หญิงสาวปริศนาและโรงเรียนร้างแห่งความตาย...
ตอนที่4แม่ครับผมสัญญา...
คุณหมอ
ออกเพื่อนของพวกหนูปลอดภัยดี
โชตะ
ผมขอไปเยี่ยมเพื่อนได้ไหมครับ...
โชตะและคิโยชิ ได้เดินตามหมอไปที่ห้องหนึ่ง
และได้พบว่า ยู,ไดอิจิและยูกิ ปลอดภัยดี
และพุ่งตัวเข้าไปกอดยูกิเบาๆ
โชตะ
ฮ่าๆ เจ็บตรงไหนไหม? ยังเห่าได้อีกเหรอฮะ?ฮ่าๆโล่งใจจังเลย~
ยู
เฮ้! แล้วฉันล่ะ? ฉันอุตส่าห์ปกป้องนายเลยนะ
คุณหมอ
งั้นหมอไปก่อนนะครับ
ยู
ว่าไง? โชตะนายรักหมามากกว่าฉันรึ
โชตะ
ที่จริงผมเป็นห่วงทุกคนนะ...แต่แม่ผมน่ะให้เจ้ายูกิ...เป็นของขวัญครั้งสุดท้ายสำหรับผม...
คิโยชิ
นายเริ่มหายดีแล้วใช่ไหม
ไดอิจิ
อื้ม แต่หมอบอกว่าให้นอนพักสักหน่อยน่ะ
ไดอิจิ
แล้ววันนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้
จู่ๆก็มีผู้หญิงคนมาเรียกไดอิจิ
แม่ของไดอิจิ
ไดอิจิลูกเป็นอะไรรึเปล่า
ไดอิจิ
ไม่เป็นไรหรอกครับแม่...
เสียงของไดอิจิได้เปลี่ยนไปต่างจากเสียงที่พูดกับพวกโชตะ
แม่ของไดอิจิ
โชคดีจังนะลูกที่ไม่เป็นอะไร
ไดอิจิดูเย็นชากับแม่ของเขามากต่างจากที่เล่นก็พวกโชตะอย่างมีชีวิตชีวา
แม่ของไดอิจิ
นี่คือเพื่อนของลูกเหรอ?
แม่ของไดอิจิ
ตายจริงนึกว่าจะมีแค่ ยูจัง นะเนี่ย
ไดอิจิพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
คุณหมอ
หมดเวลาเยี่ยมคนไข้แล้วนะครับ
โชตะ,คิโยชิและคุณแม่ของไดอิจิได้ออกจากห้อง
แม่ของไดอิจิ
พวกเธอน่ะอย่าลืมดูแลไดอิจิด้วยนะงั้นน้าไปก่อนล่ะ
คุณแม่ของไดอิจิได้เดินจากไป
คิโยชิ
ค...คือว่า...ผ...ผมต้องไปแล้วครับ
คิโยชิ
ค...คือผมบอกไม่ได้น่ะ
คิโยชิได้เดินออกจากโรงพยาบาล
ในขณะที่คิโยชิดีดนิ้วแมวปริศนาตัวหนึ่งก็ได้กระโดดลงมาจากหลังคา
คิโยชิ
ผมเอาข้าวมาให้แล้วนะ
คิโยชิได้เปิดห่อข้าวแล้วแบ่งกินกับเจ้าแมวนั้น
คิโยชิ
//หันมาดูด้านหลัง//
คิโยชิ
ฮึๆ ไม่ต้องแอบหรอกครับผมเห็นแล้วล่ะ...โชตะ...
คิโยชิ
อ๊ะ!...คือว่า...อาหารคนต่างหากล่ะ...
โชตะ
เออ...ไม่เป็นไรนายกินเลย
โชตะ
อ๊ะ! กินให้อิ่มนะครับถ้าไม่อิ่มเดี๋ยวผมซื้อให้
คิโยชิ
ไม่เป็นไรหรอกครับขอบคุณนะครับ
Comments