หญิงสาวปริศนาและโรงเรียนร้างแห่งความตาย...
ตอนที่2ได้มาเจอกันอีกครั้ง
โชตะที่เคยชินกับเมืองกรุงก็ได้รีบทำธุระส่วนตัวเสร็จ จากนั้นเขาก็ได้รีบวิ่งไปโดยที่เขาคาบขนมปังอยู่ที่ปาก (เขาจะรู้ไหมนะว่าในชนบทนี้น่ะเปิดสายหน่อย)
คุณแม่
เฮ้อ~ จะทำยังไงดี~บอกก็ไม่ทันซะด้วยว่าลูกแม่ตื่นเช้าเกินไป~
คุณแม่
เฮ้อ~ ป่านนี้โรงเรียนยังไม่ได้ทันได้เปิดเลย~ เนาะยูกิ
ณ ที่โรงเรียที่สร้างใหม่ของอีกฝั่งหนึ่งของหมู่บ้าน
โชตะ
เอ๊ะ! ทำไม...โรงเรียนยังไม่เปิดล่ะเนี่ย!!!
โชตะได้หันไปมองนาฬิกาที่ติดอยู่หน้าโรงเรียนและได้รู้ว่า...
โชตะ
นี่มัน...5:00เหรอเนี่ย!!!
โชตะ
แต่ปกติโรงเรียนในเมืองมัน...
โชตะ
เฮ้อ~ก็นะนี่มันชนบทนี่นา~
จู่ๆ โชตะก็ได้ยินเสียงใครสักคนเรียกเขา
นั้นก็คือ ยูและไดอิจิ นั้นเอง
ยู
ไม่แปลกใจเลยที่นายจะมาเข้าโรงเรียนนี้
ยู
ก็เพราะว่ามีแค่หมู่บ้านนี้ที่ใกล้ที่สุดยังไงล่ะฮ่าๆ
โชตะ
จะว่าไปพวกนายมาโรงเรียนเช้าเเบบนี้ทุกวันเลยเหรอ
โชตะ
ผมแค่นึกว่าผมจะมาโรงเรียนสายซะอีกน่ะ
ยู
โอ้โห! เช้าขนาดนี้ไม่สายหลอกน่า
ไดอิจิ
นี่โชตะไม่เหมือนนายหลอกนะกว่านายจะตื่นก็ทำซะเสียเวลาไปตั้ง10นาทีเลยนะ
ยู
ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า~แฮะๆ
ยูรีบตีตัวเข้าหาแมวตัวนั้นในทันที
ทันใดนั้น ยู ก็ได้อุ้มแมวตัวนั้นมาหาโชตะและไดอิจิ
ยู
ดูนี้สิตาของมันใส่แป๋วเลย ฮ่าๆ
โชตะ หันไปมองแมวตัวนั้นและเอ่ยชื่อของมันออกมา...
โชตะ
ม...มันไม่ใช่ของผมนะ!
ยู
แล้วทำไมต้องตกใจด้วยล่ะ
ไดอิจิ
มีเรื่องอะไรรึเปล่า
โชตะ
แมวตัวนั้นเหมือนผมเห็นในโรงเรียนร้างผมสุนัขของผมเข้าไป
โชตะ
มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในนั้นแมวตัวนี้เป็นของเขา
ยู
นี่นายหลอกฉันอยู่รึเปล่าเนี่ย ฮ่าๆ
โชตะ
ผมไม่ได้หลอกอะไรทั้งนั้นนะ!
บรรยากาศการสนทนาของพวกเขาดูวังเวงขึ้งเลื่อยๆ
ไดอิจิ
เอาน่าจะหลอกหรือไม่ก็ช่างมันเถอะ
หญิงสาวปริศนา
นั้นนาบีของฉัน...
ยู
โอ้โห! ชื่อเหมือนที่นายเรียกมันเ-
ทันใดนั้นไดอิจิก็เอามือปิดปากของยู
เหมือนไดอิจิจะรู้อะไรบ้างอย่าง...
ทันใดนั้นแมวตัวนั้นก็ได้กระโดดออกจากอ้อมแขนของยูไปอยู่กับพี่สาวคนนั้น
ยู
อ่าาาา~อดเล่นกับมันเลย~
พี่สาวคนนั้นจ้องมาที่โชตะ...
หญิงสาวคนนั้นได้เดินออกไป...
คุณครู
วันนี้เรามีเพื่อนใหม่มาเรียนด้วยนะจ๊ะ
คุณครู
งั้นไปนั้นข้างโมโมะนะจ๊ะ
โชตะได้เดินไปยังโต๊ะด้านหลังสุดของห้องและนั่งในหน้าต่าง
โมโมะ
ฉันชื่อโมโมะนะ ยินดีที่ได้รู้จัก
คุณครู
เอาล่ะคาบเเรกเป็นคาบแนะแนวนะ
โมโมะ
น่าก็น่ารักดีนะเหมือนกล้วยปิ้งบ้านฉันเลย
โชตะ
ผ...ผมหน้าเหมือนกล้วยปิ้งเหรอครับ!?
โมโมะ
ไม่ใช่อย่างงั้นสักหน่อยหมายถึงกระต่ายที่บ้านฉันน่ะ
ยู
เฮ้อ~พักเที่ยวแล้วโว้ย!!!!!!!!!!
ไดอิจิ
แล้วเอ็งจะตะโกนทำส้มตำอะไรวะน่ะ
ไดอิจิ
เดี๋ยวผมไปจองโต๊ะก่อนนะ
ในระหว่างที่พวกโชตะกำลังสั่งอาหารอยู่ทำในนั้นโชตะก็ได้ไปเดินชนกับ เด็กผู้ชายคนหนึ่ง
โชตะ
นายเป็นอะไรมั้ย!!! ผมขอโทษนะ
ยู
อ๊ะ! โชคดีจังกับข้าวปลอดภัย~
ยู
นาย...ได้ยินว่าไม่ค่อยมีเพื่อนนี่นา~
เด็กชายคนนั้นยิ้มออกมาและน้ำตาคลอด้วยความดีใจ
ยู เลยเดินนำพวกเขาไปที่โต๊ะประจำ
ยู
อ้อ! คนที่อยู่ห้อง5นั้งไง
เมื่อพวกเขากินข้าวและพักกลางวันเสร็จ
โมโมะ
อย่าเรียกฉันว่าอิ้งปิ้งนะ!
ยู
ก็เธอสีชมพูมันอิ้งปิ้งตาอ่ะมันแสบตานะ!
โมโมะ
ก็ช่วยไม่ได้นิ ก็ฉันชอบสีชมพูง่ะ
ไดอิจิ
วันนี้ครูบอกว่าเลิกครึ่งวันนะ
ไดอิจิ
ใช่ ตอนที่พวกนายไปสั่งอาหารน่ะ
โมโมะ
นี่ๆโชตะฉันอยากให้นายไปบ้างฉันไปดูเจ้ากล้วยปิ้งจังเลย
ยู
เฮ้ย! ฉันกับไดอิจิและก็คิโยชิคิดไว้ในใจแล้วว่าจะไปบ้านโชตะ!
โมโมะ
เเต่ฉันไม่ได้คิดนะแต่ฉันพูด!
ไดอิจิ
ผมคิดกับแกไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่
โชตะ
เอาน่าอย่าทะเลาะกันเลยนะครับ
โมโมะ
โถ่~ ยอมก็ได้! เห็นว่าโชตะขอล่ะนะ
ยู
งั้นฉันไปขอ พ่อกับแม่ก่อนนะ!
โชตะ
งั้นเดี๋ยวผมกับคิโยชิรออยู่ที่นี่นะ
โชตะ
เออ~...จะว่าไปคิโยชิไม่ไปขอพ่อกับแม่เหรอ
คิโยชิ
พ่อกับแม่ของผมท่านเสียไปแล้วล่ะครับ...
โชตะ
ผ...ผมขอโทษนะที่ถามเรื่องนั้น...
โชตะ
แล้วตอนนี้นายอยู่กับใครเหรอครับ?
คิโยชิ
ผมอยู่บ้านคนเดียวครับ...
ยู
ช่วยด้วย!!!!!อ้ากกกก!!!!
โชตะได้พบกับยูที่กำลังโดนสุนัขตัวหนึ่งไล่อยู่และมีไดอิจิที่วิ่งตามสุนัขตัวนั้นอยู่
ยู
อ้ากกกก!!!ไม่สนแล้วโว้ยยยย!!!!
ยู ได้มาจับไหลเอาตัวขอโชตะแล้วหลบหลังของโชตะ
คิโยชิ
...มันหยุดแล้วล่ะครับ...
ยูได้เปิดตามองดู แล้วเห็นว่าเจ้าสุนัขตัวนั้นได้หยุดแล้ว
ไดอิจิ
เห็นไหมล่ะถ้าไม่วิ่งมันก็ไม่วิ่งตามหรอกน่า
เมื่อทุกคนเดินไปถึงบ้านของโชตะทุกคนต่างอึ้งให้กับบ้านของเขา
ยู
โอ้โห! บ้านสองชั้นเลยเหรอเนี่ยรวยจัดเลย~
โชตะ
แฮะๆ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกนะ
คุณแม่
อ้าว! ว่าไงจ๊ะเด็กๆ
คุณแม่
จ๊ะ! งั้นเดี๋ยวแม่ไปทำอาหารเย็นก่อนนะจ๊ะ
โชตะ
เราไปเล่นแถวๆทุ่งนากันไหม
ในขณะที่สี่คนหนึ่งตัวเดินไปเล่นที่ทุ่งนาก็ได้เจอกับป้าข้างบ้าน
ป้าข้างบ้าน
นี่ๆพวกหนูจ๊ะ อ่ะนี่ป้าให้จ๊ะ
ป้าข้างบ้าน ได้ยื่นไอติมให้พวกโชตะสี่ไม้
ป้าข้างบ้าน
เออ นี่หนูจ๊ะ พวกหนูเรียนอยู่ ป. อะไรจ๊ะ?
โชตะ
ครับ พวกผมเรียนอยู่ป.6หมดเลยครั้ง
ป้าข้างบ้าน
อ๋อ แล้วพวกหนูเรียนอยู่ห้องอะไรบ้างจ๊ะ?
โชตะ
เออ...ผมอยู่ห้อง1ครับ
คิโยชิ
...ส่วนผม...ห้อง5ครับ...
ป้าข้างบ้าน
โอ้โห! หลานป้าน่ะนะเรียนอยู่เมืองนอกพึ่งจะกลับมาได้ไม่นานหรอกแถมลูกป้าน่ะยังส-
ยู
อ้าาา~ ป้าครับไอติมผมจะละลายแล้วครับไปก่อนนะครับ~
โชตะ
ขอบคุณสำหรับไอติมนะครับไปนะครับ
ทั้งสี่คนได้ไปนั่งทานไอติมใต้ต้นไม้
โชตะได้แบ่งครึ่งไอติมกับยูกิ
ยู
โอ้โห! มีการแบ่งกับหมาด้วย~
ไดอิจิ
นี่มันก็ใกล้เย็นแล้วนะ
ไดอิจิ
ไอติมที่ไหนกันเล่า!
ไดอิจิ
ผมหมายถึงเวลาต่างหาก
โชตะ
งั้นเราเข้าบ้านกันเถอะนะ
คุณแม่
อาหารเสร็จแล้วนะจ๊ะ
คุณแม่
งั้นไปอาบน้ำกันก่อนเลยนะจ๊ะ
ที่สี่คนได้ไปอาบน้ำด้วยกัน
ในขณะที่ ยู กำลังเปิดประตูเพื่อออกไป ได้พบกับ ยูกิ ที่นั่งรอหน้าประตูห้องน้ำเช่นเคย
ไดอิจิ
หวา! อย่ามาจับผมนะเดี๋ยวผ้าก็หลุดหรอก!
คิโยชิ
ยูกิ ทำแบบนี้เป็นประจำเลยเหรอครับ?
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ
ยู
นายกินแบบนี้เป็นประจำเลยเหรอ!
โชตะ
ไม่ค่อยหรอกครับ ส่วนใหญ่จะทำเฉพาะมีคนมาที่บ้านน่ะ
ยู
เอ๋~!? จ้องหน้าฉันทำไมเนี่ย~
ยู
จะว่าไป...บ้านนายให้หมาเข้าบ้านได้ด้วยเหรอเนี่ย?
โชตะ
แม่ผมเป็นคนรักสัตว์ล่ะ แฮะๆ
ยู
โห! อิจฉาจัง แม่ฉันแค่แมวตัวเดียวยังไม่ให้เลี้ยงเลย
โชตะ
แม่ครับผมกับเพื่อนขึ้นข้างบนเลยนะครับ
ยู
ทำไมล่ะ? นายนอนกับหมาเหรอ?
คิโยชิ
ห้องของโชตะมีเตียงนุ่มจังนะครับ
ยู ไม่รีรอ รีบโดดลงบนเตียงทันที
ยู
ว้าว~ อะเมซิ่งปิ้งย่างมากมันนุ่มสุดเลย~!!!
แล้วทั้งสี่ก็เล่นกันจนหลับไป โดยมียูกินอนเฝ้า
Comments