![ตะวันใต้เงาวิลเลิน[มายฮีโร่]](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/37335588811.webp)
ตะวันใต้เงาวิลเลิน[มายฮีโร่]
ซ่อนหา
กระต่ายตัวสีดำสนิทพร้อมกับปากมากมายที่อ้ากว้างตามตัวของมัน
ฟันแหลมคมและลิ้นที่ยาวของมันค่อยๆตวัดเกี่ยวกินกับกินขาของตะวัน
ดวงตาขีดยาวแนวนอนคล้ายงูภายในไขกุญแจอยู่ข้างในพร้อมกับมนุษย์คนหนึ่ง
ก็ค่อยๆอ้าปากต่างๆมากมายกลืนกินตอนอย่างช้าๆ
ตะวันอ้าปากพยายามกอบโกยอากาศ
ฝ่ามือฝ่ามือกำเสื้อในโรงพยาบาลสีขาวของตนแน่นจนเกิดรอยยับของผ้า
มือข้างซ้ายตรวจตวัดปัดเกี่ยวไปมา
ยามนี้ตะวันได้สติแล้ว....
ดวงตาจิ้งจอกสีฟ้าอ่อนงดงามกว่าตาไปมองรอบๆตนทบเพียงป่าที่รกทึบ
ผมสีขาวของตนจากที่เคยสั้นตามบรรทัดฐานสังคมบัดนี้ได้ยาวราวผู้หญิง
ตะวันค่อยๆลุกขึ้นยังระมัดระวังศีรษะทุยหันไปมองแล้วรอบตัว
ก่อนที่ขาเดียวจะก้าวออกไปข้างหน้า
เสียงเหยียบหญ้าและกิ่งไม้
แขนเรียวยาวปัดป่ายกิ่งไม้ที่ขึ้นบดบังสายตา
พลันพบกับภาพเบื้องบนที่แสนจะงดงาม
ดวงดาวนับล้านส่องแสงประกายงดงามเหมือนดั่งดวงตาคล้ายเพชรโฮปตะวัน
ตะวันเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย
"ฮึก......ฮื่อ....ทำไม...."
เสียงร้องไห้ คล้ายเด็กลอยพัดมาตามลม
ตะวันหยุดชะงักครู่หนึ่งก่อนที่จะรีบก้าวต่อไปทางที่ตนได้ยินเสียงนั้น
"ฮื่อ....ทำไม....ฮีโร่มันไม่มีหรอ?..ฮึก"
เมื่อตะวันเดินเข้าไปใกล้เสียงนั้นก็ดังขึ้นจนบัดนี้ตะวันได้ยินมันชัดเจน
ตะวัน
โว้ๆ พี่เองครับใจเย็นเด็กน้อย
ตะวันถือวิสาสะเดินเข้าไปนั่งข้างๆเด็กหนุ่มผมดำ
ตะวัน
เป็นไงมาไงมานั่งร้องไห้หลังบ้านร้างกลางป่าเนี้ย
เด็กผมดำคนนั้นไม่ตอบอะไรทำเพียงกวดสายตามองตะวันคล้ายพิจารณาบางอย่าง
'นั้นสินะ....ใครจะชอบให้ยุ่งเรื่องส่วนตัวกัน...'
ตะวัน
ทำไมมานั่งร้องไห้คนเดียวตรงนี้
ตะวัน
ไม่รู้หรอว่าตรงนี้มี โยโกะ อยู่น่ะ
ศีรษะทุยสีดำเอียงหัวอย่างงุนงงพลางใช่ความคิดอย่างหนัก
ตะวัน
เดี๋ยวโดนโยโกะจับกินนะ
"....เนื้อเด็กมันอร่อยหรอ?"
ตะวัน
แต่เดี๋ยวก็ได้กินแล้วล่ะ
ตะวัน
พี่ชื่อ เบียกโกะ ฮาคุโกะ
ตะวัน
หนูน้อยล่ะชื่ออะไรครับ?
'....นั้นมัน....ชื่อเก่าโทมูระ นิ?'
ตะวัน
พี่ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมเทนโกะซังถึงมานั่งร้องไห้คนเดียว
ตะวัน
พี่ไม่รู้ด้วยว่าเทนโกะซังเจออะไรมาบ้าง
ตะวัน
แต่พี่เชื่อว่าสักวันเทนโกะจะผ่านไปได้
"..... ฮาคุ....ชอบฮีโร่ไหมครับ"
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาที่แห้งกระฉีกยิ้มขึ้นมา
ฝ่ามือบอบบางวางลงที่กลุ่มผมสีดำก่อนที่จะออกแรงลูบมันเบาๆ
ตะวัน
อนาคตไม่แน่นอนหรอกนะ...
ตะวัน
แต่พี่เชื่อว่าสักวันเทนโกะซังจะเจอแสงของตนเอง
ฝ่ามือบอกบางได้ยกขึ้นแล้ววางลงข้างลำตัวของตน
มือเล็กนุ่มนิ่มของชิมูระ เทนโกะได้ยกชึ้นมาลูบหัวตัวเองเบาๆ
ความอบอุ่นแผ่ซ่านอยู่เต็มอก
แม้ชิมูระ เทนโกะ จะไม่เข้าใจว่าชายตรงหน้าคนเอ่ยอะไรแต่การกระทำอันอ่อนโยนได้ทำให้เด็กน้อยได้จดจำการกระทำนั้น
ตะวัน
เทนโกะครับรู้ไหมว่าเมืองไปทางไหน
ตะวัน
เทนโกะ พอรู้ทางไปเมืองไหมครับ
ตะวัน
ไหนนำทางพี่หน่อยแล้วพ่อหิ่งห้อยตัวน้อย
"ผมไม่ใช่หิ่งห้อยซะหน่อย"
เสียงหัวเราะเสียงใสของตะวันดังไปทั่วป่าชิมูระ เทนโกะ แอบเหลือบสายตาไปมองคนข้างกายตนก่อนที่จะเปลี่ยนสายตามามองภาพเรื่องหน้าและเดินนำทางไปพร้อมกลับไปหูสีชมพู
"หน่อยหรอ.....นั่งพักก่อนไหมครับ"
ตะวันจับมือชิมูระ เทนโกะ ก่อนจะกระตุกเบาเป็นการบอกว่านั่งด้วยกันสิ
แต่แล้ว เทนโกะก็สะบัดมือออกอย่างแรง
"พี่เจ็บตรงไหน....มือ..จริงสิ!..."
ชิมูระ เทนโกะ กวาดสายตามองมือแล้วเจนของตะวันอย่างหวาดระแวง กลัวว่าคนตรงหน้าจะสลายไป
ตะวัน
เห็นไหมพี่ไม่มีแผลเลยนี้ไงครับ เทนโกะซัง...ต่อไปนี้ถ้าไม่โอเคตรงไหนบอกพี่ได้นะครับ
แม้ตะวันจะตกใจแต่ก็พยายามควบคุมอารมณ์ให้ดีที่สุดและเอ่ยปลอบ เทนโกะ ด้วยความอ่อนโยน
"มาทำอะไรตรงนี้จ๊ะเทนโกะวันนี้ทีเมนูโปรดลูกด้วยนะ"
ชิมูระ เทนโกะ หันไปมองทางที่ตะวันเคยนั่งอยู่ก็พบเพียงความว่างเปล่า
สิ่งที่เทนโกะเห็นเป็นเพียงจินตนาการหรือเปล่า....
ฮาคุโกะมีตัวตนอยู่จริงๆหรือเปล่า....
คำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวของชิมูระ เทนโกะเพียงไม่นานก็ถูกลบล้างความคิดนั้นโดยทันทีเนื่องจากเสียงเสียงหนึ่ง
"มาเล่นเกมกันสิซ่อนแอบไง"
"ถ้าเทนโกะซังเจอพี่พี่จะให้ขออะไรก็ได้ 1 อย่าง"
"ตามหาให้เจอล่ะสามีของผม"
หลังจากคำพูดนั้นหายไปก็เจอกับเสียงหัวเราะอันแผ่วเบาที่พัดหายไปตามลม
โทมูระ ชิการากิ
เจอตัวแล้วนะจิ้งจอกของผม
ตะวัน
อ๊ะ!.....เบาๆสิ โทมูระ
ตะวัน
ถนอมมันหน่อย...อิ๊...เดี๋ยวมั--
แรงกระแทกจากกายเกรงทำให้ร่างบางเผลอเด้งเอวรับจนเกิดเสียงน่าอายขึ้น
โทมูระ ชิการากิ
จะให้เบาได้ไงคะ ก็เล่นตอดผมแบบนี้ ซี้ด
ตะวัน
อื้อ...พูดอะไรเนี้ย...อ๊า
เสียงน้ำกระทบกันภายในรูรักของตะวันดังขึ้น
โทมูระถอดอวัยวะตนจนเกือบจะหลุดออกจากรูจีบสีสวย ก่อนจะกระแทกเข้าไปสุดเเรง
โทมูระ ชิการากิ
พี่เป็นของผมแล้วนะห้ามหนีไปไหนล่ะ
โทมูระ ชิการากิ
ไม่งั้นผมจะจับพี่เย็-จนขาถ่าง ไปไหนไม่ได้เลย จุ๊ป
ริมฝีปากแห้งผากของโทมูระจูบลงที่ลำคอที่เต็มไปด้วยรอยขบกัด จมูกโด่งสูดกลิ่นกายหอมผสมกลิ่นกามของตนและตะวัน
ก่อนที่จะเริ่มกระแทกอีกครั้งอย่างรุ่นแรง
Comments
timq
อัพหน่อยจิ
2024-03-28
0
timq
อัพหน่อยจิ
2024-03-28
0