EP.5 : ธนูประจำตัว
-Finnlay-
//ตื้นเต้นกับการได้ออกไปด้านนอกสุดๆ
-Fergus-
ออกไปด้านรอกแล้วดูแล้วตัวเองด้วยนะเข้าใจมั้ยฟินน์เลย์
-Fergus-
อย่าเชื่อใจใครง่ายๆเข้าใจมั้ย
-Fergus-
เจ้าอย่าดื้อกับแดเนียลเขาล่ะ
-Finnlay-
ข้าออกจะเป็นเด็กดี
-Fergus-
ถึงเวลาแล้วก็รีบไปเถอะ...เดียวแดดจะร้อนเอา
-Daniel-
ขอรับ...ไปกันเถอะฟินน์เลย์
-Finnlay-
รู้แล้วน่า//เดินไปหา
-Daniel-
ถ้าถึงช้าก็อย่าบ่นล่ะ
ในเสียงพูดคุยที่ดูเฮฮาของทั้งคู่กลับมีความเสียใจหนึ่งอยู่นั้นคือเฟอร์กัส
ทั้งชีวิตของเขา เขาไม่เคยให้ฟินน์เลย์ออกไปไกลจากอ้อมอกขนาดนี้
เสียงควบม้าเริ่มออกห่างและหายไป
-Finnlay-
นี้แดเนียลทำไมบ้านเจ้าไกลจัง
-Daniel-
ก็บ้านเจ้าอยู่กลางป่าการจะออกไปก็ต้องยากอยู่แล้ว
-Finnlay-
นั้นสินะ//เสียงแผ่ว
-Daniel-
อะไรกันออกจากบ้านไม่ถึงชั่วโมงก็คิดถึงเสียแล้วหรือ?
-Finnlay-
ก็ข้าไม่เคยออกห่างจากท่านพ่อขนาดนี้
-Finnlay-
ก็ต้องคิดถึงอยู่แล้ว
-Daniel-
ไม่ต้องกังวลไปหรอก//ใช้มือข้างนึงลูบหัวฟินน์เลย์อีกข้างบังคับม้า
-Finnlay-
ข้า..ไม่ได้กังวลเสียหน่อย//พิงแดเนียล
-Daniel-
ข้ารู้สึกว่าเจ้าดูไม่ค่อยร่าเริง
-Finnlay-
นิดหน่อย..เมื่อนอนไม่หลับด้วยแหละ
-Daniel-
งีบก่อนก็ได้ใกล้ถึงเดียวข้าปลุก
-Finnlay-
เอางั้นก็ได้//พิงอกแดเนียลและงีบหลับ
-Daniel-
//ลูบหัวฟินน์เลย์และเริ่มควบม้า
-Daniel-
ใกล้ถึงกำแพงเมืองแล้วตื่นได้แล้ว
-Finnlay-
อ่า..นี่ข้าหลับนานขนาดนั้นเลยหรอ
-Daniel-
ไม่หรอกข้ารีบควบม้าน่ะ
-Finnlay-
ใครขี้เซาน่ะข้าไม่ได้ขี้เซานะ!
-Finnlay-
ข้าไม่ได้ขี้เซา!
-Daniel-
//ควบมาเขาไปที่ทางเข้าเมือง
ตัวประกอบ
องค์ชาย...//รีบทำความเคารพ
ตัวประกอบ
นั้นใครหรือพะย่ะค่ะ?
-Finnlay-
ข้าชื่อฟินน์เลย์นะยินดีที่ได้รู้จัก//ยิ้มร่า
ตัวประกอบ
เอ่อ..ขอรับ//เขิน
-Daniel-
ข้าไม่อยู่หลายวันข้าก็อยากรู้เหมือนว่าพวกทหารจะตั้งใจฝึกซ้อมรึเปล่า
ณ ปราสาทหินหลังใหญ่ที่ทั้งดูน่าเกรงขามและน่ากลัว
-Daniel-
จะเรียกเช่นนั้นก็ได้
-Finnlay-
ไม่มีทาง..ข้าไม่กลัวหรอก
-Finnlay-
ยังไงเจ้าก็สู้ข้าไม่ได้จริงมั้ย
-Finnlay-
นั้นที่เจ้าหลอกข้า..ไม่นับ
-Daniel-
//เดินเข้าไปในปราสาท
-Finnlay-
นี่ๆ..มันต้องไม่นับสิ//เดินตาม
-Eamon-
พ่อส่งคนไปตามหาเจ้าตั้งนานเจ้าไปอยู่ที่ไหนทำไม่ถึง?
-Daniel-
ในระยะเวลาที่ลูกบาดเจ็บมี"ฟินน์เลย์"และก็เผ่าเอลฟ์ค่อยดูแลอยู่ตลอด
-Eamon-
งั้นแสดงว่าเจ้าติดหนี้ชีวิตเผ่าเอลฟ์สินะ
-Daniel-
น่าจะเป็นฟินน์เลย์คนเดียวขอรับ
-Eamon-
แล้วฟินน์เลย์ผู้นี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครล่ะ
-Finnlay-
กระหม่อมเป็นบุตรของราชาเอลฟ์"เฟอร์กัส"และเป็นศิษย์ของท่านอาจาร"เอลเมอร์"พะย่ะค่ะ
-Carden-
เจ้าเป็นศิษย์ของเอลเมอร์อย่างนั้นรึ?
-Finnlay-
ท่านรู้จักอาจารย์ขอข้างั้นหรือ?
-Carden-
รู้จักดีพอตัวเลยล่ะ//ยิ้มมุมปาก
-Carden-
เอลเมอร์เป็นเอลฟ์ฝีมือร้าบกาจข้าอยากรู้ว่าศิษย์ของเขาจะมีฝีมือเท่าไหร่
-Finnlay-
ท่านอยากลองต่อสู้กับข้าหรอ?
-Daniel-
ข้าว่าไม่ใช่แบบนั้นนะฟินน์เลย์
-Carden-
ไม่ต้องปกป้องเอลฟ์นั้นขนาดนั้นหรอก
-Carden-
ถ้าเป็นศิษย์ของเจ้านั้นจริงน่ะถึงอยู่ไกลสุดขอบฟ้าเจ้านั้นก็จะมาหา
-Carden-
ไหนๆข้าก็เป็นเพื่อนของเขา
-Carden-
ก็ถือว่าเป็นอาจารย์ของเจ้า
-Carden-
เดียวข้าจะสอนการต่อสู้ให้เจ้าสักหน่อยก็แล้ว
-Finnlay-
ข้าก็อยากรู้เหมือนกันพวกบ้าพลังจะรุนแรงได้ขนาดไหน
-Carden-
//จับข้อมือฟินน์เลย์แล้ววาร์ปมาที่ลานประลอง
-Carden-
//ตริงฟินน์เลย์ไว้กับพื้น
-Finnlay-
ถ้าเป็นเจ้าคนแรกที่ใช่ข้าอาจจะแพ้ก็ได้แต่แดเนียลใช่มุกนี้ไปแล้ว
-Eamon-
เจ้าดูเป็นห่วงเอลฟ์นั้นนะพ่อว่า
-Daniel-
ลูกไม่ค่อบอยากเห็นเขามีแผลเท่าไหร่
-Finnlay-
ขยับไม่ได้สักพักนะ//ยิ้ม
-Daniel-
เขาใช้เวทย์เดิมอีกหรอ//คิด
-Daniel-
ไม่ใช่..ท่านอาจารย์ขยับไม่ได้จริงๆ
-Carden-
เจ้า..ใช้เวทย์อะไรกันแน่
-Finnlay-
ก็แค่เวทย์น้ำแข็งเล็กๆของพวกไซเรนน่ะ
-Finnlay-
ข้าว่าเจ้ารับยอมแพ้ดีกว่านะ
-Finnlay-
ไม่งั้นมันจะกัดกินไปเรื่อยไปนะ
-Daniel-
แซบมากนะฟินน์เลย์ที่ชนะอาจารย์ข้าได้
-Finnlay-
ข้าบอกแล้วไงว่าข้าไม่กลัว
-Finnlay-
โดยเฉพาะเจ้า//มองหน้าแดเนียล
-Daniel-
เก่งให้ได้ตลอดก็แล้วกันนะ//ลูบหัวเบาๆ
-Finnlay-
ข้าก็เก่งตลอดนั้นแหละน่า
-Eamon-
//มาช่วยพยุงคาร์เดน
-Eamon-
แก่แล้วก็อย่าไปดูถูกเด็กมันมาก..โดนเด็กถอนหงอกเลยเห็นหรือไม่?
-Eamon-
ไม่คิดเลยว่าเผ่าเอลฟ์จะเก่งถึงขนาดนี้แล้ว
-Finnlay-
ขอบคุณที่ชมพะย่ะค่ะ
-Daniel-
ข้าว่าข้าพาเจ้าไปดูห้องพักดีกว่า
-Finnlay-
ข้าก็อยากไปเที่ยวด้วย
-Daniel-
พ่อเจ้าให้มาฝึกมิใช่ให้มาเที่ยวเล่น
-Finnlay-
เหมือนกันนั้นแหละน่า
-Finnlay-
โอ๊ย//จับหน้าผาก
-Finnlay-
เจ้าดีดหน้าผากข้าอีกแล้วนะ!
-Finnlay-
มันเจ็บนะรู้มั้ย
-Finnlay-
ซาดิสม์จริงๆเลย//กอดอก
-Finnlay-
ข้าว่าไปดูห้องพักของข้าดีกว่า
-Daniel-
ตามมา..องค์ชาย//ยิ้ม
-Finnlay-
ขอรับ//ยิ้มกว้าง
-Eamon-
ข้าไม่ได้ตาฝาดใช่หรือไม่//คิด
-Daniel-
//พาฟินน์เลย์ไปด้านในปราสาท
-Eamon-
คาร์เดน..เมื่อกี้ข้าไม่ได้ตาฝาดใช่มั้ย
-Carden-
กระหม่อมคิดว่าไม่
-Eamon-
ในรอบหลายปีมานี้ข้าเพิ่งเคยเห็นแดเนียลยิ้ม
-Carden-
นั้นสิ..สงสัยอีกไม่นานคงมีเรื่องน่ายินดีแล้วล่ะมั้ง?//พูดหยอก
-Eamon-
นั้นสินะ//เดินเข้าไปในปราสาท
-Daniel-
เจ้าตื่นเต้นกับการออกมาด้านนอกมากเลยนะ
-Finnlay-
ก็นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตข้า..จะไม่ให้ตื่นเต้นได้ยังไงกัน//สำรวจ
-Daniel-
เจ้าดูเป็นเด็กดื้อ...แต่เจ้าก็เชื่อฟังผู้ใหญ่
-Finnlay-
ก็บอกแล้วไงว่าข้ามิได้ดื้อ
-Finnlay-
เพียงแต่ข้าอยากออกไปทำอะไรที่ผู้ชายทำบ้างไม่ใช่อยู่แต่บ้าน
-Daniel-
อยากทำอะไรแบบที่ผู้ชายทำงั้นรึ?
-Daniel-
เจ้ายิงธนูเป็นรึไม่
-Finnlay-
แต่ก็พอรู้พื้นฐานอยู่บ้างนะ
-Daniel-
งั้นเดียวข้าสอนให้ถ้าเจ้าอยากเรียน
-Finnlay-
ได้ขอรับ..ท่าน"อาจารย์"
-Daniel-
ไม่ต้องเรียกแบบนั้นก็ได้..ข้าไม่ชินน่ะ//หลบสายตา,ยิ้มอ่อนๆ
-Finnlay-
งั้นก็ได้แดเนียล
-Finnlay-
เราไปลองฝึกกันเลยมั้ย?
-Finnlay-
ข้าไม่ใช่หนูเสียหน่อย!
-Daniel-
ข้าไม่ได้หมายข้าเช่นนั้ร
-Daniel-
ไว้เรียกคนที่เด็กกว่าน่ะ
-Daniel-
งั้นเรารีบไปที่ลานฝึกธนูกันดีกว่า..เดียวอากาศมันจะร้อนเสียก่อน
-Finnlay-
อืม..เจ้านำไปเลย
ซึ่งมีทหารมากมายกำลังฝึกอยู่
-Daniel-
ไม่แปลกหรอก...คงกลัวข้าเข้าไปตรวจค่ายน่ะ
-Finnlay-
เจ้าน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ?
-Daniel-
ถ้าสำหรับพวกเขาคงจะมากๆเลยล่ะ
-Finnlay-
ยังไงอ่ะ//ดึงแก้มแดงเนียลดู
-Finnlay-
เขี้ยวน่ากลัวๆก็ไม่มี
-Daniel-
//จับมือฟินน์เลย์
-Daniel-
เพราะไม่มีไงถึงน่ากลัว
-Finnlay-
อะไรก็ไม่รู้ของเจ้า...รีบๆสอนข้าเถอะข้าอยากลองของเล่นชิ้นใหม่แล้ว
-Daniel-
ได้//เรียกธนูออกมา
คันธนูสีดำสนิทคู่ใจของรัชทายาทปีศาจซึ่งไม่ใครเคยได้จับอย่าว่าแต่จับเลยแค่ได้เห็นก็น้อยครั้งมากแล้ว
-Daniel-
เจ้าใข้ธนูคันนี้ฝึกนะ
-Finnlay-
อันใหญ่จัง..หนักรึเปล่า
-Daniel-
ไม่หนักเท่าไหร่..ลองดูสิ//ยื่นให้
ตัวประกอบ
//เก็บข้อมูลเพื่อจะไปบอกราชาปีศาจ
-Daniel-
เจ้าลองง้างธนูดูสิ
บรรยายการรอบๆก็รวมตัวกันเป็นลูกธนูสีดำน้ำเงิน
-Finnlay-
มีลูกธนูด้วย//ตื่นเต้น
-Daniel-
ลองเล็งแล้วก็ยิงดูนะ//เข้าไปใกล้ๆ
-Finnlay-
อย่างนี้หรอ//เล็ง
-Daniel-
ใช่..//จับมือฟินน์เลย์ทั้งซ้ายแล้วขวา
แล้วทั้งคู่ก็ฝึกกันยาวจนไปถึงช่วงเที่ยง
-Finnlay-
แดเนียล..ข้าหิวแล้วอ่ะ..พักหน่อยได้มั้ย
-Daniel-
เราพักกันก่อน..แล้วค่อยไปกินอาหารกันในปราสาท
-Finnlay-
แล้วเจ้าไม่พาข้าไปเที่ยวด้านนอกหน่อยหรอ?
-Daniel-
ด้านนอกมีอะไรน่าดูกัน?
-Finnlay-
ก็ข้าสงสัยไงถึงถามน่ะ
-Daniel-
คืนนี้ก็แล้วกันนะ
-Finnlay-
ได้สิ..//ร่าเริงสุดๆ
-Daniel-
//ลูบหัวฟินน์เลย์
-Finnlay-
ทำไม่ถึงชอบลูบหัวข้านักล่ะ?
-Daniel-
ไม่รู้สิ...เพราะอยากลูบเฉยๆล่ะมั้ง
-Finnlay-
งั้นข้าลูบกลับมั้ง//เขย่งลูบหัวแดเนียล
-Daniel-
ลูบหัวไม่ถึงยังมีความพยายามอีกนะ
-Finnlay-
//เล่นหัวแดเนียล
-Daniel-
พอได้แล้วเจ้าหนู//จับข้อมือฟินน์เลย์
-Daniel-
หยุดแล้วนี้ไง//เอามืออก
-Eamon-
ดูสนิทสนมกันจังเลยนะ..//เดินเข้ามา
-Daniel-
ท่านพ่อ..มีอะไรงั้นหรือขอรับ
-Eamon-
พ่อได้ยินมาว่าวันนี้พวกมนุษย์จะทำพิธีไหว้พระจันทร์อะไรนั้นกัน
-Eamon-
ตอนกลางคืนมีการปล่อยโคมลอยด้วย
-Eamon-
พ่อว่าเจ้าพาฟินน์เลย์ไปดูก็ดีนะ
-Finnlay-
ที่ไหนหรือพะย่ะค่ะ?
-Eamon-
หมู่บ้านที่มนุษย์อยู่น่ะไม่ไกลหรอก
-Finnlay-
//หันไปหาแดเนียล
-Eamon-
งั้นตามใจเจ้านะแดเนียล
-Eamon-
//เดินออกไปทางอื่น
-Finnlay-
เจ้าจะไม่พาข้าไปจริงหรือ?
-Daniel-
ทำไม..เจ้าอยากไปดูมนุษย์รึ?
-Finnlay-
ข้าไม่เคยเห็นเลยนะ..เจ้าพาข้าไปหน่อยนะ
-Daniel-
แล้วถ้าข้าพาเจ้าไปข้าจะได้อะไรคืนล่ะ
-Finnlay-
เจ้าอยากได้อะไรล่ะ
-Daniel-
ขอคิดก่อนก็แล้วกัน
Comments