนึ่งดึงความสนใจจากซันให้หันไปมอง เนื่องด้วยโทนเสียงที่คุ้นเคยทำให้นึกถึงคนรู้จักของเธอคนนึง

ควับ

และใช่

ผู้ชายคนนั้นคือฮอเรซ คนที่เธอเคยสารภาพรักไปก่อนหน้านี้

Sun

ข..เขามาทำอะไรที่นี่เนี่ย..! //พึมพำ

ตึก ตึก

ฮอเรซเดินเข้ามานั่งริมฝั่งหน้าต่าง แต่เขาดันไม่เห็นซันที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามจากเขา

Sun

ย้ายที่กันเถอะซันนี่ //ซุบซิบ

กุกกัก

ซันรีบเก็บสัมภาระของตัวเองเพื่อเปลี่ยนที่นั่งไปนั่งอยู่หลังร้านที่เป็นสวนพฤกษศาสตร์แทน

ที่นั่นให้บรรยากาศที่ดีกว่า แต่อีกเหตุผลนึงก็เพื่อที่จะหนีฮอเรซด้วย

ตัวเธอเองก็ไม่เข้าใจว่าจะหนีทำไม แต่รู้สึกแปลก ๆ ที่จะต้องอยู่ใกล้หรือเห็นเขาในสายตา

ตึก ๆ ๆ ๆ

ตุบ

Sun

เฮ้อออ

Sun

แล้วเราจะหนีเขาทำไมเนี่ย

[ ซันจะทนได้ไหมถ้าหากรู้ว่าสามีของตัวเองยังอาลัยอาวรณ์ถึงรักครั้งเก่าอยู่น่ะ ]

Sun

มันจะเป็นไปได้ยังไง..

Sun

เขาดูไม่น่าจะใช่คนแบบนั้นสักหน่อย

Sun

เนอะซันนี่

" เมี๊ยวว "

Sun

แกนี่น่ารักจริง ๆ นะ

Sun

ขอคุณเจ้าของร้านเอากลับไปเลี้ยงดีไหม ฮ่า ๆ

" ซัน.. ? "

ควับ !

Sun

อ..อาจารย์ !?

Sun

( ว้อยยย อุตส่าห์หนีแล้วยังตามมาอีกเรอะ ! )

Horace

เธอก็มาที่นี่ด้วยสินะ

Sun

ช..ใช่แล้วค่า...

Horace

จะสอบอาทิตย์หน้าแล้ว

Horace

คิดว่าจะทำได้ไหม

ตุบ

เขาถามพลางนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับซัน

Sun

( จู่ ๆ ทำไมเข้ามาใกล้เนี่ย )

Sun

ก็...

Sun

คิดว่าค่ะ

Sun

ยังไงมั่นใจไว้ก่อนดีที่สุด

Horace

งั้นสินะ

" เหมียวว "

มุมปากของเขาอมยิ้มนิด ๆ โดยไม่รู้ตัว ขณะที่กำลังลูบหัวเจ้าเหมียวซันนี่ไปด้วย

ใบหน้าของเด็กสาวแดงระเรื่อ ดูเหมือนเธอจะจ้องเขามากเกินไปจนทนกับออร่าความงดงามบนใบหน้านี้ไม่ไหว

Sun

ฮ..แฮ่ม..

Sun

แล้วคุณไม่มีงานเหรอ

Sun

มาเที่ยวแบบนี้น่ะ

Horace

งั้นฉันก็คงจะถามเธอแบบนั้นเหมือนกัน

Horace

ว่าต้องอ่านหนังสือไม่ใช่เหรอ

Horace

ทำไมถึงมาคาเฟ่ได้ล่ะ

Sun

อ๊ะ

Sun

ก...ก็พักผ่อนยังไงเล่าา

Horace

อืมม

Horace

ฉันก็เหมือนกัน

Horace

นาน ๆ ทีจะได้พักบ้าง

Sun

.....

ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าอาชีพที่อุทิศตนเพื่อลูกศิษย์ที่รักของตัวเองจะเป็นงานที่ยากและเหนื่อยเอามาก ๆ

หากประเทศเรามีการพัฒนาระบบการศึกษามากกว่านี้ เหล่าบรรดาคุณครูและอาจารย์คงไม่ต้องทรงงานหนักเช่นทุกวันนี้

Sun

อาจารย์...

Sun

เหนื่อยไหมคะ

Horace

ฮืม ?

ใบหน้าหล่อฉายแววฉงน แปลกใจกับคำถามของเด็กสาวตรงหน้า

Sun

คุณดูเหนื่อยมาก ๆ เลย

Sun

ได้พักบ้างไหมคะ

Horace

ตอนนี้ฉันก็พักอยู่นะ

Sun

....

ตึง !

Sun

ไปเที่ยวกันค่ะ !

Horace

ซ..ซัน

Sun

วันนี้ทั้งวันฉันจะพาคุณไปเที่ยวเอง !

Sun

เพราะงั้นไปกันเถอะค่ะ !

หมับ !

ไม่ทันได้เอ่ยตอบกลับ มือหนาก็ถูกเด็กสาวคว้าเอาไว้และรีบพาตัวเขาออกไปในทันที

. .

Horace

ธ..เธอจะพาฉันไปไหนเนี่ย

Sun

ฮึฮึ แค่ตามมาก็พอค่ะ

....

SEA LIFE Bangkok Ocean World สยามพารากอน

Horace

พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำเหรอ?

Sun

ใช่ค่ะ

Sun

เห็นว่าวันนี้มีโชว์แพนกวินด้วนนะคะ รีบเข้าไปดูก่อนที่มันจะเริ่มกันเถอะค่ะ !

Horace

อ..เอ๋ เดี๋ยวสิ !

ตึก ๆ ๆ ๆ

ในระหว่างทางที่เดินผ่านไป ตู้ปลาขนาดใหญ่รายล้อมอยู่ทั้งสองฝั่ง ปลาเล็กปลาน้อยรวมไปถึงฉลามต่างพากันว่ายน้ำโชว์ตัวให้เหล่าบรรดาทุกคนพากันเชยชม

Sun

อาจารย์ดูปลาตัวนั้นสิคะ

Sun

หน้าตาน่ารักมากเลย..

ซันเอาหน้าจุ่มกระจกจ้องไปที่ปลาตัวนั้น

Horace

อืมม แปลกดีนะ

Sun

ว้าว...

Sun

อ๊ะนั่น !

Sun

ฉลามล่ะค่ะ !

Sun

หุ้ยย ตัวใหญ่จัง !

เด็กสาววิ่งวุ่นไปทั่วทางเดิน โวยวายออกมาเสียงดังด้วยความตื่นเต้น เธอคงลืมไปแล้วว่าจุดประสงค์ที่มาที่นี่คือเพื่อพาฮอเรซมาเที่ยว

แต่ดูเธอจะสนุกมากกว่าเขาอีก

Horace

ฮึ //ยิ้ม

Horace

อย่าเสียงดังสิซัน

Horace

เป็นม้าดีดกะโหลกหรือไง

Sun

เอ้ย..

Sun

อาจารย์เปรียบเทียบอะไรแบบนั้นล่ะคะ

Horace

ฮืม

Horace

ฉันว่าก็ดูเหมือนเธอดีนะ

Sun

อาจารย์ !

Sun

ฮึ้ยย

Sun

ไม่ตลกเลยนะ !

ซันเดินหนีฮอเรซไปด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

Horace

อ่าว รอเดี๋ยวสิ

. .

ทั้งสองได้ดูโชว์แพนกวินตามที่ตั้งใจไว้จนจบ ผู้ที่ดูตื่นตาตื่นใจกับโชว์การแสดงมากที่สุดคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ซัน

กลับกัน เกือบทั้งโชว์ฮอเรซแทบจะไม่ได้มองแพนกวินพวกนั้นเลย เขากลับเอาแต่มองรอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของเด็กสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

....

Sun

จริง ๆ มีอีกที่ที่อยากพาไปอยู่นะคะ

Horace

ฮืม ยังมีอีกเหรอ ?

Sun

ใช่ค่ะ

Sun

ช่วงเย็น ๆ ท้องฟ้าจะสวยมาก แถมบรรยากาศก็ดีด้วยค่ะ

Sun

อยู่กรุงเทพเหมือนกัน

Horace

อืมมม

Horace

โอเค

Sun

ฮะฮ่า

Sun

รับรองคุณไม่ผิดหวังแน่นอน

. .

เอเชียทีค เดอะ ริเวอร์ฟร้อนท์ กรุงเทพฯ

ทั้งสองคนใช่เวลานั่งรถมาจนถึงที่หมายก็ตกเย็นพอดี ทำให้ทันเวลาที่จะเห็นพระอาทิตย์กำลังตกดิน

Horace

....

Sun

มาสิคะ

Horace

อ..อืม

เอเชียทีค หนึ่งในแลนมาร์กบรรยากาศดี ติดริมน้ำ มองเห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยายาวสุดลูกหูลูกตา นอกจากนี้ยังมีร้านอาหารให้เลือกมากมาย เหมาะสำหรับคู่รักที่ต้องการดินเนอร์ในวันพิเศษต่าง ๆ

Sun

ดูพระอาทิตย์ขึ้นนั่นสิคะ

Sun

สวยมากเลย..

ลมเย็น ๆ พัดผ่าน บรรยากาศอบอุ่นพร้อมด้วยแสงสีส้มของพระอาทิตย์ตกดิน

ใบหน้าของเด็กสาววัยเยาว์งดงามดั่งดวงอาทิตย์ ดวงตาสีดำสนิทยังคงมองเธออย่างสงบนิ่ง

Horace

อืม.. สวยจริง ๆ นั่นแหละ

เป็นอีกครั้งที่ตัวเขานั้นได้เผลอจ้องเด็กสาวโดยไม่รู้ตัว ราวกับมีมนต์สะกดบางอย่างที่แม้แต่ตัวเขาก็ไม่อาจเข้าใจ

Sun

//ยิ้ม

Sun

ไปกินข้าวเย็นกันเถอะค่ะ

Sun

แถวนี้มีร้านอาหารเต็มเลย

Horace

เธอไปรู้เรื่องพวกนี้มาจากไหนนะ

Sun

อืมมม

Sun

คงเพราะมาเที่ยวคนเดียวบ่อย ๆ ล่ะมั้งคะ

Sun

พอวันไหนเหนื่อย ๆ ก็จะมาที่นี่

Sun

ซึ่งมันก็ช่วยได้ดีมากเลยล่ะค่ะ

Sun

อาหารที่นี่ก็อร่อยด้วยนะคะ เรารีบไปกันเถอะค่ะ !

หมับ !

Horace

เอ้ยย..!

Horace

เธอช่วยเลิกจับมือฉันแล้วพาวิ่งได้ไหมเนี่ย

Sun

ฮะฮ่า

.....

. .

─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ