สมองกินสมอง

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

......................

...ความเชื่อเป็นเรื่องราวส่วนบุคคล...ขึ้นอยู่กับแต่ละคนว่าเชื่อในเรื่องแบบไหน..ความเชื่อมีทั้งกลุ่มคนและส่วนบุคคน.....

ทั้งครอบครัว...เพื่อน..คนรัก..ก็เชื่อในเรื่องที่แตกต่างกัน....อาซึชิเด็กน้อยที่..อาศัยอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่น..ครอบครัวของเขาเอาใจใส่เขาทุกอย่าง..เขาได้รับความอบอุ่นที่คนในวัยเดียวกันกับเขาอาจไม่เคยได้รับเหมือนกับเขา..อาซึชิในวัยเด็ก..ชอบความสนุกสนานชอบอยู่กับเพื่อน..แต่ที่เขาติดจริงๆคือครอบครัวของเขา..ครอบครัวของเขามีความเชื่อแปลกประหลาดอย่างหนึ่ง..ที่ว่าถ้าหากกินสมองของสัตว์..จะฉลาดเป็นกรด..แต่ก็ไม่มีใครบอกเขาว่าฉลาดจริงไหมจะฉลาดยังไง....ตั้งแต่วัยเด็กเป็นต้นมาเขาก็มักจะกินสมองของสัตว์เป็นอาหารมื้อหลักเสมอ..ไม่มีมื้อในที่ไม่มีสมองของสัตว์...เมื่อเขาเข้าม.ต้น..เขาก็ยังใช้กิจวัตรประจำวันแบบเดิมๆมีอาหารก็ต้องมีสมองของสัตว์เข้ามาด้วย..เพื่อนในวัยเดียวกันของเขาก็ตั้งคำถามมากมายว่าจะกินได้จริงเหรอ..มันดูไม่ค่อยน่ากินสักเท่าไหร่นะ..เพื่อนบางคนของเขาถึงขั้นอยากรู้อยากลอง....บางคนก็ติดใจไปกับเขา..บางคนถึงขั้นอาเจียนออกมา..เขาก็มองเป็นเรื่องตลกและสมเพชในเวลาเดียวกัน..ความคิดของเขา

"พวกนี้ทำไมโง่จังวะ..ทั้งๆที่ตัวเองกินไม่ได้ก็ยังจะฝืนสังขารตัวเองกินเข้าไป...อ้วกออกมาน่าขยะแขยงชะมัด..ชิ"🙄

เขาคิดในใจด้วยความสมเพชเพื่อนร่วมห้องของเขาที่พยายามลองกินสมองของสัตว์เหมือนที่เขากิน....วันเวลาผ่านไปเมื่อเข้าม.ปลาย..เขาก็ยังเป็นเฉกเช่นเดิม..แต่ที่เพิ่มเติมเข้ามาคือ..

เขาเริ่มลองกินสมองสัตว์ที่เขาไม่เคยกิน..

เพราะเขายังมีความเชื่อจากครอบครัวของเขาที่ว่าถ้าหากเขากินสมองสัตว์ที่ใหญ่ขึ้นเขาก็จะยิ่งฉลาดขึ้น...และอาซึชิใน

วัยมหาลัย..ก็เป็นอย่างเช่นเคยแต่ที่แตกต่างคือเขาในวัยมหาลัยสามารถเลือกกินสมองอย่างที่ใจเขาต้องการเพราะตั้งแต่เด็กจนเรียนจบม.ปลายครอบครัวของเขาล้วนแล้วแต่จัดเลือกสมองสัตว์ให้กับเขา..และสมองสัตว์ในแต่ละมื้อก็ล้วนแล้วแต่ปรุงสุกใส่เครื่องปรุงมาอย่างดี..และเขาก็ต้องกินตามที่ครอบครัวของสั่งให้กินเท่านั้น..แต่เขาในตอนนี้สามารถเลือกกินอย่างที่ใจเขาต้องการได้แล้ว..อาซึชิในวัยทำงาน...เขากลายเป็นพนักงานออฟฟิศที่บ้างาน..และเขาก็ยังกินสมองสัตว์เช่นเดิม..ความเชื่อในใจของเขายังคงหลงเหลืออยู่เช่นเดิมถ้ายิ่งกินสมองสัตว์มากขึ้นเท่าไหร่ใหญ่ขึ้นเท่าไหร่เขาก็จะยิ่งฉลาดขึ้นตามเหมือนที่เพื่อนของเขาพูดเล่นไว้ไม่มีผิด....และคาดเดาไม่มีผิด..ว่าเขาจะเริ่มกินสมองสัตว์ที่ไม่ควรจะกิน..จากความเชื่อบางส่วนก็กลายเป็นความชอบความติดใจความหลงใหล..ความคลั่งไคล้...จนเขาไม่อาจลืมมันได้...สัตว์บางตัวบางชนิดก็นำเข้ามาอย่างผิดๆ..แต่เขาไม่สนเขาก็ยังจะกินมัน..อาซึชิ..กินสมองของสัตว์ทุกชนิดทุกแบบจากที่เขากินแบบปรุงสุกเขาเริ่มที่จะกินมันแบบดิบๆบางครั้งปรุงสุกบางครั้งก็กินมันเลย..โดยไม่สนว่าจะดิบหรือสุก..และเขาก็เริ่มที่จะแล่เนื้อสัตว์ด้วยตัวเองเพื่อจะเอาสมองของมันตลอดที่ผ่านมาเขามักจะสั่งซื้อหรือไม่ก็จ้างคนแล่..มาแล่เนื้อและสมองให้เขา..การกินพฤติกรรมหลายๆอย่างของเขาทำให้คนรอบข้างเริ่มเห็นบางอย่างที่ไม่ถูกไม่ควรจะเข้าใกล้เขา..โดยเฉพาะพฤติกรรมการกินของเขา..เพราะทุกมื้ออาหารของเขามักจะมีสมองใส่เข้ามาเสมอ..จนคนรอบข้างเริ่มสะอิดสะเอียนไม่อยากเข้าใกล้เขา..หลังจากที่ทุกคนเริ่มตีตัวออกห่าง..แทนที่เขาจะสนใจและใส่ใจเรื่องนั้น..เขากลับแทบจะไม่สนใจคนรอบข้างและรอบตัวของเขาด้วยซ้ำ..มิหนำซ้ำเขายิ่งกินสมองสัตว์ไปเรื่อยๆ..มองจากภายนอกที่ไม่รู้จักเขาอาจจะคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาปกติทั่วไปที่เกี่ยวกับความชอบของคนชอบกิน..แต่ถ้าหากมองให้ลึกๆเข้าไป..การกินของเขาเริ่มจากความเชื่อที่ครอบครัวของเขาปลูกฝั่งมา..ว่าถ้าหากกินสมองจะทำให้ฉลาด..ยิ่งสมองยิ่งใหญ่ขึ้นเท่าไหร่เขาก็จะฉลาดตามสมองที่เขากิน..และที่คาดไม่ถึง..เขาเริ่มที่จะสนใจสมองของมนุษย์ขึ้นมา..ถ้าหากว่าเขากินเข้าไปเขาจะฉลาดมากสักเท่าไหร่กันเชียว..แต่สมองมนุษย์อยู่ที่มนุษย์จะเอามันมาได้ยังไง..ถ้าหากเดินเข้าไปขอเขาตรงๆก็คงจะไม่ได้มันมาง่ายๆแน่....เขาจึงใช้กลอุบายหลอกล่อคนที่เขาอยากลองชิมสมอง..ดู..หลังจากที่คนคนนั้นหลงกลเขาอาซึชิก็จัดการเขา..และแล่สมองของคนคนนั้นออกมา..หลังจากที่เขาได้ลองชิมมันเข้าไป..รสชาติก็ถูกปากและถูกใจเขาไม่น้อยเลยทีเดียว..และหลังจากนั้นเขาก็เริ่มเปลี่ยนจากที่กินสมองสัตว์มาเป็นสมองของมนุษย์เรื่อยๆ..เขาจัดการคนไปนับไม่ถ้วนจนสุดท้ายเขาก็ถูกตำรวจจับได้....ครอบครัวของเขาไม่ปริปากพูดอะไรแต่อย่างไร...และสุดท้ายชีวิตของเขาต้องจบลง....และคำพูดสุดท้ายก่อนจากลา..

"ผมเชื่อพวกคุณ....แต่น่าเสียดายพวกคุณไม่เคยเชื่อผม.."พูดพร้อมแสยะยิ้ม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***