ตะวันใต้เงาวิลเลิน[มายฮีโร่] โอ้ทะเลแสนงาม

. .

บทที่ 1

. .

"เร็วๆดิวะเดี๋ยวมันตื่น"

"เออกูรู้เว้ยไม่ต้องสั่ง"..

ตู้ม

มวลน้ำมากมาย

โอบล้อมรอบตัวตะวันอุณหภูมิที่เฉียบของน้ำ

อดไม่ได้ที่จะทำให้ตะวันตื่นจากฝัน

ตะวัน

อ-อื้ม

แค่ก!

จากการไอในครั้งนี้ของตะวันทำให้มวลน้ำมากมายทะเลาะเข้าไปในปากตะวันและรูจมูก

ตะวันพยายามตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ตะคริวได้กินขาของตะวันเข้าให้แล้ว

ตะวันทำให้พยายามเพ่งมองภาพเรื่องหน้าให้นานที่สุดเพื่อที่จะไม่ให้สติเลือนลาง

'จะส่งมาก็ไม่ส่งมาดีๆทำคนตายแล้วก็ไม่รับผิดชอบแถม มาใช้งานอีก'

ตะวันทำได้เพียงกันด่าผู้ที่ส่งตนมายังโลกแห่งนี้แต่ก็ทำได้เพียงด่าในใจตนเท่านั้น

สติของตะวันค่อยๆเลือนหายไปอีกครา

ภาพทุกอย่างมืดลงดั่งเช่นตอนที่ตนถูกส่งมายังที่เเห่งนี้

วู้บบบ

ตะวันได้หล่นลงมาจากฟ้าดังเช่นอุกกาบาตนักข่าวหลากหลายสำนักต่างทำข่าวเกี่ยวกับสิ่งนี้และสุดท้าย

ตู้มมมม

พื้นดินได้ยุบตัวลงเป็นหลุมขนาดใหญ่ควันควันจากฝุ่นและดินแต่มาบดบังทัศนวิสัยตำรวจและเหล่าฮีโร่มากมายต่างเฝ้ามองหลุมยักษ์ใหญ่นี้

ผ่านไปไม่นานควรได้จางหายไปทิ้งไว้เพียงร่างบอบบางอ้อนแอ้นของตะวันที่หลับไหลอย่างสบายใจท่ามกลางสายตาที่จับจ้องนับหมื่น

"คุณออมไมค์ครับคิดเห็นยังไงเกี่ยวกับเด็กที่ตกลงมาจากฟ้าคนนั้นครับ"

"มีความเป็นไปได้ไหมค่ะที่เด็กคนนั้นจะแอบใช่อัตลักษณ์ของตน"

"คิดจะทำยังไงกับเด็กคนนั้นต่อหรอครับ"

"คุณคิดว่าเด็กคนนั้นอาจเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมไหมค่ะ"

ออมไมค์

เรื่องนนี้ยังไม่แน่ชัด ต้องรอหลักฐานให้ชัดเจนก่อน

ออมไมค์

หากเด็กคนนั้นเป็นเด็กกำพร้าหรือหาบิดามารดาไม่เจออาจจะต้องไปอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าก่อน

ออมไมค์

อย่างไรก็ตามนี่เป็นหน้าที่ของฮีโร่อยู่แล้ว

ออมไมค์

แต่ทางเราจะมีเงินให้เด็กคนนั้นและส่งไปให้สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าทุก 1 เดือนในจำนวนเงินที่คาดว่าน่าจะเลี้ยงเด็กกำพร้าได้ทุกคน

ออมไมค์

ทั้งนี้ทั้งนั้นผมขอตัวก่อนขอบคุณครับ

ตะวัน

อื้ม......สว่างชิบ

ตะวัน

วันนึงจ่ายค่าไฟเท่าไหร่วะเนี้ย

ตะวันทำเพียงคิดในใจว่า'ตกมาขนาดนี้ไม่ตายแต่ดันรอด ค่ดเทพ'

ห้องสีขาวจืดชืดได้มีร่างอ้อนแอ้นที่เป็นโรคผิวเผือกนอนอยู่

ก่อนที่ร่างๆนั้นจะลุกขึ้นนั่งพร้อมกับใบหน้าที่สับสนมองซ้ายมองขวาและถอนหายใจ

'ผมไม่แน่ใจหรอกนะว่าร่างที่ผมอยู่น่ะเป็นของใคร'

'และไม่รู้ด้วยว่าเราจะมีดวงจิตเดียวกันรึเปล่า'

'ถ้าจะโทษก็โทษไอ้คนไร้ควารับผิดชอบที่ส่งผมมาเหอะ'

'หวังว่าคุณจะเข้าใจและไม่ทำตัวไร้สตปัญญานะครับ'

ตะวันอดไม่ได้ที่จะพูดจิกกัดออกมา

เนื่องจากอารมณ์ที่ปั่นป่วนและความโกรธที่สูงอยู่ในอกจากการที่อยู่ๆ

ก็ถูกส่งมาที่ใดก็ไม่รู้แถมมาจากบนฟ้าอีกด้วยเกือบตายมาหลายรอบสุดท้ายก็ไม่ตาย

แอ๊ด

"โอ๊ะๆเด็กน้อยตื่นแล้วสินะ"

ตะวัน

มารยาทครับลืมแล้วหรอหรือไม่ได้นำมาจากท้องแม่

"แหม....รุนแรงตัวก็เล็กแค่นี้แต่ด่าเก่งซะสิผมอุตส่าห์ช่วยคุณมาจากไอ้พวกฮีโร่หน้าโง่นั้นเลยนะ"

ตะวัน

ขอบคุณสำหรับความหวังดีแต่ไม่ต้องการครับ

"เอาเป็นว่าไหนๆผมก็ช่วยคุณมาแล้ว"

"ทำหน้าที่อาหารที่ดีให้กับลูกๆของผมด้วยนะครับ"

ภาพต่างๆก็เริ่มเบลออีกครั้งสุดท้ายก็สลบลงไปในที่สุดตะวันคาดว่าอาจจะเป็นยาสลบที่แฝงอยู่ในยาที่ต่อสายมายังเส้นเลือดของตน

นานแสนนานในที่สุดตะวันก็ได้ตื่นขึ้นแล้วพบกับภาพเบื้องหน้าน่าแปลกที่ตะวันมองเห็นได้

'สวย'

'ถ้าเกิดว่ามีสมุดสเก็ตพร้อมกับดินสอนะ'

'อ่า...อย่างน้อยก็ได้เห็นอะไรที่สวยงามขนาดนี้'

'ดูเหมือนว่าตะวันจะตื่นเต้นไปหน่อยจนเผลอขยับตัวไปชนกับโซ่ที่คล้องคอของสัตว์ประหลาดตัวนั้นอยู่จนเกิดเสียงดัง'

ก๊องแก๊ง

พึบ!

สัตว์ประหลาดตัวนั้นหันมามองตะวันอย่างรวดเร็วริมฝีปากที่อ้ากว้างของมันเผยให้เห็นฟันแหลมความเรียงตัวกันเช่นการปลูกข้าวแบบขั้นบันได

แต่ตะวันหาได้กลัวไม่ภายในใจของตะวันเต้นตึกตักadrenaline ของตะวันสูบฉีดพร้อมกับใบหน้าที่ตื่นเต้น

มันหันมามองตะวันแล้วพูดว่า

"มนุษย์ มนุ-&( มนุษย์_&_--:; มนุ--"

"หน+&;+ ระ7&+_& ฆ)")& อ&+"++_"

คำพูดที่ไม่ชัดเจนคล้ายดั่งภาษาโบราณที่สามารถแปลออกมาได้บางคำอย่างน่าประหลาดแต่ก็แปลกอีกอย่างที่บางคำไม่สามารถฟังออกได้คล้ายมีบางสิ่งที่คอยรบกวน

สัตว์ประหลาดตัวนั้นขยับอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงโซ่กระแทกกัน

ตะวันพยายามจะเอ่ยตอบแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ใครมีบางอย่างห้าม

วินาทีนั้นตะวันรู้ได้ทันทีว่าโดนดึงเข้ามาในเรื่องที่ไม่ควรยุ่งเกี่ยวอีกแล้วทั้งที่ตนไม่อยาก

แต่ชะตาเป็นคนนำพามาเอง

สัตว์ประหลาดตัวนั้นก็ชะงักและสงบเสงี่ยมหน่อยทันทีตะวันนึกแปลกใจหรือหันไปมองข้างหลังที่สัตว์ประหลาดตัวนั้นหันมองอยู่

จึงพบเข้ากับ...

. .

จบ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ