02

เธอมองชุดที่แขวนไว้
เพรชใส
เพรชใส
มัธยม..ปีที่หกงั้นหรอ
เธอค่อยๆสำรวจห้องนอน
ก็พบภาพถ่ายที่ถ่ายคู่กับยูเป็นรูปแรก
เพรชใส
เพรชใส
ชิ้…ไม่อยากเห็นขี้หน้า
เธอคว่ำภาพลง
เพรชใส
เพรชใส
..คบกันมาตั้งนานขนาดนั้น
เพรชใส
เพรชใส
มาหักหลังฉันได้ยังไง
เธอส่วมใส่ชุดนักเรียน
ทำผมแต่งหน้าเหมือนตอนวัยรุ่นอีกครั้ง
เพรชใส
เพรชใส
ยัยเพรช..ถ้านี่คือโอกาสที่สอง
เพรชใส
เพรชใส
ฉันสัญญา
เพรชใส
เพรชใส
ว่าเธอในวัยผู้ใหญ่..จะเดินบนเส้นทางที่งดงามกว่าครั้งที่แล้ว
เธอเดินลงมาด้านล่าง
น้ำตาแถมหลั่งออกมา
เมื่อเห็นมารดาอีกครั้ง
ในชีวิตที่แล้วของเธอ
แม่ของเธอเสียจากอุบัติเหตุหลังเธอจบม.6ไม่กี่เดือน
แม่ของเธอเป็นโลกทั้งใบ เพราะว่าท้องตั้งแต่อายุน้อยฝ่ายชายไม่รับผิดชอบ
แม่เลี้ยงเพรชตามลำพังด้วยกำลังทั้งหมดที่มี
ทั้งคู่นั่งกินข้าว
ไพลิน(แม่เพรชใส)
ไพลิน(แม่เพรชใส)
กินเยอะๆ..จะลดหุ่นไปทำไม
ไพลิน(แม่เพรชใส)
ไพลิน(แม่เพรชใส)
แค่นี้ก็ผอมมากแล้ว
ไพลินตักข้าวให้ลูก
เพรชใส
เพรชใส
ขอบคุณค่ะม๊า
ไพลิน(แม่เพรชใส)
ไพลิน(แม่เพรชใส)
วันนี้ยูจะมาส่งใช่มั้ย
เพรชใส
เพรชใส
เพรชใสก้มหน้า
ไพลิน(แม่เพรชใส)
ไพลิน(แม่เพรชใส)
ทะเลาะกันอีกแล้วหรอ?
เพรชใส
เพรชใส
หนูจะเลิกกับยูค่ะม๊า
ไพลิน(แม่เพรชใส)
ไพลิน(แม่เพรชใส)
ทำไมล่ะลูก..
ไพลิน(แม่เพรชใส)
ไพลิน(แม่เพรชใส)
คบกันไม่กี่เดือนเองนี่เพรช
เพรชใส
เพรชใส
เพรชแค่อยากเลิก
ไพลิน(แม่เพรชใส)
ไพลิน(แม่เพรชใส)
ถ้าเพรชคิดดีแม่ก็แล้วแต่เพรช
ไพลิน(แม่เพรชใส)
ไพลิน(แม่เพรชใส)
เพรชจะไม่เสียใจใช่มั้ย
เพรชใส
เพรชใส
ไม่ค่ะ
เพรชใส
เพรชใส
(เสียใจอะไรล่ะ..หนูจะดีใจมากที่สุดในโลกซะอีก)
เธอพยายามไม่ยิ้ม
และแสร้งทำเป็นเศร้าแทน
เธอเดินไปขึ้ยรถบัสเพื่อไปโรงเรียน
ที่โรงเรียน
เพรชใส
เพรชใส
แด่ชีวิตวัย18อีกครั้งของฉัน..
เพรชใสหายใจเข้าก่อนจะก้าวเข้าโรงเรียน
นักเรียนชาย
นักเรียนชาย
โห่..ใครอ่ะสวยชะมัด
นักเรียนชาย
นักเรียนชาย
นายพึ่งเข้ามาใหม่จะไปรู้อะไร
นักเรียนชาย
นักเรียนชาย
นี่พี่เพรชใส..รุ่นพี่สวยตัวท้อปๆของรุ่นเลยนะเว้ย
นักเรียนชาย
นักเรียนชาย
สวย..จนหยุดมองไม่ได้เลย
นักเรียนชาย
นักเรียนชาย
แต่ว่ามีแฟนแล้วนะ
ทุกคนจ้องมองเพรชใส
เพรชใส
เพรชใส
(ก็รู้อยู่..ว่าตอนวัยรุ่นสวย..แต่ก็ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้แฮะ)
เพรชใส
เพรชใส
(ตอนนั้นฉันมั่วทำอะไนอยู่ตัวเองถึงได้หมองไม่เป็นคนแบบนั้นนะ)
นักเรียนหญิง
นักเรียนหญิง
พี่เพรชใส..พี่คือไอดอลของหนูเลยนะคะ
นักเรียนหญิง
นักเรียนหญิง
พี่เพรชใส~
เธอยิ้มอ่อนๆ
ครีม
ครีม
ยัยเพรชช
ครีมวิ่งมาหา
เพรชใส
เพรชใส
ครีม…
เพรชใสหยุดชะงัก
เพรชใส
เพรชใส
(ครีม…ตอนนั้นเธอไปอยู่ที่ไหนมา)
ครีมกอดเพรชใสเต็มแรง
เพรชใสยืนนิ่งไม่ได้ดีใจนัก
ครีม
ครีม
เพรชปิดเทอมตั้งหลายเดือน
ครีม
ครีม
ทำไมสวยขึ้นขนาดนี้เนี่ย
ครีม
ครีม
หือ?
ครีม
ครีม
ทำไม..ไม่พูดอะไรเลย
เพรชใส
เพรชใส
เธอ…
เพรชใส
เพรชใส
(ใช่เพื่อนสนิทฉันแน่หรอ..)
ตอนนี้เพรชใสระแวงทุกคน
ทุกคนพร้อมจะหันหลังใฟ้เธอเสมอ
บทเรียนของเธอสอนมาแบบนั้น
เพรชใส
เพรชใส
(เธอเอง..ก็ทิ้งฉันนี่)
ครีม
ครีม
เพรชอย่าเงียบสิ..
ครีม
ครีม
ฉันใจไม่ดีเลย
เพรชใส
เพรชใส
อ๋อ…อืม
เพรชใส
เพรชใส
เข้าไปกันเถอะ
เธออ่ำๆอึ้งๆ
ในห้องเรียนม.6/1
เพรชใสกวาดสายตามองรอบๆ
เพรชใส
เพรชใส
(ดีนะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับไอ้เฮงซวยนั่น)
เพรชใส
เพรชใส
(ครีม..ส่วนนั้นภาคภูมิ..และนั่นอัยวา)
เพรชใส
เพรชใส
(ส่วนคนนั้น..ชื่ออะไรแล้วนะ?)
ภาคภูมิ
ภาคภูมิ
นี่คนสวย
ภาคภูมิ
ภาคภูมิ
เห็นจ้องไปจ้องมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ
เพรชใส
เพรชใส
(ปากไม่เคยเปลี่ยน)
เพรชใส
เพรชใส
จะขอบคุณมาก..ถ้านายช่วยหลบไป
เธอยิ้มด้วยสายตาเชือด
อัยวา
อัยวา
เธียร
เสียงอ่อนหวานน่าฟังเอ่ย
พร้อมกับเดินไปตรงมุมหน้าต่าง
อัยวา
อัยวา
พ่อฉัน..ฝากนี่มาให้น่ะ
อียวายื่นกล่องบางอย่างให้เธียร
เพรชใส
เพรชใส
(อ๋อจริงด้วย..เธียรหนุ่มไม่ค่อยพูดขี้อายคนนั้น)
เธียร
เธียร
ขอบใจ..
เธียร
เธียร
ฝากขอบคุณคุณลุงด้วย
อัยวา
อัยวา
เย็นนี้
อัยวา
อัยวา
ว่างมั้ย
เธียร
เธียร
ไม่..
อัยวา
อัยวา
แย่จัง
อัยวา
อัยวา
คุณแม่ให้ชวนนายไปทานข้าวที่บ้านน่ะ
ครีม
ครีม
อัยวา..นี่ดีจริง
ครีม
ครีม
เพอร์เฟกทุกอย่างเลย
อัยวา
อัยวา
ไม่หรอก
เธอยิ้มอย่างเขินๆ
เพรชใส
เพรชใส
(ถ้าจำไม่ผิด..บ้านล้มละลายเลยต้องเข้าวงการบันเทิงไม่ใช่หรอ..แต่โชคช่วยเลยดังเป็นพลุแตก)
เพรชใสเท้าคาง
เพรชใส
เพรชใส
(ว่าแต่..คู่กัดขาประจำฉันไปไหนแล้วล่ะ)
โจริณเดินเข้ามา
โจริณ
โจริณ
ว่าไง..ยัยสมองขาว
เพรชใส
เพรชใส
(นี่ไง..มาได้สักที)
เพรชใส
เพรชใส
หวัดดี..ยัยหน้าตาย
โจริณ
โจริณ
วันแรกก็จะเอาเลยรึไง
เพรชใสยักไหล่
เมื่อก่อนเธอกับโจริณมักจะประชันกันตลอด
เหมือนจะเกลียดกันก็ไม่ใช่รักกันก็ไม่เชิง
ครูหวาน
ครูหวาน
นักเรียนม.6/1ฟังทางนี้
ครูหวาน
ครูหวาน
เทอมนี้จะย้ายที่นั่งนะ
ครูหวาน
ครูหวาน
เดี๋ยวทุกคนมาจับฉลากได้เลขอะไรก็สลับโต๊ะกับคนนั้น
เพรชใส
เพรชใส
ค่า
ทุกคนพูดค่ะ/ครับพร้อมกัน
เพรชใสกำลังจะจับ
แต่หลังมือชนกับเธียร
เพรชใส
เพรชใส
..
ทั้งคู่มองหน้ากัน
เธียรเอามือลงให้เธอจับก่อน
เพรชใส
เพรชใส
ได้เลข4แฮะ
เธอตื่นเต้น
เธียร
เธียร
…(เลข7)
ทุกคนวุ่นวายกับการย้ายโต๊ะ
ภาคภูมิ
ภาคภูมิ
หนักนะ
ภาคภูมิ
ภาคภูมิ
ให้ฉันช่วยมั้ย?
เพรชใส
เพรชใส
ไปช่วยสาวๆคนอื่นเถอะ
เพรชใส
เพรชใส
ฉันทำเองได้
ภาคภูมิ
ภาคภูมิ
ก็ตามใจ
เพรชใสย้ายโต๊ะด้วยตัวเอง
เธียร
เธียร
..เธอ
เธียร
เธียร
นั่งตรงนั้นหรอ
เพรชใส
เพรชใส
(นึกว่าพูดไม่ได้แล้วซะอีก)
เพรชใส
เพรชใส
(เสียง..หล่อเหมือนหน้าเลยแฮะ)
เพรชใส
เพรชใส
อืม
เธียรกับเพรชใสได้นั่งข้างกัน
เพรชใสนั่งตัวเกร็ง
เพรชใส
เพรชใส
(…ปวดหลังจะแย่)
อัยวา
อัยวา
อัยวาจ้องมา
เพรชใส
เพรชใส
(คงไม่หวงเพราะอะไรแค่นี้หรอกใช่มั้ย?)
เลือกตอน
เลือกตอน

อัพเดทถึงตอนที่ 8

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!