![ตะวันใต้เงาวิลเลิน[มายฮีโร่]](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/37335588811.webp)
ตะวันใต้เงาวิลเลิน[มายฮีโร่]
ตะวันฉายแสง
เฉียดเช่น 'สัตว์เดรัจฉาน'
มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐหรอ?
แต่ความจริงในความคิดของตะวันมันก็ไม่ได้ต่างกันมากนักหรอก...
สัตว์เดรัจฉานที่มนุษย์เคยกล่าวถึงและมนุษย์ที่เป็นสัตว์ประเสริฐประเสริฐยังไงหรอยืน 2 ขาได้หยิบจับอะไรก็ได้หรอ
หรือเพราะแค่ฉลาดหรือเคยได้เหยียบดวงจันทร์หรอถ้าเรื่องฉลาดโลมาก็อาจจะฉลาดกว่าเราก็ได้นะใครจะไปรู้
ทุกวันนี้มนุษย์ยังไม่เคยสำรวจทะเลได้ทุกครบทุก100%เลยนิ
แต่ทำไมถึงไปสำรวจดวงจันทร์ได้ล่ะ??
อย่างที่กล่าวไปอารมณ์ของมนุษย์นั้นยากจะหยั่งถึงแม้เราจะมองออกบางทีเมื่อไหร่ก็จะเปลี่ยนไปก็ได้เหมือนกับเพื่อนที่ทิ้งเราไป
ตะวัน
ถ้าหากเข้าไปในอนิเมะเรื่องนั้นแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอ
ตะวัน
จะมีความสุขมากกว่าที่เป็นอยู่ไหม
ตะวัน
จะไม่ต้องมาทนทำงานมาจ่ายค่าน้ำค่าไฟใช่ไหม
ตะวัน
หรือ....ต้องเเลกมาด้วยบ้างสิ่งล่ะครับ
"เจ้ารู้ตัวไหมเจ้าน่ะเป็นมนุษย์ที่แปล--"
ตะวัน
มีอะไรก็พูดมาเถอะครับ
ตะวัน
อยากให้ผมรับใช้อะไรล่ะ?
"ข้าล่ะชอบจริงๆฉลาดเช่นโลมาจริงเชียว"
"เอาล่ะข้าจะไม่อ้อมค้อมนะ"
"ข้าเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าเจ้าเองคิดอะไรอยู่แต่ที่ข้าจะกล่าวต่อไปนี้มันเกี่ยวข้องกับผลของประโยชน์ของข้าและเจ้า"
"ข้าจะให้เจ้าไปอยู่ในอนิเมะสักเรื่องใดเรื่องหนึ่งแล้วแก้ไขเรื่องนั้นทั้งหมดซะจงเป็น butterfly effect อย่าให้เส้นเรื่องเหมือนเดิมเด็ดขาด"
ตะวัน
ว้าวน่าสนใจจังนะครับ
ตะวัน
แต่ผมไม่ค่อยเห็นว่าผลประโยชน์มันเข้าตัวผมสักเท่าไหร่แถมยังได้น้อยสักจนผมคิดว่ามันน่าเบื่อ
ตะวัน
ไม่ใช่ว่าคุณทำไปเพราะอยากดูผมหรอดูเส้นเรื่องที่เปลี่ยนไปดูทุกอย่างที่ผมสร้างมันขึ้นมาตอนสุดท้ายผมตายลงใช่ไหมครับ
"กี่รอบๆเจ้าก็ยังคิดเช่นนี้"
"มันก็จริงแต่ข้าไม่ได้ต้องการแค่นั้นหรอกนะชาตินี้เจ้าเองก็ยังจำไม่ได้สินะ"
"เอาเป็นว่าถ้าหากเจ้าทำภารกิจสำเร็จเจ้าก็จะได้พบกับด้ายแดงของเจ้านั่นแหละชะตาที่เจ้าต้องพบ"
ตะวัน
ผมไม่สนใจด้ายแดงอะไรพวกนั้นหรอกนะ
ตะวัน
ถ้ามันทำให้ผมประทังชีวิตไม่ได้
"แล้วเจ้าคิดว่าการที่เจ้--"
ตะวัน
การที่เจ้าทิ้งความสุขของตัวเองไปแล้วไปหาหน้าที่การงานที่ทำให้ได้เงินที่ดีกว่าได้ที่อยู่อาศัยที่ดีกว่าแต่แรกมาด้วยความสุข
ตะวัน
คุณจะพูดอย่างนี้ใช่ไหมครับ
"เจ้าเป็นมนุษย์ที่ไม่เหมือนมนุษย์จริงๆหนา"
"ดูเหมือนว่าเวลาของข้าจะหมดแล้วสินะให้เวลาทำหน้าที่ของเจ้าแล้วนะเจ้าตะวัน"
ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวพลันมืดไป
มองไม่เห็นอะไรสักอย่างมีเพียงความมืดมิดที่โอบล้อมรอบตัวของตะวัน
นานเท่าไหร่ก็ไม่อาจทราบรอบตัวพันสว่างขึ้นมา
ตะวันพยายามหลับตาแล้วลืมตาขึ้นมาใหม่
เพื่อที่จะปรับภาพและโฟกัสสิ่งต่างๆรอบตัว
ถ้าไม่เม้นฝันก็จะไม่ต่อ555
เอาเป็นว่าเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องแต่งเล่นๆขึ้นอยู่กับจินตนาการของผู้แต่ง
ไม่มีอยู่จริงและไม่ต้องเบียวนะคะเพราะตอนนี้เราก็เบียวอยู่
ฝากนิยายเรื่องที่เท่าไหร่ไม่อาจทราบเอาไว้ด้วยนะคะ
ไม่แน่ใจว่าฝันอาจจะมาแต่งต่อไหมเพราะถ้าไม่เม้นเราแจ้งเตือนไม่ขึ้นเราก็อาจจะไม่เข้ามาค่ะก็เผลอๆไปอาจลบก็ได้
นามปากกาจริงๆจะอยู่ที่ รีดไรท์ นะคะ
อันนี้แค่มาแต่งสนองตัณหาตัวเอง
ยังไงก็ฝากไปติดตามนิยายช่องหลักของฝันด้วยนะคะ
ไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้อาจเปลี่ยนเส้นเรื่องอีกไหม
บางครั้งอาจจะมีออกทะเลไปบ้างไปแนวดาร์คบ้าง
แต่โดยส่วนใหญ่นิยายที่ฝันแต่งจะเป็นแนว dark นะคะเพราะงั้นเตรียมรับมือให้ดี
Comments