สุริยาเกี้ยวเดือน EP.2 : ลงสนาม

. . .

ต่อ

ที่เขตของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์

-Daniel-

นี้หรอต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าน่ะ

-Finnlay-

ใช่สวยใช่มั้ยล่ะ

-Daniel-

ก็ไม่ต่างกับต้นไม้ปกติหรอกนะ

-Finnlay-

ต่างสิ...ต่างตรงที่ต้นใหญ่ขนาดนี้แต่ไม่ว่าจะหาอย่างไรก็ไม่เจอยังไงเล่า

-Daniel-

นั้นสินะ

-Daniel-

เจ้าไม่กลัวข้าหน่อยหรอ..

-Finnlay-

กลัวหรือ?

-Finnlay-

//เข้ามาดึงแก้ม

-Finnlay-

เจ้าไม่เห็นน่ากลัวตรงไหนเลย..เขาน่ากลัวพวกนั้นก็ไม่มีเขี้ยวยาวๆก็ไม่มี

-Finnlay-

มีแค่ตาสีแดงเหมือนงูก็เท่านั้น

-Finnlay-

ของแบบนั้นน่ะข้าไม่กลัวหรอก

-Daniel-

ก็ดี..เจ้าไม่กลัวข้าก็ไม่ว่าอะไร

-Barnett-

องค์ชาย//เดินเข้ามา

-Finnlay-

อ้าว..บาร์เน็ตต์

-Finnlay-

วันนี้ไปตรวจค่ายรอบเสร็จเร็วจังเลยนะ

-Barnett-

พอดีไม่ค่อยมีเรื่องอะไรน่ะขอรับ

-Barnett-

แล้วเจ้าปีศาจนี่..มาจากไหนขอรับ?

-Finnlay-

ข้าเห็นเขาบาดเจ็บเลยช่วยไว้น่ะ

-Barnett-

ฝ่าบาทรู้รึยังขอรับ?

-Finnlay-

รู้แล้วสิ~

-Finnlay-

ท่านพ่อบอกว่าให้เขาอยู่ที่นี้ได้

-Finnlay-

จนกว่าเขาจะหายเลย

-Daniel-

ยินดีที่ได้รู้จัก

-Barnett-

เช่นกัน

-Finnlay-

นี่..บาร์เน็ตต์เจ้าว่าด้านนอกป่าสวยมั้ย

-Barnett-

กระหม่อมคิดว่ามันงามสู้ในป่าไม่ได้ขอรับ

-Daniel-

เจ้าไม่เคยออกไปเจ้ารู้ได้อย่างไรกัน

-Barnett-

เพราะในผืนป่ามีสิ่งที่งามที่สุดอยู่ไงไม่ว่าอะไรก็สู้ไม่ได้ทั้งนั้น

-Finnlay-

ที่นี้มีของอะไรแบบนั้นด้วยหรอ?

-Finnlay-

ทำไมบาร์เน็ตต์ไม่พาข้าไปดูด้วยล่ะ

-Finnlay-

หรือบาร์เน็ตต์ไม่เห็นข้าเป็นเพื่อนแล้ว..

-Barnett-

ไม่ใช่ขอรับ

-Barnett-

องค์ชายเป็นคนสำคัญมากๆของกระหม่อม

-Barnett-

แต่กระหม่อมฯเห็นว่าช่วงนี้ฝ่าบาทไม่ค่อยว่างเท่าไหร่นักเลยไม่ได้ชวนน่ะขอรับ

-Daniel-

เจ้านี้..มันชอบฟินน์เลย์รึไง//คิด

-Finnlay-

ช่างเถอะๆ

-Finnlay-

ไปที่ชายฝั่งกันดีกว่า

-Finnlay-

ข้าอยากไปฝั่งเขาเงือกร้องเพลงอีก

-Daniel-

พวกเบือกอันตรายจะตาย

-Daniel-

ยัยพวกนั้นหลอกล้อเก่งเป็นที่สุด

-Daniel-

เจ้าอยากโดนพวกมันฉีกรึไง

-Barnett-

นั้นสิขอรับ

-Finnlay-

แต่มีพวกเจ้าสองคนไปด้วย...ข้าก็ไม่เป็นไรนิจริงมั้ย

-Finnlay-

พวกเจ้าปกป้องข้าได้ใช่มั้ย

-Barnett-

ขอรับ

-Daniel-

อืม

-Finnlay-

//ยิ้มกว้าง

-Finnlay-

ไปกันเถอะ

-Finnlay-

//รีบเดินนำไป

. . .

ที่ชายฝั่ง(รอยต่อของป่าและทะเล)

-mermaid-

องค์ชาย..//ยิ้มแย้ม

-mermaid-

ไม่เจอกันนานโตขึ้นเยอะเลยนะเพค่ะ

-Finnlay-

หล่อขึ้นด้วยมั้ยล่ะ//เข้ามานั่ง

-mermaid-

เพค่ะ...องค์ชายของหม่อมฉันรูปงามที่สุด//ลูบไหล้

-Barnett-

องค์ชายไม่ใช่ของเจ้า!//ขู่

-Daniel-

//ยืนชมวิว

-mermaid-

โธ่..องค์ชายพาพวกน่ารำคาญมาทำไมล่ะเพค่ะ

-mermaid-

อยู่กะนแค่เราสองคนไม่ได้หรือ?

-Daniel-

ใครมันอยากอยู่กับเงือกหน้าตาน่าเกลีนดน่ากลัวกัน

-Daniel-

ข้าไม่เข้าใจว่าคนที่โดนพวกเจ้าหลอกเนี่ยมองยังไงกันว่าเจ้าสาว

-mermaid-

อ่ะ..เอ่อ

-Finnlay-

แดเนียลอย่าไปว่าเขาเช่นนั้นสิ

-Finnlay-

พวกเธอก็น่ารักนะ

-mermaid-

นั้นสิเพค่ะ..หม่อมฉันแค่จำเป็นต้องกินเพราะหิวก็เท่านั้นเอง

-mermaid-

//เกาะแขนฟินน์เลย์

-mermaid-

องค์ชายลงไปเล่นน้ำกับหม่อมฉันมั้ยเพค่ะ

-mermaid-

หม่อมฉันคิดถึงองค์ชายมาก็เลย~

-Finnlay-

แต่ข้าไม่ได้เอาเสื้อผ้ามานะ

-Finnlay-

คงจะลงไปเล่นด้วยไม่ได้

-mermaid-

งั้นหม่อมฉันร้องเพลงให้ฟังดีมั้ยเพค่ะ

-Finnlay-

เอางั้นก็ได้

-mermaid-

เพค่ะ

-mermaid-

//เริ่มร้องเพลง

. .

-Finnlay-

รู้สึกอยากนอนจังเลยอ่ะ

-mermaid-

มาสิเพค่ะมากอดหม่อทฉันแล้วนอนก็ได้

-Finnlay-

อือ..//งัวเงีย

-mermaid-

//กำลังจะเข้ามากอด

-Daniel-

//ใช้เวทมนตร์เหวี่ยงเงือกไปชนหิน

-mermaid-

ฮึก!

-Finnlay-

//ล้มลงไปนอน

-Barnett-

//ช่วยจับไว้

-mermaid-

นี่พวกเจ้า!

-mermaid-

ที่แท้ก็มีคนในใจอยู่แล้วถึงว่าบทเพลงของข้าไม่ได้ผล!

-Daniel-

ไม่จำเป็นต้องมีคนในใจหรอก...เงือกอย่างเจ้าทำอะไรข้าไม่ได้หรอก//ยกอีกฝ่ายขึ้นด้วยเวทมนตร์

-Daniel-

เจอกันชาติหน้าล่ะอีหนู//บีบจนหัวของเงือกแหลกไปเป็นน้ำ

-Barnett-

หลับฝันดีเชียวนะขอรับองค์ชาย//ลูบหัว

-Daniel-

//นั่งที่โคดหิน

-Barnett-

//หันไปทางทิศเหนือ

-Barnett-

ข้าฝากองค์ชายก่อน

-Barnett-

เหมือนจะมีเรื่อง

-Daniel-

//รับฟินน์เลย์มาอยู้ในอ้อมแขน

-Barnett-

//รีบวิ่งมาออกไป

-Finnlay-

//เอาหัวดันแดเนียล

-Daniel-

อะไร..?

-Finnlay-

//ดันไม่หยุด

-Daniel-

//เขย่าตัวฟินน์เลย์เบาๆ

-Finnlay-

อือ..//ผลักตัวหนีแดเนียล

-Daniel-

//อุ้มฟินน์เลย์ไปใต้ต้นไม้ใกล้ๆ

. . . .

-Finnlay-

//สะดุ้งตื่น

-Daniel-

กว่าจะตื่น..นึกว่าตายแล้วซะอีก

-Finnlay-

อีกโมงแล้วอ่ะ?

-Daniel-

ใกล้เวลาอาหารเย็นแล้วล่ะ

-Finnlay-

งั้นรีบไปหาท่านพ่อกันเถอะถ้าไปช้าเดียวโดนบ่นนะ

-Daniel-

//พยักหน้าส่งๆ

. . .

ในปราสาท(ห้องทานอาหาร)

-Fergus-

นี่ฟินน์เลย์มาช่ายกว่าแขกอีกแล้วรึ

-Fergus-

ไม่ไหวเลยเจ้าเด็กคนนี้

-Daniel-

เป็นไรหรอกพะย่ะค่ะ

-Daniel-

เดียวเขาก็คงมาเอง

-Daniel-

กระหม่อทไม่ได้รีบอ่ะไร

กึก!

-Finnlay-

ท่านพ่อ//เปิดประตูเข้ามา

-Daniel-

//ตาโต

ฟินน์เลย์ที่แต่งตัวด้วยชุดแบบดั้งเดิมของเอลฟ์ทั้งเสื้อผ้าน้อยชิ้นแถมยังบางหากมองจ้องดีๆก็เห็นเนื้อในทั้งหมดไม่เลือกสิ่งใดไม่ว่าจะผิวสีขาวดวงจันทร์กล้ามเนื้อเล็กๆที่หน้าอกและขนาดตัวที่ดูเล็กกว่าปกติมาก

-Fergus-

ฟินน์เลย์ทำไมลูกถึงมาช้าขนาดนี้

-Finnlay-

ก็พวกสาวใช้จับลูกแต่งชุดนี้อยู่นี่ท่านพ่อ..ใส่ก็ยาก

-Fergus-

แต่ลูกก็ดูชอบนี่

-Finnlay-

ก็มันไม่ร้อนนิครับ

-Finnlay-

เฮ้..มองอะไรนะแดเนียล

-Daniel-

เปล่า..แค่ไม่เคยเห็นชุดดั้งเดิมน่ะ

-Finnlay-

ชอบรึเปล่าเดียวข้าให้เจ้าใส่ด้วย//นั่ง

-Daniel-

ไม่มีทาง

-Fergus-

อย่าไปหยอกแขกเช่นนั้นสิ

-Fergus-

ขออภัยด้วย

-Fergus-

พอดีเขาไม่ค่อยได้เจอกับเผ่าอื่นเท่าไหร่นั้นเขาเลยดูตื่นเต้นน่ะ

-Daniel-

กระหม่อมเข้าใจพะย่ะค่ะ

-Finnlay-

ใช่คำราชาศัพท์กับท่านพ่อเหตุใดไม่ใช่กับข้าบ้างเล่า

-Fergus-

ก็เจ้ากับแดเนียลยศเท่ากันนี่

-Fergus-

เรียกแบบเพื่อนกันก็ได้

-Finnlay-

...

-Finnlay-

ก็ได้

-Fergus-

งั้นเริ่มทานเลยเถอะ

-Finnlay-

ขอรับ!

-Daniel-

//กิน

-Finnlay-

//กิน

-Fergus-

//กิน

. . .

หลังทานอาหารเย็นเสร็จ

-Fergus-

แดเนียลเวลาว่างเจ้าชอบทำอะไรหรือ

-Daniel-

ส่วนใหญ่กระหม่อมใช้เวลาอยู่ในสนามฝึกน่ะพะย่ะค่ะ

-Daniel-

เลยไม่ได้มีงานอดิเรก

-Fergus-

งั้นลองเอาฟินน์เลย์ไปฝึกด้วยดีมั้ย?

-Fergus-

เขาจะได้มีอะไรทำ

-Fergus-

ไม่ต้องมาคอยกวนผู้อื่น

-Finnlay-

ไม่เอานะท่านพ่อ...ช่วงนี้ลูกไม่ได้กวนใครแล้วนะท่านพ่อ

-Finnlay-

ลูกไม่อยากไปจับของหนักๆพวกนั้น

-Fergus-

แต่ลูกก็ทำได้นี่

-Fergus-

พ่อว่าให้ลูกฝึกการต่อสู้ไปด้วยก็ดีนะจะได้ไม่อยู่ว่างๆ

-Finnlay-

แต่เอลฟ์อย่างเราไม่จับเป็นต้องสู้กันเลยนี่ขอรับ

-Finnlay-

ทำไมต้องฝึกเรื่องไร้สาระแบบนั้นด้วย

-Daniel-

การฝึกการต่อสู้น่ะไม่เรื่องไร้สาระนะ

-Daniel-

ถ้าเกิดเหตุการณ์จำเป็นก็ต้องใช้นะเข้าใจรึเปล่า

-Finnlay-

สอนอะไรก็ไม่รู้น่าเบื่อเป็นบ้าเลย...

-Daniel-

งั้นลองของจริงมั้ยจะได้ไม่เบื่อ

-Fergus-

ออมมือให้ลูกชายข้าด้วยก็แล้วกัน

-Finnlay-

เอาสิ..ข้าก็อยากรู้เหมือนว่าพวกบ้าพลังอย่างเจ้าจะชนะข้าได้รึเปล่า

-Daniel-

ได้

ณ ลานฝึก

-Finnlay-

ข้าไม่ออมมือให้นะเจ้าปีศาจ

-Daniel-

เติมแรงเลย"ถ้ามี"

-Daniel-

//ดึงดาบออกมาจากอีกมิติ

-Finnlay-

หู้ย..เท่จัง//เอาสมุดเวทย์ออกมาอ่าน

-Finnlay-

ใช่เวทย์เปลี่ยนมิติรึเปล่า

-Daniel-

ไม่ใช่//สบัดดาบ

-Finnlay-

เวทย์นี้ขี้โกงซะจริง...//ดีดนิ้ว

คมดาบนับสิบก็หายไปภายในพริบตา

-Daniel-

หวังว่าจะทำแบบนี้ได้ตลอดนะ

จากนั้นดาบที่เคยอยู่ในมือก็แปรเปลี่ยนหอกสีชาติ

-Daniel-

//วาร์ปไปด้านหลัง

-Finnlay-

//หลบ

-Finnlay-

//ร่ายเวทย์

-Daniel-

เหมือนเจ้าจะร่ายผิดนะ

-Finnlay-

อืม..ไม่รู้สิ

แล้วไม่นานนักก็มีกลุ่มเมฆสีดำก่อตัวขึ้นแล้วก็มีสายฟ้าฟาดลงมาใกล้เคียงกับตำแหน่งที่แดเนียลยืนอยู่พอดี

-Finnlay-

ข้ากะระยะผิดโทษที

-Finnlay-

รอบหน้าไม่พลาดแน่

-Daniel-

ไม่มีแล้วล่ะ//พุ่งเข้ามาพร้อมกับดวงตาที่เรืองแสงสีแดง

-Finnlay-

บทเพลงท้องสมุทร

และแล้วทุกอย่างรอบตัวของฟินน์เลย์ก็หยุดนิ่ง

-Finnlay-

//ลูบหัวแดเนียล

-Finnlay-

เจ้าแพ้แล้ว//เปลี่ยนหอกในมือจองแดเนียลมาทาบคอของอีกฝ่าย

-Daniel-

เจ้าต่างหาก

-Finnlay-

-Daniel-

//สะบัดมือ

-Finnlay-

//กระเด็น

-Finnlay-

เจ้า..หลอกข้ารึ!

-Daniel-

น่าเสียดายเจ้าไม่เห็นข้าจัดการเงือกพวกนั้น

-Finnlay-

เรื่องแบบนั้นมีอะไรน่าดูกัน

-Daniel-

//ใช้เวทมนตร์ตรึงฟินน์เลย๋ไว้กับพื้น

-Finnlay-

เหมือนจะแพ้แล้วจริงๆแหะ

-Finnlay-

เจ้าขี้โกงชะมัดเลย

-Finnlay-

เจ้าใช่เวทย์ปีศาจ

-Daniel-

ก็ไม่มีกฎห้ามนิ

-Finnlay-

เจ้าชนะแล้วก็ปล่อยข้าได้แล้ว

-Daniel-

อีกสักครึ่งชั่วโมงมันจะหลุดเอง

-Daniel-

//หันหลังกลับ

-Finnlay-

แดเนียล..

-Daniel-

//หันขวับ

-Finnlay-

ปล่อยข้าเถอะน้า..มันขยับตัวยาก

-Fergus-

จะแพ้ลูกอ้อนอีกรึเปล่านะ//คิด

-Daniel-

//ดีดนิ้ว

-Finnlay-

ขอบคุณ//ยิ้ม

-Fergus-

ทำไมข้าทายถูกนะ//คิด

-Finnlay-

เจ้าสอนข้าใช้เวทย์ปีศาจหน่อยได้มั้ย

-Daniel-

ไม่

-Finnlay-

นะๆ

-Daniel-

ไม่

-Finnlay-

ถึงมันยากข้าก็ทันได้

-Daniel-

ไม่

-Daniel-

//เดินหนี

-Finnlay-

ข้าจะไม่ดื้อ

-Daniel-

ไม่

-Finnlay-

จะตั้งใจเรียนด้วย//เดินตาม

-Daniel-

ไม่

-Finnlay-

ข้าจะเชื่อฟังเจ้าทุกอย่าง

-Daniel-

ไม่

-Finnlay-

เถอะนะ

-Daniel-

ก็บอกว่าไม่ไง!!

-Daniel-

ฟังไม่รู้เรื่องรึไง?

-Finnlay-

แต่ข้าอยากเรียนจริงๆนี่

-Daniel-

เจ้าเรียนมันไม่ได้เจ้าใจมันเนี่ย

-Finnlay-

ทำไมล่ะ

-Finnlay-

แค่คาถาเดียวก็ยังดี

-Daniel-

ไม่ได้

-Finnlay-

ทำไหมล่ะๆ

-Finnlay-

บอกมาสิข้าจะได้ไม่เรียน

-Daniel-

...

-Daniel-

เจ้าไม่ใช่สายเลือดปีศาจ

-Daniel-

แค่นั้น

-Finnlay-

เกี่ยวด้วยหรอ?

-Daniel-

เกี่ยว

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ