EPISODE 0.2

โลกยุคใหม่ที่เกิดขึ้นจากการที่ Gwyn อุทิศดวงวิญญาณให้กับ The First Flame ได้นำพาโลกนี้กลับคืนสู่ความสงบสุขอีกครั้งหนึ่ง แต่ทว่าอาณาจักร Lordran ของเหล่าทวยเทพก็ไม่ได้กลับมายิ่งใหญ่และรุ่งเรืองเหมือนดังเช่นเคย มิหนำซ้ำพวกดินแดนที่อยู่รอบๆก็ต่างเริ่มตั้งตนขึ้นมาเป็นใหญ่จนสามารถเทียบเคียงบารมีกับเมืองหลวง Anor Londo ได้

ณ เมืองหลวง Anor Londo ที่ดูเหมือนว่าจะสงบสุขดีเเละไร้ซึ่งปัญหาจากภายนอก... บนฟากฟ้ามีตวงตะวันคอยสาดแสงในยามเช้าและมอบความอบอุ่นภายให้กับผู้คนในเมืองดังเช่นที่เป็นตลอดมา ทว่าความจริงเเล้วตอนนี้เมืองหลวง Anor Londo แทบจะเรียกได้ว่าถูกตัดขาดออกจากโลกภายอย่างสมบูรณ์ ซึ่งเป็นเพราะคำทำนายของผู้ถูกเลือกที่ทำให้เมืองนี้ต้องปิดกั้นตัวเอง ทุกตารางนิ้วล้วนเต็มไปด้วยเหล่า Silver Knight และทหารยักษ์มากมายที่ถูกวางกำลังไว้อย่างแน่นหนา และแน่นอนว่าวังหลวงที่เป็นสถานที่อยู่อาศัยของ Gwynevere และ Gwyndolin ก็ย่อมต้องมีปราการสุดหินเป็นด้านสุดท้ายเพื่อทดสอบผู้ถูกเลือก ซึ่งก็คือสองนักรบฝีมือฉกาจนามว่าอัศวินราชสีห์ Ornstein และมือเพชฌฆาต Smough

ทั้งสองได้ถูกแต่งตั้งให้เป็นองครักษ์สูงสุดเพื่อปกป้องเทพเจ้า แต่ในอดีตนั้น Smough มีนิสัยที่วิปริตผิด มนุษย์มนาชื่นชอบการกินกระดูกของมนุษย์ที่ถูกเขาฆ่าตาย ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่รับไม่ได้จนทำให้เขาไม่ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นขุนพลสักที… ทุกท่านสงสัยกันไหมครับว่าทำไมถึงต้องเอาคนแบบนี้เข้ามาเป็นองครักษ์ระดับสูงภายในวัง นั่นก็เพราะตอนนี้ในเมืองหลวง Anor Londo แทบจะไม่เหลือขุนพลคนอื่นๆอยู่อีกแล้ว อันเป็นผลสืบเนื่องมาจากการที่ Gwyn และ Nameless King ซึ่งเคยเป็นที่พึ่งพิงทางจิตวิญญาณของเหล่านักรบได้สูญสิ้นไปหมดเเล้ว ทำให้บางส่วนได้เกษียณตัวเองดังเช่น Hawkeye Gough บ้างก็ออกเดินทางหายสาบสูญไปอีกนับไม่ถ้วน

ส่วน Ornstein เขาก็คือยอดนักรบที่เคยรับใช้ Gwyn มาตั้งแต่สมัยสงครามมังกรในอดีต อีกทั้งยังเป็นศิษย์เอกของ Nameless King ที่ได้รับการถ่ายทอดกระบวนท่าสังหารมังกรมาโดยตรง จนทำให้เขาได้รับฉายาว่า “นักปราบมังกร Ornstein” (อู้ฮู!...) และเท่านั้นยังไม่พอเขายังเป็นหนึ่งใน “สี่สุดยอดขุนพลแห่ง Gwyn” โดยตัวเขาเองได้ทำหน้าที่เป็นผู้นำของกลุ่ม, คนถัดมาก็คืออัศวินเขี้ยวหมาป่า Artorias ผู้ซึ่งกลายเป็นตำนานในการพิชิต The Abyss, คนที่สามก็คือมือมีดแห่งเหล่าทวยเทพ Ciaran นักลอบสังหารแห่งอาณาจักร Lordran, และคนสุดท้ายก็คือนัยน์ตาปักษา Gough ผู้ที่มีฝีมือการยิงธนูที่แม่นยำราวกับปาฏิหาริย์ แต่ทว่าเกือบทั้งหมดที่กล่าวมานั่นไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง Anor Londo อีกแล้ว จะเหลือเอาไว้ก็แต่ Ornstein ที่นับวันก็ยิ่งเริ่มคิดทบทวนถึงจุดมุ่งหมายในชีวิต เพราะตัวเขาก็เหมือนกับเสือดุที่มีเจ้านายถ้าหากคนขี่หลังอยู่ไม่เข้มแข็งพอละก็จะไม่มีวันควบคุมเสือดุตัวนี้ได้ และเนื่องจากการที่เขาเป็นนักรบที่เจนศึกมามากก็ย่อมเป็นธรรมดาที่จะมีความกระหายในการต่อสู้ แต่นี่ต้องมาติดอยู่ภายในวังหลวงโดยจะออกไปไหนมาไหนห่างไกลก็ไม่ได้ มันจึงยิ่งทำให้เขารู้สึกอึดอัดขึ้นเป็นทวีคูณ

ส่วนทางด้านของเทพเจ้าอย่าง Gwynevere เองก็ใช่ว่าจะดีเด่นไปกว่าคนอื่นๆ เพราะตัวนางก็เริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายกับตำแหน่งหัวโขนที่ได้รับ และไหนจะพวกราชกิจต่างๆที่ถูกวงการโดยน้องชายอยู่ลับหลัง จะใช้อำนาจตามดุลพินิจของตัวเองก็ไม่ได้...จะกลับไปทำหน้าที่ตั้งครรภ์และเลี้ยงดูบุตรเเบบเดิมก็ไม่ได้ Gwynevere จึงได้นำเอาความคับข้องใจนี้ไปปรึกษากับ Gwyndolin ผู้เป็นน้องชายเพื่อที่จะหาทางออกที่ดีที่สุดร่วมกัน แต่ทว่าต่อให้ Gwyndolin จะสงสารพี่สาวคนนี้มากแค่ไหนก็ตามแต่คำสั่งเสียของผู้เป็นพ่อก็ย่อมต้องมาก่อนเสมอ! ด้วยนี้นี่เองจึงทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มหินห่างมากขึ้นและที่สำคัญมันทำให้ Gwynevere นึกหวนคิดถึงคำพูดของ Nameless King ผู้เป็นพี่ชาย ที่เคยกล่าวว่านางควรคิดคำนึงถึงความต้องการของตนเองให้มากกว่าความต้องการของคนที่ตายไปแล้ว ทำให้นางเริ่มมีความคิดว่าเมืองหลวง Anor Londo ไม่ใช่บ้านอีกไปแล้วแต่เป็นเหมือนคุกที่จองจำจิตใจของนางเอาไว้

แต่ในระหว่างที่เกิดความไม่ลงรอยกันของสองพี่น้อง ก็มีรายงานจาก Way of White ว่าตามชานเมืองเริ่มมีข่าวลือถึงการกลับมาของ Curse of Undead! เมื่อเหล่าเทพเจ้าทราบเรื่องก็ต่างอกสั่นขวัญแขวนกันไปตามๆกัน เพราะยังคงจดจำภาพแห่งความวินาศสันตะโรอันเกิดจากการที่ The First Flame อ่อนกำลังลงได้เป็นอย่างดี ดังนั้น Gwyndolin จึงได้รับสั่งการให้ Way of White เร่งเผยแพร่คำทำนายของผู้ถูกเลือกออกไปยังดินแดนต่างๆให้มากที่สุดจนนำไปสู่การตีความคำทำนายออกมาแบบต่างๆซึ่งเเทบจะไม่เหลือเค้าเดิมอยู่เลย กลับมาทางด้านของ Gwynevere เมื่อนางได้รู้ว่า Curse of Undead ได้กลับมาปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทำให้นางตระนักได้ว่าความมืดจะย่างกรายเข้ามาสู่เมืองหลวง Anor Londo ในอีกไม่ช้า Gwynevere จึงได้ตัดสินใจด้วยตัวเองว่าจะแอบหนีออกจากเมืองหลวง Anor Londo ไปพร้อมๆกับเทพเจ้าหลายองค์ที่มีตวามคิดเช่นเดียวกัน จากนั้น Gwynevere ก็ได้ไปพึ่งใบบุญของ Flann เทพแห่งอัคคีและทั้งสองก็ได้อภิเษกสมรสกัน ณ อาณาจักรในดินแดนที่ห่างไกลนามว่า Heide

กลับมาทางด้านของเมืองหลวง Anor Londo ที่ตอนนี้กำลังประสบปัญหาความน่าเชื่อถือเพราะเหล่าเทพเจ้าหลายองค์ได้หายตัวไปอย่างเป็นปริศนา บีบให้ Gwyndolin จึงแก้ปัญหาด้วยการใช้เวทมนต์สร้างภาพลวงตาของบรรดาทุกคนที่หายตัวไปขึ้นมาทดเเทน ซึ่งภาพลวงตาเหล่านี้จะมีพลังวิเศษและนิสัยใจคอใกล้เคียงกับตัวจริงทุกประการ เมื่อปัญหาการหายตัวไปถูกจัดการได้เเล้วต่อมาก็ถึงคราวของปัญหาภาพลักษณ์ภายในตัวเมือง Gwyndolin ได้จัดการสร้างภาพลวงตาของดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ขึ้นมาเพื่อทำให้ดูเหมือนว่าแสงสว่างยังคงสาดส่องอยู่ในเมือง Anor Londo ดังเช่นวันวาน…. แต่ทว่ามีหรือเรื่องที่ฉาวโฉ่เช่นนี้จะรอดพ้นสายตาของ Ornstein ไปได้ เขาได้คอยเฝ้ามองทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นและได้นำกลับมาคิดทบทวน จนมีอยู่วันหนึ่ง Ornstein ก็ได้เดินทางไปยังวิหารของเทพเจ้าที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งในนั้นมีเเท่นบูชาที่ว่างเปล่าอยู่อันหนึ่งซึ่งในอดีตมันเคยรองรับเทวรูปของ Nameless King ผู้เป็นอาจารย์ของเขา Ornstein ได้จ้องมองเข้าไปยังแท่นบูชาที่ว่างเปล่านั้นราวกับว่าในสายตาเขามันยังคงมีเทวรูปของ Nameless King ตั้งอยู่เสมอมา…

ค่ำคืนที่แสนเยือกเย็นและยาวนานค่อยๆลอยผ่านพ้นเมืองหลวง Anor Londo ไปอย่างช้าๆ ต่างกับภายในวังที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะจากการสังสรรค์รื่นเริง แต่ทว่าค่ำคืนนี้กลับมีบุคคลปริศนาที่ไม่ได้รับเชิญเข้ามาร่วมงานด้วย… บุคคลปริศนาคนนั้นได้เดินแหวกกลางงานที่เต็มไปด้วยเหล่าทวยเทพมากมายอย่างไม่สนใจมารยาทหรือพิธีรีตองอะไรทั้งสิ้น โดยเขามุ่งตรงเข้าไปหา Gwyndolin จากนั้นก็เอยปากบอกให้เทพเจ้าคนนี้คลายภาพลวงตาของทุกคนออกไปซะ เมื่อพูดจบผู้คนในงานก็ต่างหันไปมองยังบุคคลปริศนาซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็น Ornstein นี่เอง! เขาได้เริ่มสาธยายความคับข้องใจออกมาว่า Nameless King นั้นพูดถูกต้องมาตลอดสถานที่แห่งนี้ได้เดินทางมาถึงจุดแตกดับแล้ว เเต่ Gwyndolin กลับเอาแต่เบือนหน้าหนีความเป็นจริง เเละตัวเขาจะไม่ปกป้องภาพลวงตาที่ไม่มีอยู่จริงเป็นอันขาด นับแต่บัดนี้เป็นต้นไปจะไม่มีองครักษ์ที่ชื่อว่า Ornstein อีก สิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้ Gwyndolin โกรธจนแทบอยากจะฆ่าอัศวินราชสีห์คนนี้ทิ้งแต่ก็ต้องยั้งเอามือไว้ เพราะฉายา “นักปราบมังกร” ของ Ornstein นั้นเป็นของจริง! เพียงแค่ Gwyndolin กระดิกนิ้วเขาก็สามารถพุ่งเข้าประชิดตัวได้ในพริบตา

เมื่อเห็นว่าไม่มีท่าทีจะเกลี้ยกล่อมได้ Gwyndolin จึงใช้วิธีลงทัณฑ์โดยอ้างถึงการตระบัดสัตย์ต่อเทพเจ้า ฉะนั้นก่อนที่เขาจะไปก็จะต้องมอบ Soul ครึ่งหนึ่งของตนเองคืนให้แก่เหล่าทวยเทพ และแค่นั้นยังไม่พอ Gwyndolin ยังสั่งให้เขาถอดแหวน Leo Ring ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ 4 สุดยอดขุนพลเพราะคนที่ทรยศไม่มีสิทธิที่จะสวมมันอีกเเล้ว การลงทัณฑ์ดังกล่าวสำหรับ Ornstein มันก็ไม่ต่างอะไรกับการย่ำยีเกียรติของนักรบซึ่งเขาพากเพียรสั่งสมมานาน...แต่ทว่า Ornstein กลับไม่ลังเลที่จะทิ้งมันไปเลย เขาลงมือกระชาก Soul ออกมาร่างกายของตัวเองพร้อมๆกับถอดแหวน Leo Ring ทิ้งเอาไว้ที่พื้นและก็เดินจากไป ปล่อยให้ Gwyndolin ต้องยืนสงบนิ่งท่ามกลางเหล่าภาพลวงตาทั้งหลาย ที่เริ่มกลับมาสังสรรค์อีกครั้งโดยเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ก่อนที่ Ornstein จะก้าวเท้าออกจากเมืองหลวง Anor Londo เขาก็ได้ไปบอกลาเพื่อนคนสุดท้ายอย่าง Smough ที่กำลังโมโหโกรธาเขาเป็นอย่างยิ่งและยังได้กล่าวว่าตนควรจะฆ่า Ornstein ทิ้งซะเดี๋ยวนี้ แต่เพราะยังเห็นว่าเคยเป็นเพื่อนเก่ากันมาก่อนจึงได้ยอมปล่อยให้ขาผ่านไป...ใครจะไปอยากเชื่อกันเล่า Smough ที่ผู้คนปรามาสถึงนิสัยส่วนตัวอันน่ารังเกียจกลับกลายเป็นคนสุดท้ายที่มีความจงรักภักดีต่อนายเหนือหัวมากที่สุด

กระแพร่กระจายของข่าวลือที่ว่า Curse of Undead ได้กลับมาปรากฏขึ้นอีกครั้ง ได้ทำให้หลายอาณาจักรเริ่มตื่นตัวและเตรียมพร้อมรับมือกันอย่างแข็งขัน หลายดินแดนเริ่มมีการคัดสันเหล่าตัวแทนเพื่อส่งไปทำตามคำทำนายที่ดินแดน Lordran โดยส่วนมากก็จะเป็นพวก Undead เพราะว่าสามารถที่จะตายแล้วเกิดใหม่ได้เรื่อยๆแถมยังเป็นการป้องกันปัญหาการเข้าสู่ภาวะ Hollow ไปในตัว จนคำติดปากที่ว่า “ผู้ถูกเลือก” ได้ถูกเปลี่ยนเป็น “Undead ผู้ถูกเลือก” ไปแทน แต่ก็ใช่ว่าทุกคนที่เดินทางมายังดินแดน Lordran จะมาเพื่อทำตามคำทำนายของผู้ถูกเลือกกันเสียหมด บางคนก็เป็นพ่อค้าที่มาเพื่อการค้าขายโดยเฉพาะ บ้างก็เป็นอาชญากรที่รักในการปล้นฆ่าโดยมาเพื่อคอยดักปล้นหรือกลั่นแกล้งเหล่า Undead คนอื่นๆ... ซึ่งคนพวกนี้จะมองว่า Curse of Undead ไม่ใช่คำสาปแต่มันเป็นเหมือนพรจากพระเจ้าที่มอบชีวิตอันเป็นอมตะให้

ดูเหมือนว่าในยุคนี้สถานการณ์ของ Curse of Undead จะอยู่ในสภาพที่สามารถควบคุมและดูแลได้ ทุกคนต่างก็คิดว่าแค่รอให้เวลาผ่านไปแล้วเดียวผู้ถูกเลือกตามคำทำนายก็จะโผล่ตัวออกมาเอง แต่ที่ไหนได้เมื่อยิ่งเวลาผ่านพ้นไป จากวันก็เข้าสู่เดือน จากเดือนก็เข้าสู่ปี จากปีก็กลายเป็นหลายสิบปีซึ่งก็ไม่มีวี่แววของผู้ถูกเลือกว่าจะโผล่สักที ประกอบกับช่วงพักหลังมานี้มี Undead หลายคนเริ่มไม่ยอมทำตามคำนายส่งผลให้หลายอาณาจักรเริ่มร้อนรน ประกอบกับจำนวนของ Undead ที่ยิ่งนับวันก็ยิ่งมีเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณจนเป็นการยากที่จะควบคุม ทาง Way of White เองก็ได้เร่งประโคมข่าวหนักขึ้นอีก! โดยหยิบเอามาตรการที่รุนแรงมากขึ้นมาใช้อย่างเช่นการจัดตั้งอาสาสมัครตามหมู่บ้านเล็กๆให้ออกตามล่าและขับไล่พวก Undead เพื่อบีบให้ต้องลี้ภัยไปยังดินแดน Lordran ที่ตอนนี้กลายเป็นที่ทิ้งขยะของดินเเดนอื่นๆไปเเล้ว… จากการคัดสันหาตัวแทนมาตอนนี้ก็ได้แปลเลี่ยนกลายเป็นการบีบบังคับไปเเทน ในบางอาณาจักรถึงขั้นจัดตั้งสถานกักกันเหล่า Undead ขึ้นมาโดยเฉพาะ ซึ่งเหล่าผู้โชคร้ายทั้งหลายจะถูกนำตัวมาเเละบังคับให้ผูกวิญญาณเข้ากับ Bonfire ในสถานนี้เพื่อให้เกิด, ตาย, และวนเวียนอยู่ในสถานกักกันไปตลอดกาล (โหดร้ายสุดๆ) โลกทั้งใบได้กำลังกลับเข้าสู่ความโกลาหลอีกครั้งหนึ่ง!

ณ ดินแดนทางตอนเหนืออันห่างไกลสุดลูกหูลูกตา ได้มีสถานที่แห่งหนึ่งที่ถูกเรียกว่า Undead Asylum ที่สร้างขึ้นมาเพื่อกักขังและทำการทดสอบเพื่อค้นหาตัว Undead ผู้ถูกเลือก แต่ทว่าท่ามกลางเหล่าผู้คนมากมายที่ถูกจับตัวมาอย่างไม่ยินยอม ก็ได้มีนักรบหนุ่มอยู่คนหนึ่งที่เต็มใจอาสามายังสุสานแห่งนี้ด้วยตัวเองเพราะมีศรัทธาอันแรงกล้าต่อคำทำนาย นามของนักรบคนนั้นก็คือ Oscar แห่ง Astora ซึ่งเขาได้พยายามรวบรวมผู้คนข้างใน Undead Asylum ให้ช่วยกันต่อสู้เเละหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้ แต่ทว่าอุปสรรคตามรายทางนั้นก็ช่างมีมากเสียเหลือเกินไม่ว่าจะเป็นเส้นทางภายในที่มีความคดเคี้ยววงวน จรดเหล่าทหารยามและพวกอสูรร้ายที่ได้รับอนุญาตให้สังหาร Undead ทันทีที่พบเจอ หลายคนเริ่มยอมแพ้และสิ้นหวังเพราะต่อให้ฝ่าฟันขึ้นไปยังดาดฟ้าได้สำเร็จ พื้นที่เเห่งนี้ก็ถูกล้อมรอบด้วยภูเขาและหุบเหวสูงลึก ไม่ว่าจะพยายามปีนป่ายแค่ไหนหากพลาดเพียงก้าวเดียวก็จะตกลงไปตายและกลับมาเกิดใหม่ยัง Undead Asylum เหมือนเดิม ทำให้ทุกคนที่เหลืออยู่หมดหวังจนกลายสภาพเป็น Hollow จะเหลือก็แต่ตัว Oscar คนเดียวเท่านั้นที่ยังพอมีสติลงเหลือแบบเลือนราง... แต่เหมือนมีบางอย่างดลใจทำให้เขาได้ไปพบเข้ากับ “Undead นิรนาม” คนหนึ่งที่ถูกขุมขังอยู่คุกเบื้องล่าง และเมื่อ Oscar ดูจนแน่ใจว่า Undead นิรนามคนนั้นไม่ได้เป็นพวก Hollow เขาจึงหอบสังขารของตนเองไปยังซากศพที่อยู่ใกล้ๆ และจัดการเอากุญแจประตูห้องขังที่มีอยู่กับตัวยัดเข้าใส่ในเนื้อหนังของศพ เพื่อป้องกันไม่ให้กุญแจที่แสนสำคัญนี้กระเด็นหายไปจากแรงของการโยนกระเเทกพื้น

Oscar ได้โยนศพลงไปในห้องขังของ Undead นิรนามที่อยู่เบื้องล่าง ทั้งคู่ต่างจ้องมองกันเเละกันเเต่ไม่ปริปากพูดคุยกันเลยเเม้เเต่คำเดียว เหมือนกับเป็นสัญญาณว่าให้หนีออกไปได้เสียก่อนแล้วค่อยมากล่าวขอบคุณก็ยังไม่สาย... Undead นิรนามได้ไขกุญแจและออกเดินไปตามทางโถงทางเดินแคบๆซึ่งเต็มไปเหล่า Undead มากมายที่นั่งลงอย่างสิ้นหวังเเละเสียสติ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าตนกำลังถูกเทพเจ้า Velka จับจ้องอยู่ห่างๆ

วิกฤติความมืดในครั้งนี้ช่างหนักหนายิ่งนัก

หนึ่งราชาละทิ้งหน้าที่แห่งราชวงศ์

หนึ่งอัศวินหมาป่าเสียสละแต่ล้มเหลว

หนึ่งเทพเจ้าร่ำไห้เเละเบือนความจริง

หนึ่งหญิงสาวหลับใหลชั่วนิรันดร์เพื่อยับยั้งความมืด

นำไปสู่การสูญสิ้นดวงตะวันแห่งเหล่าทวยเทพ

จะมีก็แต่เจ้ามนุษย์ตัวจ่อยที่อาจหาญขึ้นท้าทายด้วยแรงศรัทธา

อันก่อกำเนิดมาจากคำปลิ้นปล้อนของคนตาย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***