11
หลังจากเวลาผ่านไปได้หลายเดือน
ชีวิตก็หาได้เปลี่ยนเเปลงไม่..ใช้ชีวิตอย่างเดิมทุกวัน
มีงานอะไรก็ทำ เวลาใด ทำอย่างไร ก็ยังคงทำเช่นเดิม
กินอิ่ม นอนหลับ ในทุกๆวัน
มีอย่างเดียวที่เปลี่ยนเเปลงไป
สิ่งนั้นคือความใกล้ชิด สนิทสนมของข้าเจ้าที่มีต่อคนงานในไร่..รวมถึงพ่อเลี้ยงเองก็เช่นกัน ที่ข้าเจ้าใกล้ชิดสนิทสนมมากที่สุด
？？？
กูมีวอกอยู่ในไร่ต๊ะมอกเมื่อใดกั๋นนะ
？？？
เดี๋ยวป้อเลี้ยงเปิ้นมาหันละสิสวกเอ๋า
ข้าเจ้า
ฮ่าๆๆ คิกๆๆ//วิ่งทั่วไร่
ข้าเจ้า
ลุงจ๋าอย่าตามหนูมา
ข้าเจ้า
อย่าวิ่งเดี๋ยวลุงจะเหนื่อย คิกๆ//วิ่งไปข้างหน้าเเต่ตามองข้างหลัง
？？？
โอ้ยย จ๊ะมามัวเเต่กอยข้า ผ่อทางตางหน้านู้น เดี๋ยวจะพะเลิ้ดเอ๋า!!
จ๊ะ=อย่า
กอย,ผ่อ=มอง
ตางหน้า=ข้างหน้า
พะเลิ้ด=หกล้ม
？？？
นั่นไง!กูพูดไม่ทันขาดคำ
？？？
เป็นจั๋งได๋พ่อง!//รีบเดินไป
ข้าเจ้า
ฮึก..พ่อเลี้ยง//เงยหน้ามอง
ข้าเจ้า
พ่ออย่าดุ อึก..//ค่อยๆลุก
เวียงพิงค์
กูบอกให้ลุก!//ดุ
ข้าเจ้า
อึก! พ่ออย่าดุหนูสิ
ข้าเจ้า
หนูลุกไม่ไหว//ค่อยๆดันตัวเองขึ้น
เวียงพิงค์
ลุกไม่ไหวเเล้วยังจะวิ่ง
เวียงพิงค์
กูได้ยินมานานเเล้วนะข้าเจ้า
เวียงพิงค์
เรียกให้หยุดก็ไม่หยุด
เวียงพิงค์
ถ้ามึงว่างขนาดนั้นกูจะให้อยู่บ้านใหญ่ ปัดกวาดอย่าให้เหลือฝุ่นผง
ข้าเจ้า
อึก..มะ..ไม่เอาจ้ะ
เมืองคำ
พ่อเลี้ยงอย่าว่าข้าเจ้าเขาเลยครับ
เมืองคำ
เขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจ//จะพยุงข้าเจ้า
เวียงพิงค์
วิ่งได้ก็ต้องลุกได้
เวียงพิงค์
มึงลุกขึ้นมาไอ้ข้าเจ้า//มอง
？？？
เปิ้นยังละอ่อนอยู่มาก ป้อเลี้ยงกะหื้ออภัยเปิ้นหน่อยเถอะหนา//ช่วยพูดให้ข้าเจ้า
ละอ่อน=เด็ก
หื้ออภัย=ให้อภัย
เวียงพิงค์
คนเเบบนี้มันต้องสั่งสอนเสียให้เข็ด
เวียงพิงค์
มึงไปส่งลุงเขาถึงเรือน
เวียงพิงค์
อายุมากเเล้วไม่ค่อยมีเเรงเดิน
เวียงพิงค์
จะต้องมาไล่ตามคน
เเถวนี้อีก//มอง
เวียงพิงค์
เขาคงจะเหนื่อยมาก
เมืองคำ
เอ่อ..ครับ ไปกันเถอะลุง
เวียงพิงค์
//ยืนมองข้าเจ้า
ข้าเจ้า
อึก..//ค่อยๆพยุงตัวขึ้น
เหมือนข้อเท้าจะพลิก ตรงขาเเละข้อศอกมีเเต่บาดเเผล เลือดไหลเลยพยุงตัวเองไม่ค่อยได้
ผ่านไป10นาที ข้าเจ้าก็ยังคงอยู่ที่เดิม ไปไหนไม่ได้ เเดดก็ร้อน ส่องลงมาจนเหงื่อซก ข้าเจ้าเเทบอยากจะเป็นลมลงไปให้สิ้นซาก
เวียงพิงค์
//ยื่นมือให้อีกคน
ข้าเจ้า
//หันหน้าหนี+พยายามพยุงตัวเองขึ้น
เวียงพิงค์
จะดื้อด้านเเค่ไหนมึงก็ลุกขึ้นมาไม่ได้
เวียงพิงค์
ตัวเเค่นี้อย่าทำเก่ง
ข้าเจ้า
...อึก//หันหน้าหนี
เวียงพิงค์
ที่กูทำก็เพราะมึงผิดจริง
เวียงพิงค์
ถ้ากูต้องพูดซ้ำอีกรอบมึงโดนไม่ใช่น้อยเเน่ข้าเจ้า
ข้าเจ้า
...อึก//ยกมือขึ้นให้อีกคน
เวียงพิงค์
//ไม่ได้จับ เเต่กลับก้มลงไปอุ้มอีกคนเเทน
เวียงพิงค์
ดื้อให้มันเยอะๆ เอาให้ล้มขาหักขาเเพลงไปเลย//ตีตูดอีกคน
เวียงพิงค์
//อุ้มอีกคนไปในห้องทำงานตน
เวียงพิงค์
//กลับมาพร้อมยาในมือ
เวียงพิงค์
//ไม่ได้สนใจ+คุกเข่าลง
เวียงพิงค์
//ปิดพลาสเตอร์ให้อีกคน
เวียงพิงค์
//จับข้อเท้าเล็กขึ้นมาดู
ข้าเจ้า
ฮึก...อึก!//เจ็บก็เจ็บ น้ำตาก็จะไหล
ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมพ่อเลี้ยงถึงยอมมานั่งคุกเข่านั่งทำเเผลให้ข้าเจ้าอยู่เเบบนี้
นวดไป อาการก็คล้ายว่าจะเริ่มดีขึ้น
ข้าเจ้าเห็นพ่อเลี้ยงท่องอะไรไม่รู้ในปาก ไม่พูดออกมา เเต่ก็นวดให้ข้าเจ้า
ข้าเจ้าไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่ามันคืออะไร เเต่ข้าเจ้าก็เริ่มหายเเล้ว
เวียงพิงค์
//วางเท้าอีกคนลง
เวียงพิงค์
//ลุกขึ้นไปเก็บยาเเล้วนั่งทำงาน ปล่อยข้าเจ้าไว้เเบบนั้น
ข้าเจ้า
นะ..หนูขอโทษ//พูดออกมา
เมื่อเห็นอีกคนไม่ตอบจึงพูดให้ดังขึ้นเพราะคิดว่าอีกคนจะไม่ได้ยิน
ข้าเจ้า
ฮึก...พ่อเลี้ยงจ๋า หนูขอโทษจ้ะ
เมื่อเห็นอีกคนไม่ตอบ น้ำตาก็เอ่อคลอไปจนทั่วดวงตา
ข้าเจ้าคิดว่าพ่อเลี้ยงโกรธ ข้าเจ้าคิดว่าพ่อเลี้ยงจะไล่ข้าเจ้าออกไป ข้าเจ้ารู้ว่าข้าเจ้าผิด ข้าเจ้าเสียใจที่ทำตัว
เเบบนั้นออกไปเช่นกัน
เวียงพิงค์
มึงพูดกับใครทำไมไม่หันหน้าไปหาเขา
เวียงพิงค์
บ้านมึงไม่ได้สอนเหรอว่าทำเเบบนี้มันไร้มารยาท
ข้าเจ้า
ฮึก..//หันไปหาอีกคน
เวียงพิงค์
ยกเก้าอี้มานั่งข้างกู//เสียงเรียบ
ข้าเจ้า
ฮึก..หนูกลัวพ่อเลี้ยงโกรธ
ข้าเจ้า
พ่อเลี้ยงโกรธไหมที่หนูทำเเบบนั้น
ข้าเจ้า
พ่อเลี้ยงจะไล่หนูไหม ที่หนูทำพ่อเลี้ยงโกรธ
เเบบนั้น
ข้าเจ้า
หนูทำตัวนิสัยไม่ดี
ข้าเจ้า
ลำบากพ่ออีกที่ต้องมานั่งทำเเผลให้ ฮึก...//พยายามกลั้นน้ำตา
เวียงพิงค์
กูบอกมึงเหรอว่าลำบาก
เวียงพิงค์
กูพูดหรือยังว่าลำบาก ข้าเจ้า
ข้าเจ้า
ฮึก ยังจ้ะ..พ่อเลี้ยงไม่ได้พูด
เวียงพิงค์
เเล้วทำไมมึงถึงคิด
เเบบนั้น//มอง
เวียงพิงค์
มึงรู้ตัวใช่ไหม
เวียงพิงค์
ไหนบอกกูซิ ถ้ารู้ว่ามึงทำผิด
เวียงพิงค์
เเล้วมึงทำผิดอะไร
ข้าเจ้า
วิ่งเล่นเเล้วทำให้ลุงต้องเดือดร้อนวิ่งตาม
ข้าเจ้า
ลุงอายุเยอะเเล้วต้องมาวิ่งตามหนู หนูไม่คิด
ข้าเจ้า
พ่อเลี้ยงมาหนูก็เมินพ่อ ทำตัวไม่ดีใส่
ข้าเจ้า
หนูทำไม่ดีหลายอย่างเลย
เวียงพิงค์
รู้ไหมทำไมเขาถึงห้าม
เวียงพิงค์
เพราะเขารู้ว่าทางที่นี่มันชัน
เวียงพิงค์
เศษหินดินทรายเกลื่อน
กล่านเต็มทางไปหมด ถ้าวิ่งดีก็ดีไป
เวียงพิงค์
เเต่ถ้าวิ่งไม่ดี โดนหินทิ่ม ไม่เจ็บก็ล้มลงไปเเบบที่มึงเป็น
เวียงพิงค์
ปัญญาเเค่จะเดินเฉยๆ เศษหินทั้งเล็กใหญ่ยังตำเท้า
เวียงพิงค์
เเล้วถ้ามึงวิ่งเเล้วเป็นอะไรไปมากกว่านี้หล่ะข้าเจ้า
เวียงพิงค์
วันนี้กูเตือนมึงเพราะอยากให้มึงรู้
เวียงพิงค์
สอนมึงเพราะอยากให้มึงจำ
เวียงพิงค์
ความจริงกูไม่จำเป็นต้องมานั่งบอกนั่งสอนใครด้วยซ้ำ
เวียงพิงค์
เห็นล้มกูก็เดินกลับมาไม่จำเป็นต้องสนใจก็ยังได้
เวียงพิงค์
เเต่เพราะเป็นมึง
เวียงพิงค์
เป็นคนที่กูยังสอนได้ สั่งได้ กูเลยบอกเลยเตือน
เวียงพิงค์
มึงจะว่ากูก็ช่าง เเต่สิ่งที่กูทำคือกูหวังดี
เวียงพิงค์
ไม่อยากให้ใครเขามองมึงเป็นคนไม่ดีเวลาออกไปไหนไกล
เวียงพิงค์
18จวนจะ19เเล้วมึงต้องคิดให้ได้
เวียงพิงค์
วันข้างหน้าลูกมึงเกิดขึ้นมามึงจะได้สอนสั่ง เป็นเเบบอย่างที่ดีให้ลูกไม่ใช่ทำเรื่องเเบบนั้นให้ลูกมองเเล้วทำตาม
เวียงพิงค์
มึงคิดได้เเล้วข้าเจ้า
เวียงพิงค์
วันข้างหน้ามึงต้องไปสอนสั่งคนอีกเยอะ ไม่ใช่ปล่อยให้เขามาสอนมาสั่งตัวเองเเต่เพียงผู้เดียว
เวียงพิงค์
ชีวิตมึงไม่ได้อยู่ภายใต้คำสอนของคนอื่นทั้งชีวิต ข้าเจ้า
เวียงพิงค์
มึงต้องอยู่ได้ด้วยคำของมึงเอง
ข้าเจ้า
ขอโทษจริงๆ//🙏🏻กราบลงบนอกหนา
เวียงพิงค์
ทำผิดก็ต้องรู้จักที่จะขอโทษ
เวียงพิงค์
ขอโทษกู เเล้วมึงยังต้องขอโทษใครอีก
เวียงพิงค์
เย็นวันนี้กูจะพามึงไป
เวียงพิงค์
เเล้วพรุ่งนี้มึงก็เริ่มต้นใหม่
ข้าเจ้า
จ้ะพ่อ..ฮึก ขอบคุณนะจ๊ะ
เวียงพิงค์
จะนั่งอยู่ตรงนี้หรือจะไปดูไร่ตรงนู้นก็เเล้วเเต่มึง
ข้าเจ้า
หนูไม่กวนพ่อเเล้ว//เช็ดน้ำตา
✿◕◕◕◕◕◕◕◕◕◕◕◕✿
ดร.สมศรี หวังกระแทกคาง
อัพให้อีกตอน
ดร.สมศรี หวังกระแทกคาง
เเจ็คพ็อตเเตก555
Comments
KHAO
สนุกมากๆๆๆๆๆๆ
2024-03-09
1